ความทรงจำของเด็กบ้านนอกหลายๆคน คงไม่พ้น การไปเล่นน้ำคลอง ปั่นจักรยาน
จขกท. เองก็เช่นกัน เมื่อวานนี้ได้มีโอกาสกลับไปเล่นอีกครั้ง มันทำให้นึกถึงความสุขในวัยเด็กที่ผ่านมา
วัยที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก คิดถึงวันที่เราเป็นเด็กตัวน้อยๆ มีพ่ออุ้มคอยจับแขนจับขา สอนว่ายน้ำ
เกิดและโตกับคลองที่นี่ ว่ายน้ำเป็นก็เพราะคลองที่นี่ มีครูสอนที่เก่งมากคือพ่อนั้นเอง
ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อวันวานที่ผ่านมาเรายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ เดินตามพ่อไปทุ่งนา ไปสวนผักอยู่เลย
เรายังคอยถามพ่อ เรื่องนู่น เรื่องนี้ เรื่องที่เราไม่เข้าใจ พ่อก็จะคอยตอบ คอยสอนให้ตลอด
ตอนนั้นมีโฆษณาที่ว่า "อยากรู้อะไร ถามสาวยาคูลท์ดูสิค่ะ" พอเราถามมาก พ่อก็จะไล่ไปถามสาวยาคูลท์
ด้วยความที่เด็กมาก พอสาวยาคูลท์มา ก็รีบวิ่งไปถามเขา 55555 คิดถึงตอนนั้นแล้วตลกมาก
ตอนเด็กๆเราจะมีแก๊งค์ของเรา เป็นเด็กแถวๆในซอยเดียวกัน ทั้งซอยเราเป็นผู้หญิงกันแค่ 2 คนกับน้องสาว
นอกนั้นทุกบ้านเป็นเด็กผู้ชายทั้งหมดเลย เวลาเรารวมกันเราก็จะพากันเล่นซนๆ เช่น ปีนกำแพงบ้านแล้วกระโดดลงมา
ตอนนั้นไม่รู้สึกว่ามันสูงเท่าไร ค่อยๆขึ้นไปทีล่ะคนแล้วกระโดดลงมา ผลัดกันกระโดดจนเหนื่อย 5555
มีครั้งหนึ่งเราพากันไปขโมยกระท้อนที่บ้านของยายคนหนึ่ง เป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่เพราะยายไปอยู่กรุงเทพกับลูก
มีพี่ผู้ชายเป็นคนปีนรั้วเข้าไปเก็บแล้วโยนออกมา เราเป็นคนปอกแล้วทำพริกเกลือมาจิ้มแบ่งกันกิน ปูเสื่อกินตรงนั้นแหละ
อร่อยมากๆ มือดำๆไม่ได้ล้างจับกินกัน เฮฮามากๆ พอกินเสร็จก็ทิ้งหลักฐานไว้ตรงนั้น ไม่มีใครเก็บ 55555
ดีดลูกแก้วเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่แก๊งค์เราชอบมากๆ ใครมีลูกแก้วเยอะนี่คือเจ๋งมากๆ
เรามีเยอะเท่าไรก็เล่นแพ้หมด พอเล่นเสร็จก็ขอพวกพี่เขาคืน 55555 กลัวไม่มีเล่นอีก
หัวหน้าแก๊งค์เราก็ใจดีนะ คืนให้เราอยู่ 3 - 4 ลูก ใจดีมาก เสียไปเป็นสิบๆลูก
พอตกตอนเย็นๆ เราก็พากันไปโดดน้ำคลองกัน เล่นกันจนปากสั่นไปหมด
พอกลับจากเล่นน้ำคลอง ซัก 5 โมงเย็นก็นัดกันปั่นจักรยานไปทางรถไฟ
ไปดูรถไฟกัน พอรถไฟผ่านมา ขบวนที่มีคนเราก็จะพากัน บ๊าย บาย
ขบวนไหนเป็นรถไฟขนส่ง เราจะตะโกนใส่รถไฟ ฮู้ๆๆ โห่ๆๆๆๆๆ
เวลานั้นเป็นเวลาแห่งความสุขจริงๆนะ♥
คิดถึงตอนนั้นแล้วก็อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง พอเราเติบโต ต่าางคนต่างแยกย้ายไปเรียน
ไปทำงาน ไปตามทางของตัวเอง ถึงตอนนี้ชวนใครไปโดดน้ำคลองหรือดีดลูกแก้วก็ไม่รู้จะมีใครไปไหม 5555
เรื่องราวในวัยเด็กมันอยู่ในส่วนลึกความทรงจำ และหลายๆเรื่องราว จขกท.เอง ก็ได้ลืมเลือนไปบางแล้ว
แต่เมื่อได้นึกถึงมัน ถึงภาพทรงจำมันจะไม่ชัดเจนเท่าไร แต่ก็ล้วนเป็นสิ่งเชิดชูใจเมื่อได้คิดถึง
วัยเด็ก จขกท. เป็นเด็กที่ดื้อ ซน ขี้เกียจจนพ่อกับแม่ยังเอ่ยปากว่า นี่ลูกผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย
ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
เมื่อวานพาน้องไปเล่นน้ำคลองมา ฝึกวิชาลูกผู้ชายซะหน่อย
**แก้ไขคำผิด
ความทรงจำของเด็กบ้านนอก
จขกท. เองก็เช่นกัน เมื่อวานนี้ได้มีโอกาสกลับไปเล่นอีกครั้ง มันทำให้นึกถึงความสุขในวัยเด็กที่ผ่านมา
วัยที่ไม่ต้องคิดอะไรมาก คิดถึงวันที่เราเป็นเด็กตัวน้อยๆ มีพ่ออุ้มคอยจับแขนจับขา สอนว่ายน้ำ
เกิดและโตกับคลองที่นี่ ว่ายน้ำเป็นก็เพราะคลองที่นี่ มีครูสอนที่เก่งมากคือพ่อนั้นเอง
ความสุขมักผ่านไปเร็วเสมอ เมื่อวันวานที่ผ่านมาเรายังเป็นเด็กตัวเล็กๆ เดินตามพ่อไปทุ่งนา ไปสวนผักอยู่เลย
เรายังคอยถามพ่อ เรื่องนู่น เรื่องนี้ เรื่องที่เราไม่เข้าใจ พ่อก็จะคอยตอบ คอยสอนให้ตลอด
ตอนนั้นมีโฆษณาที่ว่า "อยากรู้อะไร ถามสาวยาคูลท์ดูสิค่ะ" พอเราถามมาก พ่อก็จะไล่ไปถามสาวยาคูลท์
ด้วยความที่เด็กมาก พอสาวยาคูลท์มา ก็รีบวิ่งไปถามเขา 55555 คิดถึงตอนนั้นแล้วตลกมาก
ตอนเด็กๆเราจะมีแก๊งค์ของเรา เป็นเด็กแถวๆในซอยเดียวกัน ทั้งซอยเราเป็นผู้หญิงกันแค่ 2 คนกับน้องสาว
นอกนั้นทุกบ้านเป็นเด็กผู้ชายทั้งหมดเลย เวลาเรารวมกันเราก็จะพากันเล่นซนๆ เช่น ปีนกำแพงบ้านแล้วกระโดดลงมา
ตอนนั้นไม่รู้สึกว่ามันสูงเท่าไร ค่อยๆขึ้นไปทีล่ะคนแล้วกระโดดลงมา ผลัดกันกระโดดจนเหนื่อย 5555
มีครั้งหนึ่งเราพากันไปขโมยกระท้อนที่บ้านของยายคนหนึ่ง เป็นบ้านที่ไม่มีคนอยู่เพราะยายไปอยู่กรุงเทพกับลูก
มีพี่ผู้ชายเป็นคนปีนรั้วเข้าไปเก็บแล้วโยนออกมา เราเป็นคนปอกแล้วทำพริกเกลือมาจิ้มแบ่งกันกิน ปูเสื่อกินตรงนั้นแหละ
อร่อยมากๆ มือดำๆไม่ได้ล้างจับกินกัน เฮฮามากๆ พอกินเสร็จก็ทิ้งหลักฐานไว้ตรงนั้น ไม่มีใครเก็บ 55555
ดีดลูกแก้วเป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่แก๊งค์เราชอบมากๆ ใครมีลูกแก้วเยอะนี่คือเจ๋งมากๆ
เรามีเยอะเท่าไรก็เล่นแพ้หมด พอเล่นเสร็จก็ขอพวกพี่เขาคืน 55555 กลัวไม่มีเล่นอีก
หัวหน้าแก๊งค์เราก็ใจดีนะ คืนให้เราอยู่ 3 - 4 ลูก ใจดีมาก เสียไปเป็นสิบๆลูก
พอตกตอนเย็นๆ เราก็พากันไปโดดน้ำคลองกัน เล่นกันจนปากสั่นไปหมด
พอกลับจากเล่นน้ำคลอง ซัก 5 โมงเย็นก็นัดกันปั่นจักรยานไปทางรถไฟ
ไปดูรถไฟกัน พอรถไฟผ่านมา ขบวนที่มีคนเราก็จะพากัน บ๊าย บาย
ขบวนไหนเป็นรถไฟขนส่ง เราจะตะโกนใส่รถไฟ ฮู้ๆๆ โห่ๆๆๆๆๆ
เวลานั้นเป็นเวลาแห่งความสุขจริงๆนะ♥
คิดถึงตอนนั้นแล้วก็อยากกลับไปเป็นเด็กอีกครั้งหนึ่ง พอเราเติบโต ต่าางคนต่างแยกย้ายไปเรียน
ไปทำงาน ไปตามทางของตัวเอง ถึงตอนนี้ชวนใครไปโดดน้ำคลองหรือดีดลูกแก้วก็ไม่รู้จะมีใครไปไหม 5555
เรื่องราวในวัยเด็กมันอยู่ในส่วนลึกความทรงจำ และหลายๆเรื่องราว จขกท.เอง ก็ได้ลืมเลือนไปบางแล้ว
แต่เมื่อได้นึกถึงมัน ถึงภาพทรงจำมันจะไม่ชัดเจนเท่าไร แต่ก็ล้วนเป็นสิ่งเชิดชูใจเมื่อได้คิดถึง
วัยเด็ก จขกท. เป็นเด็กที่ดื้อ ซน ขี้เกียจจนพ่อกับแม่ยังเอ่ยปากว่า นี่ลูกผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย
ขอบคุณที่อ่านนะค่ะ
เมื่อวานพาน้องไปเล่นน้ำคลองมา ฝึกวิชาลูกผู้ชายซะหน่อย
**แก้ไขคำผิด