วันนี้คงมาในแนวดราม่าเช่นเคยครับ ผมขอเล่าถึงเรื่องของเธอน่ะครับ เธอคนนี้เป็นเด็กจากต่างจังหวัดหน้าต่าน่ารักพอประมาณ จบม.6พ่อแม่ไม่ให้เรียนต่อ เธอจึงบอกพ่อแม่ว่ามาทำงาน แต่เธอส่งเสียตัวเองเรียนรามจนจบภายใน4ปีระหว่างเรียนมีแฟนแค่คนเดียวคบได้ปีกว่าเหตุผลที่ต้องเลิกคือเธอเอาแต่ใจ ปกติเธอจะเป็นคนเงียบๆ แต่เพื่อนของเธอแต่ละคนแรงๆทั้งนั้นครับ พอเรียนจบเธอก็เริ่มทำงานแบงค์ มีคนมาชอบพอสมควรแต่เธอจะไม่เล่นด้วยถึงขั้นคบ
เมื่อเริ่มมีตังก็เริ่มเที่ยวเริ่มกินเหล้าตามประสาคนโสด หลังจากที่เธอโสดประมาณ3-4ปี จนมาเจอกับผม เมื่อ1ปีก่อน เราตกลงกันและเปิดอกว่าตัวเองเป็นคนยังไง เธอบอกเธอเป็นเอาแต่ใจ ห้ามตะคอก ติดเพื่อน ง้อไม่เป็น ผมบอกผมรับได้ ซึ่งผมก็รับได้เสมอมา ผมขอเธอแค่1ข้อ คือห้ามมีคนอื่น เธอตกลง ผมและเธอใช้ชีวิตอยู่ห้องเดียวกันแทบทุกวัน ผมรับผิดชอบค่ากิน ค่าห้องทุกอย่างไม่เคยให้เธอออกเลย ผมนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศมาขายเวลาผมค่อนข้างเยอะ แรกๆคบกันอะไรก็ดีไปหมด ผมพยายามเข้ากับเพื่อนเธอทุกคน เพื่อนเธอเยอะมาก ผมจ่ายค่าข้าวแต่ละทีก็หลายอยู่ ช่วงที่คบเธอผมมีความสุขมากเป็นความรักที่ไม่ได้เสแสร้งเลย ทุกเช้าผมจะไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้ง และรีดเสื้อผ้าให้เธอไปทำงานทุกวัน ทุกเย็นผมจะเตรียมน้ำอุ่นมานวดเท้าให้เธอเพราะ ผมและเธอเริ่มพาแต่ละฝ่ายไปเปิดตัว มีแผนว่าหลังจากจบการฝึกเป็น นักเรียนตำรวจจะแต่งงานกัน [ผมไม่ผ่านรอบร่างกาย] แรกเธอไม่แตะโลกออนไลน์เลย เราอยู่ด้วยกันแทบไม่ทะเลาะกันเลย น้ำตาทีไหลส่วนใจจะเป็นการคิดถึงกันมากกว่า
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเดือน พ.ย เธอได้ไปทำงานใหม่ เธอสนิทกับผญที่ทำงานคนใหม่นี้มาก คนนี้เธอเป็นคนแรงมากครับชอบกินเหล้าเป็นอาจินเธอติดคนนี้มากผมไม่ค่อยชอบผญคนนี้แต่ผมก็ไม่อยากพูดกลัวกระทบความสัมพันธ์ นิสัยเธอเปลี่ยนไป เริ่มพูดกู เริ่มตะคอกเริ่มไล่ผม วันนี้ 6 กพ.เป็นวันคบรอบ1ปีที่คบกันพอดี หลังจากเดือน พ.ย นี้ผมกำลังเตรียมพร้อมร่างกายในการสอบนายร้อย ทบ เพื่อจะไม่ให้พลาดอีก ผมจึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเธอจึงเจอกันแค่เดือนละ10-15วัน เธอกลับมาเล่นเฟสบุ๊คอีกครั้ง อ้างว่าเหงาผมเห็นเธอชวนผู้ชายคนนั้นคนนี้ไปกินข้าว จากที่ผมไม่หึงเลย ผมก็หึงมาก เราเริ่มทะเลาะกันครับ เขาขอพื้นที่ส่วนตัว ผมให้ได้น่ะ แต่ทำแบบนี้มันเกินไป
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอตัดสินใจไปทำงานที่สิงคโปร์เมื่อวันที่20 ธ.ค เธอไม่ได้บอกผมว่าไปทำงานอะไร ผมมารู้ตอนที่สงเธอขึ้นเครื่องบิน ว่าไม่นั่งดริ้ง ผมช็อคมากทำไรไม่ถูกเลย ผมบอกไม่ไปได้มั้ย เธอบอกตัดสินใจแล้ว เพราะนั้นหละกูถึงต้องมา ผมก็ถามว่าทำมัย เธอบอกเพราะผมไม่ไปแต่งสักที ผมบอกว่าอย่าไปได้มั้ยเดือนหน้าจะไปแต่ง เธอบอกกลับมาก่อนน่ะเธอไม่อยากทิ้งเพื่อน ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ผมทรมานมาก นอนแทบไม่ได้ กินไม่กลับ ผมและเธอทะเลาะกันในเฟสบุ๊ค เพราะผมไปอ่านเจอ ผญมาบอก I love you ผ่านเฟสบุ๊ค และเธอก็บอกว่า I Love you too la ผมช็อคมาก ผมทำไรไม่ถูก ส่งข้อความ ไปบอกว่าผมเป็นแฟนเธอน่ะ ลองถามเธอและเพื่อนดู เพื่อนเธอบอกว่า ไม่รู้จักผม เธอก็บอกว่าเธอเลิกกับผมไปนานแล้ว บอกว่าผมมีครอบครัวแล้วให้ผมกลับไปดูแลครอบครัวผม
ผมพยายามติดต่อเธอโดยการสร้างเฟสใหม่มาเยอะมาก สุดท้ายก็โดนบล็อคผมไม่เคยด่าเธอเลย ผมบอกเรากลับมาแต่งงานกันน่ะ พี่จะไม่ถามจะไม่ว่าสักคำ ทุกครั้งที่เธอด่าผม ผมจะกอดเธอไว้ตลอด แต่เธอบอกเธอเลือกแล้ว เขาดีกว่าผมทุกอย่า เราจะแต่งงานกันที่นี้ 14 กพ. น้ำตาผมไหลเลยครับผมไม่ได้เตรียมใจเลยผมคิดว่าเธอจะเป็นคนสุดท้ายจริงๆ ทั้งที่ก็มีผู้หญิงเข้ามาหาผมพอสมควร ผมพยายามติดต่อไปที่แม่เธอ ผมงงมาก น้ำเสียงแม่เขาราวกับว่าผมไปทำอะไรให้แค้นนักหนา บอกว่าน้องเขาไม่มีบุญได้คู่ผมหรอก ผมรักแม่เขาเสมือนแม่คนหนึ่งเพราะไปบ้านเธอบ่อยมาก และก็ดูเหมือนแม่เขาก็รักผมเหมือนกัน ผมไม่เข้าใจว่าอะไรถึงทำให้คนเราเปลี่ยนได้ขนาดนี้ ผมจึงเฟสไปถามคนแถวบ้านเขา น้องเขาจึงบอกผมมาว่า เขาเห่อว่าที่ลูกเคยคนใหม่มาก เพราะแฟนผมการันตีว่ารวย และดูราวกับว่า เขาจะมั่นใจเหลือเกินว่าคนนี้พร้อมจะดูแลลูกเขาได้ เขาคุยกันไม่รู้เรื่องหรอกเพราะ แม่แฟนเก่าผมคุย อังกฤษไม่เป็น
ผมทำทุกวิถีทางที่จะใครเธอกลับคืนมา แต่เธอบอกว่าหากไม่เลิกต่อแยจะแจ้งความ เธอพยายามหาคำพูดต่างๆนาๆให้ผมตัดใจ เพื่อนเธอก็เหมือนกัน ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนเธอคิดยังไง เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ เพราะ แสงสี เงิน ความรักใหม่ๆ มันอยู่ในหัวผมตลอด ทางเดียวที่ผมทำได้ และเป็นทางที่คิดว่าแฟนเก่าอย่างผมคือปล่อยมือไป แต่มีข้อแม้คือ ห้ามผู้ชายคนใหม่ ทำร้ายเธอ อย่านอกใจเธอ มันเป็นทางเดียวที่ผมจำได้จริงๆ
เธอยังเป็นคนน่ารักในสายตาผมเสมอ ไม่ว่าจะด่าผม หรือทำร้ายผม ผมยังคิดว่าเธอเชื่อเรื่องดวง เชื่อคำยุคนอื่นเกินไป ทำไม4ปีก่อนหน้านี้เธอไม่ไปคบกับคนอื่นก่อนมาเจอผม ทำมัยต้องมาคบในช่วงคบกับผมด้วย เธอบอกว่าจะคบประชดผม ประชดมันต้องแรงขนาดนี้เลยเหรอ?
"สังคมทำคนเปลี่ยน หรือ คนต้องเปลี่ยนตามสังคม"
ผมจะรอดูว่าเขาทำตามที่ตกลงกับผมได้หรือปล่าว
สังคมทำคนเปลี่ยน หรือ คนต้องเปลี่ยนตามสังคม
เมื่อเริ่มมีตังก็เริ่มเที่ยวเริ่มกินเหล้าตามประสาคนโสด หลังจากที่เธอโสดประมาณ3-4ปี จนมาเจอกับผม เมื่อ1ปีก่อน เราตกลงกันและเปิดอกว่าตัวเองเป็นคนยังไง เธอบอกเธอเป็นเอาแต่ใจ ห้ามตะคอก ติดเพื่อน ง้อไม่เป็น ผมบอกผมรับได้ ซึ่งผมก็รับได้เสมอมา ผมขอเธอแค่1ข้อ คือห้ามมีคนอื่น เธอตกลง ผมและเธอใช้ชีวิตอยู่ห้องเดียวกันแทบทุกวัน ผมรับผิดชอบค่ากิน ค่าห้องทุกอย่างไม่เคยให้เธอออกเลย ผมนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศมาขายเวลาผมค่อนข้างเยอะ แรกๆคบกันอะไรก็ดีไปหมด ผมพยายามเข้ากับเพื่อนเธอทุกคน เพื่อนเธอเยอะมาก ผมจ่ายค่าข้าวแต่ละทีก็หลายอยู่ ช่วงที่คบเธอผมมีความสุขมากเป็นความรักที่ไม่ได้เสแสร้งเลย ทุกเช้าผมจะไปซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้ง และรีดเสื้อผ้าให้เธอไปทำงานทุกวัน ทุกเย็นผมจะเตรียมน้ำอุ่นมานวดเท้าให้เธอเพราะ ผมและเธอเริ่มพาแต่ละฝ่ายไปเปิดตัว มีแผนว่าหลังจากจบการฝึกเป็น นักเรียนตำรวจจะแต่งงานกัน [ผมไม่ผ่านรอบร่างกาย] แรกเธอไม่แตะโลกออนไลน์เลย เราอยู่ด้วยกันแทบไม่ทะเลาะกันเลย น้ำตาทีไหลส่วนใจจะเป็นการคิดถึงกันมากกว่า
แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเดือน พ.ย เธอได้ไปทำงานใหม่ เธอสนิทกับผญที่ทำงานคนใหม่นี้มาก คนนี้เธอเป็นคนแรงมากครับชอบกินเหล้าเป็นอาจินเธอติดคนนี้มากผมไม่ค่อยชอบผญคนนี้แต่ผมก็ไม่อยากพูดกลัวกระทบความสัมพันธ์ นิสัยเธอเปลี่ยนไป เริ่มพูดกู เริ่มตะคอกเริ่มไล่ผม วันนี้ 6 กพ.เป็นวันคบรอบ1ปีที่คบกันพอดี หลังจากเดือน พ.ย นี้ผมกำลังเตรียมพร้อมร่างกายในการสอบนายร้อย ทบ เพื่อจะไม่ให้พลาดอีก ผมจึงไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเธอจึงเจอกันแค่เดือนละ10-15วัน เธอกลับมาเล่นเฟสบุ๊คอีกครั้ง อ้างว่าเหงาผมเห็นเธอชวนผู้ชายคนนั้นคนนี้ไปกินข้าว จากที่ผมไม่หึงเลย ผมก็หึงมาก เราเริ่มทะเลาะกันครับ เขาขอพื้นที่ส่วนตัว ผมให้ได้น่ะ แต่ทำแบบนี้มันเกินไป
แล้วเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เธอตัดสินใจไปทำงานที่สิงคโปร์เมื่อวันที่20 ธ.ค เธอไม่ได้บอกผมว่าไปทำงานอะไร ผมมารู้ตอนที่สงเธอขึ้นเครื่องบิน ว่าไม่นั่งดริ้ง ผมช็อคมากทำไรไม่ถูกเลย ผมบอกไม่ไปได้มั้ย เธอบอกตัดสินใจแล้ว เพราะนั้นหละกูถึงต้องมา ผมก็ถามว่าทำมัย เธอบอกเพราะผมไม่ไปแต่งสักที ผมบอกว่าอย่าไปได้มั้ยเดือนหน้าจะไปแต่ง เธอบอกกลับมาก่อนน่ะเธอไม่อยากทิ้งเพื่อน ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ผมทรมานมาก นอนแทบไม่ได้ กินไม่กลับ ผมและเธอทะเลาะกันในเฟสบุ๊ค เพราะผมไปอ่านเจอ ผญมาบอก I love you ผ่านเฟสบุ๊ค และเธอก็บอกว่า I Love you too la ผมช็อคมาก ผมทำไรไม่ถูก ส่งข้อความ ไปบอกว่าผมเป็นแฟนเธอน่ะ ลองถามเธอและเพื่อนดู เพื่อนเธอบอกว่า ไม่รู้จักผม เธอก็บอกว่าเธอเลิกกับผมไปนานแล้ว บอกว่าผมมีครอบครัวแล้วให้ผมกลับไปดูแลครอบครัวผม
ผมพยายามติดต่อเธอโดยการสร้างเฟสใหม่มาเยอะมาก สุดท้ายก็โดนบล็อคผมไม่เคยด่าเธอเลย ผมบอกเรากลับมาแต่งงานกันน่ะ พี่จะไม่ถามจะไม่ว่าสักคำ ทุกครั้งที่เธอด่าผม ผมจะกอดเธอไว้ตลอด แต่เธอบอกเธอเลือกแล้ว เขาดีกว่าผมทุกอย่า เราจะแต่งงานกันที่นี้ 14 กพ. น้ำตาผมไหลเลยครับผมไม่ได้เตรียมใจเลยผมคิดว่าเธอจะเป็นคนสุดท้ายจริงๆ ทั้งที่ก็มีผู้หญิงเข้ามาหาผมพอสมควร ผมพยายามติดต่อไปที่แม่เธอ ผมงงมาก น้ำเสียงแม่เขาราวกับว่าผมไปทำอะไรให้แค้นนักหนา บอกว่าน้องเขาไม่มีบุญได้คู่ผมหรอก ผมรักแม่เขาเสมือนแม่คนหนึ่งเพราะไปบ้านเธอบ่อยมาก และก็ดูเหมือนแม่เขาก็รักผมเหมือนกัน ผมไม่เข้าใจว่าอะไรถึงทำให้คนเราเปลี่ยนได้ขนาดนี้ ผมจึงเฟสไปถามคนแถวบ้านเขา น้องเขาจึงบอกผมมาว่า เขาเห่อว่าที่ลูกเคยคนใหม่มาก เพราะแฟนผมการันตีว่ารวย และดูราวกับว่า เขาจะมั่นใจเหลือเกินว่าคนนี้พร้อมจะดูแลลูกเขาได้ เขาคุยกันไม่รู้เรื่องหรอกเพราะ แม่แฟนเก่าผมคุย อังกฤษไม่เป็น
ผมทำทุกวิถีทางที่จะใครเธอกลับคืนมา แต่เธอบอกว่าหากไม่เลิกต่อแยจะแจ้งความ เธอพยายามหาคำพูดต่างๆนาๆให้ผมตัดใจ เพื่อนเธอก็เหมือนกัน ผมไม่รู้เหมือนกันว่าเพื่อนเธอคิดยังไง เธอเปลี่ยนไปมากจริงๆ เพราะ แสงสี เงิน ความรักใหม่ๆ มันอยู่ในหัวผมตลอด ทางเดียวที่ผมทำได้ และเป็นทางที่คิดว่าแฟนเก่าอย่างผมคือปล่อยมือไป แต่มีข้อแม้คือ ห้ามผู้ชายคนใหม่ ทำร้ายเธอ อย่านอกใจเธอ มันเป็นทางเดียวที่ผมจำได้จริงๆ
เธอยังเป็นคนน่ารักในสายตาผมเสมอ ไม่ว่าจะด่าผม หรือทำร้ายผม ผมยังคิดว่าเธอเชื่อเรื่องดวง เชื่อคำยุคนอื่นเกินไป ทำไม4ปีก่อนหน้านี้เธอไม่ไปคบกับคนอื่นก่อนมาเจอผม ทำมัยต้องมาคบในช่วงคบกับผมด้วย เธอบอกว่าจะคบประชดผม ประชดมันต้องแรงขนาดนี้เลยเหรอ?
"สังคมทำคนเปลี่ยน หรือ คนต้องเปลี่ยนตามสังคม"
ผมจะรอดูว่าเขาทำตามที่ตกลงกับผมได้หรือปล่าว