วัยรุ่นกับการเสียตัวเป็นอย่างไร (ในปี 2527)

เป็นความรู้เชิงจิตวิทยานะครับ คือผมเห็นว่าคนชอบพูดคำว่าสมัยนี้ๆๆมาตั้งแต่จำความได้ (ตัวผมอายุ 25) แล้วนึกถึงบทความนึงที่เคยได้อ่านเจอจากลังหนังสือเก่าๆของคุณพ่อได้ เลยนำมาแชร์ให้ได้รับทราบกันว่าเรื่องนี้มันมีทุกยุคทุกสมัยล่ะครับ เพราะมันคือสัญชาตญาณในการสืบพันธ์ พวกที่ชอบอ้างนู่นอ้างนี่จุดประสงค์ในใจก็คืออยากจะเอาเค้านั่นแหละ บอกชื่อ ที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ติดต่อ และสถานที่นัดพบทิ้งไว้เลยก็จบ (เวลาเจอแล้วมันน่าหงุดหงิด) แต่เตรียมพร้อมรับผลที่จะตามมาด้วยก็แล้วกัน

เข้าเรื่องละครับ

อ้างอิง : น.พ.วิทยา นาควัชระ. รู้จักชีวิต เล่ม 9(กันยายน 2527). 30-39

     ระยะนี้ผมได้รับโทรศัพท์จากแฟนๆคอลัมน์โทรมาถามด้วยปัญหาคล้ายๆกัน ส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาหญิงมากกว่าครับ คำถามก็มีทำนองว่า "หนูมีแฟนแล้ว แต่ตอนนี้แฟนกำลังทำตัวห่างเหินไป จะเลิกก็ยังอายอยู่เพราะเคยมีอะไรเกินเลยถึงขั้นได้เสียกัน กลัวเขาจะเอาไปพูดต่อ จะทำอย่างไรดีคะ ?"

     จริงๆแล้วคำถามเหล่านี้คงจะได้ยินกันซ้ำๆซากๆมานานแล้ว คนโทรนั้นก็น่าจะโทรไปหากลุ่มนักจัดกิจกรรมที่เขาอาสาเป็นผู้ตอบปัญหาเหล่านี้ทางโทรศัพท์ หรือไม่ก็นักตอบคำถามของชีวิตที่มีชื่อเสียง และที่คนติดตามอ่านกันมากมายตามนิตยสารต่างๆ เพราะโดยส่วนตัวแล้วผมไม่ถนัดทั้งการตอบคำถามเหล่านี้ทางโทรศัพท์ หรือการตอบจดหมายบนหน้านิตยสารหรอกครับ (นอกจากนานๆจะมีให้สักครั้งเพราะทนขอร้องไม่ได้จริงๆ)

     แต่พอได้รับคำถามเหล่านี้เข้ามามากๆก็เลยเกิดความคิดอยากจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับปัญหาของวัยรุ่นในปัจจุบันกับการเสียตัวกันบ้าง

วัยรุ่นต้องการเซ็กส์จริงไหม ? จริงครับ !

     แต่ก็มีทั้งที่ต้องการมาก และต้องการน้อย และก็มีทั้งที่ต้องการมีเซ็กส์กับตัวเอง, เซ็กส์กับคนเพศเดียวกัน และเซ็กส์กับคนต่างเพศ ทั้งนี้ทั้งนั้นขึ้นอยู่ที่ฮอร์โมนเพศเป็นตัวเร่งเร้า พฤติกรรมของสังคม หรือค่านิยมของสังคมเป็นตัวแปร และสัญชาตญาณของการรักตัวเองเป็นตัวกำหนด

     แต่อย่าคิดว่าวัยรุ่นทุกคนต้องการเซ็กส์เหมือนกัน หรือเท่าๆกันนะครับ คุณต้องการแค่ไหน แบบไหน ก็เป็นเรื่องของคุณ ไม่จำเป็นจะต้องไปคิด หรือพยายามให้เพื่อนของคุณเขาต้องการแบบเดียวกับคุณ หรือต้องการในปริมาณที่พอๆกับคุณนะครับ

เซ็กส์กับความรักเหมือนกันไหม ?

     ผมมั่นใจว่าไม่เหมือนกันหรอกครับ หลายๆคนมีเซ็กส์ได้โดยที่ไม่ต้องมีความรักเลย(เช่นกรณีเที่ยวโสเภณี) และอีกหลายๆคนก็มีความรักโดยไม่ต้องการมีเซ็กส์

     และแน่นอนครับ - มีอีกมากมายที่ใช้คำว่า "ความรัก" บ่อยๆเพื่อให้ได้มาซึ่ง "เซ็กส์" แต่ไม่เห็นมีใครใช้ "เซ็กส์" เพื่อให้ได้มาซึ่ง "ความรัก" เลยนะครับ

     ความรักเป็นความรู้สึกที่ดี อยากถนอม อยากส่งเสริม อยากให้เขาเป็นสุข แล้วตัวเองจะสุขด้วย
     แต่เซ็กส์นั้นเป็นความรู้สึกร้อนแรง อยากระบายออก อยากให้ตัวเองเป็นสุขก่อน คนอื่นจะสุขหรือไม่ค่อยว่ากันอีกที(จริงไหม?)

     ฉะนั้นความรักจึงไม่เห็นแก่ตัว แต่เซ็กส์นั้นเห็นแก่ตัวแน่ๆครับ (แม้ว่าจะพยายามไม่ให้เห็นแก่ตัว แต่มันก็ยังเห็นแก่ตัวอยู่ดีนั่นแหละ)


ทำไมวัยรุ่นจึงต้องเสียตัวกัน อาจมีมาจากหลายๆปัจจัยครับ

     1. ชอบทดลอง อยากรู้อยากเห็น
     2. ทนการออดอ้อนของอีกฝ่ายหนึ่งไม่ได้(ส่วนใหญ่ฝ่ายชายจะเป็นฝ่ายออดอ้อน ฝ่ายหญิงก็ใจอ่อน แต่ได้ข่าวว่าขณะนี้มีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างแล้วครับ)
     3. คิดว่าเป็นแฟชั่น เมื่อคบกันเป็นแฟนกัน ก็ต้องมีได้เสียกันบ้าง แถมบางคนจะเชิดหน้า(ในผู้หญิง) บอกด้วยว่า "ก็ไม่เห็นเสียหายอะไรนิเคอะ !"
     4. อยากได้ความรู้สึกเป็นเจ้าของซึ่งกันและกัน ซึ่งก็เกิดได้ทั้งหญิงและชาย แต่หลังจากเสียตัว หรือมีเซ็กส์กันแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเป็นเจ้าของซึ่งกันและกันได้จริงๆหรือเปล่า
     5. มีความรู้สึกว่าตัวเองมีค่า เป็นที่ต้องการของอีกฝ่ายหนึ่ง
     6. เป็นแรงผลักดันจากเซ็กส์ฮอร์โมน และสัญชาตญาณของการสืบพันธ์

การได้เสียกันตอนเป็นวัยรุ่นแล้วเสียหายไหม ?

     ถ้าจะลองๆเอาคำถามนี้ไปถามวัยรุ่นด้วยกันดู เขาก็คงจะตอบว่า --- ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย หรือ --- ก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไร หรือ --- เสียหายแน่ๆ ฉันไม่ยอมหรอก หรือบางคนอาจจะบอกว่า --- อยากจะลองแทบตาย แต่ยังไม่มีคนมาเสนอเสียที (นี่เป็นวัยรุ่นร่วมสมัยจริงๆครับ)

     และถ้าเอาคำถามนี้ไปถามพ่อแม่หรือผู้ใหมญ่บ้างล่ะ ว่าเขาจะว่าอย่างไรกันบ้าง เขาอาจจะตอบว่า --- ก็ระวังอย่าให้ท้องก็แล้วกัน(มักพบในพ่อแม่ฝ่ายชาย) หรือ --- ฉันทนไม่ได้เด็ดขาด อย่าให้รู้ก็แล้วกัน (มักพบในพ่อแม่ฝ่ายหญิง) หรือ --- ไม่เห็นสมควรเลย หรือ ---คุณหมอช่วยหาทางยับยั้งความคิดแบบนี้ทีเถอะ(มักพบในนักสังคมสงเคราะห์ที่กลัวปัญหาประชากรล้นโลก) หรือ --- ช่างเขาประไรไป มันเป็นสิทธิในตัวเขาเองนี่ (มักจะพบในพวกที่เคยผ่านวัยรุ่นประเภทไวไฟมาบ้างแล้ว) ฯลฯ

     และถ้าหากจะถามหมอวิทยาว่าการที่วัยรุ่นเสียตัวกันมากขึ้นนั้นจะคิดอย่างไรบ้าง ผมคงจะต้องคิดนาน และขอแบ่งออกเป็นข้อย่อยๆละครับว่า

     ถ้าเป็นวัยรุ่นชาย ที่มีเซ็กส์บ่อยๆ ผลที่จะเกิดก็คือ

1. เกิดความชาชินกับพฤติกรรมร่วมเพศ ไม่ได้มองเห็นค่าหรือความหมายของมัน อาจจะเหมือนกับการกินบะหมี่ต้มยำสักชาม หรือเหมือนกับการสำเร็จความใคร่ด้วยตนเองก็ได้ โดยเฉพาะในเพศชายที่รูปร่างหน้าตาดี มีคนมาจีบเขาอยู่เรื่อยๆ หรือเขาสามารถใครก็ได้ง่ายๆ ก็อาจเบื่อคนได้ง่ายๆ

2. ความรับผิดชอบในกิจกรรมทั่วๆไปของชีวิตก็จะมีน้อยลง เพราะอาจจะแลดูว่าอะไรๆก็ไม่ตื่นเต้น แม้แต่การจะขวนขวายช่วยตัวเองในแง่การเรียนหรือการทำงานให้มากขึ้นก็คงจะมีน้อย เพราะมีสิ่งล่อใจที่เร้าใจมากกว่า

3. อารมณ์แปรปรวนง่าย หงุดหงิดเพราะเขาไม่รู้จุดหลักของชีวิตจริงๆ ที่เขาจะต้องยึดถือให้ได้ ชีวิตไม่ได้มีแต่เพียงการร่วมเพศ ความสุขหรือความสนุกจากการร่วมเพศที่เขาได้รับนั้นก็อาจเป็นเพียงชั่วครู่ชั่วยาม แต่แล้วเขาก็ต้องออกมาผจญกับปัญหาทั่วๆไปของชีวิตที่ไม่สามารถจะแก้ไขได้ด้วยความหล่อเหลา หรือชั้นเชิงทางเพศรส เขาอาจจะรู้สึกด้วยในจิตใจก็เป็นได้ เลยยิ่งพยายามเน้นกิจกรรมทางเพศให้มากขึ้นในเปลือกนอก โดยที่จิตใจจริงๆแล้วอาจจะไม่ต้องการก็ได้ การอยากทำงานเพื่อช่วยตัวเองก็จะมีน้อย เพราะใจจะหมกมุ่นกับเรื่องเพศรส

4. ขาดการพัฒนาตนเอง ตามที่ควรจะเป็น ทั้งร่างกายและจิตใจ

5. ถ้าหากมีลูกออกมา ตัวเขาก็ยังไม่พร้อมจะเป็นพ่อของเด็ก การอบรมเลี้ยงดูหรือช่วยพัฒนาเด็กก็จะเป็นไปได้ยาก แถมอาจจะกลายเป็นภาระอย่างมากของเขาจนเขาอาจจะไม่รับความเป็นจริงเหล่านี้ก็ได้

6. ขาดโอกาสในการจะขวนขวายศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมต่อไป

     และ ถ้าหากเป็น วัยรุ่นหญิง เล่าครับ ผลที่ตามมาก็น่าจะเป็น

1. มีความรู้สึกว่าตัวเอง "เสีย" สิ่งที่ตัวเองสงวนเอาไว้ บางคนเสียความรู้สึก มีความละอาย มีความเสียดาย เสียความภาคภูมิใจในชีวิต ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการอบรมของพ่อแม่ ถ้าในบางครอบครัวไม่ได้อบรมในสิ่งนี้ เด็กก็คงไม่รู้สึกอะไร แต่ผมยังมั่นใจว่าพ่อแม่ไทยยังอบรมถึงค่านิยมของการรักษาความเป็นสาวของลูกสาวเอาไว้อยู่แน่ๆครับ

2. เกิดเป็นความเคยชิน อาจจะต้องการมากขึ้นหรือต้องการเรื่อยๆ ซึ่งอาจจะหาได้ยากจากชายคนเดิม เพราะพอเขาได้รู้จักแล้ว เห็นแล้ว ประจักษ์แล้วเขาก็อาจจะรู้สึก "ก็อย่างงั้นๆ" ไปอีกนั่นแหละ

3. เกิดความกร้านต่อชีวิตได้เร็ว เพราะต้องผจญกับปัญหาการรักษาตัวเอง บำรุงตัวเอง ระวังไม่ให้ตั้งครรภ์ (ในกรณีไม่ต้องการมีลูก) หรือแม้แต่การรักษาโรคที่อาจจะติดมาจากฝ่ายชาย แถมต้องคอยห่วง และก็พะวงว่าฝ่ายชายจะไปสนใจผู้หญิงคนอื่นใหม่อีกไหม เสียเวลาและพลังงานมาก ผู้หญิงเหล่านี้มักต้องเผชิญกับการถูกชายคนรักทิ้งด้วยความไม่พร้อม และเธอก็ต้องทนทุกข์ทรมานใจมาก ในขณะที่เพื่อนๆรุ่นเดียวกันเขายังหาความสุข หรือสนุกตามวัยรุ่นของเขาได้ตามปกติ

4. ถ้าหากมีลูกออกมาก็จะเป็นปัญหาใหญ่มาก พ่อแม่คงไม่พร้อมจะชื่นใจแน่ๆ ถ้ามีลูกสาววัยรุ่นท้องขึ้นมา (โดยไม่มีพ่อ หรือมีพ่อแต่ก็ไม่พร้อม) ภาระการอบรมเลี้ยงดูเด็กจะยุ่งยาก และแน่ๆก็คือ แม่ลูกอ่อนนั้นมักจะพลาดโอกาสในการศึกษาต่อไป ขากการเตรียมตัวหาความรู้เพื่อดารทำงานช่วยตัวเองต่อไปในอนาคต

5. โอกาสที่จะได้ผู้ชายดีๆ ที่จะมาสนใจก็คงจะน้อยลงไป เพราะผมมั่นใจว่าผู้ชายคงไม่ชอบผู้หญิงที่เคยมีเพศสัมพนธ์บ่อยๆ หรือค่อนข้างแน่ๆ แม้ว่าเขาจะบอกว่าไม่ถือสาหรอก แต่ก็ไม่ถือสาในแง่ว่าเขาจะมาเป็นแฟน และมีส่วนร่วมสนุกด้วย แต่การที่เขาจะมาร่วมทุกข์ร่วมสุขแบบสามีภรรยาด้วยนั้นคงน้อยมาก

6. ค่านิยมของคนไทยโดยทั่วๆไปไม่ได้มองว่าดีเลย (แม้คุณจะบอกว่าไม่แคร์เขาก็ตาม...แต่เขาก็ไม่แคร์คุณหรอกครับ เขาจะดูถูกคุณ คุณจะทนเขาได้ไหมเล่า !) ยิ่งถ้าหากท้องขึ้นมาแล้วหาพ่อไม่ได้ ก็อย่าคิดว่าจะมีคนเห็นใจนะครับ (อาจมีพวกที่มาบอกว่าน่าสงสารเด็กไม่มีพ่อ อยากช่วยเหลือ แต่จะมีใครมาช่วยเหลือจริงๆไหม เห็นมีแต่นินทาลับหลังมากมาย)

     ที่เขียนมานี้ก็ด้วยความปรารถนาดีต่อวัยรุ่นทั้งชายและหญิงที่มีแนวโน้มจะสร้างความสัมผัสทางกาย (แม้แต่การร่วมเพศ,เสียตัว หรือมีเพศสัมพันธ์ก็แล้วแต่) กันมากมาย โดยไม่คำนึงถึงผลตามมาหรือไม่ได้คำนึงถึงการสร้างศรัทธาในใจของทั้งสองฝ่ายก่อน



ขอขอบคุณ ศ.ดร.นพ.วิทยา นาควัชระ ผู้แต่ง มา ณ ที่นี้ด้วยครับ

ยังมีอีกหลายเรื่องนะครับ ไม่ว่าจะเป็นพวกคนที่คิดบวกกับตัวเองมากเกินไป หรือคิดลบกับตัวเองมากเกินไปจนพาลไปถึงคนอื่น พวกต่อต้านสังคม รักร่วเพศ หรือคนที่มีปัญหาบุคลิกภาพในระดับต่างๆ เสนอมาได้ครับว่างๆจะมานั่งพิมให้






ปล. สมัครแบบยื่นบัตรประชาชนไม่ได้ มันหาว่าเลขซ้ำ ส่งหลักฐานไป สาม สี่ รอบแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น จึงเรียนมาให้ผู้ที่เกี่ยวข้องรับทราบเอาไว้ด้วย