░░░คือหัตถาครองพิภพจบสากล >>> ที่สุดของวันนี้ คือ ฉากนี้░░░

ขอบอกสั้นๆถึง คุณป๊อก ปิยธิดา คุณปิยะดา และคุณเฟรช อริศรา คุณถ่ายทอดฉากนี้ได้สุดยอดมากๆ

เนื้อเรื่อง

คุณหญิงศรีเขยกหนีมีผ้าคลุมหน้ามามุมหนึ่งของวัด เธอน้ำตานองเต็มสองตา
       “แม่น้อยศรีเสียใจ ศรีขอโทษ”
       เมี้ยนวิ่งตามมาทัน
       “คุณขาหยุดก่อนค่ะ รอเมี้ยนด้วย”
       คุณหญิงศรีไม่ฟังวิ่งหนีต่อไป แล้วก็สะดุดล้ม
       “โธ่ คุณขา”
       เมี้ยนผวาไปหาประคองเอาไว้
       “เมี้ยนฉันกลัว ฉันกลัว ฉันไม่กล้าเผชิญหน้าแม่น้อย ฉันไม่อยากให้แม่น้อยหัวใจสลาย ใครจะทนได้ที่เห็นลูกสาวแสนสวยขอตัวเองกลายเป็นอีหน้าผีพิการ”
       คุณหญิงศรีสะอื้น เมี้ยนประคองพาไปนั่งที่ม้าหินกอดปลอบประโลม คุณนายน้อยน้ำตาไหลพรากตามมาแล้วชะงักกับภาพที่เห็น คุณนายน้อยพูดเบาๆ
       “คุณหญิงลูกรักของแม่ ดวงตาดวงใจของแม่ ไม่ว่าลูกจะเป็นอย่างไรแม่ก็รับลูกได้ทั้งนั้น”
       เมี้ยนเงยหน้ามามองเห็นคุณนายน้อยยืนน้ำตาไหล
       “ถ้าแม่หัวใจสลายฉันคงตายทั้งเป็นอีกครั้ง เมี้ยนจ๋าทำไมฉันไม่ตายจริงๆเสียที การตายทั้งเป็นมันทุกข์ทรมานสาหัสยิ่งนัก”
       เมี้ยนปลอบไปตาก็มองไปที่คุณนายน้อย น้ำตาเมี้ยนไหลไปด้วย
       “ทูนหัวของเมี้ยนทำไม่คิดบ้างว่าท่านอยากพบเจออยากพูดคุยกับคุณมากเพียงใด ทุกวันนี้ท่านต้องทนทุกข์เพราะไม่ได้พบเจอคุณ แม่นะคะ คุณเองก็เคยเป็นแม่ทำไมจึงทำราวกับไม่รับรู้ว่าหัวใจแม่ สองมือแม่ต้องการปลอบโยนกอดรัดลูกมากเพียงใด”
       “ฉันสงสารแม่”
       คุณนายน้อยก้าวเข้าไป กางมือทั้งสองออก
       “ไม่ต้องสงสารแม่หรอกดวงใจทูนหัวของแม่ มาให้แม่กอดแม่ปลอบโยนลูกเถิด เพื่อให้หัวใจที่ยับเยินบุบสลายของเราทั้งสองคนมันดีขึ้น”
       คุณหญิงศรีผละจากอกเมี้ยน
       “แม่น้อย”
       คุณนายน้อยยืนกางมือเดินเข้าหาคุณหญิงศรี
       “ศรี...ลูก...”
       เมี้ยนถอยไป สองคนเดินผวาเข้าหากัน
       “ศรีของแม่”
       คุณหญิงศรียื่นมือที่กุดข้างหนึ่งอีกข้างกอดแม่ คุณนายน้อยกอด สองคนกอดกันร้องไห้
       “แม่น้อย ศรี ศรี ขอโทษ”


   
       คุณนายน้อยกับคุณหญิงศรีมานั่งที่มุมสงบในวัดด้วยกัน หยุดร้องไห้แล้วมีแต่น้ำตาปริ่มๆ คุณนายน้อยลูบหัวคุณหญิงศรีเฝ้าแต่มองหน้าข่มความเศร้าใจไว้ภายใน คุณนายน้อยพยายามยิ้มแย้มมีความสุขทั้งที่น้ำตาตกใน
       “ไม่ว่าลูกของแม่จะเป็นเช่นไร ใจแม่ยังห่วงหาอาวรณ์ลูกไม่มีเสื่อมถอย ทำไมจึงใจร้ายกับแม่นัก ทำไมถึงคาดเดาหัวใจของแม่ผิดพลาด ไม่พบกันสิหัวใจแม่จะสลายลงทุกวัน แต่วันนี้แม่ดีใจที่เราได้พบกัน ถ้าไม่ได้พบลูกก่อนตายใจแม่คงตายไม่สงบ ตายตาไม่หลับ ทูนหัวของแม่พบกันวันนี้แม่ดีใจ และเป็นสุขที่สุดเช่นเดียวกับวันที่เราพบกันครั้งแรก คือวันที่หนูลืมตาดูโลก วันนี้ได้ลูกสาวสุดที่รักคืนมาสู่อ้อมอกแม่อีกครั้ง ไม่มีอะไรจะสุขใจไปกว่านี้แล้วทูนหัวของแม่”
       “ศรีก็สุขใจที่สุดเช่นกันค่ะ แม่น้อยศรีขอโทษที่เอาแต่คิดถึงเรื่องพิการ    ของตัวเองจนลืมไปว่าไม่มีสิ่งใดมีค่าสำหรับแม่น้อยเท่ากับลูก อภัยให้ศรีนะคะแม่น้อย ฟ้าสีหม่นของเราสองคนจากไปแล้ว ต่อไปนี้คงเหลือแต่สีฟ้าที่สดใสระหว่างเราสองคน ศรีรักแม่เหลือเกิน”
       “แม่ก็รักศรีจ้ะ”
       
       คุณหญิงศรีก้มลงนอนหนุนตักแม่ คุณนายน้อยลูบหัวลูกสาวไปมาสองคนมีความสุขกันมาก เมี้ยนยืนหลบมุมห่างออกไปน้ำตาไหล ป้ายน้ำตาไปด้วยยิ้มไปด้วย



เครดิต [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้http://www.manager.co.th/Drama/ViewNews.aspx?NewsID=9570000000502&Html=1&Page=2