[[Spoil]] Nagi No Asukara เนื้อเรื่องหลังจากนี้จนจบ

กระทู้นี้ จะขอแต่งเนื้อเรื่องต่อจากนี้ของ nagi no asukara ในแบบที่คิดว่าน่าจะเป็นไปได้(รึเปล่า?) ไม่ถูกใจกองอวยคู่ไหน หรือเนื้อเรื่องหักมุมแปลกประหลาดไป ต้องขออภัยด้วยจริงๆคับ แหะๆ


ส่วนสำหรับตอนล่าสุดนี้ เนื้อเรื่องคร่าวๆคงประมาณนี้ละมั้งคับ

ฮิคาริเริ่มที่จะชินกับสภาพของโลกปัจจุบันที่ผ่านไปแล้ว 5 ปี ได้เข้าเรียนซ้ำชั้น และเรียนร่วมชั้นกับมิอุนะและซายุ(Ref.ตัวอย่าง Ep.16 ฮิคาริ แนะนำตัวเองหน้าชั้น "ซากิชิมะครับ เรียนซ้ำชั้นในปีนี้ครับ เรียกผมว่ารุ่นพี่ด้วยหล่ะ!")

มิอุนะเมื่อได้โอกาสเป็นใจถึงขนาดนี้ จึงยังคงปักธงฮิคาริรัวๆ เพื่อหวังจะให้ฮิคาริหันมาสนใจตนบ้าง ในขณะที่ฮิคาริเองยังคงมีใจให้กับมานากะ และรอการกลับมาของมานากะอยู่ (และก็มีดราม่าของน้องอุเคะน้อยหัวน้ำตาลที่เคยสารภาพรักมิอุนะโผล่มาเป็นระยะๆแน่นอน)

จิซากิที่อยู่กับบ้านสึมุกุมาแล้ว 5 ปี แม้จะเริ่มมีใจให้สึมุกุ อาจจะนานมาแล้ว หรือเพราะได้ยินสึมุกุชมใน Ep.15 ว่าสวยขึ้นมากจึงเริ่มจะมีใจให้ในฐานะ ผู้ชายคนหนึ่ง นอกเหนือจากเพื่อนและครอบครัวบ้าง
แต่เพราะว่าการกลับมาของฮิคาริ จึงเริ่มไม่มั่นใจในความรู้สึกตัวเอง เพราะตัวเองก็ยังรักฮิคาริอยู่เหมือนกัน (Ref.เสียงจิซากิในตัวอย่าง Ep.16 พูดว่า "มันก็ต้องดีใจไม่ใช่เหรอ ที่คนที่ชอบตื่นขึ้นมาแล้วน่ะ!")

ส่วนเนื้อเรื่อง Spoil ต่อจากนี้ กดอ่านได้เลย คลิ๊กกก
(โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และ ค่อนข้างยาวมาก โปรดทำใจก่อนอ่าน)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้

ต่อนี้คือเนื้อเรื่องที่ผมจะแต่งขึ้นเอง โปรดอ่านด้วยความระมัดระวังต่อความรู้สึกกองอวย 555+
........
.....

และแน่นอน จิซากิ เมื่อรู้ว่าตัวเองชอบฮิคาริแน่แล้ว ก็เริ่มจะไปเป็นมารหัวใจของมิอุนะด้วย (ร่วมสนามรบภาคพื้น ส่วนสนามรบภาคทะเลมานากะยังไม่โผล่) เพราะหล่อนถูกสึมุกุสารภาพรัก หลังจากที่หล่อนมีปากเสียงกับสึมุกุเรื่องของฮิคาริ
ประจวบพอดีกับตอนนั้น ลุงของสึมุกุถึงฆาต เดี้ยงซะเฉยๆ (โถคุณลุง ตายซะแล้ว)
หล่อนจึงใช้โอกาสนี้ ตีตัวออกห่างจากสึมุกุ และไปสมัครเป็นพยาบาล อาศัยอยู่ตัวคนเดียว แล้วจึงได้เข้าไปร่วมชิงดีชิงเด่นกับมิอุนะในการจีบฮิคาริ โดยอาศัยว่าตัวเองเป็นพยาบาล จึงคอยรักษาฮิคาริที่มีอาการป่วย เนื่องจากการจำศีลที่ตื่นมาเร็วเกินไป

สึมุกุ ถูกทิ้งอยู่เดียวดายในบ้านที่ไม่มีใคร...ทั้งจิซากิ และคุณลุงของตัวเอง ....สึมุกุย้อนคิดถึงเรื่องของจิซากิที่ร้องไห้ถึงคุณลุงหน้าโรงพยาบาลว่า อย่าทอดทิ้งหนูไป หนูไม่เหลือครอบครัวอีกแล้ว(Ref.Ep.14) สึมุกุก็ได้แต่คิดว่า...คนที่ไม่เหลือใคร ไม่ใช่เทอหรอก แต่เป็นฉันต่างหาก...

ต่อนี้เกิดดราม่าของแม่สึมุกุนิดหน่อย ที่โผล่มาเพื่อจะตามสึมุกุไปอยู่กับตัวเอง แต่ก็ถูกปฏิเสธไปโดยปริยาย และก็มีการเปิดเผยปมในชีวิตของสึมุกุด้วย
...
...

ต่อนั้น สึมุกุและศาตราจารย์ ยังคงศึกษาเรื่องของหมู่บ้านใต้ทะเล และในที่สุด นาย ค. ก็เป็นอีกรายที่รอดโผล่มา.....

นาย ค. หรือ น้องคานาเมะสุดน่าสงสาร ที่โผล่ขึ้นมาผิดที่ผิดเวลา ไม่มีที่อยู่ จึงจำใจต้องไปอาศัยอยู่กับบ้านสึมุกุนั่นแหละ เหมือนทำนองของจิซากิ
โดยที่ มีเรื่องบาดหมางในใจกับสึมุกุ เพราะตอนก่อนที่ตัวเองจะหัวปักน้ำโดนเสาหินฟาดไปหลับใหลนิทราใต้ทะเล ภาพสุดท้ายที่น้องคานาเมะเห็นก็คือภาพที่จิซากิกอดสึมุกุ....
สึมุกุเอง เนื่องจากตัวเองถูกจิซากิทอดทิ้งแล้ว อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายในบ้าน จึงเกิดอาการเห็นใจคานาเมะ เพราะเหตุว่าคานาเมะก็ชอบจิซากิ จึงบังคับให้คานาเมะอยู่บ้านตัวเอง แม้คานาเมะจะไม่พอใจนั่นแหละ ส่วนคานาเมะ เมื่ออยู่บ้านสึมุกุ และทราบเรื่องที่จิซากิเคยอยู่กับสึมุกุมาก่อน(จะด้วยมีคนบอก หรือจะด้วยเจอข้าวของของจิซากิในบ้านสึมุกุ) จึงเกิดมีปากเสียงกัน

คานาเมะว่าสึมุกุด้วยเรื่องที่ว่า ในวันนั้น คานาเมะเองเป็นคนที่ช่วยสึมุกุขึ้นจากน้ำ เพราะจิซากิคนเดียวช่วยไม่ไหว ทำไม ทำไมสึมุกุถึงทำกับเขาแบบนี้ ทำให้สึมุกุถึงแย่งจิซากิไป(คือ อารมณ์ประมาณว่า ทำไมสองคนต้องอยู่บ้านเดียวกันมา 5 ปี) สึมุกุตอบอะไรไม่ได้ ได้แต่จำยอม

ต่อนั้นสองคนก็อยู่ร่วมบ้านด้วยการไม่มองหน้ากันก่อน เพราะคานาเมะก็ไม่มีที่ไป จึงจำใจต้องอยู่

ในตอนนี้ คานาเมะยังไม่พบจิซากิ ตัวเองนั้นยังคงรู้สึกว่ารักจิซากิอยู่นั่นแหละ
...
...

คานาเมะร่วมชั้นเรียนเดียวกับฮิคาริ มิอุนะ และซายุ

และในที่สุด คานาเมะก็ได้พบจิซากิ ...ที่เปลี่ยนไปแล้ว...คานาเมะ ....ตกใจ และ ทำใจไมได้...

ซายุที่รู้ว่าคานาเมะกลับมาแล้ว ก็ดีใจ แน่นอน เหมือนมิอุนะ ซายุ ปักธงคานาเมะรัวๆเหมือนกัน แต่คานาเมะ เพราะยังสับสนชีวิตอยู่ จึงเกิดโมเม้นท์ไม่คาดฝัน นั่นก็คือ คานาเมะที่ยังทำใจไม่ได้กับจิซากิที่เปลี่ยนไป กับโลกปัจจุบัน จึงตะคอกซายุที่มาคอยเป็นห่วงเป็นใยตัวเองรัวๆ เพราะรำคาญด้วยความที่ตัวเองก็กำลังสับสน และเจ็บปวดอยู่ เพราะจิซากิเปลี่ยนไปเสียแล้ว

คานาเมะทบทวนเรื่องของตัวเอง ที่เคยพูดต่อหน้าจิซากิเมื่อวันนั้น ที่ตัวเองบอกจิซากิว่า "ถ้าพวกเราหลับแล้ว ตื่นกันคนละเวลา ต่อให้เทอจะเปลี่ยนไป ฉันก็ยังจะคงรักเทอเหมือนเดิม" (Ref.Ep.12)  ....แต่ตอนนี้มันไม่เป็นอย่างนั้นอีกแล้ว...ฉันไม่รู้สึกกับเทอเหมือนก่อน...คานาเมะนั่งร้องไห้ในบ้านสึมุกุในห้องของตัวเอง โดยมีสึมุกุ ทำหน้าปวดใจอยู่หน้าประตูห้อง...(เดี่ยวนะ นี่มันเดจาวูหรือเปล่า)
...
...

ซายุที่ถูกต่อว่าอย่างหนัก ทำใจไม่ได้ ร้องไห้ไปหามิอุนะ มิอุนะช่วยปลอบ แม้มิอุนะเอง ก็ร้องไห้ด้วยเรื่องของฮิคาริ ทำให้เกิดโมเม้นท์ ซายุเริ่มรู้สึกดีกับมิอุนะ ซายุบอกมิอุนะว่า เทออยู่กับฉันมาตลอด เทอเป็นเพื่อนแท้ของฉันจริงๆ ฉันขอบคุณเทอจริงๆนะ (ซายุเริ่มรู้ใจตัวเอง ว่าตลอดเวลาที่เทอไล่ตามคานาเมะ ที่แท้ คนที่สำคัญกับเทอจริงๆ คือมิอุนะ) ซายุบอกตัวเองว่า ฉันจะมัวอ่อนแออยู่อย่างนี้ไม่ได้ ต่อไปนี้ฉันจะต้องปกป้องมิอุนะ ฉันจะเป็นหญิงแกร่ง ตอกย้ำความเชื่อของตัวเอง ที่ Ep.14 เทอบอกว่าเทอจะเป็นคนเก่ง เป็นหญิงแกร่ง และยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง ตอนนี้เทอรู้แล้วว่าเทอจะทำมันเพื่อใคร....เพื่อจะได้ปกป้องมิอุนะนั่นเอง


เรื่องเข้มข้นเหลือเกินในตอนนี้ ตัวแปลงสำคัญก็เกิดขึ้น

นั่นคือนุกุมิยูกิ(หิมะ) ตกหนักขึ้นเรื่อยๆ ฤดูปั่นป่วนหนัก ตอนนี้ เข้าสู่ช่วงที่ คนบนบกจะต้องหนาวตายจริงๆแล้ว โดยที่พวกที่จำศีลอยู่ ก็ยังไม่ตื่น

ชาวบ้านแตกตื่นหนัก เนื้อเรื่องที่กำลังดราม่า ก็ยิ่งดราม่าอีก เพราะคนบนบกจะต้องตายกันหมด

ฮิคาริ คานาเมะ ซายุ มิอุนะ และคนอื่นๆในชั้นเรียน ม.2 ของ รร. คิดที่จะจัด โอฟุเนะฮิคิ อีกรอบ เพื่อขอร้องต่ออุมิคามิซามะ ให้ช่วยเห็นใจ ให้ช่วยทุกคนด้วย

ทุกคนร่วมใจกันจัด งานโอฟุเนะฮิคิขึ้นอีก
โดยที่ตอนนี้ มิอุนะ ที่ถูกฮิคาริปฏิเสธมาตลอด ด้วยความรักที่มีต่อฮิคาริ จึงยอมจะเป็นแม่พระนางเอก จะขอเป็นตัวแทนเครื่องสังเวย เหมือนในสมัยครั้งนั้น ที่อาคาริ ยอมเป็นเครื่องสังเวย ด้วยหวังว่า อุมิคามิซามะ จะเห็นใจ และช่วยส่งคืนมานากะมา

แน่นอน ฮิคาริไม่รู้เรื่องนี้ แต่ซายุ เพื่อนสนิทคนเดียวของมิอุนะรู้ แน่นอน ในตอนแรก ซายุคัดค้าน แต่ก็ไม่สามารถจะทำอะไรได้ ถึงขั้นยอมขอแลกตัวเองไปเป็นเครื่องสังเวย แต่ก็ไม่สำเร็จ ซายุ เมื่อไม่เห็นทางรอด จึงสารภาพรักกับมิอุนะ ....ทำให้ความสัมพันธุ์ของสองคน ถึงขาดสะบั้น มิอุนะรับไม่ได้ มิอุนะจึงมีใจเด็ดเดี่ยวทันทีที่จะเป็นเครื่องสังเวย ... ซายุ ได้แต่นั่งร้องไห้...

..
..
ตัดไปเรื่องจิซากิบ้างดีกว่า จิซากิ ยังคงคอยไปช่วยโอฟุเนะฮิคิกับฮิคาริและที่โรงเรียน และเริ่มจะรู้สึกตัวถึงความแตกต่างของตัวเอง กับฮิคาริ และคนอื่นๆ แม้คานาเมะเองก็ไม่มองตัวเองแบบที่เคย ไม่แม้จะสนใจ จิซากิเริ่มสำเหนียกตัวเองว่า ไทม์ไลน์ของพวกเราต่างกัน ที่นี่ ไม่ใช่ที่ของฉัน ฉันไม่ควรอยู่ที่นี่ เวลาก็เหลือน้อยเต็มทีแล้ว จะตายกันในอีกไม่กี่วันแล้ว
... คำพูดของคานาเมะในห้องเรียนใต้น้ำวันนั้นผุดขึ้นมา (Ref. Ep.12) ว่าเวลาเหลือน้อยแล้ว จะทำอะไรก็รีบทำ จิซากิ คิดจะคืนดีกำสึมุกุ วันนั้น จึงรีบกลับบ้าน หมายใจไว้ว่า พรุ่งนี้เช้า จะไปคืนดีกับสึมุกุ
..

ทางด้านสึมุกุ
สึมุกุที่ยังคงลืมจิซากิไม่ลง และเพื่อนๆที่แตกระแหงกันไปคนละด้าน รวมถึงภัยพิบัติที่กำลังเป็นไป ก็ให้เกิดความกินแหนงใจอย่างมาก ไม่ได้สนใจเรื่องโอฟุเนะฮิคิ แต่นั่งกินเหล้าจนเมามาย
เมื่อคานาเมะกลับมาจากโรงเรียน ด้วยความเมา จึงมองเห็นเป็นจิซากิ สึมุกุ โผเข้าไปกอด ทำเอาคานาเมะตกใจ
คานาเมะแม้จะขัดขืน แต่เพราะตัวเองก็เพิ่งตื่นจากการจำศีล อีกทั้งสึมุกุก็ตัวใหญ่กว่า จึงขัดขืนไม่ได้....
คืนนั้น....เอ่อ ก็ ..เอ่อ (จะโดนตบตายไหมเนี่ยตรู)
...
..
เช้าวันรุ่งขึ้น จิซากิที่หมายมั่นไว้แล้ว ว่าจะมาขอคืนดีกับสึมุกุ ก็รีบมาแต่เช้าตรู เปิดประตู้บ้านเข้าไป...
แน่นอนว่าภาพที่เจอคือ ... แท่น แทน แท๊นนนนน .... สึมุกุนอนผ้าผ่อนไม่มีอยู่กับคานาเมะ...
จิซากิร้องลั่นบ้าน แล้วจึงวิ่งหนีไป
สึมุกุกับคานาเมะตื่นขึ้น ตกใจ สึมุกุช็อคอิ้งไปอยู่ ส่วนคานาเมะพอระลึกเหตุการณ์ได้ ก็วิ่งหนีไปเช่นกัน
คานาเมะด้วยความสับสนและตกใจและกลัวและหลายๆอย่าง ไม่รู้จะไปไหน จึงกระโดดลงน้ำ หมายจะกลับทะเล
แต่ก็ถูกน้ำที่มีกำลังแรงกว่าเดิมเพราะเหตุภัยธรรมชาติ พัดกลับขึ้นบกด้วยอาการสลบเหมือด
สึมุกุตามมา จึงพากลับไปบ้าน และได้ทรุดลงตรงนั้นแหละ ด้วยความสับสนเหมือนกัน

จิซากิที่วิ่งไปไม่รู้จะไปทางไหนอย่างไร้จุดหมาย
ก็วิ่งไปชนกับฮิคารินั่นเอง
ทั้งสองหยุดมองกันสักครู่ จิซากิ นัยตานองด้วยน้ำตา ส่วนฮิคาริ มองด้วยความสงสัย
จิซากิไม่สามารถจะพูดอะไรได้ ได้แต่ร้องไห้ ฮิคาริจึงปลอบอยู่พักนึง จากนั้น จิซากิจึงถามว่า เรื่องโอฟุเนะฮิคิ ไปถึงไหนแล้วบ้าง แล้วก็ได้ตามไปที่ รร เพื่อช่วยงาน ..แน่นอน ว่าที่ รร ในวันนั้น คานาเมะไม่ได้มา
ซายุและมิอุนะ ก็ไม่พูดคุยกันอีกเลย แม้ซายุจะพยายามหาโอกาส และชวนคุย มิอุนะ ก็หลีกหนีไปหาฮิคาริตลอด ทำให้ซายุเจ็บปวดใจยิ่งนัก
..
..

และวันนั้นนั่นแหละ คืนนั้น คืองานโอฟุเนะฮิคิ
..
..
เมื่อถึงเวลาจัดงาน
ฮิคาริ ในชุด umi no otoko ยังคงเป็นคนที่โบกธงของโอฟุเนะฮิคิ และนึกถึงคำพูดของมานากะตลอดเวลา
มิอุนะ เป็นหญิงสาวเครื่องสังเวย ยืนอยู่หัวเรือ
จิซากิ ยืนดูอยู่ร่วมกับคนอื่นๆ
สึมุกุเองก็ออกมาดูโอฟุเนะฮิคิ โดยปล่อยคานาเมะที่ยังไม่ฟื้น นอนอยู่ที่บ้าน เพื่อต้องการจะทบทวนเรื่องทั้งหมด และเคลียร์เรื่องทั้งหลายออกจากหัว
ซายุได้หนีไปซ่อนตัวอยู่ที่โรงเรียน รำลึกถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ของตัวเองกับมิอุนะ
ส่วนคานาเมะ เมื่อสึมุกุไปแล้ว ตัวเองจึงได้ลุก และไปที่ รร นั่นแหละ ไม่ได้ไปดูโอฟุเนะฮิคิ เพราะไม่อยากรำลึกถึงวันนั้น ที่ตัวเองเห็นภาพบาดตาบาดใจ
…
…
จิซากิ เจอสึมุกุ ที่ท่าน้ำ (ฉันรอพี่ที่ท่าน้ำทุกวันเลยนะ //ไม่ใช่) …
ซายุ เจอคานาเมะ ที่ห้องเรียน ...

..
..

ในขณะที่ทุกคนกำลังอึ้ง บรรยากาศมาคุ ไม่รู้จะคุยอะไรกันอยู่นั้น เสียงอึกทึกก็เกิดขึ้น *ครื่นนนน ปึ้งงงงงงง*
แม้เสียงนี้ ก็ดังไปถึงที่โรงเรียน ทำให้ซายุและคานาเมะ ที่ยังไม่ทันได้เอ่ยคุยอะไรกัน ก็วิ่งมาที่ท่าน้ำที่จัดโอฟุเนะฮิคิทันที

ทุกคน พร้อมเพรียงกันอยู่ที่ท่าน้ำ มองดูเหตุการณ์อันไม่คาดฝัน นั่นคือ เหตุการณ์ซ้ำรอยกับเมื่อ 5 ปีก่อน
แสงไฟสาดส่องขึ้นจากใต้ทะเล
คลื่นหมุนน้ำวนอยู่ต่อหน้ากองเรือของโอฟุเนะฮิคิ
น้ำซัดชายฝั่งและเสาปูนที่ยังเหลืออยู่หักโค่นลงมา

ทันใดนั้นเอง Flash Back ก็ย้อนความหลังในหัวของตัวละครทุกคน ทุกอย่างอลเวงไปหมด

มิอุนะ.. หล่นจากเรือลงไป

ฮิคาริพยายามจะดำลงไปช่วย แต่ก็ไปไม่ไ่ด้
ซายุตกใจ ร้องตะโกนเรียกมิอุนะ และกำลังจะกระโดดลงไป แต่คานาเมะดึงซายุไว้ แล้วตัวเองกระโดดลงไปแทน
จิซากิก็กระโดดลงไปเหมือนกัน
สึมุกุได้เพียงยืนมองอยู่ตรงนั้นเท่านั้น
..
..
...

มิอุนะ จมดิ่งลงไปเรื่อยๆ...เรื่อยๆ...และเรื่อยๆๆ

จนสติเริ่มจะเลือนลาง ...

ทันใดนั้นเอง

บุคคลที่ทุกคนน่าจะลืมไปแล้ว ก็ปรากฏกายขึ้น !!

...




..
...
....
.....

โปรดอ่านต่อ มีพาร์ท 2 (พอดีกระทู้มันให้พิมได้แค่นี้ง่ะะ)