ก่อนหน้านี้สักประมาณ 1 ปีที่แล้ว ผมเคยได้มีโอกาสทำความรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง
เธอเป็นคนง่ายๆสบายๆ พูดจาตรงๆออกไปในแนวขวานผ่าซากครับ กวนประสาทเก่งมาก ห้าวๆคล้ายๆผู้ชายเสียด้วยซ้ำ
ผมได้คุยกับเธอและมีความรู้สึกว่าชอบเธอ และเคยขอเป็นแฟน แต่เธอบอกว่ายังไม่อยากคบใคร และอีกอย่างเธอไม่ได้มีความต้องการที่จะอยู่กรุงเทพ เธออยากกลับบ้านเกิดมากกว่า เราเลยคุยกันมาเรื่อยไปในฐานะเพื่อน
แน่นอนว่าเรามีโอกาสได้ไปดูหนังด้วยกันสองถึงสามครั้ง ซึ่งแต่ครั้ง แน่นอนครับ เธอไม่เคยออกเงินเลย
โดยเธอให้เหตุผลว่า "ผมเป็นฝ่ายเริ่มชวนเธอก่อน ผมต้องเลี้ยงเธอ" ซึ่งก็รู้สึกงงนิดหน่อย เพราะสถานะไม่ใช่แฟนกัน ทำไมต้องเลี้ยง แต่ก็ช่างมันเถอะค่าตั๋วหนังแค่ 100 บาทเอง (ทำนองนั้น)
แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายชวนก่อนบ้าง เธอจะให้ผมแชร์ครับ ซึ่งก็ตลกดี แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร
ซึ่งเวลาไปดูหนัง หรือไปเดินเที่ยวด้วยกันแต่ละครั้ง เธอจะเรียกร้องให้ผมเทคแคร์เธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นการถือกระเป๋า ถือของ หรือแม้แต่ให้ขับรถไปส่งที่หอพัก โดยเธอมักจะพูดทำนองที่ว่า เป็นผู้ชายหัดทำตัวเทคแคร์ เอาใจผู้หญิงหน่อยสิ ซึ่งผมว่ามันก็ตลกดีนะครับ เพราะสถานะเราไม่ใช่แฟนกัน ไม่ได้จีบกันซะด้วยซ้ำ ทำไมจะต้องอะไรมากมายขนาดนั้นด้วย แต่ผมก็ทำนะ (ไม่รู้จะบ่นทำไม สงสัยหวังว่าจะให้เธอเปลี่ยนใจมาชอบบ้างก็ได้มั้ง)
จนกระทั่งเมื่อสองเดือนที่แล้วมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมต้องสงสัยตัวเอง คือเธอมาขอร้องให้ผมช่วยเป็นแฟน (หลอกๆ) ให้หน่อย เนื่องจากเธอถูกที่ทำงานล้อเลียนเรื่องเอาเธอไปจับคู่กับเพื่อนร่วมงานคนนึงซึ่งเธอไม่ได้ชอบ และถูกแซวจนเธอรับไม่ไหว เธอขอให้ผมไปรับเธอที่ทำงาน และไปส่งที่หอ อาทิตย์ละสองครั้ง เป็นระยะเวลา 1 เดือน ซึ่งตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องทำถึงขนาดนั้น แต่ก็ตัดสินใจทำ (กึ่งๆโดนบังคับ) ทั้งๆที่ทางไปส่งเธอกับทางกลับบ้านผม มันคนละทางกันโดยสิ้นเชิง ผมต้องเสียเวลาไปส่งเธอ ละก็ต้องวนรถกลับบ้าน ตลอดเวลาก็คิดในใจอยู่ตลอดเวลาว่าทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร???
ผมตัดสินใจลองเสี่ยง ขอเธอเป็นแฟนอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้ถูกปฏิเสธอีกตามเคยครับ ด้วยเหตุผลเดิมๆ
จนกระทั่งจุดแตกหักในใจผมก็เกิดขึ้น เพราะเมื่อวานผมดันไปเจอเธอที่ทำงานโดยบังเอิญ (ผ่านแถวนั้นพอดี) เพราะผมเพิ่งกลับจากทำธุระ และแวะซื้อน้ำปั่นข้างทาง ตอนนั้นเธออยู่กับเพื่อนๆที่ทำงานสามสี่คน เธอรีบเดินมาชวนผมคุยสองสามประโยค และพูดทันทีว่า... "ไปส่งหน่อยสิ"
ผมจึงตอบไปว่า วันนี้คงไปส่งไม่ได้ เพราะผมต้องกลับไปเคลียร์งาน ทำให้เธอมีสีหน้าที่ไม่พอใจนิดๆ และเดินออกไปทันที ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ก็แยกย้ายกันกลับไป
ประมาณ 1 ชม.ถัดมา เธอส่งไลน์มาหาผมว่า "ทำไมวันนี้ไม่ไปส่งฉัน ไม่มีน้ำใจเลยนะ เดี๋ยวคนที่ทำงานฉันก็รู้กันหมดพอดีว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน"
ผมจึงตอบกลับไปว่า "ขอโทษทีพอดีงานยังไม่เสร็จ ต้องกลับมาทำต่อ"
เธอก็บ่นผมมาอีกว่า "นี่ถ้าฉันโดนแซวว่าแฟนไม่ไปส่งอีกนะ ฉันจะมาด่าเธอ คอยดู"
ผมเลยถามกลับไปว่า "อ่อ ทุกวันนี้ฉันมีค่าแค่เป็นไม้กันหมาที่ทำงานให้เธอใช่ไหม เธอก็รู้นี่ว่าฉันคิดยังไงกับเธอ เธอไม่ชอบฉันแต่ยังมาให้ฉันคอยเทคแคร์แบบนี้ เธอไม่กลัวว่าฉันจะจีบเธออีกหรอ?"
เธอสวนผมว่า "ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้วที่บ้าน ฉันไม่ได้ชอบเธอ และที่ไหว้วานให้ช่วยเนี่ย มันก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาใหญ่โตอะไรนี่ กะอีแค่ขับรถไปส่งมันจะลำบากอะไรมากมาย ถึงเธอจะชอบฉันอีกกี่ปี ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่า ฉันไม่เอาเธอเป็นแฟนหรอก"
ผมอึ้งครับ รู้สึกช็อคกับคำตอบเธอ แม้จะทำใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะโดนสวนจนหงายเงิบแบบนี้ ผมเลยตอบกลับไปว่า "อืม ขอโทษละกันที่ทำให้ไม่ถูกใจเธอ"
เธอก็ตอบกลับมาครับ "เออ พรุ่งนี้มารับฉันด้วยละกัน เร็วๆละอย่าให้รอนาน"
อารมณ์ผมตอนนี้มันบอกไม่ถูกครับ รู้สึกความคิดในหัวมันตีกันไปหมด เอาจริงๆผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เธอพูดมาว่ามีปัญหากับที่ทำงานนั้น เธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือแค่หลอกให้ผมไปรับ-ส่งเธอ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องเสียค่ารถ (เธอไม่เคยเอ่ยแม้แต่จะช่วยค่าน้ำมันด้วยซ้ำครับ แต่เธอรู้ว่าบ้านผมกับบ้านเธอมันคนละเส้นทางกัน และผมต้องย้อนไปส่งเธอ) คำพูดเธอแต่ละคำที่พูดมา ผมไม่ได้มีความรู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนกันสักนิดเดียว มันเจ็บปวดนะครับ ที่ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้
เอาจริงๆแล้วผมก็ยังชอบเธอ ยังรออยู่นิดๆว่าถ้าผมทำดีกับเธอเรื่อยๆสักวันนึงเธอคงจะเปลี่ยนใจหันมาชอบผมบ้าง แต่ตอนนี้คำพูดที่เธอพูดกับผม มันเหมือนคำสั่งมากกว่าคำขอร้องซะอีกครับ พอไม่ได้ดั่งใจก็มักจะเจอคำพูดที่ไม่ดีตลอด ส่วนนึงก็เป็นเพราะความเป็นคนขวานผ่าซากของเธอก็เป็นได้
อยากถามว่าเพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ???
ถ้าสิ่งที่ผมพิมพ์ประโยคมันแสดงออกว่าผมเป็นคนไม่ดีอย่างไร รบกวนช่วยชี้แนะหรือต่อว่าผมได้เลยนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาเข้ามาอ่านครับ
แบบนี้เรียกว่า "หลอกใช้" ไหมครับ??
เธอเป็นคนง่ายๆสบายๆ พูดจาตรงๆออกไปในแนวขวานผ่าซากครับ กวนประสาทเก่งมาก ห้าวๆคล้ายๆผู้ชายเสียด้วยซ้ำ
ผมได้คุยกับเธอและมีความรู้สึกว่าชอบเธอ และเคยขอเป็นแฟน แต่เธอบอกว่ายังไม่อยากคบใคร และอีกอย่างเธอไม่ได้มีความต้องการที่จะอยู่กรุงเทพ เธออยากกลับบ้านเกิดมากกว่า เราเลยคุยกันมาเรื่อยไปในฐานะเพื่อน
แน่นอนว่าเรามีโอกาสได้ไปดูหนังด้วยกันสองถึงสามครั้ง ซึ่งแต่ครั้ง แน่นอนครับ เธอไม่เคยออกเงินเลย
โดยเธอให้เหตุผลว่า "ผมเป็นฝ่ายเริ่มชวนเธอก่อน ผมต้องเลี้ยงเธอ" ซึ่งก็รู้สึกงงนิดหน่อย เพราะสถานะไม่ใช่แฟนกัน ทำไมต้องเลี้ยง แต่ก็ช่างมันเถอะค่าตั๋วหนังแค่ 100 บาทเอง (ทำนองนั้น)
แต่ถ้าเธอเป็นฝ่ายชวนก่อนบ้าง เธอจะให้ผมแชร์ครับ ซึ่งก็ตลกดี แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไร
ซึ่งเวลาไปดูหนัง หรือไปเดินเที่ยวด้วยกันแต่ละครั้ง เธอจะเรียกร้องให้ผมเทคแคร์เธอตลอด ไม่ว่าจะเป็นการถือกระเป๋า ถือของ หรือแม้แต่ให้ขับรถไปส่งที่หอพัก โดยเธอมักจะพูดทำนองที่ว่า เป็นผู้ชายหัดทำตัวเทคแคร์ เอาใจผู้หญิงหน่อยสิ ซึ่งผมว่ามันก็ตลกดีนะครับ เพราะสถานะเราไม่ใช่แฟนกัน ไม่ได้จีบกันซะด้วยซ้ำ ทำไมจะต้องอะไรมากมายขนาดนั้นด้วย แต่ผมก็ทำนะ (ไม่รู้จะบ่นทำไม สงสัยหวังว่าจะให้เธอเปลี่ยนใจมาชอบบ้างก็ได้มั้ง)
จนกระทั่งเมื่อสองเดือนที่แล้วมีเหตุการณ์นึงที่ทำให้ผมต้องสงสัยตัวเอง คือเธอมาขอร้องให้ผมช่วยเป็นแฟน (หลอกๆ) ให้หน่อย เนื่องจากเธอถูกที่ทำงานล้อเลียนเรื่องเอาเธอไปจับคู่กับเพื่อนร่วมงานคนนึงซึ่งเธอไม่ได้ชอบ และถูกแซวจนเธอรับไม่ไหว เธอขอให้ผมไปรับเธอที่ทำงาน และไปส่งที่หอ อาทิตย์ละสองครั้ง เป็นระยะเวลา 1 เดือน ซึ่งตอนแรกผมไม่เข้าใจว่าทำไมจะต้องทำถึงขนาดนั้น แต่ก็ตัดสินใจทำ (กึ่งๆโดนบังคับ) ทั้งๆที่ทางไปส่งเธอกับทางกลับบ้านผม มันคนละทางกันโดยสิ้นเชิง ผมต้องเสียเวลาไปส่งเธอ ละก็ต้องวนรถกลับบ้าน ตลอดเวลาก็คิดในใจอยู่ตลอดเวลาว่าทำไปทำไม ทำแล้วได้อะไร???
ผมตัดสินใจลองเสี่ยง ขอเธอเป็นแฟนอีกครั้ง แน่นอนว่าครั้งนี้ถูกปฏิเสธอีกตามเคยครับ ด้วยเหตุผลเดิมๆ
จนกระทั่งจุดแตกหักในใจผมก็เกิดขึ้น เพราะเมื่อวานผมดันไปเจอเธอที่ทำงานโดยบังเอิญ (ผ่านแถวนั้นพอดี) เพราะผมเพิ่งกลับจากทำธุระ และแวะซื้อน้ำปั่นข้างทาง ตอนนั้นเธออยู่กับเพื่อนๆที่ทำงานสามสี่คน เธอรีบเดินมาชวนผมคุยสองสามประโยค และพูดทันทีว่า... "ไปส่งหน่อยสิ"
ผมจึงตอบไปว่า วันนี้คงไปส่งไม่ได้ เพราะผมต้องกลับไปเคลียร์งาน ทำให้เธอมีสีหน้าที่ไม่พอใจนิดๆ และเดินออกไปทันที ผมก็ไม่ได้คิดว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ก็แยกย้ายกันกลับไป
ประมาณ 1 ชม.ถัดมา เธอส่งไลน์มาหาผมว่า "ทำไมวันนี้ไม่ไปส่งฉัน ไม่มีน้ำใจเลยนะ เดี๋ยวคนที่ทำงานฉันก็รู้กันหมดพอดีว่าเราไม่ได้เป็นแฟนกัน"
ผมจึงตอบกลับไปว่า "ขอโทษทีพอดีงานยังไม่เสร็จ ต้องกลับมาทำต่อ"
เธอก็บ่นผมมาอีกว่า "นี่ถ้าฉันโดนแซวว่าแฟนไม่ไปส่งอีกนะ ฉันจะมาด่าเธอ คอยดู"
ผมเลยถามกลับไปว่า "อ่อ ทุกวันนี้ฉันมีค่าแค่เป็นไม้กันหมาที่ทำงานให้เธอใช่ไหม เธอก็รู้นี่ว่าฉันคิดยังไงกับเธอ เธอไม่ชอบฉันแต่ยังมาให้ฉันคอยเทคแคร์แบบนี้ เธอไม่กลัวว่าฉันจะจีบเธออีกหรอ?"
เธอสวนผมว่า "ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้วที่บ้าน ฉันไม่ได้ชอบเธอ และที่ไหว้วานให้ช่วยเนี่ย มันก็ไม่ใช่เรื่องหนักหนาใหญ่โตอะไรนี่ กะอีแค่ขับรถไปส่งมันจะลำบากอะไรมากมาย ถึงเธอจะชอบฉันอีกกี่ปี ฉันก็ยังยืนยันคำเดิมว่า ฉันไม่เอาเธอเป็นแฟนหรอก"
ผมอึ้งครับ รู้สึกช็อคกับคำตอบเธอ แม้จะทำใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะโดนสวนจนหงายเงิบแบบนี้ ผมเลยตอบกลับไปว่า "อืม ขอโทษละกันที่ทำให้ไม่ถูกใจเธอ"
เธอก็ตอบกลับมาครับ "เออ พรุ่งนี้มารับฉันด้วยละกัน เร็วๆละอย่าให้รอนาน"
อารมณ์ผมตอนนี้มันบอกไม่ถูกครับ รู้สึกความคิดในหัวมันตีกันไปหมด เอาจริงๆผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสิ่งที่เธอพูดมาว่ามีปัญหากับที่ทำงานนั้น เธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ หรือแค่หลอกให้ผมไปรับ-ส่งเธอ เพื่อที่เธอจะได้ไม่ต้องเสียค่ารถ (เธอไม่เคยเอ่ยแม้แต่จะช่วยค่าน้ำมันด้วยซ้ำครับ แต่เธอรู้ว่าบ้านผมกับบ้านเธอมันคนละเส้นทางกัน และผมต้องย้อนไปส่งเธอ) คำพูดเธอแต่ละคำที่พูดมา ผมไม่ได้มีความรู้สึกว่าเราเป็นเพื่อนกันสักนิดเดียว มันเจ็บปวดนะครับ ที่ต้องเจอสถานการณ์แบบนี้
เอาจริงๆแล้วผมก็ยังชอบเธอ ยังรออยู่นิดๆว่าถ้าผมทำดีกับเธอเรื่อยๆสักวันนึงเธอคงจะเปลี่ยนใจหันมาชอบผมบ้าง แต่ตอนนี้คำพูดที่เธอพูดกับผม มันเหมือนคำสั่งมากกว่าคำขอร้องซะอีกครับ พอไม่ได้ดั่งใจก็มักจะเจอคำพูดที่ไม่ดีตลอด ส่วนนึงก็เป็นเพราะความเป็นคนขวานผ่าซากของเธอก็เป็นได้
อยากถามว่าเพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ครับ???
ถ้าสิ่งที่ผมพิมพ์ประโยคมันแสดงออกว่าผมเป็นคนไม่ดีอย่างไร รบกวนช่วยชี้แนะหรือต่อว่าผมได้เลยนะครับ
ขอบคุณทุกท่านที่เสียเวลาเข้ามาอ่านครับ