จาก....เลิกนิรโทษ พ.ร.บ.นิรโทษสุดซอย...ม๊อบของเราจะสลายตัวทันที
มาเป็น ขอปราบดาตัวเอง ขึ้นครองอำนาจ (ขอโทษเหอะ ไม่รู้จะใช้คำไหน เพราะความหมายของนายสุเทพ มันแปลได้แบบนี้จริง ๆ )
นายสุเทพ บอกว่าจะกลับบ้าน แต่หลายวันมาแล้ว นายสุเทพบอกจะเอาเงินไปใช้หนี้ชาวนา
สรุปว่า กลับบ้านเลิกเล่นการเมือง หรือ เป็นผู้ครองนครสยามกันแน่ ?
บอกกันตรงไปตรงมาว่า ...อ่านคำพูดนายสุเทพ บนเวทีครั้งใด มันเหมือนผมย้อนยุคไปเป็นเด็ก สิบกว่าขวบ รอดู งูเห่ากัดกับพังพอน ณ ท้องสนามหลวงทุกครั้ง
พอคนมุงเต็มที่ นายสุเทพ ก็ควักยา กับพระเครื่องปลอม ออกมาขาย โดยมีนายสาธิต วงศ์หนองเตย แก เดินถือถาดใส่ยา เร่ไปรอบวง ใครงมงายก็ควักตังค์ ซื้อ ใครรู้ทันก็ขำ ๆ บ้างก็สบถออกมาว่า "ดูมาตั้งนาน ไม่เห็นแร่งเอางูกัดกับพังพอนซักที"
ส่วนนายเอกนัฐ ก็ตระโกน อับอุล ตามมา นายสุเทพก็ร้องตามแล้ว ชายคนนี้ใส่เสื้ออะไร ผู้หญิงคนนี้ใส่กางเกงสีอะไร นายสุเทพก็หลับตาขาน ไปตามฉากปาหี่ เหมื่อน แก๊งค์ขายยาสารพัดประโยชน์ ......
มันสับสนปนเป ย้อนแย้ง กันไปหมด
ล้มเสร็จกลับบ้าน แต่ไป ๆ มาๆ ล้มเสร็จ แล้ว เราก็เสวยสุขกันต่อ ชนิดใช้เงินกันเปรมปรี ศรีสุดา โดยไม่ต้องมีใครตรวจสอบเสียด้วย
จาก ปฏิรูป ตั้งสภาประชาชน ตอนนี้ไม่ได้ยินแล้ว มีแต่ชาวนา ชาวนา และชาวนา (ฮา)
ตามไม่ทัน ไล่ไมจน จริง ๆ หมดจากชาวนา ไม่รู้ว่าไอ้แก๊งค์ ขายยาปลอมมันจะงัดมุขอะไรมาเล่นอีก
ถ้าจะให้ดี ควรเล่นมุขลูกกรอกนะ เพราะตัวเล่นก็มีอยู่แล้ว นายสาธิตนั่นแหละ จับผูกจุก นุ่งผ้าจูงกระเบน นั่นซดแฟนต้าน้ำแดงเสียหน่อย คงพอดึงแขกได้อีกระยะหนึ่ง
คนโง่ ย่อมตกเป็นเหยื่อ ของคนฉลาดกว่า
เหมือน วัฏจักร ทั่วไป ของสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้
ไม่รู้ใครจะเอากระไดไปพาดให้แกลง เป็นประวัติศาสตร์ที่ชาติต้องจดจำครับว่า
ครั้งนึง เหล่า อดีต สมาชิกผู้แทนราษฏร์ จำนวนหนึ่ง ออกมาเล่นจำอวดขายยาผีบอก ให้ประชาชนดูกลางแยก ปทุมวัน เป็นเวลามากกว่า สามเดือน โโยมีพรรคต้นสังกัด เป็นคนหนุน
ฟังแล้วไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรือ..."ให้เราตั้งรัฐบาลประชาชน แล้วใช้หนี้ชาวนาได้ทันที"
มาเป็น ขอปราบดาตัวเอง ขึ้นครองอำนาจ (ขอโทษเหอะ ไม่รู้จะใช้คำไหน เพราะความหมายของนายสุเทพ มันแปลได้แบบนี้จริง ๆ )
นายสุเทพ บอกว่าจะกลับบ้าน แต่หลายวันมาแล้ว นายสุเทพบอกจะเอาเงินไปใช้หนี้ชาวนา
สรุปว่า กลับบ้านเลิกเล่นการเมือง หรือ เป็นผู้ครองนครสยามกันแน่ ?
บอกกันตรงไปตรงมาว่า ...อ่านคำพูดนายสุเทพ บนเวทีครั้งใด มันเหมือนผมย้อนยุคไปเป็นเด็ก สิบกว่าขวบ รอดู งูเห่ากัดกับพังพอน ณ ท้องสนามหลวงทุกครั้ง
พอคนมุงเต็มที่ นายสุเทพ ก็ควักยา กับพระเครื่องปลอม ออกมาขาย โดยมีนายสาธิต วงศ์หนองเตย แก เดินถือถาดใส่ยา เร่ไปรอบวง ใครงมงายก็ควักตังค์ ซื้อ ใครรู้ทันก็ขำ ๆ บ้างก็สบถออกมาว่า "ดูมาตั้งนาน ไม่เห็นแร่งเอางูกัดกับพังพอนซักที"
ส่วนนายเอกนัฐ ก็ตระโกน อับอุล ตามมา นายสุเทพก็ร้องตามแล้ว ชายคนนี้ใส่เสื้ออะไร ผู้หญิงคนนี้ใส่กางเกงสีอะไร นายสุเทพก็หลับตาขาน ไปตามฉากปาหี่ เหมื่อน แก๊งค์ขายยาสารพัดประโยชน์ ......
มันสับสนปนเป ย้อนแย้ง กันไปหมด
ล้มเสร็จกลับบ้าน แต่ไป ๆ มาๆ ล้มเสร็จ แล้ว เราก็เสวยสุขกันต่อ ชนิดใช้เงินกันเปรมปรี ศรีสุดา โดยไม่ต้องมีใครตรวจสอบเสียด้วย
จาก ปฏิรูป ตั้งสภาประชาชน ตอนนี้ไม่ได้ยินแล้ว มีแต่ชาวนา ชาวนา และชาวนา (ฮา)
ตามไม่ทัน ไล่ไมจน จริง ๆ หมดจากชาวนา ไม่รู้ว่าไอ้แก๊งค์ ขายยาปลอมมันจะงัดมุขอะไรมาเล่นอีก
ถ้าจะให้ดี ควรเล่นมุขลูกกรอกนะ เพราะตัวเล่นก็มีอยู่แล้ว นายสาธิตนั่นแหละ จับผูกจุก นุ่งผ้าจูงกระเบน นั่นซดแฟนต้าน้ำแดงเสียหน่อย คงพอดึงแขกได้อีกระยะหนึ่ง
คนโง่ ย่อมตกเป็นเหยื่อ ของคนฉลาดกว่า
เหมือน วัฏจักร ทั่วไป ของสิ่งมีชีวิตบนโลกใบนี้
ไม่รู้ใครจะเอากระไดไปพาดให้แกลง เป็นประวัติศาสตร์ที่ชาติต้องจดจำครับว่า
ครั้งนึง เหล่า อดีต สมาชิกผู้แทนราษฏร์ จำนวนหนึ่ง ออกมาเล่นจำอวดขายยาผีบอก ให้ประชาชนดูกลางแยก ปทุมวัน เป็นเวลามากกว่า สามเดือน โโยมีพรรคต้นสังกัด เป็นคนหนุน