คือตั้งแต่จำความได้ แม่จะเป็นคนคอยหาเลี้ยงดูเรากับน้อง กู้ยืมจากที่ต่างๆ เพื่อส่งเรากับน้องเรียนหนังสือ เรารู้ถึงความลำบากของแม่มาตลอด ส่วนกับพ่อ พ่อมีนิสัยเจ้าชู้ค่ะ พ่อก็ทำงานนะ แต่เปลี่ยนงานไปเรื่อยๆ เลยไม่ค่อยมีเงิน แต่พ่อก็ให้เงินเราไปเรียนทุกวัน คอยไปรับไปส่งตลอดเลย จนเมื่อเราอยู่ม.ปลาย พ่อก็หย่ากับแม่เรา ไปมีครอบครัวใหม่ แต่พ่อก็ยังมาหาเรากับน้องทุกวัน
ครอบครัวใหม่ของพ่อนั้น ด้านการเงินค่อนข้างแย่ และพ่อก็มีลูกกับภรรยาใหม่ 2 คน เป็นน้องสาวกับน้องชาย ส่วนภรรยาใหม่ของพ่อ ก็มีลูกติด เป็นชายอีก 3 คน บางครั้งพ่อไม่มีเงินซื้อนมให้น้อง พ่อก็จะมาขอแม่เราตลอด แม่เราก็ให้ เพราะสงสารเด็ก จนมาวันนี้ พ่ออยากจะออกมอเตอร์ไซต์ เพื่อที่จะมาขับมอไซต์รับจ้าง พ่อเลยขอให้เราเป็นคคนค้ำประกันให้พ่อ
เราไม่อยากค้ำให้พ่อ เพราะมั่นใจว่าพ่อไม่มีเงินผ่อนรถได้ทุกเดือนแน่นอน ไม่ใช่ว่าเราอคตินะ แต่ที่ผ่านมาเรารู้นิสัยพ่อดี ตอนนี้เราเรียนจบปริญญาตรีแล้ว มีงานทำ แต่เงินเดือนไม่เยอะ เงินเดือนเกินครึ่ง เราให้แม่ เพราะแม่ต้องจ่ายทั้งค่าผ่อนบ้านที่ตจว. ค่าเช่าห้องที่เราอยู่ เงินเดือนแม่เองก็ไม่เยอะ เงินเรากับแม่ก็พออยู่ได้ แต่ไม่มีเงินเก็บเลย 55 เราเลยไม่อยากค้ำให้พ่อ
แต่อีกใจเราก็อยากค้ำให้ เราสงสารพ่อ สงสารน้อง(คนละแม่) แต่เราก็สงสารตัวเองกับแม่เหมือนกัน เราลำบากใจมาก แม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราจะตัดสินใจ
ถ้าพ่อขอให้เราค้ำประกันรถมอเตอร์ไซต์ให้ เราควรค้ำประกันให้มั๊ยค่ะ
ครอบครัวใหม่ของพ่อนั้น ด้านการเงินค่อนข้างแย่ และพ่อก็มีลูกกับภรรยาใหม่ 2 คน เป็นน้องสาวกับน้องชาย ส่วนภรรยาใหม่ของพ่อ ก็มีลูกติด เป็นชายอีก 3 คน บางครั้งพ่อไม่มีเงินซื้อนมให้น้อง พ่อก็จะมาขอแม่เราตลอด แม่เราก็ให้ เพราะสงสารเด็ก จนมาวันนี้ พ่ออยากจะออกมอเตอร์ไซต์ เพื่อที่จะมาขับมอไซต์รับจ้าง พ่อเลยขอให้เราเป็นคคนค้ำประกันให้พ่อ
เราไม่อยากค้ำให้พ่อ เพราะมั่นใจว่าพ่อไม่มีเงินผ่อนรถได้ทุกเดือนแน่นอน ไม่ใช่ว่าเราอคตินะ แต่ที่ผ่านมาเรารู้นิสัยพ่อดี ตอนนี้เราเรียนจบปริญญาตรีแล้ว มีงานทำ แต่เงินเดือนไม่เยอะ เงินเดือนเกินครึ่ง เราให้แม่ เพราะแม่ต้องจ่ายทั้งค่าผ่อนบ้านที่ตจว. ค่าเช่าห้องที่เราอยู่ เงินเดือนแม่เองก็ไม่เยอะ เงินเรากับแม่ก็พออยู่ได้ แต่ไม่มีเงินเก็บเลย 55 เราเลยไม่อยากค้ำให้พ่อ
แต่อีกใจเราก็อยากค้ำให้ เราสงสารพ่อ สงสารน้อง(คนละแม่) แต่เราก็สงสารตัวเองกับแม่เหมือนกัน เราลำบากใจมาก แม่ก็บอกว่าแล้วแต่เราจะตัดสินใจ