เมื่อวานนี้ อย่าว่าแต่หลักล้าน
หลักแสนก็ยังไม่ถึง ผมงี้ตะหงิด ๆ ตั้งแต่ดูข่าวทุกช่อง ในวอรรูมแล้ว (อย่าเข้าใจผิดไม่ได้ไปทำร้ายใคร แค่ดูว่าจะประสานงานหน่วย เพื่อเพิ่มลด วิธีการช่วยคนในเมืองหลวงให้เดินทางได้อย่างไร)
ดูตั้งแต่เช้า ดูสาย ดูกลางวัน ดูตอนเย็น...เด็ก ๆ ที่เป็นลูกน้องทีมันมอนิเตอร์ด้วยก็ก็ขำ
บางคนมันบอกว่า ไปไหนกันหมดว๊ะ ม๊อบหนะ...ยิ่งภาพมุมสูง ยิ่งนั่งขำกัน เพราะมันโหรง ๆ เหรง ๆ งัยก็ไม่รู้
เรือด่วน
รถเมล
ที่จอดรถประชาชน ชัตเติ้ลบัส ที่เตรียมถ่ายโอน เอาเป็นว่า เป็นการลงทุนที่ขาดทุนย่อยยับ เพราะ ประชาชนไม่มา คงหยุด แต่ไม่ได้ออกมาร่วมกับ มวลของกำนันแน่ ๆ
เราอุตส่าห์เดากันว่า อย่างต่ำต้องมากกว่าสามแสน ที่ไหนได้...(ฮา)
วันนี้คงต้องปรับแผน ว่าจะลดเพิ่มตรงไหนบ้าง
แต่ไอ้ที่กำนันแกฟินว่ามากัน ๑๒ ล้านนี่ดิ ผมไม่รู้ว่าแกไปนับล้านแบบ นับหัวทนายนกเขาไป ๑๒ ครั้งหรือเปล่า
เพราะหน่วยที่นับ กับสายตาที่ประเมิน จากความกว้าง ความยาวของถนน มันเหมือนจบหลักสูตรคณิตศาสตร์ มาจากคนละโลก
เรื่องปิดสถานที่ราชการหนะ ผมยิ่งฮาใหญ่
กำนันครับเขาเตรียมการไว้หมดแล้ว ทุกกระทรวงทบวงกรม ไปตรงไหน ตั้งทีใด ทำงานกันอย่างไร ใครเป็น Center และหากจะปิดทุกหน่วยงานรัฐในประเทศนี้ คงต้องใช้มวลฯ ไม่ต่ำกว่า ๕ ล้าน...ไอ้ที่ไปปิดกระทรวงหนะ ไปปิดทำหอกอะไรก็ไม่รู้ กรม ต่าง ๆ ทุก กรม นั่นแหละ ไอ้นั่นหนะ ตัวที่ทำงาน ตัวทำให้เคลื่อน กระทรวงมันเหมือน เลานุการ ของ กรม...(ความจริงต้องขอบคุณ ระบบเทคโนโลยี่นะ แต่ละคน ควักออกมาครบ ไลน์ เนท มือถือ วีดีโอ คอนเฟอร์เรนจ์) จะเอารูปแบบไหน รับได้หมด
แล้วมันจะเดินยึดตึกกันไปทำไมฟ๊ะ ?
การปิดตึกจึงไม่สามารถทำลายการทำงานของข้าราชการได้ แต่เป็นการทำร้ายประชาชนคนทั่วไปที่มีเหตุจำเป็นเร่งด่วนเพื่อติดต่อหน่วยงานราชการ
เอาเถอะ ผมขี้เกียจท้าทาย
ผมก็ยังทำงานได้ดี ประชุมแก้ไขปัญหาได้ตั้งหลายอย่าง
ลูกน้องก็มาทำงานกันพร้อมหน้า
สงสัยเมื่อวาน กำนันแกเคี้ยวใบกระท่อมเยอะ แกเลยไป ฟินบนเวทีว่ามา ๑๒ ล้าน
ไม่เจรจา เรา win คนเดียว เพราะคนเราเยอะ
เอาเลยกำนัน เคี้ยวเข้าไปให้สาร กล่อมจิต ประสาท หนะ เคี้ยวไปเรื่อย ๆ แต่อย่ามากหละ เดี๋ยวจะเผลอ เอามีดจี้คอเมียตัวเองเป็นตัวประกัน แล้วออกมาตระโกนหา "ช้างกรูอยู่ไหน" "ช้างกรูอยู่ไหน" "ช้างกรูอยู่ไหนนนนนนนนนน"
ได้อายเขาตายห่าเลยหละ
กำนันครับ "ปลายเหี่ยวขนาดนี้แล้ว" ยังจะฝันว่าจะปราบดาตัวเองสำเร็จอีกเหรออออออออ
หลักแสนก็ยังไม่ถึง ผมงี้ตะหงิด ๆ ตั้งแต่ดูข่าวทุกช่อง ในวอรรูมแล้ว (อย่าเข้าใจผิดไม่ได้ไปทำร้ายใคร แค่ดูว่าจะประสานงานหน่วย เพื่อเพิ่มลด วิธีการช่วยคนในเมืองหลวงให้เดินทางได้อย่างไร)
ดูตั้งแต่เช้า ดูสาย ดูกลางวัน ดูตอนเย็น...เด็ก ๆ ที่เป็นลูกน้องทีมันมอนิเตอร์ด้วยก็ก็ขำ
บางคนมันบอกว่า ไปไหนกันหมดว๊ะ ม๊อบหนะ...ยิ่งภาพมุมสูง ยิ่งนั่งขำกัน เพราะมันโหรง ๆ เหรง ๆ งัยก็ไม่รู้
เรือด่วน
รถเมล
ที่จอดรถประชาชน ชัตเติ้ลบัส ที่เตรียมถ่ายโอน เอาเป็นว่า เป็นการลงทุนที่ขาดทุนย่อยยับ เพราะ ประชาชนไม่มา คงหยุด แต่ไม่ได้ออกมาร่วมกับ มวลของกำนันแน่ ๆ
เราอุตส่าห์เดากันว่า อย่างต่ำต้องมากกว่าสามแสน ที่ไหนได้...(ฮา)
วันนี้คงต้องปรับแผน ว่าจะลดเพิ่มตรงไหนบ้าง
แต่ไอ้ที่กำนันแกฟินว่ามากัน ๑๒ ล้านนี่ดิ ผมไม่รู้ว่าแกไปนับล้านแบบ นับหัวทนายนกเขาไป ๑๒ ครั้งหรือเปล่า
เพราะหน่วยที่นับ กับสายตาที่ประเมิน จากความกว้าง ความยาวของถนน มันเหมือนจบหลักสูตรคณิตศาสตร์ มาจากคนละโลก
เรื่องปิดสถานที่ราชการหนะ ผมยิ่งฮาใหญ่
กำนันครับเขาเตรียมการไว้หมดแล้ว ทุกกระทรวงทบวงกรม ไปตรงไหน ตั้งทีใด ทำงานกันอย่างไร ใครเป็น Center และหากจะปิดทุกหน่วยงานรัฐในประเทศนี้ คงต้องใช้มวลฯ ไม่ต่ำกว่า ๕ ล้าน...ไอ้ที่ไปปิดกระทรวงหนะ ไปปิดทำหอกอะไรก็ไม่รู้ กรม ต่าง ๆ ทุก กรม นั่นแหละ ไอ้นั่นหนะ ตัวที่ทำงาน ตัวทำให้เคลื่อน กระทรวงมันเหมือน เลานุการ ของ กรม...(ความจริงต้องขอบคุณ ระบบเทคโนโลยี่นะ แต่ละคน ควักออกมาครบ ไลน์ เนท มือถือ วีดีโอ คอนเฟอร์เรนจ์) จะเอารูปแบบไหน รับได้หมด
แล้วมันจะเดินยึดตึกกันไปทำไมฟ๊ะ ?
การปิดตึกจึงไม่สามารถทำลายการทำงานของข้าราชการได้ แต่เป็นการทำร้ายประชาชนคนทั่วไปที่มีเหตุจำเป็นเร่งด่วนเพื่อติดต่อหน่วยงานราชการ
เอาเถอะ ผมขี้เกียจท้าทาย
ผมก็ยังทำงานได้ดี ประชุมแก้ไขปัญหาได้ตั้งหลายอย่าง
ลูกน้องก็มาทำงานกันพร้อมหน้า
สงสัยเมื่อวาน กำนันแกเคี้ยวใบกระท่อมเยอะ แกเลยไป ฟินบนเวทีว่ามา ๑๒ ล้าน
ไม่เจรจา เรา win คนเดียว เพราะคนเราเยอะ
เอาเลยกำนัน เคี้ยวเข้าไปให้สาร กล่อมจิต ประสาท หนะ เคี้ยวไปเรื่อย ๆ แต่อย่ามากหละ เดี๋ยวจะเผลอ เอามีดจี้คอเมียตัวเองเป็นตัวประกัน แล้วออกมาตระโกนหา "ช้างกรูอยู่ไหน" "ช้างกรูอยู่ไหน" "ช้างกรูอยู่ไหนนนนนนนนนน"
ได้อายเขาตายห่าเลยหละ