ก่อนอื่นก่อนกริ่นก่อนเข้าเรื่องว่า ทางรู้สึกว่าอยากด่าผม ด่าได้ครับ เพราะผมรู้เรื่องที่จะเล่าต่อไปเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก (((แต่))) อยากวอนให้ช่วยอ่านให้จบทีเพราะผมเองอยากให้เข้าใจผมด้วย
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเข้าทำงานที่ทำงานแห่งนึงที่เป็นที่ทำงานค่อนข้างละเอียดเลยจำเป็นที่ต้องมีแรงงานผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ที่ทำงานผมมีพนักงานราวๆ30คน มีผู้ชายอยู่เพียง 6 คน สลับผลัดกะกันทำละ 3 คน นอกนั้นเป็นผู้หญิงหมด ผมทำงานอยู่ได้ 6 เดือน ได้มีโอกาศรู้จักคนมากมายประเด็นก็คือในที่ทำงานผมดันไปรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนึง เธอไม่ได้สวยมากมายไปกว่าใครเท่าไหร่นักและเธอก็ไม่ถือเป็นหน้าตาของที่ทำงาน เธอเป็นคนมีนิสัยร่าเริงน่ารักและเป็นคนไม่ค่อยพูด มีบ่นบ้างแต่ก็ไม่เยอะเธอเป็นคนขยันเวลาถูกเจ้านายบ่นเธอจะนิ่งไม่ตอบโต้อะไรเทียบกับคนทั่วไปจะเถียงหรือแอบนินทาทีหลัง เธอขยันมากๆเห็นตรงไหนไม่เรียบร้อยเธอจะเก็บและจัดการจนเรียบร้อย มองโลกในแง่ดี เธอยิ้มรับทุกปัญหาและจัดการทำมันอย่างไม่รู้สึกเบื่ออะไรกับงาน ตรงนี้และครับที่ทำให้ผมรู้สึกปิ๊งเธอเข้าอย่างจัง มีความคิดแบบคนทั่วไปคือ ใครได้ผู้หญิงแบบนี้เป็นภรรยาหรือแม่ของลูกคงโชคดีมากๆ แรกๆผมก็ชอบเธอแบบรู้สึกปลื้มเฉยๆ แต่ตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นความรัก ซึ่งเรื่องที่เลวร้ายที่สุดคือผมรักเธอทั้งๆที่ผมเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วไม่ใช่แค่นั้นเธอเองก็มีครอบครัวแล้วด้วย หมายถึงพยานรัก หรือ ลูกนั่นเอง ผมควรทำไงดี ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นความรู้สึกมันเป็นเรื่องที่น่าละอายใจมาก ผมพยายามหาเรื่องเธอปฎิบัติแบบหยาบคลายเล็กๆกับเธอ เพื่อให้เธอรู้สึกเกลียดและด่าผมเผือมันกระตุ้นให้ผมเลิกสนใจในตัวเธอแต่มันเป็นวิธีที่ทุเรศจริงๆมิหน่ำซ้ำเธอเองก็กับคิดว่ามันเป็นการหยอกล้อเพื่อนร่วมงาน หรือเล่นกันประสาเพื่อน เธอเลยรู้สึกสนุกสนานและไม่วิตกอะไรแถมยังเล่นกับด้วยมันยิ่งกระตุ้นให้ผมรักเธอเข้าไปอีก ผมควรทำไงดีตัวผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลย แต่ยิ่งห้ามกับยิ่งเป็น ยิ่งได้ยินสิ่งที่เธอพูดว่าเธอมาทำงานเพราะต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัวเนื่องจากทางครอบครัวของสามี(เธออาศัยอยู่ที่บ้านสามีของเธอ)ไม่อยากให้ลูกชายมาทำงานเพราะกลัวลูกชายเหนื่อยลูกแก้วลูกยาลูกเทวดาเลยให้ลูกสะไภ้มาทำงานหาเลี้ยงสามีและลูกแทน(แมงดามากๆ) มันเลยทำให้ผมรู้สึกหนักไปอีกว่า น่าจะเลิกกันซะแล้วพาลูกมาอยู่กับผม ผมจะไม่ทำให้เธอและลูกลำบากแน่นอนเพราะเงินเก็บ+เงินที่ผมทำงานและทำธุรกิจส่วนตัวนั้นมันมากพอที่จะทำให้เธอสบายได้เพียงชั่วแว็บเดียวที่ผมคิดแบบนั้นมันก็แว็บขึ้นมาได้อีกว่านี่ผมเลวถึงขนาดจะทิ้งแฟนผมซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้และยังพรากลูกพรากผัวเค้าอีกเหรอ ความรู้สึกของผมมันเหมือนคนสองบุคลิคหรือมีมารอยู่ในร่างผมอีกส่วนที่ทำให้ผมคิดเลวได้ขนาดนี้ ขอร้องทีช่วยผมหน่อยทำให้ผมตาสว่างที ผมสาบานจริงๆ ว่าผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่ผมรักเธอเข้าแล้วอย่างห้ามไม่ได้ซะด้วย
ช่วยหาทางออกให้คนเลวคนนี้ที
เรื่องมีอยู่ว่า ผมเข้าทำงานที่ทำงานแห่งนึงที่เป็นที่ทำงานค่อนข้างละเอียดเลยจำเป็นที่ต้องมีแรงงานผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ที่ทำงานผมมีพนักงานราวๆ30คน มีผู้ชายอยู่เพียง 6 คน สลับผลัดกะกันทำละ 3 คน นอกนั้นเป็นผู้หญิงหมด ผมทำงานอยู่ได้ 6 เดือน ได้มีโอกาศรู้จักคนมากมายประเด็นก็คือในที่ทำงานผมดันไปรู้สึกดีกับผู้หญิงคนนึง เธอไม่ได้สวยมากมายไปกว่าใครเท่าไหร่นักและเธอก็ไม่ถือเป็นหน้าตาของที่ทำงาน เธอเป็นคนมีนิสัยร่าเริงน่ารักและเป็นคนไม่ค่อยพูด มีบ่นบ้างแต่ก็ไม่เยอะเธอเป็นคนขยันเวลาถูกเจ้านายบ่นเธอจะนิ่งไม่ตอบโต้อะไรเทียบกับคนทั่วไปจะเถียงหรือแอบนินทาทีหลัง เธอขยันมากๆเห็นตรงไหนไม่เรียบร้อยเธอจะเก็บและจัดการจนเรียบร้อย มองโลกในแง่ดี เธอยิ้มรับทุกปัญหาและจัดการทำมันอย่างไม่รู้สึกเบื่ออะไรกับงาน ตรงนี้และครับที่ทำให้ผมรู้สึกปิ๊งเธอเข้าอย่างจัง มีความคิดแบบคนทั่วไปคือ ใครได้ผู้หญิงแบบนี้เป็นภรรยาหรือแม่ของลูกคงโชคดีมากๆ แรกๆผมก็ชอบเธอแบบรู้สึกปลื้มเฉยๆ แต่ตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนแปลงเป็นความรัก ซึ่งเรื่องที่เลวร้ายที่สุดคือผมรักเธอทั้งๆที่ผมเองก็มีแฟนอยู่แล้ว แล้วไม่ใช่แค่นั้นเธอเองก็มีครอบครัวแล้วด้วย หมายถึงพยานรัก หรือ ลูกนั่นเอง ผมควรทำไงดี ผมรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นความรู้สึกมันเป็นเรื่องที่น่าละอายใจมาก ผมพยายามหาเรื่องเธอปฎิบัติแบบหยาบคลายเล็กๆกับเธอ เพื่อให้เธอรู้สึกเกลียดและด่าผมเผือมันกระตุ้นให้ผมเลิกสนใจในตัวเธอแต่มันเป็นวิธีที่ทุเรศจริงๆมิหน่ำซ้ำเธอเองก็กับคิดว่ามันเป็นการหยอกล้อเพื่อนร่วมงาน หรือเล่นกันประสาเพื่อน เธอเลยรู้สึกสนุกสนานและไม่วิตกอะไรแถมยังเล่นกับด้วยมันยิ่งกระตุ้นให้ผมรักเธอเข้าไปอีก ผมควรทำไงดีตัวผมไม่อยากเป็นแบบนี้เลย แต่ยิ่งห้ามกับยิ่งเป็น ยิ่งได้ยินสิ่งที่เธอพูดว่าเธอมาทำงานเพราะต้องหาเงินเลี้ยงครอบครัวเนื่องจากทางครอบครัวของสามี(เธออาศัยอยู่ที่บ้านสามีของเธอ)ไม่อยากให้ลูกชายมาทำงานเพราะกลัวลูกชายเหนื่อยลูกแก้วลูกยาลูกเทวดาเลยให้ลูกสะไภ้มาทำงานหาเลี้ยงสามีและลูกแทน(แมงดามากๆ) มันเลยทำให้ผมรู้สึกหนักไปอีกว่า น่าจะเลิกกันซะแล้วพาลูกมาอยู่กับผม ผมจะไม่ทำให้เธอและลูกลำบากแน่นอนเพราะเงินเก็บ+เงินที่ผมทำงานและทำธุรกิจส่วนตัวนั้นมันมากพอที่จะทำให้เธอสบายได้เพียงชั่วแว็บเดียวที่ผมคิดแบบนั้นมันก็แว็บขึ้นมาได้อีกว่านี่ผมเลวถึงขนาดจะทิ้งแฟนผมซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้และยังพรากลูกพรากผัวเค้าอีกเหรอ ความรู้สึกของผมมันเหมือนคนสองบุคลิคหรือมีมารอยู่ในร่างผมอีกส่วนที่ทำให้ผมคิดเลวได้ขนาดนี้ ขอร้องทีช่วยผมหน่อยทำให้ผมตาสว่างที ผมสาบานจริงๆ ว่าผมไม่ได้อยากเป็นแบบนี้แต่ผมรักเธอเข้าแล้วอย่างห้ามไม่ได้ซะด้วย