คือเราเพิ่งได้งานทำที่ ตปท ค่ะ เป็นพนักงานขายขนมปัง เป็นแฟรนไชส์ที่รู้จักกันทั้วประเทศ ร้านที่เราทำเราทำเจ้าของเป็นคนอินเดียเป็นสามีภรรยากัน เค้าอยากได้คนมาช่วยเปิดร้านตอนเช้า เราก็ทำได้ ก็บอกให้เรามาลองงาน 1 เดือน ถ้าทำได้จะรับและทำเอกสารว่าจ้างแบบถูกกฎหมายให้ค่ะ ปัจจุบันเราทำมา 2 อาทิตย์แล้ว แต่รู้สึกเหมือนเค้าเอาใจยากมาก เหมือนโดนเอาเปรียบ คือทำอะไรไม่เคยถูกเลยค่ะ
ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงานภรรยาเค้าเราขอเรียกว่า "มิต้า"นะคะ มิต้าบอกให้เรามาทำงานก่อนเวลาซัก 15-20 นาที จะได้มาเรียนรู้ว่าอะไรเป็นยังไง เหมือนมาเตรียมตัว เราก็มาถึงร้าน 6.40 น. งานเริ่ม 7 โมงค่ะ แต่วันนั้นพอมาก็เจอแต่สามีเค้าขอเรียก "ราเชศ" ตัวมิต้ามาสาย เราก็งงเลย ทำไมนัดให้เรามาแล้วตัวเองมาช้า พอมาถึงก็ทำท่าแบบรีบๆ มิต้าบอกจะสอนเราแบบประกบข้าง 1 อาทิตย์ แต่หลังจากนั้นจะปล่อยให้ทำเอง เราก็โอเค แล้วคือต้องบอกก่อนว่าร้านนี้ขนมปังเยอะมาก มีขนมอีกคือเยอะอะค่ะ บ้านเรามีแค่ขนมปัง whole wheat, whole grain แล้วก็ขนมปังขาวธรรมดา แต่ที่นี่ ขนมปังแค่แบบขาวก็มีแยกย่อยอีกเป็นสิบกว่าอย่าง ทั้งแบบเหลี่ยม,กลม,แบน โรยงา ไม่โรยงา แล้วมีบริการสไลด์แบบหนากับบาง คือเยอะไปหมดอะค่ะ ขนมอีก ชื่อก็เรียกยาก เราต้องมาจำหน้าตาขนม,จำขนมปัง แล้วมันคล้ายๆกันมาก เข้าใจเรามั๊ยคะ เอาง่ายๆวันเดียวน่ะจำไม่ได้ แต่เราก็พยายามถ่ายรูปทุกอย่างมาจำ ถ่ายรูปว่าอะไรวางตรงไหน จะได้ทำถูก
เรามีปัญหากับเครื่องกดเงิน คือมันจะมีชื่อสินค้าทุกชนิดในร้าน บางทีปุ่มเดียวก็มีแยกย่อยอีกเป็นสิบอย่าง งงมาก ก็ถ่ายรูปมาจำด้วย มิต้าบอกว่าจะให้สมุดคู่มือการใช้มาให้ ตั้งแต่วันแรกยันวันนี้ ยังไม่มีแววว่าจะได้ บางทีถามอะไรราเชศก็ไม่อยากจะตอบ บอกเค้าช่วยอะไรเราไม่ได้ เค้าทำงาน เราก็บอกเค้าว่าเราไม่ได้ต้องการให้ช่วย แค่ต้องการให้เค้าตอบว่าอะไรแต่กต่างกันยังไง คิดว่าตั้งแต่วันนั้นเค้าคงไม่ชอบเรา คือตั้งแต่วันแรกที่เราไปทำงาน เหมือนไม่ค่อยมีใครต้อนรับเราเลย แบบเหมือนเราไม่มีตัวตน ทำงานคนเดียว คนอื่นอบขนมหลังร้าน เราก็ไม่ได้ไปสุงสิงกับเค้า
ผ่านไปสามวันราเชศบอกเราทำงานช้ามาก ช้าแบบนี้จะทำไรได้ เอ่อคือเค้าได้คิดรึเปล่าว่าเรามาใหม่ แล้วมีการบอกเวลาเราเรียกลูกค้าน่ะช้าเหมือนกัน ประมาณว่าเราจะชอบพูด next waiting please or next please แต่ราเชศบอกพูดแบบนี้คนต่อคิวข้างหลังก็ต่อยาวเลย ไม่ทันกิน เค้าให้เราพูดสั้นๆห้วนๆ แบบ next! next! เราก็บอกเค้าไปว่า แบบนั้นมันฟังเหมือนคนไม่อยากบริการ เค้าบอกไม่เป็นไร มิต้าก็ถามเราว่า เธออยากทำแบบที่มันถูกต้องแบบที่อื่นเค้าทำกันหรอ ประมาณว่าพูดเพราะๆ ที่นี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก อ้าว งั้นการบริการที่ชั้นเคยเรียนมามันคือยังไง สรุปเราไม่ต้องพูดเพราะกับลูกค้าหรอ คือเราโคตะระงงกับความคิดเค้ามาก แต่เราก็คิดในใจถ้าให้ทำแบบนั้น โอเคเราจะทำ
พอวันต่อมาเราโดนบ่นทุกวันว่าช้า คือเราไม่เข้าใจ มิต้ามาสายทุกวัน เราเองก็มีสองมือ มาใหม่ พยายามทำให้ทุกอย่าง พอโดนว่าช้า เราก็พยายามทำให้เร็ว พยายามแพคขนมให้มากที่สุดเท่าที่จำได้ เค้าก็ยังบอกเราช้า แล้วจะไม่ให้เรางงได้ไง วันนึงขนมอันนี้บอกให้วางตรงนี้ อีกวันนึงย้ายไปวางอีกที่นึง คือเราบอกตรรงไเราไม่สามารถทำทุกอย่างให้เค้าได้หมดเพราะทุกวันเวลาเราไปทำงานเช้า ขนมปังยังไม่เสร็จหรือถ้าเสร็จก็ร้อนมากต้องรอให้เย็นถึงจะวางเรียงได้ไม่งั้นมันเละ แต่ความซวยคือ ขนมปังจะเย็นเวลามิต้ามาแล้ว เราก็โดนด่าว่าช้า เพราะนางต้องทำเอง
มาวันนี้นางมาเร็วแต่ก็ยังช้ากว่าเรา มาถึงทำหน้างอเป็นปลาทูแม่กลอง คือมาทำงานทีไรหน้าแบบนี้ตลอดเราไม่กล้าคุยด้วยเพราะไม่รู้เค้าอยู่ในอารมณ์ไหน เราก็จัดของให้เสร็จ แต่สังเกตวันนี้ทั้งวันเค้าไม่คุยกะเราเลยแต่คุยกับพนักงานอีกคน จนเรารู้สึกเหมือนเป็นคนนอก แบบถูกทิ้งอะค่ะ พอเราจะกลับบ้านนางก็เรียกเราไปคุย ประมาณว่า วันนี้เธอไม่สวัสดีชั้น ชั้นรู้สึกแย่มาก ที่เธอทำแบบนี้ เราก็งงมาก เพราะเราไม่รู้เรื่องเลย คือเราไม่กล้าทักเค้า อย่างที่บอกเวลาเค้ามาทำงานหน้าเค้าเหมือนโกรธใครตลอดเวลา เราเลยถามเค้าว่านี่คือเหตุผลที่เธอไม่คุยกับชั้นวันนี้ใช่มั๊ย เพราะชั้นไม่ได้สวัสดีทักทายเธอ นางบอกว่าใช่ รู้สึกยังไงล่ะที่โดนกับตัวเอง เวลามีคนไม่คุยด้วย ชั้นเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้าเธอทักชั้น ชั้นจะคุยกับเธอ แต่ถ้าเธอไม่ทักชั้นก็ไม่อยากคุยกับเธอ คือแบบปัญญาอ่อนรึเปล่า เอาอะไรคิด ไม่คิดถึงเราบ้างอะว่าเรารู้สึกยังไง เราก็รู้สึกแบบเดียวกันแต่พูดไม่ได้ป่ะเพราะเป็นแค่ลูกจ้าง
แล้วมีการบอกประมาณว่าเวลาเรามาเช้าให้เราทักทายคนที่ทำงาน เพราะเค้าจะได้มีกะใจทำงาน ไม่ใช่มาถึงก็ใส่ผ้ากันเปื้อนแลเวออกไปทำงาน อ้าว...จุดนี้ผัวนางมาฟ้องแน่นอน เพราะนางไม่เคยมาเช้า นางไม่มีทางเห็นว่าเราทำอะไรยังไง มีการทำท่าล้อเลัยนเวลาเราใส่ผ้ากันเปื้อน คือแบบผัวอะถ้ามีอะไรทำไมไม่พูดกะเราตรงๆ เอาไปฟ้องเมีย ตลก แล้วเวลาฟ้องก็ฟ้องเป็นภาษาแขกให้เราได้ยิน พูดรัวๆ คือคุยกันภาษาตัวเองตลอด แล้วที่ทำงานมันมีหลายเชื้อชาติ ทำไมไม่พูดภาษาอังกฤษ คนเค้าจะได้รู้สึกเหมือนไม่ได้ถูกนินทา เข้าใจเรามั๊ย
นางมีการบ่นอีกว่าพนักงานคนอื่นก็คงจะรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่เวลาเธอขอความช่วยเหลือเค้าเธอก็พูดจาไม่ดี คือนางจะให้เราพูดประมาณว่า Excuse me could you please help me with this.. อะไรประมาณนี้ แต่เราแค่เรียกชื่อเค้าแล้วบอกให้เค้าช่วยเราหน่อยแต่ไม่ใช่น้ำเสียงแบบสั่งนะคะ จริงอยู่เราควรจะพูดตามแบบที่เค้าบอก แต่เราเห็นว่าเป็นเพื่อนๆกัน ไม่น่าจะต้องทางการขนาดนั้น เพราะเวลาทำงานเราก็ช่วยกันอยู่แล้ว แล้วเราอายุเยอะสุดในที่ทำงาน นอกนั้นอายุ 14 กันหมด นางมีการบอกเราไม่คุยกะคนอื่น เราก็ยิ่งแบบอะไรวะ เราคุยกะทุกคนนะ เรารู้เรื่องเค้า เราก็บอกเราคุยนะ นางมีการส่ายหน้าไม่เชื่อ คือแบบจะเอายังไงพูดไปก็ไม่เชื่อ แล้วการคุยเวลาทำงานมันเป็นเรื่องดีหรอ เวลาไม่มีลูกค้าเราเลือกที่จะกวาดพื้น หรือไม่ก็หาอะไรทำอะ เรากลัวโดนด่าว่าทำไมอยู่ว่างๆ พอโดนบ่นแบบนี้ไม่รู้จะยังไงเลย สรุปต้องคุยมากขึ้นหรอคะ...
แล้วพอเค้าพูดเรื่องที่ผัวเค้ามาฟ้องว่าเราไม่ทักทายคนในร้านเวลามาทำงาน เราก็บอกเราทักแล้วนะวันนี้เรามาถึงก็ทักทายทุกคน นางมีการส่ายหน้าไม่เชื่อ จะเอายังไงกะเรา เราสุดจะงง แล้วมีการบอกเราไม่ยิ้มเวลาบริการลูกค้า เวลาทักทายลูกค้าก็เนือยๆเหมือนไม่อยากบริการ คือเราเสียงเบา แต่เสียงเราพูดเพราะนะ ลูกค้าเราแฮปปี้ทุกคน เราคุยเล่นขำกะลูกค้าตลอด แต่นางไม่เห็น ชอบมาเห็นตอนเรากำลังสไลด์ขนมปัง แบบกำลังรีบๆ คือคนกำลังสไลด์ขนมปังต้องยิ้มด้วยหรอ คือมันใช่เวลามั๊ย ไม่เคยทีลูกค้าบ่นว่าเราว่าบริการไม่ดี แต่อาจจะช้าเฉยๆ เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราเด็กใหม่มีป้ายติดอยู่ ลูกค้าบางคนยังให้กำลังใจ ลูกค้าบางคนเป็นใบ้ เราบริการเค้าไปเค้าก็ยิ้มไม่หุบเลย แบบขอบคุณๆเราตลอด เราก็งงมิต้าเค้ามีปัญหาอะไรกะเรา
กับพนักงานอบขนมในร้าน เราก็ยิ้มให้ตลอด แล้วเราก็คุยกับเค้าด้วย ดูเหมือนเค้าจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็พยายามช่วยเรานิดๆ คนอบขนมปังอีกคนช่วยเราหาของ ยังบอกเลยว่า ผัวเมียคู่นี้ขี้บ่น คนมาทำงานวันเดียวแต่คาดหวังให้เค้าทำเป็นทุกอย่าง บอกให้คนอื่นมาเร็วแต่ตัวเองมาสาย มาถึงก็บ่นๆ เรานี่แบบเฮ๊ยรู้ได้ยังไง 5555 แบบหัวอกเดียวกัน คือวันนี้เราคิดว่าอาทิตย์หน้าเราว่าจะไม่ไปทำงาน เราอยากลาออกมาก แต่เงินก็อยากได้ ตอนนี้เราก็พยายามหางานอื่นด้วย คือถ้าเค้าเป็นแบบนี้ตลอดเราคงไม่ไหว ทำนิสัยเหมือนเด็กๆแล้วคนอื่นก็บ่นไม่ได้ เราคงประสาทกินก่อน แบบทำอะไรไม่ถูกใจซักอย่าง แต่ตัวเองไม่ค่อยได้สอนอะไร ไม่เคยให้ข้อมูลอะไร แต่พอบ่นเราดันบอกสอนเรามากกว่าคนอื่น ใช้เวลากะเรามากกว่าคนอื่น เราก็แบบอีนี่โกหกชัดๆ เบื่อมากค่ะ
ขอโทษที่มาบ่นให้ฟังยาวไปหน่อย แต่เราไม่รู้จะไประบายกับใคร เราเครียดมาก ปวดหัวทุกวันหยั่งกะทำงานออฟฟิศ ไม่เคยเจอนายจ้างแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ ใครมีเรื่องอะไรจะระบายมาแชร์กันได้นะคะ เราชอบอ่านค่ะ
ขอระบายเรื่องงานหน่อยค่ะ เรารู้สึกแย่ทุกวันเลย จะออกดีมั๊ย
ตั้งแต่วันแรกที่มาทำงานภรรยาเค้าเราขอเรียกว่า "มิต้า"นะคะ มิต้าบอกให้เรามาทำงานก่อนเวลาซัก 15-20 นาที จะได้มาเรียนรู้ว่าอะไรเป็นยังไง เหมือนมาเตรียมตัว เราก็มาถึงร้าน 6.40 น. งานเริ่ม 7 โมงค่ะ แต่วันนั้นพอมาก็เจอแต่สามีเค้าขอเรียก "ราเชศ" ตัวมิต้ามาสาย เราก็งงเลย ทำไมนัดให้เรามาแล้วตัวเองมาช้า พอมาถึงก็ทำท่าแบบรีบๆ มิต้าบอกจะสอนเราแบบประกบข้าง 1 อาทิตย์ แต่หลังจากนั้นจะปล่อยให้ทำเอง เราก็โอเค แล้วคือต้องบอกก่อนว่าร้านนี้ขนมปังเยอะมาก มีขนมอีกคือเยอะอะค่ะ บ้านเรามีแค่ขนมปัง whole wheat, whole grain แล้วก็ขนมปังขาวธรรมดา แต่ที่นี่ ขนมปังแค่แบบขาวก็มีแยกย่อยอีกเป็นสิบกว่าอย่าง ทั้งแบบเหลี่ยม,กลม,แบน โรยงา ไม่โรยงา แล้วมีบริการสไลด์แบบหนากับบาง คือเยอะไปหมดอะค่ะ ขนมอีก ชื่อก็เรียกยาก เราต้องมาจำหน้าตาขนม,จำขนมปัง แล้วมันคล้ายๆกันมาก เข้าใจเรามั๊ยคะ เอาง่ายๆวันเดียวน่ะจำไม่ได้ แต่เราก็พยายามถ่ายรูปทุกอย่างมาจำ ถ่ายรูปว่าอะไรวางตรงไหน จะได้ทำถูก
เรามีปัญหากับเครื่องกดเงิน คือมันจะมีชื่อสินค้าทุกชนิดในร้าน บางทีปุ่มเดียวก็มีแยกย่อยอีกเป็นสิบอย่าง งงมาก ก็ถ่ายรูปมาจำด้วย มิต้าบอกว่าจะให้สมุดคู่มือการใช้มาให้ ตั้งแต่วันแรกยันวันนี้ ยังไม่มีแววว่าจะได้ บางทีถามอะไรราเชศก็ไม่อยากจะตอบ บอกเค้าช่วยอะไรเราไม่ได้ เค้าทำงาน เราก็บอกเค้าว่าเราไม่ได้ต้องการให้ช่วย แค่ต้องการให้เค้าตอบว่าอะไรแต่กต่างกันยังไง คิดว่าตั้งแต่วันนั้นเค้าคงไม่ชอบเรา คือตั้งแต่วันแรกที่เราไปทำงาน เหมือนไม่ค่อยมีใครต้อนรับเราเลย แบบเหมือนเราไม่มีตัวตน ทำงานคนเดียว คนอื่นอบขนมหลังร้าน เราก็ไม่ได้ไปสุงสิงกับเค้า
ผ่านไปสามวันราเชศบอกเราทำงานช้ามาก ช้าแบบนี้จะทำไรได้ เอ่อคือเค้าได้คิดรึเปล่าว่าเรามาใหม่ แล้วมีการบอกเวลาเราเรียกลูกค้าน่ะช้าเหมือนกัน ประมาณว่าเราจะชอบพูด next waiting please or next please แต่ราเชศบอกพูดแบบนี้คนต่อคิวข้างหลังก็ต่อยาวเลย ไม่ทันกิน เค้าให้เราพูดสั้นๆห้วนๆ แบบ next! next! เราก็บอกเค้าไปว่า แบบนั้นมันฟังเหมือนคนไม่อยากบริการ เค้าบอกไม่เป็นไร มิต้าก็ถามเราว่า เธออยากทำแบบที่มันถูกต้องแบบที่อื่นเค้าทำกันหรอ ประมาณว่าพูดเพราะๆ ที่นี่ไม่ทำแบบนั้นหรอก อ้าว งั้นการบริการที่ชั้นเคยเรียนมามันคือยังไง สรุปเราไม่ต้องพูดเพราะกับลูกค้าหรอ คือเราโคตะระงงกับความคิดเค้ามาก แต่เราก็คิดในใจถ้าให้ทำแบบนั้น โอเคเราจะทำ
พอวันต่อมาเราโดนบ่นทุกวันว่าช้า คือเราไม่เข้าใจ มิต้ามาสายทุกวัน เราเองก็มีสองมือ มาใหม่ พยายามทำให้ทุกอย่าง พอโดนว่าช้า เราก็พยายามทำให้เร็ว พยายามแพคขนมให้มากที่สุดเท่าที่จำได้ เค้าก็ยังบอกเราช้า แล้วจะไม่ให้เรางงได้ไง วันนึงขนมอันนี้บอกให้วางตรงนี้ อีกวันนึงย้ายไปวางอีกที่นึง คือเราบอกตรรงไเราไม่สามารถทำทุกอย่างให้เค้าได้หมดเพราะทุกวันเวลาเราไปทำงานเช้า ขนมปังยังไม่เสร็จหรือถ้าเสร็จก็ร้อนมากต้องรอให้เย็นถึงจะวางเรียงได้ไม่งั้นมันเละ แต่ความซวยคือ ขนมปังจะเย็นเวลามิต้ามาแล้ว เราก็โดนด่าว่าช้า เพราะนางต้องทำเอง
มาวันนี้นางมาเร็วแต่ก็ยังช้ากว่าเรา มาถึงทำหน้างอเป็นปลาทูแม่กลอง คือมาทำงานทีไรหน้าแบบนี้ตลอดเราไม่กล้าคุยด้วยเพราะไม่รู้เค้าอยู่ในอารมณ์ไหน เราก็จัดของให้เสร็จ แต่สังเกตวันนี้ทั้งวันเค้าไม่คุยกะเราเลยแต่คุยกับพนักงานอีกคน จนเรารู้สึกเหมือนเป็นคนนอก แบบถูกทิ้งอะค่ะ พอเราจะกลับบ้านนางก็เรียกเราไปคุย ประมาณว่า วันนี้เธอไม่สวัสดีชั้น ชั้นรู้สึกแย่มาก ที่เธอทำแบบนี้ เราก็งงมาก เพราะเราไม่รู้เรื่องเลย คือเราไม่กล้าทักเค้า อย่างที่บอกเวลาเค้ามาทำงานหน้าเค้าเหมือนโกรธใครตลอดเวลา เราเลยถามเค้าว่านี่คือเหตุผลที่เธอไม่คุยกับชั้นวันนี้ใช่มั๊ย เพราะชั้นไม่ได้สวัสดีทักทายเธอ นางบอกว่าใช่ รู้สึกยังไงล่ะที่โดนกับตัวเอง เวลามีคนไม่คุยด้วย ชั้นเป็นคนแบบนี้แหละ ถ้าเธอทักชั้น ชั้นจะคุยกับเธอ แต่ถ้าเธอไม่ทักชั้นก็ไม่อยากคุยกับเธอ คือแบบปัญญาอ่อนรึเปล่า เอาอะไรคิด ไม่คิดถึงเราบ้างอะว่าเรารู้สึกยังไง เราก็รู้สึกแบบเดียวกันแต่พูดไม่ได้ป่ะเพราะเป็นแค่ลูกจ้าง
แล้วมีการบอกประมาณว่าเวลาเรามาเช้าให้เราทักทายคนที่ทำงาน เพราะเค้าจะได้มีกะใจทำงาน ไม่ใช่มาถึงก็ใส่ผ้ากันเปื้อนแลเวออกไปทำงาน อ้าว...จุดนี้ผัวนางมาฟ้องแน่นอน เพราะนางไม่เคยมาเช้า นางไม่มีทางเห็นว่าเราทำอะไรยังไง มีการทำท่าล้อเลัยนเวลาเราใส่ผ้ากันเปื้อน คือแบบผัวอะถ้ามีอะไรทำไมไม่พูดกะเราตรงๆ เอาไปฟ้องเมีย ตลก แล้วเวลาฟ้องก็ฟ้องเป็นภาษาแขกให้เราได้ยิน พูดรัวๆ คือคุยกันภาษาตัวเองตลอด แล้วที่ทำงานมันมีหลายเชื้อชาติ ทำไมไม่พูดภาษาอังกฤษ คนเค้าจะได้รู้สึกเหมือนไม่ได้ถูกนินทา เข้าใจเรามั๊ย
นางมีการบ่นอีกว่าพนักงานคนอื่นก็คงจะรู้สึกไม่ดีเหมือนกันที่เวลาเธอขอความช่วยเหลือเค้าเธอก็พูดจาไม่ดี คือนางจะให้เราพูดประมาณว่า Excuse me could you please help me with this.. อะไรประมาณนี้ แต่เราแค่เรียกชื่อเค้าแล้วบอกให้เค้าช่วยเราหน่อยแต่ไม่ใช่น้ำเสียงแบบสั่งนะคะ จริงอยู่เราควรจะพูดตามแบบที่เค้าบอก แต่เราเห็นว่าเป็นเพื่อนๆกัน ไม่น่าจะต้องทางการขนาดนั้น เพราะเวลาทำงานเราก็ช่วยกันอยู่แล้ว แล้วเราอายุเยอะสุดในที่ทำงาน นอกนั้นอายุ 14 กันหมด นางมีการบอกเราไม่คุยกะคนอื่น เราก็ยิ่งแบบอะไรวะ เราคุยกะทุกคนนะ เรารู้เรื่องเค้า เราก็บอกเราคุยนะ นางมีการส่ายหน้าไม่เชื่อ คือแบบจะเอายังไงพูดไปก็ไม่เชื่อ แล้วการคุยเวลาทำงานมันเป็นเรื่องดีหรอ เวลาไม่มีลูกค้าเราเลือกที่จะกวาดพื้น หรือไม่ก็หาอะไรทำอะ เรากลัวโดนด่าว่าทำไมอยู่ว่างๆ พอโดนบ่นแบบนี้ไม่รู้จะยังไงเลย สรุปต้องคุยมากขึ้นหรอคะ...
แล้วพอเค้าพูดเรื่องที่ผัวเค้ามาฟ้องว่าเราไม่ทักทายคนในร้านเวลามาทำงาน เราก็บอกเราทักแล้วนะวันนี้เรามาถึงก็ทักทายทุกคน นางมีการส่ายหน้าไม่เชื่อ จะเอายังไงกะเรา เราสุดจะงง แล้วมีการบอกเราไม่ยิ้มเวลาบริการลูกค้า เวลาทักทายลูกค้าก็เนือยๆเหมือนไม่อยากบริการ คือเราเสียงเบา แต่เสียงเราพูดเพราะนะ ลูกค้าเราแฮปปี้ทุกคน เราคุยเล่นขำกะลูกค้าตลอด แต่นางไม่เห็น ชอบมาเห็นตอนเรากำลังสไลด์ขนมปัง แบบกำลังรีบๆ คือคนกำลังสไลด์ขนมปังต้องยิ้มด้วยหรอ คือมันใช่เวลามั๊ย ไม่เคยทีลูกค้าบ่นว่าเราว่าบริการไม่ดี แต่อาจจะช้าเฉยๆ เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไรเพราะเราเด็กใหม่มีป้ายติดอยู่ ลูกค้าบางคนยังให้กำลังใจ ลูกค้าบางคนเป็นใบ้ เราบริการเค้าไปเค้าก็ยิ้มไม่หุบเลย แบบขอบคุณๆเราตลอด เราก็งงมิต้าเค้ามีปัญหาอะไรกะเรา
กับพนักงานอบขนมในร้าน เราก็ยิ้มให้ตลอด แล้วเราก็คุยกับเค้าด้วย ดูเหมือนเค้าจะรู้ว่าเรารู้สึกยังไง เค้าก็พยายามช่วยเรานิดๆ คนอบขนมปังอีกคนช่วยเราหาของ ยังบอกเลยว่า ผัวเมียคู่นี้ขี้บ่น คนมาทำงานวันเดียวแต่คาดหวังให้เค้าทำเป็นทุกอย่าง บอกให้คนอื่นมาเร็วแต่ตัวเองมาสาย มาถึงก็บ่นๆ เรานี่แบบเฮ๊ยรู้ได้ยังไง 5555 แบบหัวอกเดียวกัน คือวันนี้เราคิดว่าอาทิตย์หน้าเราว่าจะไม่ไปทำงาน เราอยากลาออกมาก แต่เงินก็อยากได้ ตอนนี้เราก็พยายามหางานอื่นด้วย คือถ้าเค้าเป็นแบบนี้ตลอดเราคงไม่ไหว ทำนิสัยเหมือนเด็กๆแล้วคนอื่นก็บ่นไม่ได้ เราคงประสาทกินก่อน แบบทำอะไรไม่ถูกใจซักอย่าง แต่ตัวเองไม่ค่อยได้สอนอะไร ไม่เคยให้ข้อมูลอะไร แต่พอบ่นเราดันบอกสอนเรามากกว่าคนอื่น ใช้เวลากะเรามากกว่าคนอื่น เราก็แบบอีนี่โกหกชัดๆ เบื่อมากค่ะ
ขอโทษที่มาบ่นให้ฟังยาวไปหน่อย แต่เราไม่รู้จะไประบายกับใคร เราเครียดมาก ปวดหัวทุกวันหยั่งกะทำงานออฟฟิศ ไม่เคยเจอนายจ้างแบบนี้มาก่อนเลยค่ะ ใครมีเรื่องอะไรจะระบายมาแชร์กันได้นะคะ เราชอบอ่านค่ะ