มันก้อแค่ช่วงที่เหนื่อยที่สุดของชีวิตเท่านั้นเอง

ขอระบายหน่อยนะคะ ช่วงนี้ชีวิตตกต่ำมากจิงๆๆคะ ทำไรก้อไม่ค่อยขึ้ยเท่าไหร่ เช่นติดเอฟนี่แหละเครียดมากไมาเข้าใจเรยจิงๆเราก้อเข้าเรียนทุกคาบไม่เคยขาดขยันเรียนแทบตายเหนื่อยมากไปเรียนก้อเช้ากลับมาก้อค่ำไม่กินไม่เล่นไม่เสเพ
ทำอะไรคิดถึงพ่อแม่ตลอด แต่พวกที่ตรงกันข้ามเที่ยวตลอดไปเรียนก้อไม่เรียนตื่นสายนอนหลับเที่ยวตลอดกลับสอบผ่าน ทำอะไรก้อทำได้แต่เรานี่นะสิตั้งใจแทบตายไม่ได้อะไรดีๆเลย น้อยใจในโชคชะตาตัวเองจิงๆเมื่อไหร่มันจะผ่านช่วงนี้ไปได้ละเนี่ย อ่อ แล้วอีกอย่างนึงคะแนนวิชาคณิตอาจารมั่วรึป่าวบางคนบอกว่าทำไม่ได้แต่ทำไมผ่านเพื่อนมันบอกว่าทำไปมั่วๆๆแม่มผ่านดุตัวเราสิคิดจยสมองแทบระเบิดกลับติดเอฟ และบอกเลยว่าอาจารในมหาลัยมันมีทุจริตแต่ทำไมไม่เอาเรื่องแบบมีห้องสอบสองห้องอีกห้องคุมสอบโคตรเข้มแม้แต่เสื่อเเขนยาวยังไม่ให้ใส่ แต่เราโชคร้ายได้อยุ่ห้องนี้ ส่วนอีกอีกห้องนึงลอกกันทั้งห้องอาจารไม่ว่าไรสักอย่าง แถมอาจารเจอโพบข้อสอบกลับเอาทิ้งไป น้อยใจในโชคชะตาตัวเองจิงๆสงสารก้อแต่พ่อกะแม่แหละจนป่านนี้ยังไม่กล้าบอกเรื่องติดเอฟเลย  เห้อเซงงงง