ที่ผ่านมา จขกท ค่อนข้างชอบเรื่องหนักๆ เน้นดราม่าตับแตกไตผุ  มีช่วงหลังๆ มานี้ที่เริ่มมองหางานมังงะอนิเมรักประทับใจเพื่อคลายความเหงาใจบ้าง
ตอนแรกไม่เคยได้ยินชื่อ Hyouka และคิดทึกทักเอาว่าไม่ใช่แนวเสียด้วยที่จะให้นั่งดูเรื่องรักๆ ในรั้ว รร แต่เนื่องจากมีคนรู้จักทางเฟสบุ๊คโพสต์อะไรบางอย่างเกี่ยวกับนางเอกของเรื่องนี้  ซึ่งเป็นปริศนาทำให้เราเริ่มเอะใจอยากรู้ว่านางเป็นอะไร อย่างไร  จนถึงกับต้องกล่าวถึงนางขนาดนั้น  เลยลองหามาดูเพื่อตอบข้อสงสัย
แต่ไม่รู้ว่าทำไม  เราเนี่ยนะ...เราเนี่ยนะ...ติดกับอนิเมใสๆ ชีวิตนักเรียนใน รร เข้าให้แล้ว  เพียงแค่วินาทีแรกที่ได้เห็นทัศนคติของโอเรกิ   จากนั้นชื่อของ "โอเรกิซัง"  ซึ่งถูกขานเรียกด้วยสำเนียงเสียงของจิทันดะ  เอรุ  ก็มาลอยวนอยู่ในหัวเราเต็มไปหมด "โอเรกิซัง ! ...โอเรกิซัง !... โอเรกิซัง!..."
ทำให้หยุดดูเรื่องไม่ได้  ต้องเงยหน้าดูต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความตื่นเต้นลุ้นระทึกใจสุดๆ  ในทุกช่วงตอน ชนิดใบหน้าและดวงตาแทบจะทะลุทะลวงเข้าไปในจอกันเลยทีเดียว  ประทับใจจนน้ำตาไหลไม่ออก บอกไม่ถูก  กำลังแปลกใจว่าฉันเนี่ยนะ  ชอบอนิเมแนวนี้เข้าจนได้  ทั้งที่ไม่เคยเลยแท้ๆ  และแล้วก็มานั่งนึกเสียใจว่าเราไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกัน  ทำไมปล่อยให้ความประทับใจที่ควรจะซึมซับรับรู้ Hyouka มันล่วงเลยผ่านไปแบบนี้  ทำไมไม่รีบหามาดูให้เร็วกว่านี้นะ  (...ลงทัณฑ์ตนเองที่งมโข่งมองข้ามสิ่งดีๆ ไปต่างๆ นานา...)
แต่พอดูมาจนถึงตอนจบก็รู้สึกว่า  อืม...อย่างนั้นเหรอ   จบแล้วหรือนี่   จบอย่างนี้เลยรึ!?   
เอ่อ... ไม่นะ  โอเรกิซัง  ทำไมนายถึงได้...! ( เชิญท่านเติมคำลงในช่องว่างเอาเองได้เลย )
เฮ้อ! แต่ยังไงๆ มันก็สนุกมากเลยนะที่ผ่านมาน่ะ  ชักจะ...ไม่อยากให้จบซะแล้วสิ   อยากดูต่อไปเรื่อยๆ อีกจะได้ไหม ?  ( ทำหน้าครุ่นคิดคาดหวังว่า   จะมีภาคต่อไหมนะ !? )
...มันก็จบแบบดูดีอยู่หรอกนะ  แต่มันยังติดค้างอะไรบางอย่างอยู่ในใจเนี่ยสิ   ทำไงดีหนอ  ความรู้สึกโหยหา  หวนคะนึง  อยากให้เรื่องมันดำเนินต่อไปอีก  ( แม้เพียงเล็กน้อย...ก็ยังดี )
นี่อาจจะเป็นบทพรรณนาความรู้สึกที่ได้รับชมอนิเมเรื่อง Hyouka เป็นครั้งแรกที่รู้สึกดี  คงจะคล้ายๆ กับที่มายากะได้อ่านมังงะเรื่อง "ร่างไร้วิญญาณภาคค่ำ"  แล้วเธอประทับใจมากมายอย่างสุดซึ้งล่ะมั้งนะ  เราเองก็คงรู้สึกแบบนั้นไปด้วย  ดูจบแล้วรู้สึกว่าชีวิตจิตใจเปล่งประกายวิ้งๆ  อารมณ์ดีมากๆ  มีความสุขอิ่มเอิบใจเต็มที่   หาได้น้อยนะที่เราดูอนิเมแล้วจะอารมณ์แจ่มใสขนาดนี้ได้  ( ก็ที่ผ่านมาดูแต่อะไรกันล่ะเรา )  
แต่ก็มีข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับ Hyouka นะคะ
1 จริงๆ แล้ว จิทันดะ เอรุ  ดูเป็นคนมีชื่อเสียง  สวยน่ารัก  ฐานะก็ดี  แทบจะเรียกได้ว่าเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์เพียบพร้อม  แต่ทำไมในเรื่องเนี่ยดูเหมือนเธอจะไม่ได้รับความนิยมจากคนรอบข้างเท่าที่ควร  เห็นได้จากการที่แม้แต่จะไปขอความช่วยเหลือ บางครั้งก็ไม่ประสบความสำเร็จนัก 
2 ตกลง Hyouka เนื้อเรื่องจบลงแค่ในอนิเมนี้จริงหรือคะ   มันดูค้างคาใจยังไงไม่รู้  ( อาจจะเพราะเราชอบมาก  จึงอยากให้เรื่องมีต่ออีกมากๆ ล่ะมั้งนะ )
3 อยากทราบรายนามนักพากย์ที่ให้เสียงตัวละครต่างๆ ในเรื่อง Hyouka ค่ะ
4 ( อันนี้ไม่เชิงข้อสงสัยนะคะ  แค่อยากชวนคุยเฉยๆ ว่า...) คุณชื่นชอบเหตุการณ์หรือปริศนาตอนใดมากที่สุด  เพราะอะไรคะ  ( ถามเหมือนเป็นครูเลยเนอะ อิ อิ )
ขอบคุณทุกท่าน  ที่กรุณาเข้ามาอ่านและแลกเปลี่ยนความคิดดีๆ กันในกระทู้นี้นะคะ  เรื่อง Hyouka นี้ทำให้เราเริ่มคิดว่า  โลกใบนี้มันมีอะไรมากมายหลากหลายเสียจริงๆ จนบางครั้งสิ่งที่เราชอบมากๆ ก็อาจจะหลุดรอดสายตาไปบ้าง  ถึงแม้จะมีความสุขที่ในที่สุดก็ได้รับรู้ในสิ่งที่เราอยากรู้อยากเห็นเข้าให้แล้ว  แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า …“ยังมีอะไรที่เราพลาดพลั้งมองข้ามไปอีกหรือเปล่านะ …? )																															
						 
												
						
					
อยากกรีดร้องให้ Hyouka ที่เพิ่งได้ดูชม
ตอนแรกไม่เคยได้ยินชื่อ Hyouka และคิดทึกทักเอาว่าไม่ใช่แนวเสียด้วยที่จะให้นั่งดูเรื่องรักๆ ในรั้ว รร แต่เนื่องจากมีคนรู้จักทางเฟสบุ๊คโพสต์อะไรบางอย่างเกี่ยวกับนางเอกของเรื่องนี้ ซึ่งเป็นปริศนาทำให้เราเริ่มเอะใจอยากรู้ว่านางเป็นอะไร อย่างไร จนถึงกับต้องกล่าวถึงนางขนาดนั้น เลยลองหามาดูเพื่อตอบข้อสงสัย
แต่ไม่รู้ว่าทำไม เราเนี่ยนะ...เราเนี่ยนะ...ติดกับอนิเมใสๆ ชีวิตนักเรียนใน รร เข้าให้แล้ว เพียงแค่วินาทีแรกที่ได้เห็นทัศนคติของโอเรกิ จากนั้นชื่อของ "โอเรกิซัง" ซึ่งถูกขานเรียกด้วยสำเนียงเสียงของจิทันดะ เอรุ ก็มาลอยวนอยู่ในหัวเราเต็มไปหมด "โอเรกิซัง ! ...โอเรกิซัง !... โอเรกิซัง!..."
ทำให้หยุดดูเรื่องไม่ได้ ต้องเงยหน้าดูต่อไปเรื่อยๆ ด้วยความตื่นเต้นลุ้นระทึกใจสุดๆ ในทุกช่วงตอน ชนิดใบหน้าและดวงตาแทบจะทะลุทะลวงเข้าไปในจอกันเลยทีเดียว ประทับใจจนน้ำตาไหลไม่ออก บอกไม่ถูก กำลังแปลกใจว่าฉันเนี่ยนะ ชอบอนิเมแนวนี้เข้าจนได้ ทั้งที่ไม่เคยเลยแท้ๆ และแล้วก็มานั่งนึกเสียใจว่าเราไปทำอะไรอยู่ที่ไหนกัน ทำไมปล่อยให้ความประทับใจที่ควรจะซึมซับรับรู้ Hyouka มันล่วงเลยผ่านไปแบบนี้ ทำไมไม่รีบหามาดูให้เร็วกว่านี้นะ (...ลงทัณฑ์ตนเองที่งมโข่งมองข้ามสิ่งดีๆ ไปต่างๆ นานา...)
แต่พอดูมาจนถึงตอนจบก็รู้สึกว่า อืม...อย่างนั้นเหรอ จบแล้วหรือนี่ จบอย่างนี้เลยรึ!?
เอ่อ... ไม่นะ โอเรกิซัง ทำไมนายถึงได้...! ( เชิญท่านเติมคำลงในช่องว่างเอาเองได้เลย )
เฮ้อ! แต่ยังไงๆ มันก็สนุกมากเลยนะที่ผ่านมาน่ะ ชักจะ...ไม่อยากให้จบซะแล้วสิ อยากดูต่อไปเรื่อยๆ อีกจะได้ไหม ? ( ทำหน้าครุ่นคิดคาดหวังว่า จะมีภาคต่อไหมนะ !? )
...มันก็จบแบบดูดีอยู่หรอกนะ แต่มันยังติดค้างอะไรบางอย่างอยู่ในใจเนี่ยสิ ทำไงดีหนอ ความรู้สึกโหยหา หวนคะนึง อยากให้เรื่องมันดำเนินต่อไปอีก ( แม้เพียงเล็กน้อย...ก็ยังดี )
นี่อาจจะเป็นบทพรรณนาความรู้สึกที่ได้รับชมอนิเมเรื่อง Hyouka เป็นครั้งแรกที่รู้สึกดี คงจะคล้ายๆ กับที่มายากะได้อ่านมังงะเรื่อง "ร่างไร้วิญญาณภาคค่ำ" แล้วเธอประทับใจมากมายอย่างสุดซึ้งล่ะมั้งนะ เราเองก็คงรู้สึกแบบนั้นไปด้วย ดูจบแล้วรู้สึกว่าชีวิตจิตใจเปล่งประกายวิ้งๆ อารมณ์ดีมากๆ มีความสุขอิ่มเอิบใจเต็มที่ หาได้น้อยนะที่เราดูอนิเมแล้วจะอารมณ์แจ่มใสขนาดนี้ได้ ( ก็ที่ผ่านมาดูแต่อะไรกันล่ะเรา )
แต่ก็มีข้อสงสัยบางอย่างเกี่ยวกับ Hyouka นะคะ
1 จริงๆ แล้ว จิทันดะ เอรุ ดูเป็นคนมีชื่อเสียง สวยน่ารัก ฐานะก็ดี แทบจะเรียกได้ว่าเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์เพียบพร้อม แต่ทำไมในเรื่องเนี่ยดูเหมือนเธอจะไม่ได้รับความนิยมจากคนรอบข้างเท่าที่ควร เห็นได้จากการที่แม้แต่จะไปขอความช่วยเหลือ บางครั้งก็ไม่ประสบความสำเร็จนัก
2 ตกลง Hyouka เนื้อเรื่องจบลงแค่ในอนิเมนี้จริงหรือคะ มันดูค้างคาใจยังไงไม่รู้ ( อาจจะเพราะเราชอบมาก จึงอยากให้เรื่องมีต่ออีกมากๆ ล่ะมั้งนะ )
3 อยากทราบรายนามนักพากย์ที่ให้เสียงตัวละครต่างๆ ในเรื่อง Hyouka ค่ะ
4 ( อันนี้ไม่เชิงข้อสงสัยนะคะ แค่อยากชวนคุยเฉยๆ ว่า...) คุณชื่นชอบเหตุการณ์หรือปริศนาตอนใดมากที่สุด เพราะอะไรคะ ( ถามเหมือนเป็นครูเลยเนอะ อิ อิ )
ขอบคุณทุกท่าน ที่กรุณาเข้ามาอ่านและแลกเปลี่ยนความคิดดีๆ กันในกระทู้นี้นะคะ เรื่อง Hyouka นี้ทำให้เราเริ่มคิดว่า โลกใบนี้มันมีอะไรมากมายหลากหลายเสียจริงๆ จนบางครั้งสิ่งที่เราชอบมากๆ ก็อาจจะหลุดรอดสายตาไปบ้าง ถึงแม้จะมีความสุขที่ในที่สุดก็ได้รับรู้ในสิ่งที่เราอยากรู้อยากเห็นเข้าให้แล้ว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า …“ยังมีอะไรที่เราพลาดพลั้งมองข้ามไปอีกหรือเปล่านะ …? )