วันแรกที่เข้ามาเป็นนักศึกษาปีหนึ่ง ไม่เคยหวังมาก่อนเลยค่ะ ว่าจะมีเพื่อนใหม่ที่สนิทกันเหมือนสมัยมัธยมได้ ดิฉันจึงใช้ชีวิตด้วยการตั้งใจเรียน ตั้งใจทำประโยชน์ให้กับคณะมาโดยตลอด โดยถือพระราชปณิธานของพระราชบิดาฯเป็นที่ตั้ง คือ "ประโยชน์ของเพื่อนมนุษย์เป็นกิจที่หนึ่ง" ดิฉันมีความสุขกับการทำงานที่คณะจนดึกดื่นเป็นประจำ มีอยู่ครึ่งหนึ่งดิฉันอยู่ที่คณะะตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงตีสี่ของเช้ามืดของอีกวัน กลับหอพัก รีบนอน แล้วตื่นมาคณะตั้งแต่ตีห้าครึ่ง โดยที่ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด หากวันไหนได้กลับหอเร็ว ก็จะรีบทำการบ้านเคลียร์งานต่างๆ ทบทวนบทเรียนทุกวัน ทำอย่างนี้มาตลอดสามปีแรก ในช่วงปีสามต้องเตรียมเอกสารสำหรับติวรุ่นน้องปีหนึ่ง ซึ่งดิฉันป็นคนวางแผนการติวรุ่นน้องเองทั้งหมด จะมีเพื่อนๆ มาช่วยกันตอบคำถามเวลาน้องสงสัย ดิฉันมีรุ่นน้องรู้จักมากมาย ผลการเรียนของดิฉันเมื่อจบปีสามอยู่ที่ 3.63 ค่ะ ดิฉันมีเพื่อนทั้งในคณะ และต่างคณะมากมาย แต่เพื่อนที่สนิทที่สุดมีเพียงหนึ่งคน
ดูเหมือนเรื่องราวในมหาวิทยาลัยของดิฉันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่แล้ว...
ปัจจุบันดิฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ค่ะ เหลือเวลาอีกเพียง 36 วันก็จะสำเร็จการศึกษา ตั้งแต่อยู่ปีสี่มา ดิฉันไม่เคยมีความสุขเลย เพื่อนที่รักกันมา กลับเงียบหายไป เวลามาเรียน ก็จะเดินไปนั่งไกลๆ ทั้งๆที่ปกติจะนั่งด้วยกันตลอด มีอะไรปรึกษากันตลอด ถึงแม้ไลฟ์สไตล์เราจะต่างกัน เพื่อนคนนี้ไม่ได้เป็นสมาชิกของชมรมที่ดิฉันทำงานในคณะ ไม่ได้เรียนสาขาวิชาโทเดียวกัน ความถนัดต่างกัน แต่เราเข้ากันได้ดีเสมอๆ ได้ยินคนอื่นพูดกันว่า ตอนนี้เธอเกลียดดิฉันมาก เธอเชื่อว่าที่ผ่านมาที่คบกันดิฉันstrawberryใส่เธอ
เชื่อว่าไม่เคยมีใคร ไม่เคยทะเลาะ หรือผิดใจกับเพื่อนหรอกค่ะ ดิฉันก็เคยผิดใจ น้อยใจเธออยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยที่จะโกรธเกลียดเลย แต่ตอนนี้เราเลิกคุยกันมานานมากแล้ว เลยจุดที่จะกลับไปเป็นเพื่อนกันได้ ไม่รู้ว่าเธอเกลียดดิฉันขนาดไหนนะคะ แต่อย่างน้อย อยากให้เธอได้รู้ว่าตลอดเวลาที่เคยเป็นเพื่อนรักกันนั้น ไม่เคยมีนาทีไหนที่ดิฉันstrawberryใส่เธอเลย ทุกวันนี้ก็อยู่กับเพื่อนและรุ่นน้องในชมรม แต่เลิกคิดมากเรื่องเธอไม่ได้สักที
ก่อนเรียนจบ ดิฉันไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้คุยกับเขาอีกหรือไม่ ถึงจะมีโอกาส ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหน้ากันติดหรือไม่
ปล.ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ อย่างน้อยก้ได้ระบายความอัดอั้นตันใจ ไม่เคยเขียนกระทู้ เคยแต่อ่านกับตอบค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ตลอดสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัย
ดูเหมือนเรื่องราวในมหาวิทยาลัยของดิฉันจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ แต่แล้ว...
ปัจจุบันดิฉันเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ค่ะ เหลือเวลาอีกเพียง 36 วันก็จะสำเร็จการศึกษา ตั้งแต่อยู่ปีสี่มา ดิฉันไม่เคยมีความสุขเลย เพื่อนที่รักกันมา กลับเงียบหายไป เวลามาเรียน ก็จะเดินไปนั่งไกลๆ ทั้งๆที่ปกติจะนั่งด้วยกันตลอด มีอะไรปรึกษากันตลอด ถึงแม้ไลฟ์สไตล์เราจะต่างกัน เพื่อนคนนี้ไม่ได้เป็นสมาชิกของชมรมที่ดิฉันทำงานในคณะ ไม่ได้เรียนสาขาวิชาโทเดียวกัน ความถนัดต่างกัน แต่เราเข้ากันได้ดีเสมอๆ ได้ยินคนอื่นพูดกันว่า ตอนนี้เธอเกลียดดิฉันมาก เธอเชื่อว่าที่ผ่านมาที่คบกันดิฉันstrawberryใส่เธอ
เชื่อว่าไม่เคยมีใคร ไม่เคยทะเลาะ หรือผิดใจกับเพื่อนหรอกค่ะ ดิฉันก็เคยผิดใจ น้อยใจเธออยู่บ้าง แต่ก็ไม่เคยที่จะโกรธเกลียดเลย แต่ตอนนี้เราเลิกคุยกันมานานมากแล้ว เลยจุดที่จะกลับไปเป็นเพื่อนกันได้ ไม่รู้ว่าเธอเกลียดดิฉันขนาดไหนนะคะ แต่อย่างน้อย อยากให้เธอได้รู้ว่าตลอดเวลาที่เคยเป็นเพื่อนรักกันนั้น ไม่เคยมีนาทีไหนที่ดิฉันstrawberryใส่เธอเลย ทุกวันนี้ก็อยู่กับเพื่อนและรุ่นน้องในชมรม แต่เลิกคิดมากเรื่องเธอไม่ได้สักที
ก่อนเรียนจบ ดิฉันไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้คุยกับเขาอีกหรือไม่ ถึงจะมีโอกาส ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะเข้าหน้ากันติดหรือไม่
ปล.ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ อย่างน้อยก้ได้ระบายความอัดอั้นตันใจ ไม่เคยเขียนกระทู้ เคยแต่อ่านกับตอบค่ะ
ขอบคุณค่ะ