สี่แผ่นดิน ยุคไฮเทด" แม่ช้อยแม่พลอย พอกันทีกำนันบ้า..."นับวันผู้ลากมากดีก็กลายเป็นผู้ร้ายมากเลว"พลอยพูดต่อ"คำอุจาดลามกไม่ต้องนับ แต่นั่นยังพอทน เป่านกหวีดให้ดังเข้าไว้ ก็พอกลบคำหยาบๆ พรรณนั้นได้ แต่นี่ไม่กี่วันนี้ ถึงขั้นลากปืนผาหน้าไม้ ไล่ฆ่าแกงกันกลางเมือง มันป่าเถื่อนเหลือเกินแล้ว ทำเป็นเอาถุงข้าวโพดคั่วห้างฝรั่งมาคลุมปืน คิดว่าเราโง่หรือไง" พลอยเสียงสั่นด้วยโกรธ "บางที บางทีนะช้อย ฉันว่า พ่อปีติ ของช้อยอาจจะทำถูกก็ได้ ที่เข้าด้วยหลวงประดิษฐิ์ก่อการครั้งนั้น" ช้อยมองดูพลอยด้วยความตื้นตัน "อา แม่พลอย ฉันดีใจเหลือเกินที่แม่พลอยตาสว่างแล้ว"
คืนเดือนหงาย แสงจันทร์ทำให้ทั้งตำหนักดูสว่างไสวกว่าทุกคืน แม่ช้อยนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ที่บันไดหน้าตำหนัก พลันหางตาก็เหลือบเห็น
แม่พลอยตะคุ่มๆ อยู่ที่พุ่มไม้ลิบๆ นู่น "ดึกป่านนี้แล้วแม่พลอยจะไปข้างไหนกัน" ช้อยนึกในใจ และเพื่อให้สิ้นสงสัย ช้อยรีบแอบตามพลอยไปทันที และที่ท้ายสวนนั่นเอง แม่ช้อยเห็นพลอยกำลังขุดหลุมเพื่อฝังอะไรบางอย่าง "อะไรกัน แม่พลอยจะฝังความลับอะไรกันนั่น"ช้อยคิดขณะแอบหลังพุ่มดอกราตรีดูแม่พลอย
นั่น แม่พลอยวางเสียมลง แล้วค่อยๆ หยิบห่อผ้าออกมาจากชายพก ปากพึมพำกับตัวเองเบาๆ "พอกันที พอกันที เหลือที่จะรับแล้วละนะ
ตากำนันบ้า" พูดไปพลาง เทของในห่อผ้าลงไปในหลุม "นกหวีด!!!!!!"
แม่ช้อยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นั่นแม่พลอย
กำลังขุดหลุมฝัง นกหวีดนับสิบๆ ชิ้นที่แม่พลอยเคยรักนักรักหนาหรือนั่น คุณพระช่วย!
ช้อยสืบเท้าออกจากหลังพุ่มไม้ใบบัง เปรยขึ้นดังๆ ว่า "พลอย ทำอะไรรึ"
พลอยสะดุ้งตัวโยน หน้าเจื่อนไปถนัดตา
"เห็นหมดแล้วสินะ ช้อย ฉันก็กำลังฝังนกหวีดพวกนี้อยู่น่ะสิ" พลอยตอบแบบจำนน
"ไฮ้! อะไรกันพลอย ไหนจะนกหวีดสีทอง ไหนจะนกหวีดสายฟ้า นกหวีดประเทศสยาม ของรักของหวงของแม่ทั้งนั้น ทำไมมาทิ้งขวางเสียเล่า"
"ไม่ไหวแล้วช้อย ป่าเถื่อนเหลือทนแล้วแม่ช้อย
หะแรก ฉันก็ชมชอบพ่อเทพเขาที่รักบ้านรักเมืองอาสาจะพลิกแผ่นดิน ด้วยสันติ ด้วยดี
ประดาคนที่เออออห่อหมกกับพ่อเทพ ก็ดูล้วนแล้วแต่เป็นผู้บุญหนักศักดิ์ใหญ่ ผู้ลากมากดีมีชาติมีตระกูล น่าเทอดทูนนัก แต่ที่ไหนได้...
ช้อยเอ๊ย... ฉันดูคนผิดไปจริงๆ"
พลอยพูดเสียยืดยาว แตแม่ช้อยก็หาขัดไม่ มีแต่ยืนยิ้มฟังพลอยระบายความคับข้องในใจ
"นับวันผู้ลากมากดีก็กลายเป็นผู้ร้ายมากเลว"พลอยพูดต่อ"คำอุจาดลามกไม่ต้องนับ แต่นั่นยังพอทน เป่านกหวีดให้ดังเข้าไว้ ก็พอกลบคำหยาบๆ พรรณนั้นได้ แต่นี่ไม่กี่วันนี้ ถึงขั้นลากปืนผาหน้าไม้ ไล่ฆ่าแกงกันกลางเมือง มันป่าเถื่อนเหลือเกินแล้ว ทำเป็นเอาถุงข้าวโพดคั่วห้างฝรั่งมาคลุมปืน คิดว่าเราโง่หรือไง" พลอยเสียงสั่นด้วยโกรธ
"ใจเย็นๆ พลอย" ช้อยปลอบแต่ก็รอฟังพลอยพูดต่อ "เย็นไม่ลงละ ช้อยเอ๊ย
นี่ไปยิงเอา คนเฒ่าคนแก่ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จนถึงอัมพาต พวกนั้น ทั้งพวกละคร พวกอุบาทว์ ยังไปเที่ยวโพนทะนาว่า ลุงที่ถูกยิง เป็นญวน เป็นขอมไปนั่น ชีวิตคนนะช้อย หรือพวกนี้เขาไม่ใช่คน ถึงไม่เห็นค่าคนด้วยกัน พอกันที พอกันที
พ่อเทพ สาปส่งล่ะ" พลอยพูดพลางหยิบเสียมตักดินกลบประดานกหวีดจมธรณีไป ก่อนจะเงยหน้ามามองช้อย แล้วพูดขึ้นว่า
"บางที บางทีนะช้อย ฉันว่า พ่อปีติ ของช้อยอาจจะทำถูกก็ได้ ที่เข้าด้วยหลวงประดิษฐิ์ก่อการครั้งนั้น" ช้อยมองดูพลอยด้วยความตื้นตัน "อา แม่พลอย ฉันดีใจเหลือเกินที่แม่พลอยตาสว่างแล้ว"
ขณะนั้นเอง เสียงพิณจีนก็ดังจากที่ตำหนักตามด้วยเสียงระนาดเอก สองเสียงคลอประสานแทรกมากับรัตติกาล และน่าแปลกที่ทั้งสองเสียงสอดรับกับเสียงนกหวีดที่นอกกำแพงราวกับเป็นเสียงเดียวกัน
เดือนหงายคืนนี้ ดูอะไรต่อมิอะไรก็สว่างจ้า
เห็นกันหมดจดเสียจริงเทียว
จาก ThaiE- news
อยากรู้อ่ะว่าตัวละคร เเม่พลอย เเม่ช้อย พ่อปิติ หลวงประดิษฐ์ หมายถึงใคร?
สี่แผ่นดิน ยุคไฮเทด- เดือนหงายคืนนี้ ดูอะไรต่อมิอะไรก็สว่างจ้า
คืนเดือนหงาย แสงจันทร์ทำให้ทั้งตำหนักดูสว่างไสวกว่าทุกคืน แม่ช้อยนั่งคิดอะไรเพลินๆอยู่ที่บันไดหน้าตำหนัก พลันหางตาก็เหลือบเห็น
แม่พลอยตะคุ่มๆ อยู่ที่พุ่มไม้ลิบๆ นู่น "ดึกป่านนี้แล้วแม่พลอยจะไปข้างไหนกัน" ช้อยนึกในใจ และเพื่อให้สิ้นสงสัย ช้อยรีบแอบตามพลอยไปทันที และที่ท้ายสวนนั่นเอง แม่ช้อยเห็นพลอยกำลังขุดหลุมเพื่อฝังอะไรบางอย่าง "อะไรกัน แม่พลอยจะฝังความลับอะไรกันนั่น"ช้อยคิดขณะแอบหลังพุ่มดอกราตรีดูแม่พลอย
นั่น แม่พลอยวางเสียมลง แล้วค่อยๆ หยิบห่อผ้าออกมาจากชายพก ปากพึมพำกับตัวเองเบาๆ "พอกันที พอกันที เหลือที่จะรับแล้วละนะ
ตากำนันบ้า" พูดไปพลาง เทของในห่อผ้าลงไปในหลุม "นกหวีด!!!!!!"
แม่ช้อยแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง นั่นแม่พลอย
กำลังขุดหลุมฝัง นกหวีดนับสิบๆ ชิ้นที่แม่พลอยเคยรักนักรักหนาหรือนั่น คุณพระช่วย!
ช้อยสืบเท้าออกจากหลังพุ่มไม้ใบบัง เปรยขึ้นดังๆ ว่า "พลอย ทำอะไรรึ"
พลอยสะดุ้งตัวโยน หน้าเจื่อนไปถนัดตา
"เห็นหมดแล้วสินะ ช้อย ฉันก็กำลังฝังนกหวีดพวกนี้อยู่น่ะสิ" พลอยตอบแบบจำนน
"ไฮ้! อะไรกันพลอย ไหนจะนกหวีดสีทอง ไหนจะนกหวีดสายฟ้า นกหวีดประเทศสยาม ของรักของหวงของแม่ทั้งนั้น ทำไมมาทิ้งขวางเสียเล่า"
"ไม่ไหวแล้วช้อย ป่าเถื่อนเหลือทนแล้วแม่ช้อย
หะแรก ฉันก็ชมชอบพ่อเทพเขาที่รักบ้านรักเมืองอาสาจะพลิกแผ่นดิน ด้วยสันติ ด้วยดี
ประดาคนที่เออออห่อหมกกับพ่อเทพ ก็ดูล้วนแล้วแต่เป็นผู้บุญหนักศักดิ์ใหญ่ ผู้ลากมากดีมีชาติมีตระกูล น่าเทอดทูนนัก แต่ที่ไหนได้...
ช้อยเอ๊ย... ฉันดูคนผิดไปจริงๆ"
พลอยพูดเสียยืดยาว แตแม่ช้อยก็หาขัดไม่ มีแต่ยืนยิ้มฟังพลอยระบายความคับข้องในใจ
"นับวันผู้ลากมากดีก็กลายเป็นผู้ร้ายมากเลว"พลอยพูดต่อ"คำอุจาดลามกไม่ต้องนับ แต่นั่นยังพอทน เป่านกหวีดให้ดังเข้าไว้ ก็พอกลบคำหยาบๆ พรรณนั้นได้ แต่นี่ไม่กี่วันนี้ ถึงขั้นลากปืนผาหน้าไม้ ไล่ฆ่าแกงกันกลางเมือง มันป่าเถื่อนเหลือเกินแล้ว ทำเป็นเอาถุงข้าวโพดคั่วห้างฝรั่งมาคลุมปืน คิดว่าเราโง่หรือไง" พลอยเสียงสั่นด้วยโกรธ
"ใจเย็นๆ พลอย" ช้อยปลอบแต่ก็รอฟังพลอยพูดต่อ "เย็นไม่ลงละ ช้อยเอ๊ย
นี่ไปยิงเอา คนเฒ่าคนแก่ ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ จนถึงอัมพาต พวกนั้น ทั้งพวกละคร พวกอุบาทว์ ยังไปเที่ยวโพนทะนาว่า ลุงที่ถูกยิง เป็นญวน เป็นขอมไปนั่น ชีวิตคนนะช้อย หรือพวกนี้เขาไม่ใช่คน ถึงไม่เห็นค่าคนด้วยกัน พอกันที พอกันที
พ่อเทพ สาปส่งล่ะ" พลอยพูดพลางหยิบเสียมตักดินกลบประดานกหวีดจมธรณีไป ก่อนจะเงยหน้ามามองช้อย แล้วพูดขึ้นว่า
"บางที บางทีนะช้อย ฉันว่า พ่อปีติ ของช้อยอาจจะทำถูกก็ได้ ที่เข้าด้วยหลวงประดิษฐิ์ก่อการครั้งนั้น" ช้อยมองดูพลอยด้วยความตื้นตัน "อา แม่พลอย ฉันดีใจเหลือเกินที่แม่พลอยตาสว่างแล้ว"
ขณะนั้นเอง เสียงพิณจีนก็ดังจากที่ตำหนักตามด้วยเสียงระนาดเอก สองเสียงคลอประสานแทรกมากับรัตติกาล และน่าแปลกที่ทั้งสองเสียงสอดรับกับเสียงนกหวีดที่นอกกำแพงราวกับเป็นเสียงเดียวกัน
เดือนหงายคืนนี้ ดูอะไรต่อมิอะไรก็สว่างจ้า
เห็นกันหมดจดเสียจริงเทียว
จาก ThaiE- news
อยากรู้อ่ะว่าตัวละคร เเม่พลอย เเม่ช้อย พ่อปิติ หลวงประดิษฐ์ หมายถึงใคร?