ในที่สุดก็นำมาทำเป็นละครเวทีซักที หลังลือแล้วลืออีก หลังจากละครซึ้งเว่อร์มาแล้ว ความคาดหวังต่อเรื่องนี้ก็สูงมาก บวกกับการรีบไปซื้อบัตรรอบพรีเซลล์วันแรก ประหนึ่งเป็นแฟนคลับนักแสดงพันธุ์แท้(ทั้งที่เป็นแค่ติ่งรัชดาลัย) รอแล้วรออีก จนโดนเลื่อนแล้ว จนได้มาดูรอบเปิดเพิ่ม

เนื้อเรื่องและบท.....จากบทประพันธ์ชั้นดี เนื้อเรื่อง เนื้อหา ประเด็นมีดี มีเยอะอยู่แล้ว เอามาเล่นได้หลายเรื่อง ซึ่งทำให้ภาระมาตกที่การเขียนบทให้เป็นเวอร์ชั่นละครเวที ที่จะสื่อให้จบในเวลาไม่กี่ชม. แต่โดยรวมๆก็ถือว่าดีอยู่ เนื่องจากเนื้อหาประเด็นมีเยอะมาก และยังอุตส่าห์พยายามจะไปแตะทุกเรื่องทำให้แตะๆได้เป็นบางประเด็นเบาๆ จนเบาหวิวไปในหลายๆประเด็น และบางฉากก็ไม่น่าต้องมีก็ได้ อย่างเช่นช่วงโชว์ลาสเวกัส หรือมวลชน (เข้าใจว่าเป็นลายเซ็น ยอมได้) แต่ฉากพวกนี้ไม่ได้ช่วยให้อินเลย น่าจะเอาเวลาไปเน้นๆเรื่องอื่นปูพื้นฐานความรักอะไรก็ว่าไปแต่โดยรวมก็ถือว่าผ่าน

ตัวละคร.....หมายถึงลักษณะนิสัยของตัวละคร โดยรวมๆถือว่าโอเค ถ้าเทียบกับเวลาและการต้องกระจายบทเพื่อ ทำให้เรารู้จักตัวละครแต่ละตัวขนาดนี้ ก็ถือว่าผ่านแต่ติดอยู่แค่สองคน ที่มันดูขัดๆ คือเจ้าชายสิทธิประวัติ คือลั้ลลาไปไหม แบบเจ้าชายไม่ค่อยสบายแต่ลั้ลลาเริงร่า ไม่มีอาการป่วยใดๆมาเลย และไปชนเสา?แล้วทรุดเลย? ไม่สมเหตุสมผลมาก กับบทเจ้าหญิงแขไขจรัส ดูเป็นคนแย่งชิงความสนใจจากผู้ชาย มากกว่าการแย่งชิงอำนาจ (คือคิดไว้ว่านางน่าจะสนใจบัลลังก์ แต่ออกมาดูเหมือนนางสนผู้ชายมากกว่า ฉากกับอาร์ตอนเอาจดหมายไปให้นี่ คือเพื่อ?)

การเรียบเรียง.....ครึ่งๆกลางๆมากกกกกกก ระหว่างชอบและไม่ชอบ
-องก์ที่หนึ่ง เรื่อยเฉื่อยมาก ไม่ชอบการจัดเรียงลำดับการแสดงเลย คือการเล่นเล่าย้อนความนี่ทำให้ไม่อินอย่างแรง คือนอกจากจะงงๆว่าเอ๊ะ กลับมาดีอะไรกันตอนไหนยังไง ด้วยกลุ่มควันพุ่งขึ้นมา บอกเลยว่าไม่รู้ งงมาก กว่าจะถึงบทพูดที่ทำให้รู้ว่าย้อนมาแล้วก็เล่นกันไปสักพักล่ะ อย่างน้อยน่าจำให้มีควันฟุ้งๆลอยไว้ เหมือนในความฝัน ในความคิดอะไรอย่างนี้ และการคิดย้อนความไปแบบนี้ รู้สึกว่ามันทำให้อารมณ์ตัวละครขึ้นๆลงๆ คือน่าจะจัดเรียงให้เล่าต่อไปเรื่อยๆ ค่อยๆแสดงให้เห็นพัฒนาการทางอารมณ์ของตัวละคร เพราะอะไรที่ทำให้ตัวละครเศร้าได้ขนาดนี้ ไปรักกันยังไง มีเวลาที่ดีต่อกันยังไง (การที่เด็กสองคนมาจึ๊กๆ แปปเดียว ไม่พอทำให้อินเลย) น่าจะทำให้ตอนองก์สองขยี้ได้มากกว่านี้มากก คือไม่ต้องRepriseด้วยเพลงอย่างเดียวก็ได้ ทำด้วยการแสดงมันได้ผลมากๆ ดูจากองก์ที่สองได้ พอดูจบทั้งเรื่องไม่ชอบการเรียบเรียงแบบนี้จริงจัง คราวหน้าไปแบบปกติเถอะ
-องก์ที่สอง ดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก คือ แบบว่านี่มันละครเวทีเรื่องเดียวกันจริงๆ คนเขียนบท ทีมงานเดียวกันจริงๆใช่มั๊ย คือองก์ที่สองนี่เรียกว่าขยี้มากๆ หลายๆอย่างนี่บิ๊วมาก สุดๆ ขนาดองก์แรกมาเนิบๆนะ คือถ้าองก์แรกดีกว่านี้ หรือให้ได้สักครึ่งขององก์สองนี่ขยี้ ร้องไห้กันระงมกว่านี้เยอะ องก์นี้ติดอยู่ฉากเดียวคือการปะทะกันของสองแม่ คือไม่มาผิดจังหวะ ก็เพลงผิดจังหวะ ขัดอารมณ์มาก

ฉาก.....เฉยๆมาก คือก็ไม่แย่ แต่ให้เรียกว่าสวยงามเลยไหมก็ไม่อะ การใช้ฉากคุ้มนิดนึง คือรู้สึกว่าบางฉากๆเล็กๆแต่สร้างความประทับใจได้มากกว่าฉากใหญ่ๆอลังการ

แสงสี.....อันนี้ดีเว่อร์ คือแสงสีบ่งบอกสื่อความหมาย สร้างอารมณ์ได้ดีมากๆ เล่นแสงสีได้ดีจริงๆ คือมาในจังหวะที่ถูกต้อง มาในลักษณะที่ถูกต้อง มาสร้างอารมณ์ร่วมได้ดีมากๆ คือฉากเล็กๆบางฉากนี่แสงสีมาช่วยได้เยอะมาก

เทคนิคการนำเสนอ.....ชอบพอควร คือการใช้ฉากก็มีทั้งที่น่าสนใจ (อย่างการใช้เสาเลื่อนๆ เพื่อบ่งบอกว่าเปลี่ยนห้องแล้วอันนี้เก๋ดีชอบ แล้วก็ตอนเปลี่ยนตัวเจ้าชายอันนี้ชอบ) และอันที่ไม่น่าสนใจ อย่างจอLEDข้างหลัง ที่สร้างความน่าสนใจให้เกาะกลางน้ำ เพราะทำให้ขยับเป็นระลอกคลื่นได้ (ดวงดาวบนLED นี่ไม่ได้เรียกว่าสวยประทับใจนะ เหมือนจุดๆของไฟขาวๆ แต่ก็พอโอเคร) และฉากเตียงตอนเจ้าชายป่วย คือมองเห็นแต่หลังหนูนา ความเห็นส่วนตัวคือน่าจะเอามาหมุนๆให้เหมือนเวลาผ่านไป และหันมาให้เห็นตรงกลางตอนเจ้าชายตาย หรือฉากตอนอโณทัยโดนประหาร (อย่ามาหาว่าสปอยล์นะ!!!) เสียงปืนเบามาก น่าจะให้ดังๆ แบสะดุ้งๆไปเลย ให้เท่าตอนโจรบุกเลย แต่ชอบการใช้การแสดงย้ำๆมาก ฉากหายใจเข้านะ หายใจออกนะ คือแบบดีอะ เอามาเล่นย้ำๆ และการแสดงแบบหยุดนิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ใช้บ่อย ชอบที่ใช้ตอนเกมอำนาจ อันนั้นคือดี แม้จะพูดระรัวฟังไม่ค่อยทันเท่าไหร่ และการแสดงที่ไม่ต้องมีอะไรมาก ทำท่าเล็กๆก็พอ เช่นฉากตอนคุกเข่าในเพลงเส้นขนาน (คือนักแสดงเล่นดีมากด้วย) แต่มีติดที่การนำเสนอที่บางครั้งดูเหมือนเล่นคอนเสิร์ต เช่นฉากเดี่ยวของอโณทัยตอนที่รู้ความจริง และฉากคู่กันที่เกาะกลางน้ำ แล้วทั้งคู่กำลังหันเข้าหากันด้วยความรัก แล้วอยู่ๆก็หันออกมา พร้อมผายมือ คืออันนั้นรู้สึกว่าเป็นการแสดงคอนเสิร์ตมาก เข้าใจว่าอาจจะอยากส่งผ่านอารมณ์ให้ผู้ชม เพียงแต่ภาพออกมานี่นึกถึงนักร้องในงานคอนเสิร์ตเลย การนำเสนอด้วยเพลงนี่ชอบมาก คือเอามาเรื่อยๆค่อยๆย้ำ เรียกว่าเอาจังหวะนี้มาเล่นซ้ำค่อยๆกรีดๆนี่ใช่เลยมาตามมาตรฐานเลย การใช้แสงสีนี่คือใช่มากยิ่งฉากก่อนจบในคุกนี่มันใช่มาก ด้วยฉากแค่นั้น แสงสีมาเสริมอารมณ์ได้มาก (และนักแสดงเล่นดีมากด้วย)

เพลงและดนตรี.....เพลงเด่นในเรื่องถือว่าเพราะ และสร้างความอินได้มาก แม้บางเพลงอื่นๆในเรื่องจะเฉยๆและเวิ่นเว้อเกิน (ชอบเพลงดอกหญ้า และเส้นขนานมาก มาในจังหวะที่ถูกที่ควรมากๆหลายครั้งๆ) แต่ติดอยู่สองเพลงคือเพลงตอนที่อโณทัยรู้ความจริงว่าดาราเป็นใคร คือแบบมันน่าจะเศร้าปะ มามีท่อนระรัวๆประหนึ่งจะแร็ปทำไม น่าจะทำเป็นเพลงช้าเศร้าๆนะ จะอินมากกว่านี้ (รวมถึงของหนูนาด้วยในเพลงวิงวอน คือแบบมันฟังไม่ค่อยวิงวอนเท่าไหร่ ดูสั่งการ และรุนแรงอะ ไม่น่าใช้คำว่าวิงวอน แต่อาจจะเข้ากะบทที่เป็นเจ้าหญิงติดการชอบสั่ง) และเพลงตอนที่สองแม่มาปะทะกัน คือไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมทำจังหวะนี้มา คือฉากนี้พอมีเหตุผลอยู่ที่เอาไปไว้ตรงนั้น แต่ดนตรีไม่มีเหตุผลเลยที่จะมาใช้จังหวะแบบนี้ คือขัดอารมณ์ลั้ลลาเกินไป หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายมากมาย ทำให้กราฟอารมณ์ตกมาก คือถ้าจะใช้จังหวะแบบนี้เอาไปไว้ต้นเรื่องจะดีกว่ามาก โดยมากได้ดีตามมาตรฐานรัชดาลัย รวมถึงการร้องประสานเสียงที่ฟังไม่รู้เรื่องเหมือนเดิมเสมอ เป็นลายเซ็นไปแล้วมั้ง

นักแสดง.....โดยรวมคือชอบและเล่นดีกันหมด
-อโณทัย คือชอบและแกงส้มเหนือความคาดหมายมาก เล่นดีมาก สร้างอารมณ์ร่วมได้ดีเลย ร้องเพลงดี เสียงดีนุ่มน่าฟังมาก ยกเว้นเวลาฮีส่งอารมณ์ให้ชั้นสองแล้วแสงแยงจนตาปิด และบางฉากที่ดูเหมือนเล่นคอนเสิร์ตอยู่ ไม่รู้เป็นเพราะบทหรือป่าว
-ดารา คือเล่นดีนะ แต่ส่วนตัวติดที่การใช้เสียงของนางในองก์แรก คือเสียงพูดปกติ เหมือนพวกที่ภาพยนตร์สมัยก่อนอย่างไรไม่รู้ ไม่รู้ตั้งใจเลือกใช้เสียงแบบนี้หรือป่าว แต่ฟังแล้วติดๆสะดุดๆ และเสียงร้องในองก์แรกมันดูเกรี้ยวกราด? คือเป็นความรู้สึกที่ว่าน่าจะใช้เสียงอ่อนๆใสๆ แบบเจ้าหญิงโลกสวยก่อน แล้วค่อยไปพีคขึ้นๆตอนโตขึ้น แต่คือในองก์สองนี่พีคมาก คืออาจจะเป็นเพราะบทมันโตขึ้นเพราะนางผ่านอะไรมาหลายอย่าง เลยทำให้มันดูลงตัวกับการใช้เสียงของนาง และนางเล่นสื่ออารมณ์ดีมากกกก
-เจ้าชายสิทธิประวัติ คือเล่นโอเครนะ แต่บางครั้งดูเยอะไป ไม่แน่ว่าเป็นเพราะบทที่ลัลล้าเกินหรือไม่ คือดูแล้วนึกถึงโอลาฟในFrozenจัง (ดันไปรู้มา และดูหนังมาแล้ว) และเสียงร้องไม่น่าฟังเท่าแกงส้มเท่าไหร่ในบางช่วง ไม่รู้เป็นที่การเลือกใช้เสียงหรือป่าว
-เจ้าหญิงแขไข คือฟังนางไม่รู้เรื่องเหมือนเดิม ไม่รู้ทำไม คือเสียงดีนะแต่ฟังไม่เข้าใจ มันลอยเกินไปอะ แต่นางเล่นดีเหมือนกัน
-แม่ของดารา (คือชื่อยาวและยาก) ชอบตอนนางใช้เสียงตอนไปสอนลูก คือดูคลิปตอนแรกมันดูพาวและพลังมาก แต่มาดูของจริง นางไม่ได้จัดเต็มขนาดนั้น คือฟังแล้วรู้สึกว่านางรักลูก กำลังสอนลูก อ่อนโยนมากๆ คือชอบมากกับการใช้เสียงแบบนี้ แบบแม่ที่แสนดีมาก ชอบมากจริงจัง
-แม่ของแขไขจรัส คือดีแบบมาตรฐานอยู่แล้ว แต่ชอบฉากที่นางถามหาหลักฐาน โอ๊ยเสียงและท่าทางมันใช่มาก คือชอบ (เพิ่มหัวข้อนางมาเพื่อบอกแค่นี้แหละ ว่าชอบ)
-เจ้าชายไชยยันต์ คือเล่นดีนะ สมบทบาทดี จังหวะอารมณ์และเสียงที่ใช้แต่ละช่วงก็เล่นได้ดูองอาจสมเป็นทหาร บุคลิกแล้วก็รูปร่างเหมาะสมเลยสำหรับบททหาร ออกมาแต่ละทีดูดุดันดี บวกกับแสงสีที่ฝั่งเขมรัฐก็เน้นเพิ่มให้ แต่บทเจ้าชายไชยยันต์ไม่ค่อยส่งเสริมเท่าไหร่ เลยทำให้ไม่ค่อยเด่น

โดยรวมแล้วให้ 8.5/10 เลย คะแนนบวกระรัวๆๆจากองก์ที่สองเลย ถ้าสนใจจะไปดูก็ไปดูเถอะ ผ่านองก์แรกแล้วจะไม่ผิดหวัง ขอหักเพราะการเรียงฉากที่ขัดใจส่วนตัว และเพลงปะทะของสองแม่และเพลงของอโณทัยที่แร็ป ที่รับไม่ได้



ปล.1ให้รูปแกงส้มเด่นเพิ่มอีกรูป เพราะนางเหนือความคาดหมายจริงๆ

ปล.2 ทั้งหมด เป็น"ความเห็นส่วนตัว" ล้วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่มีอะไรเจือปน
ปล.2.1 ตะลึงตัวเองมากเขียนยาวเว่อร์ (สงสัยเพิ่งดูมา จำได้เยอะเลย ดีนะรีบเขียนก่อน)

ปล.3 รูปหันหลังชนกันได้มาโดยไม่ตั้งใจ ขอบคุณแฟนๆทุกท่านที่เข้าไปถ่ายกับฉาก และขยับนักแสดงออกมาพ้นจากกล้องท่าน ฮ่าๆ (จังหวะนี้ให้ผ่าน)

*แก้ไขเพิ่มเจ้าชายไชยยันต์