ตอนนี้เราท้อง 36 วีคแล้ว เมื่อวันเสาร์มีธุระต้องนั่ง  BTS ไปทำธุระ พอเข้าไปในรถ ที่นั่งไม่มี ในใจคิดไม่เป็นไรหรอกยืนได้ แต่ก็มีคนใจดีที่เป็นผู้หญิงลุกให้นั่ง ส่วนผู้ชายที่นั่งอยู่ก็มอง มอง แล้วก็มอง ทำได้แค่นั้น ตกเย็นเราก็กลับ  BTS อีก ตอนค่อรถที่สยามในขบวนคนเยอะมาก เราก็เดินเข้าไปหยุดอยู่ตรงหน้าลุงคนนึง ถัดจากลุงคนนั้ยก็คอเด็กนักเรียนมอปลายหรือไม่ก็มหาลัยปีต้นๆ เห็นจะได้ ชายสองคนมองเราแล้วก็ทำเป็นหลบสายตา คนอื่นๆ ก็มองมาแล้วก็มองไปที่ชายสองคนนั่ง ตอนนั้นท้องเราไปอยู่ตรงหน้าลุงคนนั้น แม่เราเลยลอกว่า เถิบมาหน่อยลูก เดี๋ยวท้องไปจิ้มหน้าลุงเค้า แต่เราเถิบไม่ได้ติดเสาร์ เราก็เลยขยับไปตรงน้องผู้ชาย เด็กคนนั้นเห็นเราแล้วทำเป็นมองไปมองมา เอาแว่นตัวเองมาส่องดู สักพักก็หยิบมือถือมากด เป็นอยู่อย่างนี้ต้องแต่สยามถึงกรุงธน มีผู้หญิงคนหนึ่งมองพยายามจะลุกให้แต่เค้าอยู่ไกล เราไม่อยากรบกวน ตอนนั้นสายตาของหลายๆ คนมองมาที่เด็กคนนั้น แต่น้องเค้าก็ทำเฉย

คือจริงๆ แล้วเราเองไม่ได้อยากรบกวนใครเลยนะ แต่เราเอามาสังเกตดูว่าสมัยนี้ น้ำใจคนเราหายากจัง เราขึ้น  BTS เดือนนึงประมาณ 10 ครั้ง ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่ผู้ชายอกสามศอกจะเสียสละ ส่วนมากมีแต่ผู้หญิงกับชาวต่างชาติ แต่เราก็เข้าใจว่าทุกคนซื้อตั๋วมาราคาก็แพง ใครๆ ก็อยากนั่ง ขนาดรถเมล์ก็ยังเป็นเหมือนกัน สังคมบ้านเราเหมือนขาดอะไรไปเยอะเลย กระทู้นี้เข้ามาบ่นๆ เฉยๆ อย่าว่ากันนะ