ต้องบอกก่อนนะค่ะ ว่าตัวฉันเองเปนสาวประเภท2 ค่ะ ตัวฉันเองก้อไม่ได้หน้าตาดีมาก
เรื่องมันเริ่มมาจาก เมื่อ14 ธันวาปีที่ผ่านมา ฉันได้เล่นเกมส์ออนไล (เกมส ts) ครัยหลายคนน่าจะเคยเร่นอยุ่บ้าง
ฉันได้เจอกับผู้ชายคนนึง และได้คุยกัน เล่นเกมส์ด้วยกัน ทุกวัน เวลาลงดัน รือเอไอ ก้อจะทำด้วยกัน
เราเองก้อรุ้สึกดี กับพุ้ชายคนนี้ หลายวันผ่านไปเราก้อเริ่ม คุยกันแชทกัน เหนรุปกันบ้าง
แต่เขายังไม่รุ้ว่าเราเปนสาวประเภทสอง เขาอายุมากกว่าเรา ปีนึง ตอนั้นเขาเรียนอยุ่ปี2 ราชพัดธน
เราได้นัดเจอกันเมื่อวันที่14 กุมพา ที่หมูกะทะริมน้ำ ก่อนหน้านี้เราเลยตัดสินบอกเขาว่าเราเปนแบบนี้ แล้วเรากะไปเจอกัน
จากนั้น เรากะคบกันและเขาก้อมาหาเราทุกวัน บางวันมาเช้ามาก 9 โมงเช้า มาหาเราทุกวันดูแลเราดีมาก พาเราไปนั้นนี้
จุงมือ ตลอดเวลา ตอนนั้นเรากะถามว่า ที่บ้านเขารับได้ไหม ถ้าจะคบกะกะเทย แบบเรา เขากะบอกว่าที่บ้านเขาไม่ค่อยจะสนใจเขาสักเท่าไหร่
พอปิดเทอม ตอนนั้นเราต้องหางานทำเพราะที่บ้าน ก้ไม่ได้มีฐานะมก เรากะทำงานเปนเดกเฝ้าห้องเช่าดนตรีอยุ่แถว วัดราชา
เปนช่วงที่เขาช่วยทำงานที่บ้านตอนเช้า พอบ่ายๆเขาก้อจะรีบมาหาที่ทำงานและเฝ้า เพราะว่าเรายุ่คนเดียวและท่ทำงานค่อนข้างลึก
เขากะมาเฝ้าจนเราเลิกงาน5โมง เขากะมาส่งที่บ้านแล้วกะอยุ่กะเราที่บ้านจน สามสี่ทุ่มถึงจะกลับ
ตัวเราเองกะเปนห่วงเขาบอกกลับดึกๆอันตราย เพราะบ้านเรากะค่อนข้างไกลกัน จากนั้นไม่นานเขากะย้านที่เรียนไปเรียนแถวบ้านเขา ไปทางจรัน79 อ่ะค่ะ รุ้สึกว่าเทคโนโลยีพระรามหกนี่แระค่ะ เขาเรียนภาคค่ำ และช่วงนั้นเปนช่วงที่เขากำลังสร้างบ้านและช่วยที่บ้าน จึงมีวันที่เขาไม่มาหาเราบ้าง แต่เขากะพยายามมาหา อาทิดนึง เขามาหา 5-6 วันเลย เรากะถามเขาว่าเหนื่อยไหมเขากะบอกว่าไม่เหนื่อย
พอช่วงหลังๆเขาเริ่มมาหาเราบ้างไม่มาหาบ้าง มาหาวันนึงหายไปสองวัน แต่เขากะโทรมาตลอด แต่ตัวเราเองรุ้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปหลายอย่าง
บางครั้งเขาว่างแต่เขากะไม่มาหา ตลอดเวลาที่คบกันมาจะ1ปี แม่เขาไม่เคยรุ้เรยว่าเราเปนแบบนี้ ถึงจะคุยโทรสับกันกะแม่เขากะไม่รุ้
เราเคยถามเขาว่าทำไมไม่บอกแม่ไปว่าเราเปนแบบนี้ จะได้รุ้ว่าเขาชอบรือไม่ชอบ ถ้าชอบกะแล้วไปถ้าไม่ชอบกะขึ้นยุ่กะตัวเขาเอง แต่เขากะบอกว่า เขายังไม่พร้อมที่จะบอกแม่ เราไม่เคยไปบ้านเขาเลยส่วนมากเขาจะมหาเราและมาอยุ่ที่บ้านเราเปนส่วนไหย่ เวลาทะเลาะกันก้อจะทะเลาะเรื่องที่เขาไม่ค่อยมีเวลา เขาบอกว่าเราว่างมากเกินไป แต่ก่อนเราเคยมีเพื่อนสนิทแต่เรากะเลิกคบเพราะ เพื่อนมีปันหากะแฟน แต่ตอนี้เขาไม่ค่อยมาหาเราเรย เราไปหาหมอกะไม่คิดจะไปส่ง ตอนแรกเขากะอ้างว่า ติดม้อบ ไม่มีรถ ตอนนี้แถวบ้านเรากะไม่มีม้อบแล้ว เวลาทะเลาะกันเาจะบอกไห้แม่เขารุ้หมด แต่แม่เขาไม่รุ้เรยว่าที่ทะเลาะเพราะอะไร เวลานัดกันแร้วเขาไม่มาเขาไม่เคยโทรมาบอกจะโทรมาบอกอีกทีดึกๆแล้ว เปนบ่อยมาก ปีไหม่ที่ผ่านมาเรากะว่าจะไปค้างกันสองคนที่บ้านเราอีกบ้าน คือเราขอเปนอาทิดแล้วแต่ เขากะไปไม่ได้ เพราะพี่ไม่อยุ่บ้านไม่มีครัยนอนเปนเพื่อนแม่ เราร้องไห้เราคิดมากว่าทำไมเขาเปลี่ยนไป ไม่ค่อยแคร์ความรุ้สึก เราเองกะอึกอัดที่แม่เขาไม่รุ้ อนาคตถ้าแม่เขารับไม่ได้ขึ้นมาแล้วเขาทิ้งเราเราจะเสียความรุ้สึกมากกว่านี้ วันนี้แม่เขาโทรมาคุยกะแม่เราบอกว่า เราเองว่างงานเกินไปลองไม่เจอกันสักอาทิดดู
เราอยากรุ้ว่าเราควรทำไงต่อไปดี ทำใจไปเลยรือ ยังงัยเราสับสน เราร้องไห้หลายรอบเราคิดมาก เราเองกะยังทำใจไม่ได้เท่าไหร่ ควารักของเราควรแก้ไขอย่างไรดี
ขอโทดที่อาจยาวนิดนึง
ตอนนี้สับสนและปวดหัวกับความรักของฉันมากค่ะ ฉันจะทำอย่างไรรต่อไปดี
เรื่องมันเริ่มมาจาก เมื่อ14 ธันวาปีที่ผ่านมา ฉันได้เล่นเกมส์ออนไล (เกมส ts) ครัยหลายคนน่าจะเคยเร่นอยุ่บ้าง
ฉันได้เจอกับผู้ชายคนนึง และได้คุยกัน เล่นเกมส์ด้วยกัน ทุกวัน เวลาลงดัน รือเอไอ ก้อจะทำด้วยกัน
เราเองก้อรุ้สึกดี กับพุ้ชายคนนี้ หลายวันผ่านไปเราก้อเริ่ม คุยกันแชทกัน เหนรุปกันบ้าง
แต่เขายังไม่รุ้ว่าเราเปนสาวประเภทสอง เขาอายุมากกว่าเรา ปีนึง ตอนั้นเขาเรียนอยุ่ปี2 ราชพัดธน
เราได้นัดเจอกันเมื่อวันที่14 กุมพา ที่หมูกะทะริมน้ำ ก่อนหน้านี้เราเลยตัดสินบอกเขาว่าเราเปนแบบนี้ แล้วเรากะไปเจอกัน
จากนั้น เรากะคบกันและเขาก้อมาหาเราทุกวัน บางวันมาเช้ามาก 9 โมงเช้า มาหาเราทุกวันดูแลเราดีมาก พาเราไปนั้นนี้
จุงมือ ตลอดเวลา ตอนนั้นเรากะถามว่า ที่บ้านเขารับได้ไหม ถ้าจะคบกะกะเทย แบบเรา เขากะบอกว่าที่บ้านเขาไม่ค่อยจะสนใจเขาสักเท่าไหร่
พอปิดเทอม ตอนนั้นเราต้องหางานทำเพราะที่บ้าน ก้ไม่ได้มีฐานะมก เรากะทำงานเปนเดกเฝ้าห้องเช่าดนตรีอยุ่แถว วัดราชา
เปนช่วงที่เขาช่วยทำงานที่บ้านตอนเช้า พอบ่ายๆเขาก้อจะรีบมาหาที่ทำงานและเฝ้า เพราะว่าเรายุ่คนเดียวและท่ทำงานค่อนข้างลึก
เขากะมาเฝ้าจนเราเลิกงาน5โมง เขากะมาส่งที่บ้านแล้วกะอยุ่กะเราที่บ้านจน สามสี่ทุ่มถึงจะกลับ
ตัวเราเองกะเปนห่วงเขาบอกกลับดึกๆอันตราย เพราะบ้านเรากะค่อนข้างไกลกัน จากนั้นไม่นานเขากะย้านที่เรียนไปเรียนแถวบ้านเขา ไปทางจรัน79 อ่ะค่ะ รุ้สึกว่าเทคโนโลยีพระรามหกนี่แระค่ะ เขาเรียนภาคค่ำ และช่วงนั้นเปนช่วงที่เขากำลังสร้างบ้านและช่วยที่บ้าน จึงมีวันที่เขาไม่มาหาเราบ้าง แต่เขากะพยายามมาหา อาทิดนึง เขามาหา 5-6 วันเลย เรากะถามเขาว่าเหนื่อยไหมเขากะบอกว่าไม่เหนื่อย
พอช่วงหลังๆเขาเริ่มมาหาเราบ้างไม่มาหาบ้าง มาหาวันนึงหายไปสองวัน แต่เขากะโทรมาตลอด แต่ตัวเราเองรุ้สึกว่าเขาเปลี่ยนไปหลายอย่าง
บางครั้งเขาว่างแต่เขากะไม่มาหา ตลอดเวลาที่คบกันมาจะ1ปี แม่เขาไม่เคยรุ้เรยว่าเราเปนแบบนี้ ถึงจะคุยโทรสับกันกะแม่เขากะไม่รุ้
เราเคยถามเขาว่าทำไมไม่บอกแม่ไปว่าเราเปนแบบนี้ จะได้รุ้ว่าเขาชอบรือไม่ชอบ ถ้าชอบกะแล้วไปถ้าไม่ชอบกะขึ้นยุ่กะตัวเขาเอง แต่เขากะบอกว่า เขายังไม่พร้อมที่จะบอกแม่ เราไม่เคยไปบ้านเขาเลยส่วนมากเขาจะมหาเราและมาอยุ่ที่บ้านเราเปนส่วนไหย่ เวลาทะเลาะกันก้อจะทะเลาะเรื่องที่เขาไม่ค่อยมีเวลา เขาบอกว่าเราว่างมากเกินไป แต่ก่อนเราเคยมีเพื่อนสนิทแต่เรากะเลิกคบเพราะ เพื่อนมีปันหากะแฟน แต่ตอนี้เขาไม่ค่อยมาหาเราเรย เราไปหาหมอกะไม่คิดจะไปส่ง ตอนแรกเขากะอ้างว่า ติดม้อบ ไม่มีรถ ตอนนี้แถวบ้านเรากะไม่มีม้อบแล้ว เวลาทะเลาะกันเาจะบอกไห้แม่เขารุ้หมด แต่แม่เขาไม่รุ้เรยว่าที่ทะเลาะเพราะอะไร เวลานัดกันแร้วเขาไม่มาเขาไม่เคยโทรมาบอกจะโทรมาบอกอีกทีดึกๆแล้ว เปนบ่อยมาก ปีไหม่ที่ผ่านมาเรากะว่าจะไปค้างกันสองคนที่บ้านเราอีกบ้าน คือเราขอเปนอาทิดแล้วแต่ เขากะไปไม่ได้ เพราะพี่ไม่อยุ่บ้านไม่มีครัยนอนเปนเพื่อนแม่ เราร้องไห้เราคิดมากว่าทำไมเขาเปลี่ยนไป ไม่ค่อยแคร์ความรุ้สึก เราเองกะอึกอัดที่แม่เขาไม่รุ้ อนาคตถ้าแม่เขารับไม่ได้ขึ้นมาแล้วเขาทิ้งเราเราจะเสียความรุ้สึกมากกว่านี้ วันนี้แม่เขาโทรมาคุยกะแม่เราบอกว่า เราเองว่างงานเกินไปลองไม่เจอกันสักอาทิดดู
เราอยากรุ้ว่าเราควรทำไงต่อไปดี ทำใจไปเลยรือ ยังงัยเราสับสน เราร้องไห้หลายรอบเราคิดมาก เราเองกะยังทำใจไม่ได้เท่าไหร่ ควารักของเราควรแก้ไขอย่างไรดี
ขอโทดที่อาจยาวนิดนึง