เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองเป็นsle เซงกับชีวิตตัวเองมากเลยค่ะ ปรับตัวไม่ทัน

เมื่อ2เดือนก่อนหนูไปตรวจขอใบรับรองแพทย์เพื่อเอาไปมอบตัวที่มหาลัย  แต่พอไปตรวจก็ดันเจอโรคนี้ขึ้นมาเลยค่ะ ตอนนั่นก็ยังไม่ได้คิดอะไรมากค่ะ  แค่รู้ว่าต้งรักษาดูแลให้ตัวเองเป็นดีพอ   พอผ่านมาได้เดือนกว่าๆ  รู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเลย    ผลกระทบต่างๆมันเริ่มเข้ามาในชีวิตหนูแล้วค่ะ   หนูต้องคอยตอบคำถามคนอืน  หรือญาติพี่น้อง  ว่า ไปทำอะไรมาตัวถึงบวมขนาดนี้  อ้วนใหญ่แล้วนะเนี้ย   ผมหนูบางมากเลยนะ   ทำไมเดี๋ยวนี้หน้าแกดำจัง  ดูมือดิเ๋ยวเหี่ยว  มันเป็นอะไรที่ฟังแล้วมันรู้สึกหดหู่ใจมากเลยค่ะ  เพื่อนใน ร ร  ที่ไม่รู้ว่าหนูป่วยก็ชอบมองหนูแล้วก็ซุบซิบกัน  เหมือนว่า ไปทำอะไรมาทำไมถึงสภาพตัวเองเป็นแบบนี้  ตอนนี้แทบจะไม่อยากออกจากบ้านไปเจอใครแล้วค่ะ ไหนจะเรื่องเรียนต่ออีก  มหาลัยนั้นก็สละสิทธิ์ไปอล้วด้วย  พ่อกับแม่ไม่อยากให้ไปค่ะเพราะรู้ว่าเป็นโรคนี้ กลัวไม่มีใครดูแล  คอมหาลัยอยู่ไกลมากค่ะ ข้ามจังหวัดเลย  เข้าใจะนะค่ะว่าเป็นโรคนี้ต้องไม่เครียด  แต่จะไม่ไหนเครียดยังไงละ  ใกล้จะจบ ม6 แล้วงานเป็นกองไหนจะสอบโน้นสอบนี้อีก  ช่วงนี้นอนดึกทุกวันเลยค่ะเพราะเตรียมสอบรายวิชาเยอะมาก  รู้สึกว่าร่างกายตอนนี้ก็เหมือนไม่ไหวแล้วค่ะ  อาการเริ่มปวดขาปวดแขน  เริ่มกลับมาอีกแล้ว  ทำให้หนูเครียดยิ่งกว่าเดิมซะอีก รู้สึกว่าทำไมชีวิตตัวเองทำไมต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย  เริ่มจะรับไม่ไหวกับมันแล้วค่ะ