อันนี้ผมสงสัยส่วนตัวนะ เห็นมาหลายครั้งละ
เวลาคนในที่ทำงานเดียวกันจะออกไปไหนเนี่ย ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครแสดงความรู้สึกเสียใจแบบตรงไปตรงมากัน
จะมีก็แต่แบบทำไม่ค่อยสนใจไปเลย ไม่ก็พูดแนวๆว่าอย่าง เออ แกก็ไปดีแล้วนะ โชคดีๆ หรือไม่ก็ทำเป็นร้องไห้ขำๆอะไรประมาณนี้ซะส่วนใหญ่
หายากหรือแทบไม่มีเลยที่จะมีใครบอกกันตรงๆประมาณว่า เออ...เราทำงานกันมานานก็ใจหายเหมือนกันนะ หรือ ยังไงก็หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ ติดต่อกันมาบ้างนะ อะไรเทือกนั้น
ที่ผมสงสัยคือ การแสดงความเสียใจมันก็ไม่ต้องถึงขั้นฟูมฟายร้องไห้กอดแข้งกอดขาอะไร แต่ทำไมโดยมากแล้วคนมักจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกตัวเองออกไปกันครับ หลายครั้งเลยที่ผมรู้สึกว่าคนที่ทำงานด้วยกันมันก็มีความผูกพันหลายอย่างด้วยกันพอสมควร เจอหน้าค่าตาเห็นกันอยู่ทุกวัน แต่พอถึงตอนจะจากกันจริงๆ มักจะชอบทำฟอร์มแบบไม่ค่อยสนใจกันเท่าไหร่
หรือว่ามันแสดงถึงความไม่เป็นมืออาชีพหรือเปล่า? ปกติแล้วคุณทำแบบไหนกันเวลามีการลาจากในที่ทำงานน่ะครับ
การมีความรู้สึกเสียใจเวลาเพื่อนร่วมงานลาออก ถือเป็นความไม่เป็นมืออาชีพในการทำงานหรือเปล่าครับ
เวลาคนในที่ทำงานเดียวกันจะออกไปไหนเนี่ย ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยมีใครแสดงความรู้สึกเสียใจแบบตรงไปตรงมากัน
จะมีก็แต่แบบทำไม่ค่อยสนใจไปเลย ไม่ก็พูดแนวๆว่าอย่าง เออ แกก็ไปดีแล้วนะ โชคดีๆ หรือไม่ก็ทำเป็นร้องไห้ขำๆอะไรประมาณนี้ซะส่วนใหญ่
หายากหรือแทบไม่มีเลยที่จะมีใครบอกกันตรงๆประมาณว่า เออ...เราทำงานกันมานานก็ใจหายเหมือนกันนะ หรือ ยังไงก็หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะ ติดต่อกันมาบ้างนะ อะไรเทือกนั้น
ที่ผมสงสัยคือ การแสดงความเสียใจมันก็ไม่ต้องถึงขั้นฟูมฟายร้องไห้กอดแข้งกอดขาอะไร แต่ทำไมโดยมากแล้วคนมักจะไม่ค่อยแสดงความรู้สึกตัวเองออกไปกันครับ หลายครั้งเลยที่ผมรู้สึกว่าคนที่ทำงานด้วยกันมันก็มีความผูกพันหลายอย่างด้วยกันพอสมควร เจอหน้าค่าตาเห็นกันอยู่ทุกวัน แต่พอถึงตอนจะจากกันจริงๆ มักจะชอบทำฟอร์มแบบไม่ค่อยสนใจกันเท่าไหร่
หรือว่ามันแสดงถึงความไม่เป็นมืออาชีพหรือเปล่า? ปกติแล้วคุณทำแบบไหนกันเวลามีการลาจากในที่ทำงานน่ะครับ