เรื่องของเรามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ? (Yaoi)

กระทู้สนทนา
สวัสดีครับ  นิยายเรื่องนี้ผมเป็นคนแต่งเองนะครับ
เป็นเรื่องแรกด้วยแหละที่ผมเอามาลงในอินเตอร์เน็ต  
ชอบหรือไม่อย่างไรติชมได้เลยนะครับ

นิยายเรื่องนี้อิงมาจากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวผมครับ  
อาจจะมีการปรับแต่งหรือเพิ่มเติมเพื่อให้ได้อรรถรสในการอ่านมากยิ่งขึ้นนะครับ
ชอบหรือไม่อย่างไรติชมได้เลยนะครับ

“เรื่องของเรามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ ?”   คำถามเหล่านี้มันยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของผมเสมอมา  มันเป็นคำถามที่ผมพยามจะของหาคำตอบมาตลอด   ถ้าวันนั้นผมไม่เจอคนคนนี้ ชีวิตผมจะเป็นเหมือนทุกวันนี้รึป่าวนะ. . . . .

บทที่1 โรงเรียนนี้น่ะหรอ  ที่เราต้องมาอยู่ ?

   แอ๊ดดด  !!  “เอ้า ตื่น ๆ ๆ จะให้เรียกอีกนานไหม ตื่นสิ ตื่นได้แล้ว !!”   ทั้งเสียงออดและเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังไปทั้งห้องเลยย  มาปลุกอะไรตอนนี้เนี่ย  พึ่งจะตี5ครึ่งเองนะโว้ยยย  คนกำลังนอนสบาย  ๆ มาปลุกกูทำไม !!

“เอ้า....  เจ้านั้นจะนอนไปถึงไหนตื่นได้แล้ว”  เสียงๆเดิมยังคงพูดอยู่พร้อมกับฝีเท้าที่ใกล้เข้ามา
“กะจะตื่นเมื่อไหร่ ??”
“....เจ็ดโมงมั้ง” ผมตอบไปด้วยเสียงที่งัวเงียสุด ๆ
“แต่ที่นี้ไม่ใช่บ้านเธอนะ !!”  เสียงของครูคุมหอดังขึ้น  ทำให้ผมสะดุ้งตื่นอย่างตกใจสุดขีด  
“.....”  สายตาผมกะครูหอประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย “นี่เธอจะจ้องฉันอีกนานไหม  ลงไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ครับ ๆ ” ผมรีบเก็บที่นอนแล้วก็กุลีกุจอนลงไปอาบน้ำด้านล่างอย่าง งง ๆ เอ๊ะ  ทำไมเรามาอยู่ที่นี้เนี่ย  อ้อ... คิดออกแล้วก็เพราะว่าตอนนี้ กู อยู่ โรง เรียน ประ จำ แล้ว ไง !!

สวัสดีครับ ผมชื่อกฤษ  อายุ16แล้ว  เหตุการณ์ที่ผ่านมานั้นน่ะไม่ใช่อะไร  คือว่าผมสับสนในชีวิตประจำวันนิดหน่อยน่ะครับ 555 +  ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะว่าผมต้องมาอยู่โรงเรียนประจำน่ะเซ่ !!!   โอ้มายก๊อดด  ไม่อยากเชื่อเลยว่าชีวิตผมต้องมาอยู่ในที่ ๆ แบบนี้ มันต่างกับตอนที่เราดูในเว๊บไซต์โรงเรียนเลยอ่ะ ในเว็บนี่โห หออิเตอร์สุด ๆ ทุกอย่างดูดีมาก ๆ แต่ทำไมไม่บอกล่ะว่าเราเลิอกหอเองไม่ได้ T T  แต่ก็เอาเหอะเลือกมาเรียนม.4ที่นี้เองนี่ทำไงได้
     หลังจากที่ผมอาบน้ำเส็ดผมก็ไปที่ห้องแต่งตัว  ของที่เอามาเมื่อวานยังจัดไม่เข้าที่เลย  เอาจริง ๆ คือยังไม่หายง่วงเลยด้วยซ้ำ ผมก็แต่งตัวไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเด็กที่อยู่หอเดียวกันนั้นแหละ  แต่ผมเองก็ต้องแปลกใจเมื่อหันไปเห็นใครคนหนึ่งที่อยู่ตรงข้ามกับล๊อคเกอร์ของผม   ว่าคนนั้นกำลังมองผมอยู่น่ะสิ  ขนานผมหันไปสบตามันยังไม่หลบตาเลย
“มีไรติดคอนายแหน่ะ”  ผมเอามีไปจับที่คอ  เฮ้ยยย !!  ฟองสบู่นี่หว่า เช๊ดดดดด  นี่กูล้างคอไม่สะอาดหรอเนี่ย อายยิ้ม  >///<
“เอ่อ... คือ..  ขอบใจนายนะ”  
“ไม่เป็นไรครับ ชื่อเอ็มเป็นเด็กใหม่เหมือนนายเลย  นายชื่อกฤษใช่มั๊ย ยินดีที่ได้รู้จักนะ  ” แนะนำตัวซะเป็นทางการเลยนะคร้าบบบ คุณเอ็ม  55  
“อื้อ ยินดีที่ได้รู้จักครับเอ็ม  แล้วนายรู้ชื่อเราได้ไงอ่ะ ?”
“เราได้ยินแม่นายเรียกเมื่อวานน่ะ ”
“อ้อ.... ครับ”  ผมพูดเสียงเรียบๆ แต่ในลึก ๆ ในใจก็แอบดีใจที่อย่างน้อยก็มีคนที่นิสัยดี ๆอยู่หอเดียวกัน
“เราไปห้องติวหนังสือก่อนนะ แต่งตัวเสร็จแล้วก็ตามไปล่ะ” เอ็มพูดแล้วก็ส่งยิ้มพิมพ์ใจมาให้ผม  แหม่  ยิ้มซะหล่อเชียว  อิอิ
ระหว่างที่ผมคิดอะไรเพลิน ๆ ผมก็กำลังจะเดินออกไปที่ห้องติวก็ต้องสะดุดเพราะว่าเห็ใครก้ไม่รู้นอนอยู่กับพื้นในห้องล๊อคเกอร์  คือ. . .  คงนอนไม่พอเหมือนกันสินะ 55

“เฮ้ยอ่ะ  เมิงอ่ะ ๆ”  ใครวะ ไอ้นี่มันเรียกใคร ?  ผมหันซ้ายหันขวาเพื่อมองรอบ ๆ ว่ามันใครอยู่ในห้องมั๊ย  แต่ในห้องก็มีแต่กูกับมันนี่หว่า
“ยังหันไปหันมาอยู่นั้นแหละ  กุเรียกเมิงอ่ะไอ้เด็กใหม่”  ฮ้ะ !! นี่เรียกคนไม่รู้จักว่าเมิงหรอ  มารยาทดีที่สุดเลยย !!
“มีอะไร  นายเรียกเราหรอ”  ผมเดินไปหามันแบบไม่พอใจเท่าไหร่
“เมิงเป็นเด็กใหม่ใช่มะ  นี่อยู่มอไรเนี่ย”  มันถามผม ทั้ง ๆ ยังนอนอยู่กับพื้นแบบนั้น
“เราอยู่มอสี่” ผมตอบเสียงเรียบ ๆ เพราะไม่ค่อยอยากคุยกะแมร่งเท่าไหร่
“เฮ้ย จริงหรอวะ งั้นเมิงก็อยู่ชั้นเดียวกับกุเลยดิ”    เออ... โชคดีจริง ๆกุ
  มันลุกขึ้นนั่งแล้วก็มองหน้าผมพักนึง  แล้วก็เดินออกไป ปล่อยให้ผมงงว่า  ตกลงจะเป็นมิตรกับกูหรือป่าววะ ?


อ่านแล้วคอมเม้นเป็นกำลังใจด้วยนะ  ชอบไม่ชอบยังไงบอกผมด้วยนะครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่