ใครเคยได้ยินหรือได้อ่านบทกลอนบทนี้จากที่ไหนบ้างครับ

คำนำ . ผมขออนุญาตบันทึกบทกลอนและบทกวีที่เคยเขียนมาทั้งหมดในชีวิต หวังว่าสักวันหนึ่งอาจรวมเล่มได้ครับ ขอบคุณแรงบันดาลใจจากหนังสือ Van Gogh - The Complete Paintings โดย Taschen ผู้เขียนหนังสือที่มีไฟทำห

อยากรวบรวมบทกลอนบทกวีไทยที่ฟังแล้วติดหู ทำให้คนนึกไปถึงเรื่องราวของเรื่องนั้นๆได้ครับ

สุนทรภู่ครูแห่งวรรณศิลป์                        ทั่วทุกถิ่นกล่าวถึงกวีถิ่นสยาม ชื่อเสียงท่านถูกขานกล่าวเล่าลือนาม     สร้างคำ

สุนทรภู่ครูแห่งวรรณศิลป์                        ทั่วทุกถิ่นกล่าวถึงกวีถิ่นสยาม ชื่อเสียงท่านถูกขานกล่าวเล่าลือนาม     สร้างคำ

สวัสดีค่ะ เนื่องจากวันนี้เป็นวันสุนทรภู่ เห็นเพื่อนในเฟสหลายคนต่างก็แชร์บทกลอนกัน ก็เลยทำให้เรานึกถึงกลอนบทแรกที่เราเคยแต่งสมัยที่เรียนอยู่ชั้นป.5 😅 บทกลอนของเราบทนั้นเป็นกลอนสี่สุภาพ ที่มีสัมผัสนอกตา

ไม่ตั้งเค้าหลั่งเทรินไหลชุ่มช่ำ สายฝนพรำปกคลุมพื้นหญ้าสดใส เสียงฟ้าร้องก้องชัดทุ่งนาไพร บอกเตือนไว้ฝนปีนี้ถึงทีจร สกุนาลาร้องทั่วท้องทุ่ง ต่างหมายมุ่งคืนถิ่นบินสับสน กลับคืนถิ่นบ้านเกิดที่เคยยล กาลเว

เวลา วารี ไหลไปมิย้อนกลับ ทางเดิน คนจริง มิเหลียวหลัง แรกรุ่น ก้าวข้ามฤดู มีพลัง มิรอรั้ง พุ่งไป เส้นชัยปอง ร้อนแดด ฝนหนาว หลายคราวผ่าน ล้วนถึงกาล งานเลิก ให้ลาถอย ผ่านชีวิต มากล้วน ทิ้งร่องรอย แดดอ่อ

สำหรับ เราชอบบทชมโฉมนางประแดะ ในเรื่อง ระเด่นลันได จำแม่นมาถึงทุกวันนี้ สูงระหงทรงเพรียวเรียวรูด งามละม้ายคล้ายอูฐกะหลาป๋า พิศแต่หัวตลอดเท้าขาวแต่ตา ทั้งสองแก้มกัลยาดั่งลูกยอ คิ้วก่งเหมือนกงเขาดีด