คือ เราเรียนรร นึง เป็น รรที่มีชื่อเสียงมาก ตั้งแต่แรกเราไม่ได้อยากเรียน เพราะ เป็นเด็กตจว การต้องย้ายออกมาอยู่คนเดียวในกทมไม่
ใช่เรื่องง่าย ต้องมาเจอสังคมที่ไม่คุ้นเคย แต่เราก็มาสอบเตรียมตัวเต็มที่ เพราะ พ่อแม่เรา ก็คาดหวังกับเรา เพื่อนก็มาสอบกันเยอะ แล้วเราก็ติดค่ะ วันประกาศผล พื่อนเราที่ติดดีใจมาก แต่เราแบบอึ้งไปเลยอะ จะว่าไม่ดีใจก็ไม่ใช่ แต่ทำไม่รู้เรากลับไม่ดีใจเท่าที่ควร เพื่อนโทมายินดีด้วย เราพูดไม่ออกเลย พอรู้ผล เราไม่ได้บอกใครซักคน
เมื่อมาเรียนเราพบว่า เพื่อนๆน่ารักมาก แต่ในขณะเดียวกันกการแข่งขันก็สูงมาก เด็กทุกคนต้องพิเศษ ทำยังไงก็ได้ให้ได้คะแนนมา ตั้งแต่มาเรียนที่นี้ เราอึดอัด แทบไม่อยากไปรร มีรุ่นน้องจะมาสอบ คุณครูบอกให้เราพูดจูงใจน้องให้น้องอยากมาเรียน แต่เรารู้สึกผิดต่อน้องมาก รู้สึกเหมือนกำลังโกหก เราเคยพูดเรื่องนี้กับแม่ โดนด่าเละเลยว่าไม่รักรร แย่งที่คนอื่น แต่เราพยายามแล้วพยายามมองข้อดี มองข้ามข้อเสีย แต่ก็ไม่รุจะทำยังไงดี ให้อยากไปรร ให้มีความสุข
ปล เราไม่ได้เรียนแย่ มีเพื่อนๆที่ดี และ เราทำกิจกรรมค่ะ
เรารู้ค่ะว่าการมีความคิดแบบนี้แย่มาก แต่ก็ไม่รู้จะทำไง
ใช่เรื่องง่าย ต้องมาเจอสังคมที่ไม่คุ้นเคย แต่เราก็มาสอบเตรียมตัวเต็มที่ เพราะ พ่อแม่เรา ก็คาดหวังกับเรา เพื่อนก็มาสอบกันเยอะ แล้วเราก็ติดค่ะ วันประกาศผล พื่อนเราที่ติดดีใจมาก แต่เราแบบอึ้งไปเลยอะ จะว่าไม่ดีใจก็ไม่ใช่ แต่ทำไม่รู้เรากลับไม่ดีใจเท่าที่ควร เพื่อนโทมายินดีด้วย เราพูดไม่ออกเลย พอรู้ผล เราไม่ได้บอกใครซักคน
เมื่อมาเรียนเราพบว่า เพื่อนๆน่ารักมาก แต่ในขณะเดียวกันกการแข่งขันก็สูงมาก เด็กทุกคนต้องพิเศษ ทำยังไงก็ได้ให้ได้คะแนนมา ตั้งแต่มาเรียนที่นี้ เราอึดอัด แทบไม่อยากไปรร มีรุ่นน้องจะมาสอบ คุณครูบอกให้เราพูดจูงใจน้องให้น้องอยากมาเรียน แต่เรารู้สึกผิดต่อน้องมาก รู้สึกเหมือนกำลังโกหก เราเคยพูดเรื่องนี้กับแม่ โดนด่าเละเลยว่าไม่รักรร แย่งที่คนอื่น แต่เราพยายามแล้วพยายามมองข้อดี มองข้ามข้อเสีย แต่ก็ไม่รุจะทำยังไงดี ให้อยากไปรร ให้มีความสุข
ปล เราไม่ได้เรียนแย่ มีเพื่อนๆที่ดี และ เราทำกิจกรรมค่ะ