ตัดสินใจเลิกกับแฟนเพราะจับได้ว่าเขาแอบคุยกับผู้หญิงคนอื่น แฟนเป็นคนหน้าตาดีและเจ้าชู้มีผู้หญิงมาพัวพันเยอะ ดิฉันไม่สามารถสบายใจได้แล้วในการคบหากับเขา มีแต่ความทุกข์ใจไม่สบายใจเพราะเรื่องผู้หญิง เหนื่อยมากแล้วค่ะกับการต่อสู้กับผู้หญิงที่เข้ามาแต่ละคน ถึงแม้จะชนะทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ตัดสินใจเลิกค่ะ.. และประมาณ 2 อาทิตย์ก็พบว่าประจำเดือนขาดและตรวจพบว่าตั้งครรภ์
ดิฉันตัดสินใจบอกเขา คิดว่ายังไงก็บอกก่อนเพราะส่วนเขาว่ายังไงนั่นอีกเรื่อง... เขาก็บอกยินดีรับผิดชอบตามที่ดิฉันต้องการ (ตอนนนั้นดิฉันบอกแค่ว่าให้เขาแสดงตัวเป็นพ่อของลูก ให้เซ็นต์รับรองบุตรให้ถูกต้อง รับผิดชอบลูกแต่ไม่ต้องรับผิดชอบหรือกลับมาเป็นสามีดิฉัน ) เพราะตอนนั้นดิฉันคิดว่าเขาก็คงไปคบกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขาก็ถามต่อว่าจะให้ไปดูแลอะไรไหม.. ตอนนั้นดิฉันยังคิดไรไม่ออก ก็เลยบอกไปว่ายังไม่รู้จะยังไงต่อ เบื้องต้นจะบอกให้รู้เท่านี้ก่อน เขาก็บอกให้หยุดออกกำลังกาย อย่ายกของหนัก ให้กินข้าวตรงเวลา (เหมือนห่วงใยดีอ่ะค่ะ)
หลังจากนั้นดิฉันเริ่มไลน์ถามเพื่อนๆของเขา เกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงคนนั้นว่าเขาคบหากันยังไง คืออยากรู้ค่ะว่าเขาไปไกลจากเราแค่ไหน ถ้าว่าไม่ได้ไปไกลจากเราเท่าไหร่ก็จะตามกลับมาเป็นครอบครัว (ลึกๆในใจคิดว่าเขาก็คงไม่ได้จะจิงจังอะไรกับผู้หญิงคนนั้น) คิดว่าจะพยายามประคับประครองเพื่อให้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ ในเวลานั้นคิดว่าถ้าตามเขาก็คงกลับเพราะการมีลูกก็เป็นสิ่งที่เราตั้งใจด้วยกันมาก่อน และด้วยนิสัยใจคอเขาไม่ได้เป็นคนใจโหดร้ายอะไร (แค่เป็นคนเจ้าชู้ตามประสาผู้ชายหน้าตาดี) พอเขารู้เรื่องที่เราคุยกับเพื่อนๆเขา เหมือนเขาไม่ค่อยพอใจนัก ก็มีถามว่าทำไมต้องไปรบกวนคนอื่น ทำไมไม่คุยกัน ดิฉันก็อธิบายไปตามเหตุผล..เขาก็เข้าใจ
หลังจากวันนั้นเขาก็เริ่มเงียบไป 3-4 วัน คือปกติเขาจะไลน์มาทุกเช้าว่าให้ตื่นมากินข้าว ส่งมาก่อนนอนว่าฝันดี... ดิฉันได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนคนหนึ่งให้ทราบว่า เขาได้คบกับผู้หญิงคนนั้นแบบแฟนแล้วทันทีที่เลิกกับดิฉัน คือเขาปิด facebookเก่าไปแล้วไปเปิดfacebook ใหม่ (และบล๊อกดิฉัน) และขึ้นสถานะคบหาเป็แฟนกับผู้หญิงคนนั้นตั่งแต่ก่อนที่ดิฉันจะบอกเลิก 2 อาทิตย์ (เด็กคนนี้อายุแค่ 22 ห่างจากแฟน 10 ปี แต่ผู้ชายบุคลิกดูวัยรุ่นและผู้หญิงดูโตเกินวัย) ดิฉันตกใจมากเพราะปกติเขาจะหวงสถานะมาก และในตอนนั้นดิฉันเริ่มท้อใจว่า เขาคงไปไกลจากดิฉันและลูกมากแล้ว คงยากต่อการจะตามกลับ ดิฉันเริ่มทำใจ.. เลยตัดสินใจติดต่อเขาอีกครั้งเพื่อนัดเจอในการคุยตกลงกันเพื่อความชัดเจนเรื่องลูก (ดิฉันส่งเมลล์ฉบับหนึ่งเกี่ยวกับรายละเอียดที่ต้องตกลงกัน) เช่น เรื่องการฝากครรภ์ เรื่องการรับรองบุตร เรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องที่เกี่ยวกับสถานะเรา เรื่องเกี่ยวกับลูก และอื่นๆที่ควรตกลงกัน เขาบอกว่า 10 วันนี้เขามีงานต่างจังหวัด (ซึ่งจริงอันนี้ดิฉันรู้จากเพื่อนเขา) ดิฉันจึงบอกว่า 10 วันนี้ดิฉันจะไม่รบกวนจิตใจเขา จะไม่ติดต่อไปให้เขาลองคิดเรื่องที่ดิฉันส่งเมลล์ไปแล้วพอ 10 วันผ่านไป ดิฉันจะติดต่อไปอีกครั้งเพื่อนัดหมายคุยกัน...
ตอนนี้เริ่มมีอาการแพ้ท้อง ทำงานไม่ไหว และค่อนข้างกังวลใจ และนี่ผ่านไป 5 วันแล้ว เขาก็ไม่ได้ติดต่อมาเลย ส่วนดิฉันก็ไม่ได้ติดต่อไปเลยเพราะคิดว่าจะทำตามที่เคยพูดไปตามตกลง ตอนนี้เริ่มคิดมาก คิดสารพัดว่ายิ่งนานไปกลัวยิ่งห่างออกไปและคิดว่าเหมือนปล่อยโอกาสให้เขาไปสร้างสัมพันทางนั้นให้แน่นขึ้น และที่สำคัญกลัวว่าพอ 10 วันผ่านไปเขาจะไม่มา และเขาจะหายไป
อยากขอคำแนะนำค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คาดหวังอะไร พยามยามหาข้อมูลตั้งใจจะเป็นแม่เลี่ยงเดี่ยว ตอนนี้ที่ตัดสินใจคือจะรอคุยกับเขา รอคำตอบ ถ้าเขาหายไปหรือไม่รับผิดชอบอะไร ก็คงจะพาลูกกลับบ้านไปพึ่งแม่ (คิดว่าแม่คงอภัยได้) แต่ลึกๆในใจอยากตามกลับเพื่อมาเป็นครอบครัวให้พร้อมหน้า แต่กลัวเขาไม่กลับ
กำลังตั้งท้อง และกำลังถูกทิ้ง
ดิฉันตัดสินใจบอกเขา คิดว่ายังไงก็บอกก่อนเพราะส่วนเขาว่ายังไงนั่นอีกเรื่อง... เขาก็บอกยินดีรับผิดชอบตามที่ดิฉันต้องการ (ตอนนนั้นดิฉันบอกแค่ว่าให้เขาแสดงตัวเป็นพ่อของลูก ให้เซ็นต์รับรองบุตรให้ถูกต้อง รับผิดชอบลูกแต่ไม่ต้องรับผิดชอบหรือกลับมาเป็นสามีดิฉัน ) เพราะตอนนั้นดิฉันคิดว่าเขาก็คงไปคบกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว เขาก็ถามต่อว่าจะให้ไปดูแลอะไรไหม.. ตอนนั้นดิฉันยังคิดไรไม่ออก ก็เลยบอกไปว่ายังไม่รู้จะยังไงต่อ เบื้องต้นจะบอกให้รู้เท่านี้ก่อน เขาก็บอกให้หยุดออกกำลังกาย อย่ายกของหนัก ให้กินข้าวตรงเวลา (เหมือนห่วงใยดีอ่ะค่ะ)
หลังจากนั้นดิฉันเริ่มไลน์ถามเพื่อนๆของเขา เกี่ยวกับเรื่องผู้หญิงคนนั้นว่าเขาคบหากันยังไง คืออยากรู้ค่ะว่าเขาไปไกลจากเราแค่ไหน ถ้าว่าไม่ได้ไปไกลจากเราเท่าไหร่ก็จะตามกลับมาเป็นครอบครัว (ลึกๆในใจคิดว่าเขาก็คงไม่ได้จะจิงจังอะไรกับผู้หญิงคนนั้น) คิดว่าจะพยายามประคับประครองเพื่อให้ลูกมีทั้งพ่อและแม่ ในเวลานั้นคิดว่าถ้าตามเขาก็คงกลับเพราะการมีลูกก็เป็นสิ่งที่เราตั้งใจด้วยกันมาก่อน และด้วยนิสัยใจคอเขาไม่ได้เป็นคนใจโหดร้ายอะไร (แค่เป็นคนเจ้าชู้ตามประสาผู้ชายหน้าตาดี) พอเขารู้เรื่องที่เราคุยกับเพื่อนๆเขา เหมือนเขาไม่ค่อยพอใจนัก ก็มีถามว่าทำไมต้องไปรบกวนคนอื่น ทำไมไม่คุยกัน ดิฉันก็อธิบายไปตามเหตุผล..เขาก็เข้าใจ
หลังจากวันนั้นเขาก็เริ่มเงียบไป 3-4 วัน คือปกติเขาจะไลน์มาทุกเช้าว่าให้ตื่นมากินข้าว ส่งมาก่อนนอนว่าฝันดี... ดิฉันได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนคนหนึ่งให้ทราบว่า เขาได้คบกับผู้หญิงคนนั้นแบบแฟนแล้วทันทีที่เลิกกับดิฉัน คือเขาปิด facebookเก่าไปแล้วไปเปิดfacebook ใหม่ (และบล๊อกดิฉัน) และขึ้นสถานะคบหาเป็แฟนกับผู้หญิงคนนั้นตั่งแต่ก่อนที่ดิฉันจะบอกเลิก 2 อาทิตย์ (เด็กคนนี้อายุแค่ 22 ห่างจากแฟน 10 ปี แต่ผู้ชายบุคลิกดูวัยรุ่นและผู้หญิงดูโตเกินวัย) ดิฉันตกใจมากเพราะปกติเขาจะหวงสถานะมาก และในตอนนั้นดิฉันเริ่มท้อใจว่า เขาคงไปไกลจากดิฉันและลูกมากแล้ว คงยากต่อการจะตามกลับ ดิฉันเริ่มทำใจ.. เลยตัดสินใจติดต่อเขาอีกครั้งเพื่อนัดเจอในการคุยตกลงกันเพื่อความชัดเจนเรื่องลูก (ดิฉันส่งเมลล์ฉบับหนึ่งเกี่ยวกับรายละเอียดที่ต้องตกลงกัน) เช่น เรื่องการฝากครรภ์ เรื่องการรับรองบุตร เรื่องค่าใช้จ่าย เรื่องที่เกี่ยวกับสถานะเรา เรื่องเกี่ยวกับลูก และอื่นๆที่ควรตกลงกัน เขาบอกว่า 10 วันนี้เขามีงานต่างจังหวัด (ซึ่งจริงอันนี้ดิฉันรู้จากเพื่อนเขา) ดิฉันจึงบอกว่า 10 วันนี้ดิฉันจะไม่รบกวนจิตใจเขา จะไม่ติดต่อไปให้เขาลองคิดเรื่องที่ดิฉันส่งเมลล์ไปแล้วพอ 10 วันผ่านไป ดิฉันจะติดต่อไปอีกครั้งเพื่อนัดหมายคุยกัน...
ตอนนี้เริ่มมีอาการแพ้ท้อง ทำงานไม่ไหว และค่อนข้างกังวลใจ และนี่ผ่านไป 5 วันแล้ว เขาก็ไม่ได้ติดต่อมาเลย ส่วนดิฉันก็ไม่ได้ติดต่อไปเลยเพราะคิดว่าจะทำตามที่เคยพูดไปตามตกลง ตอนนี้เริ่มคิดมาก คิดสารพัดว่ายิ่งนานไปกลัวยิ่งห่างออกไปและคิดว่าเหมือนปล่อยโอกาสให้เขาไปสร้างสัมพันทางนั้นให้แน่นขึ้น และที่สำคัญกลัวว่าพอ 10 วันผ่านไปเขาจะไม่มา และเขาจะหายไป
อยากขอคำแนะนำค่ะ ตอนนี้พยายามไม่คาดหวังอะไร พยามยามหาข้อมูลตั้งใจจะเป็นแม่เลี่ยงเดี่ยว ตอนนี้ที่ตัดสินใจคือจะรอคุยกับเขา รอคำตอบ ถ้าเขาหายไปหรือไม่รับผิดชอบอะไร ก็คงจะพาลูกกลับบ้านไปพึ่งแม่ (คิดว่าแม่คงอภัยได้) แต่ลึกๆในใจอยากตามกลับเพื่อมาเป็นครอบครัวให้พร้อมหน้า แต่กลัวเขาไม่กลับ