ตอนนี้มีน้อง เราเครียดมาก ไม่รู้จะทำยังไงดี พ่อเค้ากินเหล้า สูบบุหรี่ แล้วยังมีผู้หญิง ขณะที่เราท้อง..
แต่เราผิดเองที่เลือกก้าวเข้ามาในชีวิตเขา เขาเป็นผู้ชายพูดดี ทำให้ผู้หญิงโง่ๆที่รักใครยากมากหลงเชื่อใจได้อย่างง่ายดาย
ตอนแรกเขาก็ทำทุกอย่างดี ใส่ใจเรามาก ถึงแม้จะดื่มเหล้า สูบ ก็ยังให้เวลาเรา เอาใจใส่ ตื้อตลอด
จนจะเลิกไปหลายทีแล้ว เพราะสังคมเขาเยอะเกินไป เหล้า บุหรี่ เราไม่ชอบเลย แต่สุดท้ายก็ดีกัน เพราะเขาตื้อ เขาง้อ
จนเราคิดว่าไม่เป็นไรหรอก เขาก็รักเรา แค่กินเหล้า สูบ จะเป็นไรไป เขาก็ยอมเราได้ แต่ตัวเราไม่กินเหล้า ไม่สูบ ไม่เอาอบายมุขทุกอย่าง
แต่เราคิดว่าเขาจะเป็นแฟนที่ดี และดูแลเราได้ เราปล่อยตัวปล่อยใจ แต่เราทานยาคมฉุกเฉินไป ไม่คิดว่าจะพลาดจริงๆในครั้งที่ 2
แล้วเราก็มาอยู่กับเขาที่บ้าน เห็นนิสัย เห็นทุกอย่าง เขาเรียกว่าเห็นอะไรไม่รู้ ในหนังเก่า เค้าว่าเห็นเช่นเห็นชาติกัน
ตลอดเวลาที่อยู่กับเขามีความสุขมากและทุกข์มาก สลับกันไป เหมือนคนบ้า
วันนึงมีความสุขวันหนึ่งเครียดโลกแทบแตก แต่ก็ไม่เคยวีนเคยเวี่ยง หรือใช้อารมณ์รุนแรง
ได้แต่ระบายอารมลงเฟส แล้วก็ลบ ระบายและพูดให้คนที่เราสนิทแทน
วันนึงเขาไม่กลับบ้าน เราเลยไปหาเขาที่บ้านเพื่อน เจอเขานอนกับผู้หญิงอยู่ ยังดีที่ใส่เสื้อผ้า
เรานิ่งเลยอะ ไม่คิดไม่ฝัน ดึงผ้าห่มออก แฟนเราทำเป็นไม่ตื่น เอาหมอนปิดหน้า
ผู้หญิงก็ลุกขึ้นมา หันหลังให้เรา สะกิดผู้ชายให้ลุก แต่ไม่ลุก เราเดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างช้าๆ
เราเคยคุยกับผู้หญิงละ ไม่เคยมีคำไหนที่เราด่าหรือพูดแย่ใส่ เรานิ่งและพูดจาดีทุกคำ
ดูเขาเหมือนเห็นใจเรา เขาก็บอกว่าไม่คุยกันแล้ว เพราะเราบอกเรามีน้อง
แล้วก็คิดว่าจะทำไงกับลูกในท้องดี เวลานั้นคือคิดจะเอาออก เพราะทุกวันนี้เราก็ดันทุรังเก็บลูกไว้
แม่เราก็จะให้เอาออก อายขายขี้หน้า ไม่อยากให้ใครรู้ แม่เขาก็ไม่ชอบใจ กลัวลูกที่เกิดจะตกเป็นภาระเขา
เพราะเดิมเขาก็ด่าลูกทุกวันอยู่แล้ว อายุ 30 ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
ไม่ความรับผิดชอบ กิน เที่ยว ไปวันๆ ไม่มีแม้แต่เงินเก็บ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลเราและลูก
แต่เราก็ไม่อยากทำร้ายเด็ก เขาไม่รู้เรื่องอะไร ตัวเราผิดเอง ถ้าเราไม่มีอะไรกับเขา เราคงไม่ท้อง มันก็ผิดที่เราเอง
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับเขาเจอกันในผับ เป็นการเข้าผับครั้งที่ 2 ในรอบอายุ 23 ปี ของเรา
คุยกันไม่กี่คำแล้วเขาก็ขอแอดเฟสเรา จากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆในเฟส จนรู้สึกดี
ทั้งๆที่เราเห็นเฟสเขาแล้วก็ไม่คิดจะเอาเลยจริงๆ เพราะเขาทั้งกินเหล้าทั้งสูบบุหรี่
แต่สุดท้ายก็จนได้ ทุกวันนี้เราโทษตัวเราว่าโง่ เป็นเวรเป็นกรรมตัวเอง ก็ชดใช้กันต่อไป
แฟนเป็นผู้ชายพูดดี หน้าตาน่ากลัว แต่พูดดีจนผู้หญิงหลง เค้าเรียกว่าคารมดี
ช่วงแรกที่คบกับเรา เขายังไม่มีใคร ดีทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง
เราคงเป็นผู้หญิงหัวอ่อนเกินไป ยอมให้เขา จนเขาได้ใจ
จนกลายเป็นว่าจากที่เขายอมเราตอนแรก กลายเป็นเรายอมเขาแทน แต่หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ
เราเหนื่อยมากจริงๆ ไม่มีใครเห็นด้วยว่าจะให้เราเก็บลูกไว้
เราเป็นเด็กที่แม่คาดหวังมาก เป็นลูกที่แม่เอาไว้อวดชาวบ้าน เด็กดี เรียนเก่ง จบเกียรตินิยม
แม่คาดหวังว่าเราจะต้องได้ดีกว่านี้ คนรอบข้างเห็นแฟนเราก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเราคว้ามายังไง
เราก็ไม่เคยคิด ผู้ชายที่จีบเรามีทุกอย่างดีกว่าเขาทุกๆด้าน แต่เรากลับไม่สนใจ เราโง่เอง
เลือกคนที่ถูกใจ คนที่มีแต่คำพูด สุดท้ายก็ต้องมาทนเจ็บซ้ำๆซากๆ เอง
เราเครียดทุกวัน เหมือนสู้อยู่คนเดียว ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก กลัวว่าจะมีผลต่อลูก แล้วเราก็จะกลายเป็นโรคประสาทในอนาคต
เราก็พยายามตัดใจ กะให้มันจบๆไปๆ ที่เสียแล้วก็เสียไป ถือว่าเสียเพราะเราโง่เอง ถึงรักแค่ไหน แต่เราคงทนเจ็บต่อไปไม่ไหว
เราสงสารตัวเอง สงสารแม่ ไม่อยากให้เขาทุกข์กับเรา แล้วก็อนาคตที่เราหวังไว้ ว่าเราจะดูแลแม่ให้ดีก่อนมีครอบครัวของตัวเอง
เราอยากให้ทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างดีก่อน ที่เราจะมีตัวน้อย
เราตัดสินใจจะเลิกกับเขาแล้ว แต่เมนส์เราไม่มาหลังจากกินยาคุมฉุกเฉิน เลยไปตรวจก่อนจะเลิก
แล้วก็อย่างที่คิด เราท้องได้ เดือนนึง ซาวด์เจอแต่ถุงตอนนั้น
ตอนนี้เราก็คิดว่านิสัยเขาคงเปลี่ยนไม่ได้หรอก แต่ก็ตกลงว่าจะแต่งงาน กู้หน้าแม่เรา
และลูกจะเข้าไปบ้านเราได้แบบไม่โดนครหานินทา
แต่หลังจากนั้นเราคงแยกกันอยู่ เราจะไปทำงานเลี้ยงลูกเอง ก็ไม่รู้จะหนักแค่ไหนนะ
แต่เราอยู่กับเขาแล้วเราเครียดมาก คงอยู่ไม่ได้ สู้เราอยู่คนเดียวเราสบายใจกว่า
เราไม่อยากให้ลูกเราเป็นเด็กงอแง หรือป่วยบ่อย
เราควรทำยังไงต่อ หรือใครมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้
เราควรคุยเรื่องลูกยังไง ที่จะช่วยให้เขารับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายลูกต่อเดือน ปกติเท่าไหร่ ตั้งแต่เราท้องจนคลอด จนเด็กโต
ใครมีอะไรแนะนำ หรือมีประสบการณ์อะไร อยากแชร์หรือช่วยเหลือ บอกเราที เราไม่รู้ว่าเลี้ยงลูกคนเดียวมันจะลำบากแค่ไหน
แต่บอกตรงๆ ตอนนี้เรากำลังจะสมัครงานบริษัท แต่ไม่ทันไร กำลังวางพอร์ทให้เหมาะที่จะยื่นบริษัท
แต่ใจก็กลัวเขาไม่รับคนท้อง เพราะส่วนใหญ่มีตรวจสุขภาพ
ช่วยแนะนำหน่อยนะค่ะ อยากว่าอยากด่า เราก็ยินดีรับ เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำไม่ถูกต้อง แต่เราก็พลาดไปแล้ว
อยากย้อนกลับไปแค่ไหน ก็ทำไม่ได้ เราจำเป็นต้องเดินต่อ อยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ขอความช่วยเหลือด้วยนะค่ะ
ขอบคุณจริงๆ
ท้องได้ 2 เดือน แต่พ่อเ-ี้ยมาก เราควรจะจัดการเรื่องยังไง ค่าเลี้ยงลูกควรพูดยังไง เราคิดว่าจะเอาลูกมาเลี้ยง
แต่เราผิดเองที่เลือกก้าวเข้ามาในชีวิตเขา เขาเป็นผู้ชายพูดดี ทำให้ผู้หญิงโง่ๆที่รักใครยากมากหลงเชื่อใจได้อย่างง่ายดาย
ตอนแรกเขาก็ทำทุกอย่างดี ใส่ใจเรามาก ถึงแม้จะดื่มเหล้า สูบ ก็ยังให้เวลาเรา เอาใจใส่ ตื้อตลอด
จนจะเลิกไปหลายทีแล้ว เพราะสังคมเขาเยอะเกินไป เหล้า บุหรี่ เราไม่ชอบเลย แต่สุดท้ายก็ดีกัน เพราะเขาตื้อ เขาง้อ
จนเราคิดว่าไม่เป็นไรหรอก เขาก็รักเรา แค่กินเหล้า สูบ จะเป็นไรไป เขาก็ยอมเราได้ แต่ตัวเราไม่กินเหล้า ไม่สูบ ไม่เอาอบายมุขทุกอย่าง
แต่เราคิดว่าเขาจะเป็นแฟนที่ดี และดูแลเราได้ เราปล่อยตัวปล่อยใจ แต่เราทานยาคมฉุกเฉินไป ไม่คิดว่าจะพลาดจริงๆในครั้งที่ 2
แล้วเราก็มาอยู่กับเขาที่บ้าน เห็นนิสัย เห็นทุกอย่าง เขาเรียกว่าเห็นอะไรไม่รู้ ในหนังเก่า เค้าว่าเห็นเช่นเห็นชาติกัน
ตลอดเวลาที่อยู่กับเขามีความสุขมากและทุกข์มาก สลับกันไป เหมือนคนบ้า
วันนึงมีความสุขวันหนึ่งเครียดโลกแทบแตก แต่ก็ไม่เคยวีนเคยเวี่ยง หรือใช้อารมณ์รุนแรง
ได้แต่ระบายอารมลงเฟส แล้วก็ลบ ระบายและพูดให้คนที่เราสนิทแทน
วันนึงเขาไม่กลับบ้าน เราเลยไปหาเขาที่บ้านเพื่อน เจอเขานอนกับผู้หญิงอยู่ ยังดีที่ใส่เสื้อผ้า
เรานิ่งเลยอะ ไม่คิดไม่ฝัน ดึงผ้าห่มออก แฟนเราทำเป็นไม่ตื่น เอาหมอนปิดหน้า
ผู้หญิงก็ลุกขึ้นมา หันหลังให้เรา สะกิดผู้ชายให้ลุก แต่ไม่ลุก เราเดินไปนั่งที่เก้าอี้อย่างช้าๆ
เราเคยคุยกับผู้หญิงละ ไม่เคยมีคำไหนที่เราด่าหรือพูดแย่ใส่ เรานิ่งและพูดจาดีทุกคำ
ดูเขาเหมือนเห็นใจเรา เขาก็บอกว่าไม่คุยกันแล้ว เพราะเราบอกเรามีน้อง
แล้วก็คิดว่าจะทำไงกับลูกในท้องดี เวลานั้นคือคิดจะเอาออก เพราะทุกวันนี้เราก็ดันทุรังเก็บลูกไว้
แม่เราก็จะให้เอาออก อายขายขี้หน้า ไม่อยากให้ใครรู้ แม่เขาก็ไม่ชอบใจ กลัวลูกที่เกิดจะตกเป็นภาระเขา
เพราะเดิมเขาก็ด่าลูกทุกวันอยู่แล้ว อายุ 30 ยังไม่มีอะไรเป็นของตัวเอง
ไม่ความรับผิดชอบ กิน เที่ยว ไปวันๆ ไม่มีแม้แต่เงินเก็บ แล้วจะเอาเงินที่ไหนมาดูแลเราและลูก
แต่เราก็ไม่อยากทำร้ายเด็ก เขาไม่รู้เรื่องอะไร ตัวเราผิดเอง ถ้าเราไม่มีอะไรกับเขา เราคงไม่ท้อง มันก็ผิดที่เราเอง
เรื่องมีอยู่ว่าเรากับเขาเจอกันในผับ เป็นการเข้าผับครั้งที่ 2 ในรอบอายุ 23 ปี ของเรา
คุยกันไม่กี่คำแล้วเขาก็ขอแอดเฟสเรา จากนั้นก็คุยกันเรื่อยๆในเฟส จนรู้สึกดี
ทั้งๆที่เราเห็นเฟสเขาแล้วก็ไม่คิดจะเอาเลยจริงๆ เพราะเขาทั้งกินเหล้าทั้งสูบบุหรี่
แต่สุดท้ายก็จนได้ ทุกวันนี้เราโทษตัวเราว่าโง่ เป็นเวรเป็นกรรมตัวเอง ก็ชดใช้กันต่อไป
แฟนเป็นผู้ชายพูดดี หน้าตาน่ากลัว แต่พูดดีจนผู้หญิงหลง เค้าเรียกว่าคารมดี
ช่วงแรกที่คบกับเรา เขายังไม่มีใคร ดีทุกอย่าง ยอมทุกอย่าง
เราคงเป็นผู้หญิงหัวอ่อนเกินไป ยอมให้เขา จนเขาได้ใจ
จนกลายเป็นว่าจากที่เขายอมเราตอนแรก กลายเป็นเรายอมเขาแทน แต่หนักข้อขึ้นเรื่อยๆ
เราเหนื่อยมากจริงๆ ไม่มีใครเห็นด้วยว่าจะให้เราเก็บลูกไว้
เราเป็นเด็กที่แม่คาดหวังมาก เป็นลูกที่แม่เอาไว้อวดชาวบ้าน เด็กดี เรียนเก่ง จบเกียรตินิยม
แม่คาดหวังว่าเราจะต้องได้ดีกว่านี้ คนรอบข้างเห็นแฟนเราก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าเราคว้ามายังไง
เราก็ไม่เคยคิด ผู้ชายที่จีบเรามีทุกอย่างดีกว่าเขาทุกๆด้าน แต่เรากลับไม่สนใจ เราโง่เอง
เลือกคนที่ถูกใจ คนที่มีแต่คำพูด สุดท้ายก็ต้องมาทนเจ็บซ้ำๆซากๆ เอง
เราเครียดทุกวัน เหมือนสู้อยู่คนเดียว ร้องไห้แล้วร้องไห้อีก กลัวว่าจะมีผลต่อลูก แล้วเราก็จะกลายเป็นโรคประสาทในอนาคต
เราก็พยายามตัดใจ กะให้มันจบๆไปๆ ที่เสียแล้วก็เสียไป ถือว่าเสียเพราะเราโง่เอง ถึงรักแค่ไหน แต่เราคงทนเจ็บต่อไปไม่ไหว
เราสงสารตัวเอง สงสารแม่ ไม่อยากให้เขาทุกข์กับเรา แล้วก็อนาคตที่เราหวังไว้ ว่าเราจะดูแลแม่ให้ดีก่อนมีครอบครัวของตัวเอง
เราอยากให้ทุกอย่างพร้อม ทุกอย่างดีก่อน ที่เราจะมีตัวน้อย
เราตัดสินใจจะเลิกกับเขาแล้ว แต่เมนส์เราไม่มาหลังจากกินยาคุมฉุกเฉิน เลยไปตรวจก่อนจะเลิก
แล้วก็อย่างที่คิด เราท้องได้ เดือนนึง ซาวด์เจอแต่ถุงตอนนั้น
ตอนนี้เราก็คิดว่านิสัยเขาคงเปลี่ยนไม่ได้หรอก แต่ก็ตกลงว่าจะแต่งงาน กู้หน้าแม่เรา
และลูกจะเข้าไปบ้านเราได้แบบไม่โดนครหานินทา
แต่หลังจากนั้นเราคงแยกกันอยู่ เราจะไปทำงานเลี้ยงลูกเอง ก็ไม่รู้จะหนักแค่ไหนนะ
แต่เราอยู่กับเขาแล้วเราเครียดมาก คงอยู่ไม่ได้ สู้เราอยู่คนเดียวเราสบายใจกว่า
เราไม่อยากให้ลูกเราเป็นเด็กงอแง หรือป่วยบ่อย
เราควรทำยังไงต่อ หรือใครมีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้
เราควรคุยเรื่องลูกยังไง ที่จะช่วยให้เขารับผิดชอบ ค่าใช้จ่ายลูกต่อเดือน ปกติเท่าไหร่ ตั้งแต่เราท้องจนคลอด จนเด็กโต
ใครมีอะไรแนะนำ หรือมีประสบการณ์อะไร อยากแชร์หรือช่วยเหลือ บอกเราที เราไม่รู้ว่าเลี้ยงลูกคนเดียวมันจะลำบากแค่ไหน
แต่บอกตรงๆ ตอนนี้เรากำลังจะสมัครงานบริษัท แต่ไม่ทันไร กำลังวางพอร์ทให้เหมาะที่จะยื่นบริษัท
แต่ใจก็กลัวเขาไม่รับคนท้อง เพราะส่วนใหญ่มีตรวจสุขภาพ
ช่วยแนะนำหน่อยนะค่ะ อยากว่าอยากด่า เราก็ยินดีรับ เรารู้ว่าสิ่งที่เราทำไม่ถูกต้อง แต่เราก็พลาดไปแล้ว
อยากย้อนกลับไปแค่ไหน ก็ทำไม่ได้ เราจำเป็นต้องเดินต่อ อยากทำทุกอย่างให้ดีที่สุด ขอความช่วยเหลือด้วยนะค่ะ
ขอบคุณจริงๆ