_ชีวิตวัยเด็ก _
ผมเกิดและเติบโตในครอบครัวชาวนาครับ ผมมีพี่สาวเพียงคนเดียว และ ผมเป็นลูกคนสุดท้อง ในวัยเด็กจำได้ว่าตั้งแต่สมัยชั้น ป.1 ผมไม่ค่อยชอบเล่นกับเพื่อนผู้ชาย ผมรู้สึกว่าเพื่อนผู้ชายชอบเล่นอะไรแรงๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนผู้หญิงผมได้รับความสุข ผมมีความสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่ชอบเล่นเตะบอล ไม่ชอบเล่นกีฬาอะไรๆที่ผู้ชายเค้าเล่นกัน ไม่ชอบเตะตระกร้อ ไม่ชอบเล่นกีฬาอะไรกับเค้าซักอย่าง ที่โรงเรียนของผมเมื่อมีกีฬาสีของโรงเรียน ผมจะพยายามหลบหลีกตลอด ไม่อยากเล่นกีฬาอะไรซักอย่างเพระาเหมือนผม เล่นไม่ได้ เล่นไม่เป็น และที่สำคัญผมไม่ชอบด้วย เพราะฉะนั้นทุกครั้งมีการแข่งขันกีฬา ผมได้แต่เฝ้ามองเพื่อนๆ ผู้ชายเตะบอล เล่นกีฬาที่มันแรงๆ อยู่รอบๆขอบสนามฟุตบอลเท่านั้น
_ชีวิตช่วงมัธยมต้น_
เมื่อผมจบชั้น ป.6 ผมก็สอบเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมประจำตำบล ซึ่งโรงเรียนนี้มันใกล้บ้านของผม ชีวิตผมตอนเรียนที่มัธยมต้นก็ไม่มีอะไรผิดไปจากช่วงประถมหรอกครับ อ่อ มีอย่างหนึ่งคือ ผมไปเล่นกับเพื่อนผู้ชายนะครับ แต่ก็ไม่เล่นกีฬา เตะบอล เตะตระกร้ออย่างที่เพื่อนผู้ชายเค้าเล่นกัน ได้แต่มองๆ และให้แต่ละวันผ่านไป ช่วงที่ผมรู้สึกกลัวและทรมาณมากคือ ช่วงชั่วโมงพละ ผมรับรู้ได้ว่า ในขณะที่เพื่อนผมสนุก กับการเล่นกีฬา ผมจะรู้สึกประหม่า รู้สึกว่าตัวเองจะเล่นไม่เป็นเล่นไม่เก่ง อายเพื่อน กลัวเค้าว่าเป็น กระเทย เป็นตุ๊ด แต่ผมไม่ได้มีอาการเป็นหญิงเลยครับ ผมก็ไม่รู้ทำไม เป็นแบบนั้น ช่วงมัธยมนี่ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งครับ เพื่อนทุกคนในห้องก็รู้ว่าเราชอบกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมชอบเธอได้ยังไง ในขณะที่ในใจก็รู้ว่าตัวเองไม่แมนเต็มร้อย หรือว่าผมเป็นไบ กันแหน่เริ่มสับสนตัวเองครับ
_ช่วงมัธยมปลาย_เป็นช่วงที่มีความแตกต่างเกิดกับผมมากขึ้นมากๆ ในช่วงนี้รู้สึกว่าผมจะไม่ไปเล่น เที่ยวกับเพื่อน ผู้ชายเลย และก็ไม่ไปเล่น กับเพื่อนผู้หญิงครับ เหตุผมของผมคือ ถ้าผมไปกับเพื่อนผู้ชายผม ก็ต้องเล่นอะไรๆที่ผู้ชายเค้าเล่นกัน แต่ถ้าไปกับเพื่อนผู้หญิงผมก็กลัว ใครต่อใครจะมองผมว่า ผมเป็นเกย์ กระเทย ซึ่งผมรับไม่ได้ คำตอบของผมคือ ผมไปไหนมาไหนคนเดียวครับ เล่นคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดิน ไป กลับบ้านคนเดียว ชีวิตเป็นยังงี้ครับตั้งแต่ ม.4 ถึง ม.6 แต่ในระหว่างเรียนผม ก็ถือโอกาสเหงาๆ ไปนั่งอ่านหนังสือธรรมะในห้องสมุด อ่านค้นคว้างานวิชาการ อ่านไปเรื่อยละครับ ตามประสาคนไม่มีเพื่อน เอาหนังสือเป็นเพื่อน ซึ่งนิสัยการอ่านก็ติดตามผมมาจนถึงทุกวันนี้ อ่อ ลืมบอกไปนะครับ ถึงตอนนี้ผมไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ใครๆอาจมองว่า เป็นเด็กเรียน อ่อนต่อโลก ผมก็ไม่แคร์ครับ วกกลับมาเรื่องความชอบนะครับ ตอน ม.4 ผมก็เริ่มๆ มองผู้ชาย ที่หล่อ เริ่มสนใจคนที่หน้าตาดี แต่ก็แปลกใจว่า ทำไมผมไม่ชอบผู้หญิงนะ ทำไมผมถึงชอบผู้ชาย ห้ามใจยังไงก็ไม่ได้ ซักที ต้องเป็นแบบนี้ตลอด อีกมุมหนึ่งผมคิดว่า ผมเป็นคนเก็บกดพอสมควรครับ จากการไม่มีเพื่อน จากการไปไหนมาไหนคนเดียว ทำให้ผมเหงาพอสมควร ยิ่งตอน ม.4 แม่มาเสีย พ่อก็ไปแต่งงานใหม่ ผมก็เลยหนักกว่าเดิมอีก ชีวิตนะชีวิต
_ชีวิตแถวบ้าน_
ทุกวันนี้วัยรุ่นที่เกิดมาใหม่ๆ เด็กผู้ชาย ไม่ค่อยรู้จักผมเท่าไหร่หรอกครับ เพราะว่าผมออกจากบ้านไปเรียน นานๆทีถึงกลับบ้าน อีกอย่าง เวลาผมอยู่ที่บ้าน ไปไหนมาไหน เวลาเจอวัยรุ่น พวกผู้ชาย ผมเกิดอาการสั่น ประหม่า เหมือนกลัวเค้าจะว่าอะไรซักอย่าง ว่าผมเป็นเกย์ อะไรประมาณนี้ แต่เค้าไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ มีแต่ผมเท่านั้นที่คิดไปเอง
_คำถามของผมนะครับ_
ผมเป็นอย่างนี้ ผมจะมีครอบครัวได้ไหม ซึ่งผมก็รักผู้หญิงอยู่ 40 % ผู้ชาย 60 % ผมอยากมีครอบครัว แต่ไม่รู้รักของผมจะเป็นอย่างไร ที่ผ่านมาผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ตลอด แล้วก็คบๆ เลิกๆ มาคิดอีกทีเหมือนชีวิต ชายรักชายจะไร้สาระ ผมจะทำยังไงดีครับ จะดำเนินชีวิตอย่างไร ให้คนแบบผมมีความสุขในชีวิต ผมไม่โทษใครหรอกครับ ที่เกิดมาเป็นแบบนี้ ผมโทษตัวเองที่ชาติก่อนอาจละเมิดศีลข้อ 3 เกิดมาชาตินี้เลยต้องมารับกรรมที่ตัวเองทำไว้
ตอนนี้ผมอายุ 27 ปีแล้วครับ ยังไม่มีแฟน ในใจอยากมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่ไม่รู้ว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปอย่างไร - ขอบคุณเพื่อนๆที่กรุณาอ่านนะครับ ยังไงก็แชร์ความคิดกันครับ ขอบคุณครับ ^_^
ปล.1 ผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายนะครับ แล้วผมก็เคยไปตรวจ HIV แล้วผมไม่ติดเชื้ออะไรหรอกครับ ไปตรวจ 2 ครั้ง
ผมมานั่งคิดๆดูนะครับว่า ทุกครั้งที่ผมไปตรวจหาเชื้อผมจะ เซ็ง และรู้สึกผิดกับตัวเองมา นี่ถ้าผมติดเชื้อพ่อแม่ ครอบครัวจะว่ายังไง สังคมจะว่ายังไง ถึงตอนนี้ผมปฏิญาณตนแล้วว่า ผมจะไม่ยอมยุ่งกับผู้ชายอีก ผมก็สับสนตัวเองว่า ผมชอบผู้หญิงด้วย แต่ผมยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงเลยซักคน ไม่รู้ผมกลัวอะไร ในใจผมเห็นผู้หญิงสวยๆ ผมก็แอบชอบอยู่นะครับ หรือผมจะเป็นไบ แต่ผมไม่ชอบชีวิตเกย์เลย
มันทำให้ผมไม่มีความสุข ผมเบื่อ ผมอยากเป็นผู้ชายเต็มตัว เฮ้อ เครียดครับ
เมื่อผมเป็นเกย์ เหมือนผมจะใช้ชีวิตแบบไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง รู้สึกกล้าๆ กลัวๆ ไม่เหมือนคนอื่นเลยครับ
ผมเกิดและเติบโตในครอบครัวชาวนาครับ ผมมีพี่สาวเพียงคนเดียว และ ผมเป็นลูกคนสุดท้อง ในวัยเด็กจำได้ว่าตั้งแต่สมัยชั้น ป.1 ผมไม่ค่อยชอบเล่นกับเพื่อนผู้ชาย ผมรู้สึกว่าเพื่อนผู้ชายชอบเล่นอะไรแรงๆ แต่ถ้าอยู่กับเพื่อนผู้หญิงผมได้รับความสุข ผมมีความสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ผมไม่ชอบเล่นเตะบอล ไม่ชอบเล่นกีฬาอะไรๆที่ผู้ชายเค้าเล่นกัน ไม่ชอบเตะตระกร้อ ไม่ชอบเล่นกีฬาอะไรกับเค้าซักอย่าง ที่โรงเรียนของผมเมื่อมีกีฬาสีของโรงเรียน ผมจะพยายามหลบหลีกตลอด ไม่อยากเล่นกีฬาอะไรซักอย่างเพระาเหมือนผม เล่นไม่ได้ เล่นไม่เป็น และที่สำคัญผมไม่ชอบด้วย เพราะฉะนั้นทุกครั้งมีการแข่งขันกีฬา ผมได้แต่เฝ้ามองเพื่อนๆ ผู้ชายเตะบอล เล่นกีฬาที่มันแรงๆ อยู่รอบๆขอบสนามฟุตบอลเท่านั้น
_ชีวิตช่วงมัธยมต้น_
เมื่อผมจบชั้น ป.6 ผมก็สอบเข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมประจำตำบล ซึ่งโรงเรียนนี้มันใกล้บ้านของผม ชีวิตผมตอนเรียนที่มัธยมต้นก็ไม่มีอะไรผิดไปจากช่วงประถมหรอกครับ อ่อ มีอย่างหนึ่งคือ ผมไปเล่นกับเพื่อนผู้ชายนะครับ แต่ก็ไม่เล่นกีฬา เตะบอล เตะตระกร้ออย่างที่เพื่อนผู้ชายเค้าเล่นกัน ได้แต่มองๆ และให้แต่ละวันผ่านไป ช่วงที่ผมรู้สึกกลัวและทรมาณมากคือ ช่วงชั่วโมงพละ ผมรับรู้ได้ว่า ในขณะที่เพื่อนผมสนุก กับการเล่นกีฬา ผมจะรู้สึกประหม่า รู้สึกว่าตัวเองจะเล่นไม่เป็นเล่นไม่เก่ง อายเพื่อน กลัวเค้าว่าเป็น กระเทย เป็นตุ๊ด แต่ผมไม่ได้มีอาการเป็นหญิงเลยครับ ผมก็ไม่รู้ทำไม เป็นแบบนั้น ช่วงมัธยมนี่ผมชอบผู้หญิงคนหนึ่งครับ เพื่อนทุกคนในห้องก็รู้ว่าเราชอบกัน ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าผมชอบเธอได้ยังไง ในขณะที่ในใจก็รู้ว่าตัวเองไม่แมนเต็มร้อย หรือว่าผมเป็นไบ กันแหน่เริ่มสับสนตัวเองครับ
_ช่วงมัธยมปลาย_เป็นช่วงที่มีความแตกต่างเกิดกับผมมากขึ้นมากๆ ในช่วงนี้รู้สึกว่าผมจะไม่ไปเล่น เที่ยวกับเพื่อน ผู้ชายเลย และก็ไม่ไปเล่น กับเพื่อนผู้หญิงครับ เหตุผมของผมคือ ถ้าผมไปกับเพื่อนผู้ชายผม ก็ต้องเล่นอะไรๆที่ผู้ชายเค้าเล่นกัน แต่ถ้าไปกับเพื่อนผู้หญิงผมก็กลัว ใครต่อใครจะมองผมว่า ผมเป็นเกย์ กระเทย ซึ่งผมรับไม่ได้ คำตอบของผมคือ ผมไปไหนมาไหนคนเดียวครับ เล่นคนเดียว กินข้าวคนเดียว เดิน ไป กลับบ้านคนเดียว ชีวิตเป็นยังงี้ครับตั้งแต่ ม.4 ถึง ม.6 แต่ในระหว่างเรียนผม ก็ถือโอกาสเหงาๆ ไปนั่งอ่านหนังสือธรรมะในห้องสมุด อ่านค้นคว้างานวิชาการ อ่านไปเรื่อยละครับ ตามประสาคนไม่มีเพื่อน เอาหนังสือเป็นเพื่อน ซึ่งนิสัยการอ่านก็ติดตามผมมาจนถึงทุกวันนี้ อ่อ ลืมบอกไปนะครับ ถึงตอนนี้ผมไม่สูบบุหรี่ ไม่กินเหล้า ไม่ชอบเที่ยวกลางคืน ใครๆอาจมองว่า เป็นเด็กเรียน อ่อนต่อโลก ผมก็ไม่แคร์ครับ วกกลับมาเรื่องความชอบนะครับ ตอน ม.4 ผมก็เริ่มๆ มองผู้ชาย ที่หล่อ เริ่มสนใจคนที่หน้าตาดี แต่ก็แปลกใจว่า ทำไมผมไม่ชอบผู้หญิงนะ ทำไมผมถึงชอบผู้ชาย ห้ามใจยังไงก็ไม่ได้ ซักที ต้องเป็นแบบนี้ตลอด อีกมุมหนึ่งผมคิดว่า ผมเป็นคนเก็บกดพอสมควรครับ จากการไม่มีเพื่อน จากการไปไหนมาไหนคนเดียว ทำให้ผมเหงาพอสมควร ยิ่งตอน ม.4 แม่มาเสีย พ่อก็ไปแต่งงานใหม่ ผมก็เลยหนักกว่าเดิมอีก ชีวิตนะชีวิต
_ชีวิตแถวบ้าน_
ทุกวันนี้วัยรุ่นที่เกิดมาใหม่ๆ เด็กผู้ชาย ไม่ค่อยรู้จักผมเท่าไหร่หรอกครับ เพราะว่าผมออกจากบ้านไปเรียน นานๆทีถึงกลับบ้าน อีกอย่าง เวลาผมอยู่ที่บ้าน ไปไหนมาไหน เวลาเจอวัยรุ่น พวกผู้ชาย ผมเกิดอาการสั่น ประหม่า เหมือนกลัวเค้าจะว่าอะไรซักอย่าง ว่าผมเป็นเกย์ อะไรประมาณนี้ แต่เค้าไม่ได้ว่าอะไรหรอกครับ มีแต่ผมเท่านั้นที่คิดไปเอง
_คำถามของผมนะครับ_
ผมเป็นอย่างนี้ ผมจะมีครอบครัวได้ไหม ซึ่งผมก็รักผู้หญิงอยู่ 40 % ผู้ชาย 60 % ผมอยากมีครอบครัว แต่ไม่รู้รักของผมจะเป็นอย่างไร ที่ผ่านมาผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย ตลอด แล้วก็คบๆ เลิกๆ มาคิดอีกทีเหมือนชีวิต ชายรักชายจะไร้สาระ ผมจะทำยังไงดีครับ จะดำเนินชีวิตอย่างไร ให้คนแบบผมมีความสุขในชีวิต ผมไม่โทษใครหรอกครับ ที่เกิดมาเป็นแบบนี้ ผมโทษตัวเองที่ชาติก่อนอาจละเมิดศีลข้อ 3 เกิดมาชาตินี้เลยต้องมารับกรรมที่ตัวเองทำไว้
ตอนนี้ผมอายุ 27 ปีแล้วครับ ยังไม่มีแฟน ในใจอยากมีแฟนเป็นผู้หญิง แต่ไม่รู้ว่าชีวิตจะดำเนินต่อไปอย่างไร - ขอบคุณเพื่อนๆที่กรุณาอ่านนะครับ ยังไงก็แชร์ความคิดกันครับ ขอบคุณครับ ^_^
ปล.1 ผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชายนะครับ แล้วผมก็เคยไปตรวจ HIV แล้วผมไม่ติดเชื้ออะไรหรอกครับ ไปตรวจ 2 ครั้ง
ผมมานั่งคิดๆดูนะครับว่า ทุกครั้งที่ผมไปตรวจหาเชื้อผมจะ เซ็ง และรู้สึกผิดกับตัวเองมา นี่ถ้าผมติดเชื้อพ่อแม่ ครอบครัวจะว่ายังไง สังคมจะว่ายังไง ถึงตอนนี้ผมปฏิญาณตนแล้วว่า ผมจะไม่ยอมยุ่งกับผู้ชายอีก ผมก็สับสนตัวเองว่า ผมชอบผู้หญิงด้วย แต่ผมยังไม่เคยมีอะไรกับผู้หญิงเลยซักคน ไม่รู้ผมกลัวอะไร ในใจผมเห็นผู้หญิงสวยๆ ผมก็แอบชอบอยู่นะครับ หรือผมจะเป็นไบ แต่ผมไม่ชอบชีวิตเกย์เลย
มันทำให้ผมไม่มีความสุข ผมเบื่อ ผมอยากเป็นผู้ชายเต็มตัว เฮ้อ เครียดครับ