ว่าจะมาถามที่นี้นานแล้วแต่ก็กลัวอะไรหลายๆอย่าง แต่คิดว่าได้ความเห็นหลากหลายจะดีกว่า เรื่องอาจจะยาวสักนิดนะค่ะ
แฟนเราเป็นคนเกาหลีค่ะ พวกเราเจอกันที่อเมริกา ผ่านการนัดแนะของเพื่อนคนนึง ฝ่ายชายเขามีความสนใจเรานะค่ะ เพื่อนเลยได้แนะนำให้รู้จัก เราก็เลยคุยกันศึกษานิสัยใจคอประมาณเดือนกว่าถึงได้คบกัน พอคบกันไปสักอาทิตย์นึงแฟนเรามีเรื่องสารภาพเราว่าเขาเคยแต่งงานมาแล้วและหย่ากับเมียเก่ามาสองปีแล้ว เพราะแบบนี้ถึงได้มาทำงานที่นี้(มีใบอนุญาตทำงานโดยการช่วยเหลือจากเพื่อน) มีลูกชายคนนึงซึ่งอยู่กับเมียเก่า และปัจจุบันอายุ 41 (แฟนเราปิดบังเรื่องอายุกับเราค่ะ ก่อนหน้านั้นตื้อเท่าไหร่ก็ไม่บอก) ห่างกับเรา 15 ปี ที่เขาเล่าให้ฟังเพราะอยากจะให้เรากลับไปคิดอีกทีว่ารับอดีตของเขาได้ไหม จะรอเรา เราปรึกษาเพื่อนมีแต่คนบอกว่าคิดดูๆเราอายุยังน้อยเจอคนอีกเยอะ แต่เราเป็นคนที่ไม่ชอบตัดสินคนอื่นด้วยเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ก็คบกันต่อไป ก็มีความสุขกันดี เขารู้ว่าเรายังเป็นสาวบริสุทธิ์ก็ไม่ทำอะไรถ้าเราไม่อนุญาตไม่พร้อม ตรงนี้เราซึ้งใจมาก ถึงจะนอนเตียงเดียวกันเขาก็แค่จูบ และเจ้าตัวก็ไปดื่มไวน์ให้ง่วงจะได้หลับง่าย ไม่คิดอยากจะทำอะไรเกินเลย555 แฟนเราเป็นคนทำงานหนัก รู้จักใช้เงิน มีความรับผิดชอบต่องานและคำพูดมาก และเป็นคนเฟรนลี่ เพื่อนทุกคนรัก. เข้ากันได้กับทุกคน ด้วยความที่เราเด็กกว่าก็มักจะสอน ใจเย็นบอกอะไรๆให้ ทำให้ยิ่งคบยิ่งรู้จักก็ยิ่งรักยิ่งชอบ อยากอยู่ด้วยกันมีอนาคตด้วยกันซึ่งเราก็คุยเรื่องนี้กันบ้าง
ทีนี้สองเดือนถัดมาวีซ่าเราหมดค่ะ ด้วยความที่เราเป็นเถรตรงมาก ไม่คิดจะต่อI-20. เพื่อมีสิทธิ์อยู่ต่อ เราตัดสินใจกลับมาเมืองไทยเพื่อต่อวีซ่านักเรียนและโดนปฏิเสธมาสองครั้ง ก็เลยวางแผนว่าขอไปเรียนต่อป.โทเลยล่ะกัน แม่ก็โอเคกับตรงนี้ แต่เราต้องรอค่ะเพราะเงินที่จะใช้เรียนยังไม่เอื้ออำนวย เราไม่สามารถให้คำตอบแฟนเราว่าจะกลับไปได้เมื่อไหร่ แฟนเราก็เข้าใจว่ามันไม่ใช่ความผิดเรา เขารอได้ เราดีใจจริงๆ แต่ความรักระยะไกลของเราไม่ได้ราบรื่นเหมือนตอนอยู่ด้วยกันค่ะ เรามักจะติดต่อกันด้วยสไกป์ช่วงแรกๆ หลังๆจะคุยหรือแชทในkakaotalk(line). อย่างเดียว ส่วนมากเราเป็นฝ่ายทักชวนคุยก่อน แฟนเราจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง หลายครั้งอ่านข้อความไม่ตอบ เราอึดอัดใจมากที่เหมือนเราคุยคนเดียว เลยว่าไปครั้งนึงว่า "แบบนี้ไม่ชอบเลย พี่ไม่รักเราแล้วหรอ ทำไมทำแบบนี้ มันทำให้เราเสียใจ คิดว่าพี่เปลี่ยนไป" ครั้งนั้นเคยขอโทษมาว่าบางทีทำงานแล้วเหนื่อย ไม่รู้จะตอบอะไร อย่ากังวลนะเขาไม่ได้เปลี่ยนไป ก็รู้สึกดีขึ้น ไม่ละเลยข้อความเรา และก็ดีแตกอีกในหนึ่งเดือนถัดมา ต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราเป็นคนขี้เกรงใจเหมือนกัน เราจะคุยกันดีนับๆ รวมกันเฉลี่ย10 ประโยคเองค่ะ มีน้อยใจแต่ก็เข้าใจตัวแฟนด้วย เขาไม่ค่อยมีโมเมนต์แชทจุกจิกแบบคนในวัยเราเท่าไหร่นัก ตั้งแต่ปีใหม่มาเขาไม่ค่อยคุยกับเราอีกแล้ว เราก็เสียใจน้อยใจอะดิ คราวนี้โกรธเราอุตสาห์พิมพ์ไปว่า คุยกับเราบ้างก็ได้นะ ไม่กัดหรอก พร้อมส่งอีโมชั่นร้องไห้ ข้อความโชว์ว่าอ่านแต่ไม่ตอบอีกแล้ว เราก็ไม่ทักไม่อะไรเลยค่ะ จนเขาทักมาเองใน 5 วันถัดมาว่าไม่ได้คุยกันนานเลยนะ เราตอบกลับไปว่าพี่ไปนอนเถอะ พร้อมส่งอีโมชั่นโกรธไป. และเขาก็ไม่ตอบอะไรอีก วันถัดมาเราอยากโทรคุยเพื่อเคียร์มากๆแต่ติดธุระเลยไม่ได้ทำ ทำได้ส่งข้อความไปลองเชิงว่าต่อไปนี้จะคุยด้วยอาทิตย์ล่ะครั้งเท่านั้นยังไงคนบ้างคนก็คงไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ขนาดพิมพ์ไปแบบนี้ก็ยังไม่ตอบอีก เสียใจจัง ตอนนี้คิดว่าจะรอดูสถานการณ์อาทิตย์หน้า จะติดต่อไปว่าเราคบกันอยู่ไหม ถ้าไม่รักกันแล้วก็คงต้องทำใจปล่อยค่ะ
เราคงมีบุญร่วมกันมาแค่นี้จริงๆ ถึงตอนนี้เราไม่ได้เจอแฟนมาหกเดือนแล้วค่ะ
ปล.เราเท้าความเยอะเพราะอยากให้รู้นิสัยใจคอของแฟนเราค่ะว่าเขาเป็นคนยังไง
ปล.2 จริงๆแล้วปัญหาอาจจะไม่มีอะไร เราเป็นคนก่อดราม่าเอง. แต่เราอึดอัดใจมากค่ะ ทั้งที่แฟนเราก็ดูเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรผิด
ปล.3 เราเชื่อใจแฟนเราค่ะว่าเขาไม่มีคนอื่น อิงจากลักษณะนิสัย ไลฟ์สไตล์การทำงานของเขา บวกสายสืบของเราสอดแนมอยู่ห่างๆ
ปล.4 ประสบการณ์ความรักเราน้อยค่ะ คิดไม่ออกจริงๆว่าจะแก้ไขยังไง ตอนนี้ไม่มีความสุขเลย พูดจากใจค่ะ จะปรึกษาแม่ แม่ก็ว่าฝ่ายชายอยู่แล้ว(รู้แกว)
ปล.5 เราคิดมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับจริง ป่วยง่าย ร่างกายอ่อนแอ ชีวิตนี้ไม่เคยมีเลือดกำเดาไหล แต่มันเกิดกับเราในสองวันติด T.T
เราควรทำไงดีค่ะ ที่เราว่ามาเราทำอะไรพลาดไปไหม หรือนี้เป็นนิสัยทั่วไปของผู้ชายนิสัยแบบนี้
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ
ขอปรึกษาปัญหาความรักหน่อยค่ะ อึดอัดใจไม่ไหวแล้ว
แฟนเราเป็นคนเกาหลีค่ะ พวกเราเจอกันที่อเมริกา ผ่านการนัดแนะของเพื่อนคนนึง ฝ่ายชายเขามีความสนใจเรานะค่ะ เพื่อนเลยได้แนะนำให้รู้จัก เราก็เลยคุยกันศึกษานิสัยใจคอประมาณเดือนกว่าถึงได้คบกัน พอคบกันไปสักอาทิตย์นึงแฟนเรามีเรื่องสารภาพเราว่าเขาเคยแต่งงานมาแล้วและหย่ากับเมียเก่ามาสองปีแล้ว เพราะแบบนี้ถึงได้มาทำงานที่นี้(มีใบอนุญาตทำงานโดยการช่วยเหลือจากเพื่อน) มีลูกชายคนนึงซึ่งอยู่กับเมียเก่า และปัจจุบันอายุ 41 (แฟนเราปิดบังเรื่องอายุกับเราค่ะ ก่อนหน้านั้นตื้อเท่าไหร่ก็ไม่บอก) ห่างกับเรา 15 ปี ที่เขาเล่าให้ฟังเพราะอยากจะให้เรากลับไปคิดอีกทีว่ารับอดีตของเขาได้ไหม จะรอเรา เราปรึกษาเพื่อนมีแต่คนบอกว่าคิดดูๆเราอายุยังน้อยเจอคนอีกเยอะ แต่เราเป็นคนที่ไม่ชอบตัดสินคนอื่นด้วยเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว ก็คบกันต่อไป ก็มีความสุขกันดี เขารู้ว่าเรายังเป็นสาวบริสุทธิ์ก็ไม่ทำอะไรถ้าเราไม่อนุญาตไม่พร้อม ตรงนี้เราซึ้งใจมาก ถึงจะนอนเตียงเดียวกันเขาก็แค่จูบ และเจ้าตัวก็ไปดื่มไวน์ให้ง่วงจะได้หลับง่าย ไม่คิดอยากจะทำอะไรเกินเลย555 แฟนเราเป็นคนทำงานหนัก รู้จักใช้เงิน มีความรับผิดชอบต่องานและคำพูดมาก และเป็นคนเฟรนลี่ เพื่อนทุกคนรัก. เข้ากันได้กับทุกคน ด้วยความที่เราเด็กกว่าก็มักจะสอน ใจเย็นบอกอะไรๆให้ ทำให้ยิ่งคบยิ่งรู้จักก็ยิ่งรักยิ่งชอบ อยากอยู่ด้วยกันมีอนาคตด้วยกันซึ่งเราก็คุยเรื่องนี้กันบ้าง
ทีนี้สองเดือนถัดมาวีซ่าเราหมดค่ะ ด้วยความที่เราเป็นเถรตรงมาก ไม่คิดจะต่อI-20. เพื่อมีสิทธิ์อยู่ต่อ เราตัดสินใจกลับมาเมืองไทยเพื่อต่อวีซ่านักเรียนและโดนปฏิเสธมาสองครั้ง ก็เลยวางแผนว่าขอไปเรียนต่อป.โทเลยล่ะกัน แม่ก็โอเคกับตรงนี้ แต่เราต้องรอค่ะเพราะเงินที่จะใช้เรียนยังไม่เอื้ออำนวย เราไม่สามารถให้คำตอบแฟนเราว่าจะกลับไปได้เมื่อไหร่ แฟนเราก็เข้าใจว่ามันไม่ใช่ความผิดเรา เขารอได้ เราดีใจจริงๆ แต่ความรักระยะไกลของเราไม่ได้ราบรื่นเหมือนตอนอยู่ด้วยกันค่ะ เรามักจะติดต่อกันด้วยสไกป์ช่วงแรกๆ หลังๆจะคุยหรือแชทในkakaotalk(line). อย่างเดียว ส่วนมากเราเป็นฝ่ายทักชวนคุยก่อน แฟนเราจะตอบบ้างไม่ตอบบ้าง หลายครั้งอ่านข้อความไม่ตอบ เราอึดอัดใจมากที่เหมือนเราคุยคนเดียว เลยว่าไปครั้งนึงว่า "แบบนี้ไม่ชอบเลย พี่ไม่รักเราแล้วหรอ ทำไมทำแบบนี้ มันทำให้เราเสียใจ คิดว่าพี่เปลี่ยนไป" ครั้งนั้นเคยขอโทษมาว่าบางทีทำงานแล้วเหนื่อย ไม่รู้จะตอบอะไร อย่ากังวลนะเขาไม่ได้เปลี่ยนไป ก็รู้สึกดีขึ้น ไม่ละเลยข้อความเรา และก็ดีแตกอีกในหนึ่งเดือนถัดมา ต้องบอกก่อนนะค่ะว่าเราเป็นคนขี้เกรงใจเหมือนกัน เราจะคุยกันดีนับๆ รวมกันเฉลี่ย10 ประโยคเองค่ะ มีน้อยใจแต่ก็เข้าใจตัวแฟนด้วย เขาไม่ค่อยมีโมเมนต์แชทจุกจิกแบบคนในวัยเราเท่าไหร่นัก ตั้งแต่ปีใหม่มาเขาไม่ค่อยคุยกับเราอีกแล้ว เราก็เสียใจน้อยใจอะดิ คราวนี้โกรธเราอุตสาห์พิมพ์ไปว่า คุยกับเราบ้างก็ได้นะ ไม่กัดหรอก พร้อมส่งอีโมชั่นร้องไห้ ข้อความโชว์ว่าอ่านแต่ไม่ตอบอีกแล้ว เราก็ไม่ทักไม่อะไรเลยค่ะ จนเขาทักมาเองใน 5 วันถัดมาว่าไม่ได้คุยกันนานเลยนะ เราตอบกลับไปว่าพี่ไปนอนเถอะ พร้อมส่งอีโมชั่นโกรธไป. และเขาก็ไม่ตอบอะไรอีก วันถัดมาเราอยากโทรคุยเพื่อเคียร์มากๆแต่ติดธุระเลยไม่ได้ทำ ทำได้ส่งข้อความไปลองเชิงว่าต่อไปนี้จะคุยด้วยอาทิตย์ล่ะครั้งเท่านั้นยังไงคนบ้างคนก็คงไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ขนาดพิมพ์ไปแบบนี้ก็ยังไม่ตอบอีก เสียใจจัง ตอนนี้คิดว่าจะรอดูสถานการณ์อาทิตย์หน้า จะติดต่อไปว่าเราคบกันอยู่ไหม ถ้าไม่รักกันแล้วก็คงต้องทำใจปล่อยค่ะ
เราคงมีบุญร่วมกันมาแค่นี้จริงๆ ถึงตอนนี้เราไม่ได้เจอแฟนมาหกเดือนแล้วค่ะ
ปล.เราเท้าความเยอะเพราะอยากให้รู้นิสัยใจคอของแฟนเราค่ะว่าเขาเป็นคนยังไง
ปล.2 จริงๆแล้วปัญหาอาจจะไม่มีอะไร เราเป็นคนก่อดราม่าเอง. แต่เราอึดอัดใจมากค่ะ ทั้งที่แฟนเราก็ดูเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรผิด
ปล.3 เราเชื่อใจแฟนเราค่ะว่าเขาไม่มีคนอื่น อิงจากลักษณะนิสัย ไลฟ์สไตล์การทำงานของเขา บวกสายสืบของเราสอดแนมอยู่ห่างๆ
ปล.4 ประสบการณ์ความรักเราน้อยค่ะ คิดไม่ออกจริงๆว่าจะแก้ไขยังไง ตอนนี้ไม่มีความสุขเลย พูดจากใจค่ะ จะปรึกษาแม่ แม่ก็ว่าฝ่ายชายอยู่แล้ว(รู้แกว)
ปล.5 เราคิดมากจนกินไม่ได้นอนไม่หลับจริง ป่วยง่าย ร่างกายอ่อนแอ ชีวิตนี้ไม่เคยมีเลือดกำเดาไหล แต่มันเกิดกับเราในสองวันติด T.T
เราควรทำไงดีค่ะ ที่เราว่ามาเราทำอะไรพลาดไปไหม หรือนี้เป็นนิสัยทั่วไปของผู้ชายนิสัยแบบนี้
ขอบคุณทุกความเห็นค่ะ