อยากถามความเห็นของคนอื่นๆ ค่ะว่า พฤติกรรมที่จะเล่าให้ฟัง ทุกคนคิดว่าจะเรียกว่ายังไงดี?
คือเรา2 คนเป็นเพื่อนกันค่ะ รู้จักกันมานานแล้ว ตอนสมัยเรียนก็สนิทกันระดับหนึ่ง แต่เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่มาก ค่อนข้างมีเสน่ห์ต่อคนรอบข้างทุกเพศเลย
พอเรียนจบม.ปลาย ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัย แต่ก็ยังคงโทรคุยกันอยู่ ซึ่งขณะนั้นเค้ามีแฟนอยู่แล้ว พอวันหนึ่งอยู่ๆ เค้าก็หายไปติดต่อไม่ได้
เราเลยไม่ได้คุยกันอีกเลย
จนกระทั่งเรียนจบ และหลังจากนั้น 2ปี ต่างฝ่ายต่างกลับมาทำงานที่บ้าน แต่นานๆเจอกันที เหมือนเพื่อนธรรมดาๆ
จนมาวันหนึ่งอยู่ๆ เค้าโทรมาหา บอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟน เค้าแย่มาก ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมานานเราก็ปลอบใจเค้า
หลังจากนั่นมาเราไลน์คุยกันบ่อยขึ้น จนมาถึงวันหนึ่งเค้าบอกว่าเค้าทำใจเรื่องแฟนที่พึ่งเลิกกันได้บ้างแล้ว ระหว่างนั้นเราไปกินข้าว ดูหนังด้วยกัน 2 คนตลอด แต่เพื่อนกับคนรอบข้างไม่รู้ว่าเราไปด้วยก็กัน เราคุยกันทุกเรื่อง การเมือง ศาสนา สิ่งที่เค้าคิด เค้าสามารถคุยและแสดงความคิดเห็นกับเราได้ทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องที่เค้ามีอะไรกับใครเค้าก็บอก ส่วนเราก็เล่าปัญหาเรื่องที่บ้านให้เค้าฟัง เค้าช่วยปลอบใจ ให้เราดีขึ้น แต่เราก็ไม่เคยจับมือหรือแตะต้องตัวกันเลย
ช่วงนี้เราไลน์คุยกันน้อยลงเพราะเค้าสนใจเรื่องการเมือง แล้วยังมีแฟนคนแรกไลน์มาคุยกับเค้าเราทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม แต่เมื่อหลายวันก่อนเราไปกินข้าวด้วยกัน (ปกติไปกินข้าวหรือดูหนังจะหารกัน แต่เค้าจะมารับเราที่บ้าน) เราคุยกันปกติ เรื่องเค้าเบื่อเพื่อนร่วมงาน อาจจะเปลี่ยนงานเป็นราชการ เค้าก็พูดเปรียบเทียบว่างานเก่าเค้ากับราชการ มีข้อดีข้อเสียต่างกันยังไง คุยกัน เรื่องการเมือง แล้วก็เรื่องเพื่อนๆนัดเจอกัน เพราะมีเพื่อนกลับมาเยี่ยมบ้านพร้อมสามีและลูก เค้าก็บอกว่าเค้าอยากมีลูกชายถ้ามีลูกคนเดียว แต่ถ้ามี2คน อยากได้คนโตเป็นลูกสาว เราบอกว่าเราอยากได้ลูกชายเป็นคนโต จะได้ดูแลน้อง จริงๆอยากได้ลูกแฝด เค้าก็พดว่าแฝดก็ดีเหมือนกันมีทีเดียว 2 คนเลย แต่เค้าอยากมีลูกคนเดียวมากกว่า เค้าบอกว่าเค้ามีที่ดินตรงไหนวางแผนว่าจะสร้างบ้านอยู่ตรงนั้น มันมีชุมชน
เค้าอยากสร้างบ้านแบบไหน พ่อแม่เค้าตามใจเค้าแต่มีแซวๆ ว่าบ้านแบบนั้นเหมาะกับคนโสด
เราไม่เคยพูดว่าเราเป็นอะไรกัน คนอื่นถามเราก็บอกว่าเป็นเพื่อนสนิท
อย่างงี้ จะนิยามความสัมพันธ์ของเราว่ายังไงดีคะ
เพื่อนที่มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน?
คือเรา2 คนเป็นเพื่อนกันค่ะ รู้จักกันมานานแล้ว ตอนสมัยเรียนก็สนิทกันระดับหนึ่ง แต่เค้าเป็นคนเฟรนด์ลี่มาก ค่อนข้างมีเสน่ห์ต่อคนรอบข้างทุกเพศเลย
พอเรียนจบม.ปลาย ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัย แต่ก็ยังคงโทรคุยกันอยู่ ซึ่งขณะนั้นเค้ามีแฟนอยู่แล้ว พอวันหนึ่งอยู่ๆ เค้าก็หายไปติดต่อไม่ได้
เราเลยไม่ได้คุยกันอีกเลย
จนกระทั่งเรียนจบ และหลังจากนั้น 2ปี ต่างฝ่ายต่างกลับมาทำงานที่บ้าน แต่นานๆเจอกันที เหมือนเพื่อนธรรมดาๆ
จนมาวันหนึ่งอยู่ๆ เค้าโทรมาหา บอกว่าเพิ่งเลิกกับแฟน เค้าแย่มาก ด้วยความที่เราเป็นเพื่อนกันมานานเราก็ปลอบใจเค้า
หลังจากนั่นมาเราไลน์คุยกันบ่อยขึ้น จนมาถึงวันหนึ่งเค้าบอกว่าเค้าทำใจเรื่องแฟนที่พึ่งเลิกกันได้บ้างแล้ว ระหว่างนั้นเราไปกินข้าว ดูหนังด้วยกัน 2 คนตลอด แต่เพื่อนกับคนรอบข้างไม่รู้ว่าเราไปด้วยก็กัน เราคุยกันทุกเรื่อง การเมือง ศาสนา สิ่งที่เค้าคิด เค้าสามารถคุยและแสดงความคิดเห็นกับเราได้ทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องที่เค้ามีอะไรกับใครเค้าก็บอก ส่วนเราก็เล่าปัญหาเรื่องที่บ้านให้เค้าฟัง เค้าช่วยปลอบใจ ให้เราดีขึ้น แต่เราก็ไม่เคยจับมือหรือแตะต้องตัวกันเลย
ช่วงนี้เราไลน์คุยกันน้อยลงเพราะเค้าสนใจเรื่องการเมือง แล้วยังมีแฟนคนแรกไลน์มาคุยกับเค้าเราทำให้เราไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม แต่เมื่อหลายวันก่อนเราไปกินข้าวด้วยกัน (ปกติไปกินข้าวหรือดูหนังจะหารกัน แต่เค้าจะมารับเราที่บ้าน) เราคุยกันปกติ เรื่องเค้าเบื่อเพื่อนร่วมงาน อาจจะเปลี่ยนงานเป็นราชการ เค้าก็พูดเปรียบเทียบว่างานเก่าเค้ากับราชการ มีข้อดีข้อเสียต่างกันยังไง คุยกัน เรื่องการเมือง แล้วก็เรื่องเพื่อนๆนัดเจอกัน เพราะมีเพื่อนกลับมาเยี่ยมบ้านพร้อมสามีและลูก เค้าก็บอกว่าเค้าอยากมีลูกชายถ้ามีลูกคนเดียว แต่ถ้ามี2คน อยากได้คนโตเป็นลูกสาว เราบอกว่าเราอยากได้ลูกชายเป็นคนโต จะได้ดูแลน้อง จริงๆอยากได้ลูกแฝด เค้าก็พดว่าแฝดก็ดีเหมือนกันมีทีเดียว 2 คนเลย แต่เค้าอยากมีลูกคนเดียวมากกว่า เค้าบอกว่าเค้ามีที่ดินตรงไหนวางแผนว่าจะสร้างบ้านอยู่ตรงนั้น มันมีชุมชน
เค้าอยากสร้างบ้านแบบไหน พ่อแม่เค้าตามใจเค้าแต่มีแซวๆ ว่าบ้านแบบนั้นเหมาะกับคนโสด
เราไม่เคยพูดว่าเราเป็นอะไรกัน คนอื่นถามเราก็บอกว่าเป็นเพื่อนสนิท
อย่างงี้ จะนิยามความสัมพันธ์ของเราว่ายังไงดีคะ