หลายๆครั้งที่ผมขี้เกียจปั่น มีข้ออ้างสารพัดที่จะไม่ออกปั่น
ต้องแต่งตัวเต็มยศบ้างล่ะ ใส่หมวก ใส่แว่น ผ้าปิดปาก กางเกงปั่นฟิตๆ รองเท้าปั่นติดคลีทคับๆ
ไหนจะต้องใส่สายวัด Heart Rate ที่สะกิดนิดๆหน่อยก็หลุดบ้างล่ะ
ไหนจะต้องวอร์มร่างกาย ยืดเส้นยืดสายก่อนและหลังปั่นบ้างล่ะ
ไหนจะต้องเตรียมเครื่องดื่มเกลือแร่ น้ำดื่ม อุปกรณ์จำเป็นต่างๆบ้างล่ะ
ไหนจะต้องตรวจเช็คและสูบลมยาง ชาร์จไฟอุปกรณ์ต่างๆ ใส่ไฟหน้า ไฟท้าย เตรียมไมล์ ให้พร้อมทุกๆครั้งบ้างล่ะ
เชื่อหรือไม่ว่ามันไม่ได้เป็นอุปสรรคในการอยากออกไปปั่นเลยแม้แต่น้อยเลยสำหรับเราชาวนักปั่นทั้งหลาย
หรืออาจจะเรื่องระยะทางบ้างล่ะ ที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าวันนี้กะจะปั่นชิวๆ ไม่เน้นระยะทางอะไรมากมาย
กะจะปั่นชมนก ชมไม้แบบ ลุงๆ น้าๆ ป้าๆ คนอื่นๆเขาบ้าง
มารู้ตัวอีกที ปั่นไปแล้ว 50 กว่าโล
บางวันก็นึกอยากไปเส้นทางที่ไม่เคยไปมาก่อน
กล้าๆกลัวๆ
ตัดสินใจตรงทางแยกภายในไม่กี่วินาที ไปดีไหมวะ
ใจนึงบอกอย่าไปเลย อันตราย ไม่รู้เส้นทาง เดี๋ยวหลงแล้วจะลำบาก
ใจนึงก็เชียร์เหลือเกิน แบบว่าอยากผจญภัย อยากรู้อยากเห็น อยากสำรวจเส้นทาง ลองดูสักตั้ง ไม่มีอะไรเกินความสามารถเราหรอก
อารมณ์แบบนี้มันท้าทายนักปั่นนักแล
โดยเฉพาะเวลาได้ไปในเส้นทางใหม่ๆที่แบบ เฮ้ย!! เส้นทางนี้น่าปั่นมากๆ เราไปอยู่ไหนมาวะเนี่ย
สุดท้ายก็ได้ค้นพบเส้นทางใหม่ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆแทบทุกวัน
หรือบางวันก็กะว่าขี้คร้านเหลือเกินที่จะปั่นขึ้นเขา เพราะมันเหนื่อย ทรมานขาจริงๆ
ไหนจะหอบแฮกๆแบบหมาอีก ไม่ไหวๆ
ลองปั่นไปแถวๆตีนเขาดู กะจะขึ้นไปสัก ร้อยสองร้อยเมตร กะจะไหลลงมาสนุกๆไม่เอาเหนื่อยมาก
รู้ตัวอีกที อ้าว อยู่บนยอดแล้วนี่หว่า
พี่ๆ น้าๆ ใครมีประสบการณ์แบบว่าไม่ตั้งใจจะปั่น หรือไม่รู้ตัวทำนองนี้ไหมครับ มาแชร์กันฮาๆครับ
อันนี้ทริปล่าสุดเมื่อวานนี้เอง กะจะปั่นชิวๆในหาดใหญ่นี้แหละ
รู้ตัวอีกที อยู่เกาะยอ สงขลาซะแล้ว
แถมบรรยากาศดีซะด้วย คุ้มค่าที่ไม่รู้ตัวจริงๆครับ ฮ่าๆ
เคยไหม ขี้เกียจปั่น รู้ตัวอีกทีนั่งอยู่หลังอานซะแล้ว
ต้องแต่งตัวเต็มยศบ้างล่ะ ใส่หมวก ใส่แว่น ผ้าปิดปาก กางเกงปั่นฟิตๆ รองเท้าปั่นติดคลีทคับๆ
ไหนจะต้องใส่สายวัด Heart Rate ที่สะกิดนิดๆหน่อยก็หลุดบ้างล่ะ
ไหนจะต้องวอร์มร่างกาย ยืดเส้นยืดสายก่อนและหลังปั่นบ้างล่ะ
ไหนจะต้องเตรียมเครื่องดื่มเกลือแร่ น้ำดื่ม อุปกรณ์จำเป็นต่างๆบ้างล่ะ
ไหนจะต้องตรวจเช็คและสูบลมยาง ชาร์จไฟอุปกรณ์ต่างๆ ใส่ไฟหน้า ไฟท้าย เตรียมไมล์ ให้พร้อมทุกๆครั้งบ้างล่ะ
เชื่อหรือไม่ว่ามันไม่ได้เป็นอุปสรรคในการอยากออกไปปั่นเลยแม้แต่น้อยเลยสำหรับเราชาวนักปั่นทั้งหลาย
หรืออาจจะเรื่องระยะทางบ้างล่ะ ที่ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าวันนี้กะจะปั่นชิวๆ ไม่เน้นระยะทางอะไรมากมาย
กะจะปั่นชมนก ชมไม้แบบ ลุงๆ น้าๆ ป้าๆ คนอื่นๆเขาบ้าง
มารู้ตัวอีกที ปั่นไปแล้ว 50 กว่าโล
บางวันก็นึกอยากไปเส้นทางที่ไม่เคยไปมาก่อน
กล้าๆกลัวๆ
ตัดสินใจตรงทางแยกภายในไม่กี่วินาที ไปดีไหมวะ
ใจนึงบอกอย่าไปเลย อันตราย ไม่รู้เส้นทาง เดี๋ยวหลงแล้วจะลำบาก
ใจนึงก็เชียร์เหลือเกิน แบบว่าอยากผจญภัย อยากรู้อยากเห็น อยากสำรวจเส้นทาง ลองดูสักตั้ง ไม่มีอะไรเกินความสามารถเราหรอก
อารมณ์แบบนี้มันท้าทายนักปั่นนักแล
โดยเฉพาะเวลาได้ไปในเส้นทางใหม่ๆที่แบบ เฮ้ย!! เส้นทางนี้น่าปั่นมากๆ เราไปอยู่ไหนมาวะเนี่ย
สุดท้ายก็ได้ค้นพบเส้นทางใหม่ๆ เพิ่มขึ้นเรื่อยๆแทบทุกวัน
หรือบางวันก็กะว่าขี้คร้านเหลือเกินที่จะปั่นขึ้นเขา เพราะมันเหนื่อย ทรมานขาจริงๆ
ไหนจะหอบแฮกๆแบบหมาอีก ไม่ไหวๆ
ลองปั่นไปแถวๆตีนเขาดู กะจะขึ้นไปสัก ร้อยสองร้อยเมตร กะจะไหลลงมาสนุกๆไม่เอาเหนื่อยมาก
รู้ตัวอีกที อ้าว อยู่บนยอดแล้วนี่หว่า
พี่ๆ น้าๆ ใครมีประสบการณ์แบบว่าไม่ตั้งใจจะปั่น หรือไม่รู้ตัวทำนองนี้ไหมครับ มาแชร์กันฮาๆครับ
อันนี้ทริปล่าสุดเมื่อวานนี้เอง กะจะปั่นชิวๆในหาดใหญ่นี้แหละ
รู้ตัวอีกที อยู่เกาะยอ สงขลาซะแล้ว
แถมบรรยากาศดีซะด้วย คุ้มค่าที่ไม่รู้ตัวจริงๆครับ ฮ่าๆ