อันดับแรกเลย ผมขอบอกก่อนว่าผมเสียใจ และผมทำให้พ่อและโดยเฉพาะแม่เสียใจ

มันเกิดจากการที่ผม ไม่ยอมเล่าปัญหาอะไรก็แล้วแต่ในชีวิตให้แม่ฟังเลย แม่ผมเค้าไม่สบายใจมากๆๆๆ สาเหตุของผมคืออะไร ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน มันสบสน วุ่นวายในจิตใจไปหมด มันเหมือนน้ำท่วมปาก คุณจะหาว่าผมเป็นยังไงก็ได้ ผมเสียใจและไม่สบายใจเหมือนกันนะ แต่แม่คงจะไม่สบายใจมากกว่าหลายเท่า

แม่ผมเค้าใจดีมากๆๆๆ พร้อมรับฟังและอยู่เคียงข้างผมทุกอย่าง แม่บอกเสมอว่า มีอะไรอย่าปกปิดกัน เพราะเรามีกันแค่ 2 คน
ปล. ผมสนิทกับแม่มากๆๆๆๆ ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่สนิทและใกล้ชิดพ่อเลย แทบจะไม่ได้คุยกับพ่อเลยแต่ละวัน ผมเป็นลูกคนเดียว

ตลอดชีวิตที่ผ่านมามีเรื่องนี้เท่านั้น(มั้ง) ที่ผมทำให้ท่านเสียใจ เพราะผมเป็นเด็กดี ไม่เกเร ไม่มีเรื่องอะไรกับใคร ไม่เคยสร้างเรื่องให้ท่าน

ผมขอถามคุณๆหน่อยว่า เวลาที่คุณมีปัญหา โดยเฉพาะเด็กๆนะ ว่าเวลาที่มีปัญหาไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็แล้วแต่ คุณเล่าให้พ่อแม่ฟังมั้ย แล้วมีสาเหตุอะไรที่คุณไม่เล่าให้ท่านฟัง

แล้วตามหลักศาสนาพุทธ การทำให้พ่อแม่ไม่สบายใจ บาปมากมั้ย