มีคนเคยบอกว่า “
อย่าคิดว่าลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า
เป็นลูกเป็ดที่ขี้เหร่ที่สุด”
ฟาร์มเป็ดบอกขายลูกเป็ดเพิ่งเกิดใหม่ ผู้คนต่างเดินทางมา
จากทุกสารทิศเพื่อเลือกซื้อเป็ดที่ดีที่สุดไปเป็น
แม่พันธุ์
เป็ดแต่ละตัว
ได้ถูกตั้งราคาไปตามเกณฑ์มาตรฐาน
วันที่หนึ่งผ่านไป
มีลูกเป็ดหลายตัวถูกซื้อไปจำนวนลูกเป็ด
ในเล้าที่บอกขายลดน้อยลง
ยิ่งหลายวันเข้า
จำนวนลูกเป็ดก็น้อยลงไปเต็มที
ลูกเป็ดตัวท้าย ๆ
เริ่มมีอาการหงอยเหงา
เศร้าใจอย่างยิ่งที่เห็น
เพื่อนๆที่เกิดมาพร้อมๆ กันต้องถูกเลือกไปทีละตัวๆ
ในที่สุดก็เหลือลูกเป็ดตัวสุดท้าย...
ลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว
ลูกเป็ดก้มลงมองเงาของตัวเอง
ในชามใส่น้ำที่มุมหนึ่งของเล้าเป็ดแล้วโทษตัวเอง
“ฉันขี้เหร่ที่สุดใช่ไหม? ทำไมพวกเขาถึงไม่เลือกฉัน?”
ลูกเป็ดนั่งจมอยู่กับ
ความทุกข์ที่ไม่ได้เป็น
ผู้ถูกเลือกเสียที
ทุกๆวันจะมี
ผู้คนมาวนเวียนก้มลงดูลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า แล้วก็ซุบซิบ
กับเจ้าของฟาร์มพักใหญ่
สุดท้าย ......
ผู้คนเหล่านั้นก็เดินจากไปโดยที่ไม่
ได้นำลูกเป็ดตัวสุดท้ายไป
ลูกเป็ดยิ่งเสียใจ โทษ
ความขี้เหร่ของตัวเอง ตอกย้ำ
ให้ยิ่งเศร้าไปกันใหญ่...
วันหนึ่งหนูนาที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายร้องไห้จนตาแดงก่ำ ทนไม่
ได้ที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งโทษว่า
ความขี้เหร่ของตัวเองทำให้ไม่มีใครเลือก
หนูนาบอกกับลูกเป็ดตัวสุดท้ายว่า
“ที่ไม่มีใครเลือกเธอไปเลี้ยง ไม่ใช่ว่าเธอขี้เหร่หรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าเธออ้วน เจ้าของฟาร์มเลยรอให้ถึงวันตรุษจีนก่อน เธอ
เตรียมไปนอนยิ้มหน้าโต๊ะไหว้เจ้าได้เลย
.
.
.
อย่าประเมินค่าของลูกเป็ดตัวสุดท้ายผิดไป เพราะตัวสุดท้ายอาจมีประโยชน์ใช้ไหว้เจ้าได้ !!!!
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย แม้เเต่เป็ดยังไม่รอด
ปล. รณรงค์อย่าใช้เป็ดไหว้เจ้า สงสารเป็ด เคยสังเกตุตอนมันนอนหลับตาอยู่บนโต๊ะไหว้เจ้ามั้ย น่าสงสารออก
ลูกเป็ดตัวสุดท้าย ....
อย่าคิดว่าลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า
เป็นลูกเป็ดที่ขี้เหร่ที่สุด”
ฟาร์มเป็ดบอกขายลูกเป็ดเพิ่งเกิดใหม่ ผู้คนต่างเดินทางมา
จากทุกสารทิศเพื่อเลือกซื้อเป็ดที่ดีที่สุดไปเป็น
แม่พันธุ์
เป็ดแต่ละตัว
ได้ถูกตั้งราคาไปตามเกณฑ์มาตรฐาน
วันที่หนึ่งผ่านไป
มีลูกเป็ดหลายตัวถูกซื้อไปจำนวนลูกเป็ด
ในเล้าที่บอกขายลดน้อยลง
ยิ่งหลายวันเข้า
จำนวนลูกเป็ดก็น้อยลงไปเต็มที
ลูกเป็ดตัวท้าย ๆ
เริ่มมีอาการหงอยเหงา
เศร้าใจอย่างยิ่งที่เห็น
เพื่อนๆที่เกิดมาพร้อมๆ กันต้องถูกเลือกไปทีละตัวๆ
ในที่สุดก็เหลือลูกเป็ดตัวสุดท้าย...
ลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งร้องไห้อย่างโดดเดี่ยว
ลูกเป็ดก้มลงมองเงาของตัวเอง
ในชามใส่น้ำที่มุมหนึ่งของเล้าเป็ดแล้วโทษตัวเอง
“ฉันขี้เหร่ที่สุดใช่ไหม? ทำไมพวกเขาถึงไม่เลือกฉัน?”
ลูกเป็ดนั่งจมอยู่กับ
ความทุกข์ที่ไม่ได้เป็น
ผู้ถูกเลือกเสียที
ทุกๆวันจะมี
ผู้คนมาวนเวียนก้มลงดูลูกเป็ดตัวสุดท้ายในเล้า แล้วก็ซุบซิบ
กับเจ้าของฟาร์มพักใหญ่
สุดท้าย ......
ผู้คนเหล่านั้นก็เดินจากไปโดยที่ไม่
ได้นำลูกเป็ดตัวสุดท้ายไป
ลูกเป็ดยิ่งเสียใจ โทษ
ความขี้เหร่ของตัวเอง ตอกย้ำ
ให้ยิ่งเศร้าไปกันใหญ่...
วันหนึ่งหนูนาที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายร้องไห้จนตาแดงก่ำ ทนไม่
ได้ที่เห็นลูกเป็ดตัวสุดท้ายนั่งโทษว่า
ความขี้เหร่ของตัวเองทำให้ไม่มีใครเลือก
หนูนาบอกกับลูกเป็ดตัวสุดท้ายว่า
“ที่ไม่มีใครเลือกเธอไปเลี้ยง ไม่ใช่ว่าเธอขี้เหร่หรอกนะ แต่เป็นเพราะว่าเธออ้วน เจ้าของฟาร์มเลยรอให้ถึงวันตรุษจีนก่อน เธอ
เตรียมไปนอนยิ้มหน้าโต๊ะไหว้เจ้าได้เลย
.
.
.
อย่าประเมินค่าของลูกเป็ดตัวสุดท้ายผิดไป เพราะตัวสุดท้ายอาจมีประโยชน์ใช้ไหว้เจ้าได้ !!!!
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เป็นผู้หญิงอย่าหยุดสวย แม้เเต่เป็ดยังไม่รอด
ปล. รณรงค์อย่าใช้เป็ดไหว้เจ้า สงสารเป็ด เคยสังเกตุตอนมันนอนหลับตาอยู่บนโต๊ะไหว้เจ้ามั้ย น่าสงสารออก