บทสรุปสุดประทับใจ ในสวนขวัญ

ลาจอไปแล้วเมื่อคืนกับละคร ในสวนขวัญ ละครครอบครัวครบวัย ครอบปัญหา คลายปมได้อย่างลงตัวและอบอุ่นหัวใจ
จนทนไม่ไหว ขอเขียนความประทับใจที่สุดของแต่ละตัวละครในเรื่องนี้ ที่นำเสนอทั้งข้อดี ข้อด้อย แต่ที่แน่ๆ พัฒนาการของแต่ละคนอย่างเช่นปุถุชนคนธรรมดา ไม่ใช่ พระเอก นางฟ้า มาจากไหน

ตัวละครที่ประทับใจที่สุด แทบไม่มีข้อติเลย คงหนีไม่พ้น คุณย่าขวัญ ผู้เปรียบเหมือนหัวใจของเรื่อง ในสวน(ย่า)ขวัญ


ย่าขวัญ เป็นดั่งร้มโพธิ์ร่มไทรให้คนได้พักพิงจริงๆ ถ้าไม่มีย่าขวัญที่คอยเลี้ยงดูไม้ เด็กหนุ่มน้อยที่ขาดความรักจากแม่ ย่าที่มีทัศนคติที่ดีต่อทุกคน ไม้คงไม่เติบโตมาเป็นชายหนุ่มที่มีจิตใจอ่อนโยนแม้ภายนอกอาจจะแสดงออกอีกอย่างก็เป็นเพียงแค่เกราะป้องกันความเจ็บปวดแก่ตนเองเท่านั้น นอกจากนี้ย่ายังเผื่อแผ่ความเมตตาไปถึงครอบครัวเป็ดที่หนีร้อนมาพึ่งเย็นอีกด้วย คอยถามไถ่เป็นกำลังใจ และบ่อยครั้งที่ชอบมากๆ เป็นกาวใจให้สองหนุ่มสาวเรียนรู้ที่จะเปิดใจคบหากัน ดูแลกัน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้จอมวางแผนและนักแสดงออสการ์ชั้นเลิศ ๕๕๕ ในฐานะแม่ ย่าขวัญก็เป็นแม่อย่างที่พึงจะเป็น แม่ที่ยุติธรรมแก่ลูก แม่ที่ช่วยลูกได้เท่าที่ช่วยได้ แต่ไม่ยอมตามใจถ้าการช่วยเหลือเป็นการส่งเสริมลูกให้ทำความผิด เรารู้สึกว่าย่าขวัญเป็นแบบอย่างที่ดีที่น่ารักของผู้สูงอายุเลยจริงๆ อยากมีย่าแบบนี้เยอะๆ ไม่ขี้บ่นด้วย

ตัวละครที่ประทับใจรองลงมา คือ คุณเชียร พ่อวัยเกษียนของเป็ดปุ๊กและไก่กุ๊ก


คุณเชียรเป็นพ่อที่รักลูก เป็นปู่ที่อบอุ่น และเป็นพ่อสามีที่อดทน บางทีคนอาจมองว่าคุณเชียรอ่อนแอยอมลูกสะใภ้โขกสับอยู่ได้ แต่เราว่าน่าจะเพราะอดทนมากกว่า เมื่อเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วก็ต้องประคองกันไปให้ได้ ดังนั้นฉากที่เราประทับใจมากที่สุดคือตอน คุณเชียรตัดสินใจที่จะเซ็นต์โฉนดยอมเสียบ้านที่รักที่สุด เพื่อรักษาครอบครัวไว้ ไม่อยากให้ลูกต้องมากลายเป็นคนทำผิดกมภายหลัง สุดท้ายก็ได้ลูกชายคนที่สำนึกตัวกลับคืนมา

ไม้ ผู้ชายจิตใจดีแต่แสดงออกไม่เก่ง พูดจาอาจจะไม่ถูกหูคนแล้วก็มุทะลุไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้น ทุกการกระทำของไม้อยู่บนพื้นฐานของความห่วงใยคนที่ตนรัก ไม่ว่า ย่า เป็ด แต่เรารอไม้แสดงความรักกับแม่ จนตอนสุดท้ายเลยทีเดียว และนี่คือฉากที่ประทับใจที่สุดกับไม้ ที่ยอมลดทิฐิในใจ ใครจะไปแก้ไขอดีตได้ แต่การเดินไปข้างหน้าหลังการให้อภัยมันย่อมดีกว่าอยู่แล้ว ยกให้ความดีตรงนี้ให้ย่าขวัญที่พูดให้ไม้เห็นใจแม่ และ เป็ดที่พูดให้รู้จักการให้อภัย


เป็ดปุ๊ก เป็นตัวละครที่ลุ้นหัวหกก้นขวิดกันเลยทีเดียวกับพฤติกรรมและความคิดของนาง แต่สุดท้ายนางก็เฉลยให้คนเข้าใจ (เราเข้าใจนางนะ) ว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะนางให้อภัยนั่นเอง ซึ่งการให้อภัยไม่ใช่การลืม แต่ปลดปล่อยตัวเองจากการจองจำที่เจ็บปวด นี่คือฉากที่ดีที่สุดของเป็ดปุ๊กเลยทีเดียว จะเห็นว่านางก็ไม่ลืมที่แก้วทำไม่ดี นางก็ระวังแก้วมากขึ้นใส่ใจแก้วน้อยลง ไม่เอาคำแก้วมาใส่ใจมากนัก แต่เผอิญแก้วมันเปลี่ยนแผนใช้ดนัยมาแกล้งแทนไง นางเลยโดนหลอกอีกรอบ ซึ่งก็แสดงให้เห็นว่า เราคงห้ามไม่ให้ใครคิดร้ายกับเราได้ แต่เราห้ามใจเราได้ไม่ให้เกิดความเคียดแค้นเจ็บปวด เรียนผิดเพื่อรู้ถูก