เคยได้ยินมาเหมือนกันว่า ชีวิตนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ หรือระยะเวลาที่เราเดินทางมักเจออุปสรรคเสมอ
คงจะเป็นความจริง เมื่อเราคิดจะสละกิเลสทางโลก แล้วเริ่มปฏิบัติธรรมมาสักพัก..
ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาเป็นลูกติดของน้าเขย ถ้านับญาติแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดอะไร
เมื่อก่อนเราจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง น้าเขยเขามีลูกชายสองคน คนแรกเป็นทหาร เคยมาจีบเรา
เกือบถึงขั้นจะได้แต่งงาน แล้วมันมีเหตุให้เลิกรากันไป พอพ้นจากนั้นเกือบสองปี คนน้องก็โทรมาหาเรา
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มาปรึกษาเรื่องอาการป่วยของพ่อเขา คือพ่อเขาเป็นมะเร็งตับ ต้องทำการรักษา
เราก็ได้ให้กำลังใจไป แล้วพร้อมกับบอกว่า ตอนนี้เราปฏิบัติธรรมอยู่นะ ถือศีลแปดทุกวัน และจะทำไปจนตาย
เขาก็บอกเขาก็ปฏิบัติธรรมเหมือนกัน แต่ไม่เคร่ง คือถือศีล 5 ถือมั่งไม่ถือมั่ง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่พอคุยๆไป เขาก็ถามว่าพ่อแม่เราชอบกินกุ้งไหม สงกรานต์นี้จะเอาไปฝาก เราก็บอกตามใจ คงชอบอยู่มั้ง
เราก็ไม่คุยเรื่องทางโลกมาก ก็คุยเรื่องทางธรรมซะส่วนใหญ่ แล้วบอกว่าปีนี้อาจจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดผาจม
เขาก็บอกจะไปด้วย (ชักตะหงิดๆ) เราก็เลยบอกจะพาแม่ไปด้วย
หลังจากนั้นมา เขาส่ง SMS มาให้เราค่ะ ส่งมาทุกวันเลย ส่งข้อความทางธรรมมาให้เราอ่าน คิดว่าเขาคงจะ
ไปลอกเอามาจากหนังสือธรรมะ เรา็ก็ตามดูจิตนะ ว่ามันสั่นไหวหรือเปล่า มันคิดอะไรหรือเปล่า มันมีสั่นไหวนิดๆ
แต่ทุกครั้งที่สั่น เราจะพึ่งไปหาพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ คือยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง แล้วมันก็สงบลง
ต้องบอกก่อนว่า สมัยก่อนที่เรายังไม่ตัดกิเลสนั้น เราโหยหาความรักมาตลอด และก็ผิดหวังมาตลอด จึงทำให้
มีความรู้สึกดีกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาทำดีด้วย และตอนนี้เราก็กลัวจิตมันจะกลับไปเหมือนกันนั้นไงค่ะ ต้องปรามๆมันไว้
ก็ยังดีที่เราพิจารณาความเป็นปฏิกูลของอาการ 32 และอสุภะทุกวัน เลยทำให้ใจสงบไว (และจิตมันก็มีต่อว่าเราด้วยนะ
ว่าไม่ไว้ใจมันเหรอ ระแวงอยู่ได้ มันไม่โง่หรอก พิจารณาเป็นความไม่งามของร่างกายทุกวัน ก็ไม่มีอารมณ์รักใคร่ให้ใครแล้ว)
ทุกวันนี้ก็คิดในแง่ดีไว้นะ ว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเรา เพราะเราประกาศเจตนาชัดเจนแล้วว่า จะถือศีล 8 ตลอดชีวิต
และที่สำคัญ ได้สาบานยกร่างกายและจิตใจให้พระพุทธเจ้าไปแล้ว ถ้าคืนคำก็นรกเห็น ๆ
หรือนี่จะเป็นบททดสอบ ที่ระหว่างทางเดินเพื่อค้นหาธรรม ค้นหาใจแท้ ๆ ที่เป็นกลางนั้น มันจะต้องเจอเป็นแน่แท้
และมันก็ต้องเจออีกหลายบททดสอบ...
หรือนี่คือบททดสอบ
คงจะเป็นความจริง เมื่อเราคิดจะสละกิเลสทางโลก แล้วเริ่มปฏิบัติธรรมมาสักพัก..
ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเขาเป็นลูกติดของน้าเขย ถ้านับญาติแล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องทางสายเลือดอะไร
เมื่อก่อนเราจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง น้าเขยเขามีลูกชายสองคน คนแรกเป็นทหาร เคยมาจีบเรา
เกือบถึงขั้นจะได้แต่งงาน แล้วมันมีเหตุให้เลิกรากันไป พอพ้นจากนั้นเกือบสองปี คนน้องก็โทรมาหาเรา
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว มาปรึกษาเรื่องอาการป่วยของพ่อเขา คือพ่อเขาเป็นมะเร็งตับ ต้องทำการรักษา
เราก็ได้ให้กำลังใจไป แล้วพร้อมกับบอกว่า ตอนนี้เราปฏิบัติธรรมอยู่นะ ถือศีลแปดทุกวัน และจะทำไปจนตาย
เขาก็บอกเขาก็ปฏิบัติธรรมเหมือนกัน แต่ไม่เคร่ง คือถือศีล 5 ถือมั่งไม่ถือมั่ง เราก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่พอคุยๆไป เขาก็ถามว่าพ่อแม่เราชอบกินกุ้งไหม สงกรานต์นี้จะเอาไปฝาก เราก็บอกตามใจ คงชอบอยู่มั้ง
เราก็ไม่คุยเรื่องทางโลกมาก ก็คุยเรื่องทางธรรมซะส่วนใหญ่ แล้วบอกว่าปีนี้อาจจะไปปฏิบัติธรรมที่วัดผาจม
เขาก็บอกจะไปด้วย (ชักตะหงิดๆ) เราก็เลยบอกจะพาแม่ไปด้วย
หลังจากนั้นมา เขาส่ง SMS มาให้เราค่ะ ส่งมาทุกวันเลย ส่งข้อความทางธรรมมาให้เราอ่าน คิดว่าเขาคงจะ
ไปลอกเอามาจากหนังสือธรรมะ เรา็ก็ตามดูจิตนะ ว่ามันสั่นไหวหรือเปล่า มันคิดอะไรหรือเปล่า มันมีสั่นไหวนิดๆ
แต่ทุกครั้งที่สั่น เราจะพึ่งไปหาพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ คือยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง แล้วมันก็สงบลง
ต้องบอกก่อนว่า สมัยก่อนที่เรายังไม่ตัดกิเลสนั้น เราโหยหาความรักมาตลอด และก็ผิดหวังมาตลอด จึงทำให้
มีความรู้สึกดีกับผู้ชายทุกคนที่เข้ามาทำดีด้วย และตอนนี้เราก็กลัวจิตมันจะกลับไปเหมือนกันนั้นไงค่ะ ต้องปรามๆมันไว้
ก็ยังดีที่เราพิจารณาความเป็นปฏิกูลของอาการ 32 และอสุภะทุกวัน เลยทำให้ใจสงบไว (และจิตมันก็มีต่อว่าเราด้วยนะ
ว่าไม่ไว้ใจมันเหรอ ระแวงอยู่ได้ มันไม่โง่หรอก พิจารณาเป็นความไม่งามของร่างกายทุกวัน ก็ไม่มีอารมณ์รักใคร่ให้ใครแล้ว)
ทุกวันนี้ก็คิดในแง่ดีไว้นะ ว่าเขาคงไม่ได้คิดอะไรกับเรา เพราะเราประกาศเจตนาชัดเจนแล้วว่า จะถือศีล 8 ตลอดชีวิต
และที่สำคัญ ได้สาบานยกร่างกายและจิตใจให้พระพุทธเจ้าไปแล้ว ถ้าคืนคำก็นรกเห็น ๆ
หรือนี่จะเป็นบททดสอบ ที่ระหว่างทางเดินเพื่อค้นหาธรรม ค้นหาใจแท้ ๆ ที่เป็นกลางนั้น มันจะต้องเจอเป็นแน่แท้
และมันก็ต้องเจออีกหลายบททดสอบ...