ระบายค่ะ *ความเจ็บปวดกับคนในครอบครัว*

คนใกล้ชิดมักจะห่วงใยใส่ใจ คนที่อ่อนแอมากกว่าเสมอ... จนลืมไปว่าคนที่เข้มแข็ง... เขาก็มีหัวใจเหมือนกัน...😥

ฉันเชื่อว่า ชีวิตของทุกคนต่างก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น แล้วปัญหาของฉันตอนนี้คือคนรักของฉันที่ปิดบังความเจ็บปวดนี้มาตลอด ฉันรู้ว่าเขาเศร้าแล้วก็เจ็บปวดมากและมักจะคิดเสมอว่า... "ฉันเป็นคนยังไงกันแน่

แย่จังเลย เราไม่ชอบความรู้สึกนี้เลย แต่มีบางอารมณ์เช่นวันนี้ รู้สึกกับบางเหตุการณ์กับคนรอบตัว รู้สึกโดดเดี่ยว เดียวดาย ไม่มีใคร เหมือนอยู่คนเดียวบนโลก ^___^ ทำไมบางอารมณ์เราต้องไปแคร์คนที่ไม่เห็นเรา

สวัสดีค่ะทุกคน ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในทางตัน ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร เลยอยากขอคำปรึกษาจากเพื่อน ๆ ในนี้หน่อยค่ะ ฉันมีสามีที่ชอบด่าว่าฉันเป็นประจำ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่ ฉันมักจะเ

ตั้งแต่เด็กพ่อแม่เคยเล่นกับเราไม่ค่อยได้ไปเจอสังคมจนไม่รู้เรื่องการใช้ชีวิตเป็นเด็กขี้อายเก็บกดตอนนี้อายุ13 ยังไม่เคยได้ปรึกษาชีวิตวัยรุ่นกับแม่ไม่เคยได้คุยกันพอเราเศร้าอยากจะคุยร้องไห้ต่อหน้าแม่บอก&q

จุดเริ่มต้นของครอบครัวฉัน สามีและฉันมีหน้าที่การงานที่มั่นคงเราทำธุรกิจเล็กร่วมกันเริ่มตั้งแต่0ล้มลุกคลุกคลานเงินซื้อม่าม่ามา1ห่อกินกับข้าวเราก็อิ่นะมีความสุขมาก จากไม่มีอะไรเลย ช่วยกัน ไม่มีเงินก็กู้

ฉันชอบทะเลาะกับเพื่อนเป้นประจำเเต่สุดท้ายไม่รู้ทำไมฉันจะต้องเป้นคนที่ต้องไปขอโทดเสมอทั้งๆที่บางครั้งฉันก้ยอมรับว่าฉันก้ผิดจริงๆเเต่บางบางครั้งฉันก้ไม่ผิดหริอกน่ะทำไมเราจะต้องขอโทดเสมอไม่เข้าใจ

ไม่ต้องสนใจกระทู้นี้หรอกค่ะ แค่ไม่มีที่ระบาย ชีวิตเราโดดเดี่ยวมาตั้งแต่อายุ15 คนรอบข้างทยอยตายตั้งแต่เราอายุ8ขวบ จนมาถึงอายุ15ปี เราพยายามฆ่าตัวตาย แต่ไม่ตายสักที รอดมาได้เหมือนมีปาฏิหาร เคยแขวนคอ เคย

วันก่อนพาลูกชายสองขวบครึ่งไปสนามเด็กเล่น ซักพักเค้าเริ่มงอแง ทำยังไงก็ไม่หยุดร้อง เรากำลังคิดจะพูดว่า เป็นผู้ชายอย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ต่อหน้าผู้หญิง แต่เราไม่ได้พูดค่ะ เพราะความคิดของเรายังไม่สามาร

การที่เราไม่ชอบให้คนอื่นเห็นว่าเราเจ็บปวดอยู่หรือเสียใจอะไรสักอย่างบางครั้งคือการกลั้นน้ำตาของความอ่อนแอไม่ให้ไหลออกมา แต่มักจะมีคนบอกเราว่า ถ้าไม่ไหวก็ระบายออกมาได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียว ร้องไห้ออกมาเ