เคยคิดว่าตัวเองมีช่วงนึงที่ชีวิตลำบากมากแล้วนะ พอเจอกระทู้นี้เหมือนกลายเป็นเรื่องเล็กไปเลย..

คนเรามันไม่ได้อยู่ที่ว่าเจอปัญหาใหญ่แค่ไหน มันอยู่ที่ว่าเรามีแรงใจจะฮึดสู้ต่อไปมากแค่ไหนต่างหาก ขอเพียงแค่อย่าท้อ ...หมื่นทางตัน ยังมีทางนึงให้ออกเสมอ


http://pantip.com/topic/31546057 ขอบคุณคุณกบกินกะลามากๆค่ะ อยากให้แชร์เรื่องนี้ต่อไปกันเยอะๆนะค่ะ อยากให้คนที่กำลังลำบาก และคนที่ไม่เคยลำบากได้มาอ่าน บางคนหมดไปกับเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า เดือนหนึ่งหลักหมื่น หลักแสนก็มี อยากให้เป็นสิ่งเตือนใจ และเป็นสิ่งเสริมสร้างกำลังใจ..

เพราะเจนเองก็เคยลำบากมากถึงขนาดต้องทอดแป้งโกกิที่เหลือกินกันทั้งบ้าน ( ที่บ้านอยู่กัน 7 คน ผู้ใหญ่ 4 เด็ก 3 ) ซื้อก๋วยเตี๋ยวถุงนึงกินกันกับข้าว 1 มื้อทั้งบ้าน ขนาดที่ว่าต้องโทรไปโกหกครูที่โรงเรียนของหลานชาย ว่าหลานไม่สบายมาก ไปโรงเรียนไม่ได้ แท้ที่จริงแล้วไม่มีเงินหรือแม้แต่ข้าวกล่องจะเอาไปให้หลานกินที่โรงเรียน ( ป.2 ) จนทำให้หลานชายต้องหยุดเรียนต่อเนื้องเกือบ 2 เดือน

แต่โชคดีที่เจนและที่บ้านเป็นคนขยัน ไม่หยุดรอโชคช่วย หรือไปหยิบยืมเงินญาติพี่น้องคนไหน จนไม่นานก็สามารถฟื้นตัวได้และเจนเองก็มีความสามารถทั้งด้านกราฟฟิค และ เขียนเว็บไซต์ แต่ความที่ตอนนั้นยังเด็กอายุแค่ 19 จะไปทำให้ใครก็ไม่มีใครเชื้อถือ จนไปเจอบริษัทใจดีให้เจนลองทำให้ได้เงินมา 5800 บาท ดีใจกันทั้งครอบครัว จากนั้นก็เอาไปลงทุนให้แม่แฟนและพี่แฟนซื้อหมูซื้อไก่มาทอดขายหลังเลิกเรียน และเจนกับแฟนก็เริ่มทำงานขายของในเน็ต วิ่งหาบริษัทที่ติดต่อมาทำเว็บไซต์ จนปัจจุบันครอบครัวมีรายได้หลักแสนต่อเดือน แม่อยู่บ้านเลี้ยงหลาน พี่สาวไปซื้อที่ทำตลาดมากมายที่ต่างจังหวัด เจนและแฟนขายของออนไลน์ และรับงานเป็นฟรีแลนซ์ แต่ไม่มีวันลืมชีวิตที่เคยผ่านมาได้เลย เพราะอย่างนั้นเลยรักกันกับแฟนมาก เพราะผ่านอะไรด้วยกันมามากมาย จนตอนนี้สุขสบายแต่ทุกอย่างยังคงไม่เปลี่ยนไป

ตอนนี้เจนอายุ 21 และประสบความสำเร็จทั้งในเรื่องครอบครัว การงาน และความรัก เจนถือว่าเจนยังโชคดีมากที่มีวิชาความรู้ติดตัว เพราะก่อนที่คุณพ่อ ( ตา ) และคุณแม่ ( ยาย ) จะเสียท่านสงเสียให้เจนเรียนที่โรงเรียนเอกชนกึ่งนานาชาติ จนเจนมีได้ทุกวันนี้


แต่ความลำบากวันนั้นเจนไม่เคยลืม ทุกวันนี้ไม่เคยเลยที่จะซื้อกระเป๋าแพงกว่าใบละ 250 บาท แม้ว่าจะหาเงินได้เดือนละเกือบแสน
ไม่เคยเลยที่จะใส่รองเท้าคู่ละเป็นพัน แม้จะเป็นผู้หญิงที่กำลังเป็นวัยรุ่น
ไม่เคยเลยที่จะใส่เสื้อผ้า ซื้อเครื่องสำอางเป็นหมื่นๆ แม้จะเป็นความสุขเวลาที่ได้ซื้อได้ใช้ของดีๆ

แต่เมื่อเจนกลับมาที่บ้านแล้วเห็นครอบครัวกินอิ่มหน่ำสำราญ นั้งดูโทรทัศน์แล้วหัวเราะกันอย่างสุขสบายใจ
เห็นแม่ที่ตื่นเช้ามานั้งจิบกาแฟ ดูแลต้นไม้ในสวนอย่างสบายใจ
เห็นแม่ทำกับเข้าใส่บาตรทุกวันแล้วมาบอกทุกเช้าว่าแม่เอาบุญมาฝากนะลูก
เห็นหลานๆวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนาน ...มีนมให้กินหลังอาหาร 3 มื้อ
เห็นทุกคนตื่นเต้น และมีความสุขมากทุกครั้งที่เจนและแฟนบอกจะพาไปเที่ยวข้างนอก




นั้นคือความสุขที่แท้จริงที่ไม่อาจจะหาสิ่งไหนมาเปรียบได้ เจนว่าเจนเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลก ถึงแม้จะไม่ได้รวยจนล้นฟ้า แต่มีความสุขเต็มหัวหัวใจ