ขอวิจารณ์บ้าง อ่านกันสักนิดนะ
1. สภาวิชาชีพบัญชี ตั้งขึ้นเพื่ออะไร เพราะไม่เห็นจะมีอะไรที่แสดงว่าเป็นสภาเพื่อช่วยเหลือผู้ประกอบวิชาชีพ มีแต่ออกกฎให้ปฏิบัติตาม อยากให้มีวิสัยทัศน์ ที่ช่วยเหลือผู้ประกอบวิชาชีพบ้างค่ะ ไม่ใช่เพื่อให้แข่งขันกับสากลได้อย่างเดียว
2. กฎเกณฑ์ ที่ออก ต้องดูความเป็นไปได้ในการปฏิบัติ มากกว่า ออกมาเพื่อเป็นบังคับให้ทำตาม เช่น การต้องพัฒนาความรู้ต่อเนื่อง ถือว่าเป็นความคิดที่ดี แต่มีกฎเกณฑ์ที่ไม่เป็นธรรม ควรออกกฎที่ทำให้ทุกคนเท่าเทียมกันคือ ทุกคนต้องเข้าอบรมใช้อย่างอื่นมานับชั่วโมงไม่ได้ เพราะก็เป็นสมาชิกสภาเหมือนกัน จะได้เข้าใจความรู้สึกของการเสียเงินเข้าอบรมกันทุกคนค่ะ
- อย่ายกเว้นเฉพาะกลุ่มบุคคล
- อย่าอ้างว่าใครเก่งกว่าใคร เพราะความจริง ทุกคนเก่งทั้งนั้น แต่เก่งกันคนละด้าน ไม่มีใครเก่งกว่าใคร
- อย่าอ้างเรื่องคุณวุฒิ เพราะทุกคนก็ต้องเรียนจบอย่างน้อย ป.ตรี
- อย่าอ้างเรื่องวัยวุฒิ เพราะกฎเกณฑ์เก่าที่ต้องรายงานตัวที่สภา ก็ไม่เห็นจะใช้ข้ออ้างเรื่องนี้ (เห็นผู้ใหญ่บางท่านต้องให้ลูกหลานพยุงมา ยังต้องมาแสดงตนเลย)
- อย่าอ้างว่าจะทำให้นักบัญชีและผู้สอบบัญชีมีคุณค่ามากขึ้น เพราะการไปอบรมเพื่อเก็บชั่วโมงเยอะเกินไป เจ้าของกิจการมองว่าเสียวันทำงานของพนักงานและเสียเงินส่งอบรมให้พนักงานมากเกินไปค่ะ (จากประสบการณ์จริง เพราะเจ้าของกิจการเคยถามว่า "อบรมอีกแล้วทำไมอบรมบ่อยจัง")
3. การทำงานไม่เหมือนทฤษฎี การให้ความรู้ต้องเน้นการนำไปใช้ได้จริง มากกว่าทฤษฎี ตอนสมัยเรียน อาจารย์เคยถามว่า "ถ้าเจ้าของบริษัท หรือลูกค้าให้ผู้ทำและผู้สอบบัญชี ต้องทำผิดมาตรฐานหรือจรรยาบรรณ เราจะทำไหม" เป็นคำตอบที่ตอบง่ายในสมัยเรียน แต่พอทำงานต้องหาเงินใช้เอง เป็นคำตอบที่ตอบยากมาก เพราะถ้าไม่ทำตาม เตรียมตัวหางานใหม่เลย นี่คือเรื่องจริงของชีวิต
4. อย่าตามต่างประเทศหมด ต่างประเทศใช่ว่าจะดีเสมอไป บางอย่างใช้ไม่ได้ในประเทศไทย เช่น ทุกวันนี้ยังต้องจ่ายเงินใต้โต๊ะอยู่เลย ประเทศอื่นเค้าคงไม่มี
5. กฎเกณฑ์ ควรมีความยืดหยุ่นบ้าง เพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่เอาเป็นเอาตายกับนักบัญชีหรือผู้สอบบัญชี ถ้าเทียบกับวิชาชีพอื่นแล้วผู้ทำและผู้สอบต้องทำตามกฎทั้งของกรมสรรพากรและของสภาพวิชาชีพ เป็นอาชีพที่กฎเกณฑ์เยอะที่สุด แต่ค่าตอบแทนน้อยสุด
6. เรื่องค่าธรรมเนียม อันไหนประหยัดให้กับผู้ประกอบวิชาชีพได้ ควรประหยัดเพราะใช่ว่าทุกคนจะได้รับเงินค่าตอบแทนกันจนเป็นเศรษฐี เงินทุกบาทกว่าจะหามาได้มันเหนื่อยยาก
7. ควรหาวิธีการที่ทำให้วิชาชีพมีคุณค่ามากกว่าจะออกกฎเพื่อให้ผู้ประกอบวิชาชีพดูมีคุณค่าในสายตาสภา แต่มีคุณค่าน้อยในสายตาเจ้าของกิจการ ยิ่งบริษัทเล็กๆ ไม่ต้องพูดถึง ใครคิดค่าทำบัญชีและค่าสอบบัญชีถูกที่สุด คือ บัญชีและผู้สอบที่ดี
8. ควรมุ่งเน้นในการให้ความรู้กับเจ้าของกิจการมากขึ้นว่าบัญชีสำคัญอย่างไร ค่อยๆบอกและบอกไปเรื่อยๆ ให้ค่อยๆซึมเข้าไปในตัวของเจ้าของกิจการ เพื่อให้ผู้ทำและผู้สอบมีคุณค่า ไม่ต้องให้เท่ากับอาชีพหมอหรือวิศวกร แต่อย่างน้อยก็ให้รู้ว่าถ้าไม่มีหรือมีแล้วไม่มีคุณภาพจะมีผลกับกิจการของเค้า เพราะกฎที่ออกมาใน พ.ร.บ. การบัญชี มันเป็นแค่กระดาษ ต่อให้คนทำบัญชีหรือผู้สอบบัญชี แสดงให้เห็นว่ามีความสามารถแค่ไหน ก็ยังมีคุณค่าน้อยในสายตาเจ้าของกิจการอยู่ดี
สรุป สภาฯ ควรเพิ่มมุมมองที่ไม่เคยมี อย่ามองแต่ต้องการก้าวให้ทันโลกหรือสากล มองตัวเองก่อนว่าผู้ทำบัญชีและผู้สอบบัญชีในประเทศไทยได้รับการยอมรับมากน้อยแค่ไหน ควรแก้ไขอย่างไรให้ได้รับการยอมรับมากขึ้นค่ะ
ขอวิจารณ์ สภาวิชาชีพบัญชีบ้าง
1. สภาวิชาชีพบัญชี ตั้งขึ้นเพื่ออะไร เพราะไม่เห็นจะมีอะไรที่แสดงว่าเป็นสภาเพื่อช่วยเหลือผู้ประกอบวิชาชีพ มีแต่ออกกฎให้ปฏิบัติตาม อยากให้มีวิสัยทัศน์ ที่ช่วยเหลือผู้ประกอบวิชาชีพบ้างค่ะ ไม่ใช่เพื่อให้แข่งขันกับสากลได้อย่างเดียว
2. กฎเกณฑ์ ที่ออก ต้องดูความเป็นไปได้ในการปฏิบัติ มากกว่า ออกมาเพื่อเป็นบังคับให้ทำตาม เช่น การต้องพัฒนาความรู้ต่อเนื่อง ถือว่าเป็นความคิดที่ดี แต่มีกฎเกณฑ์ที่ไม่เป็นธรรม ควรออกกฎที่ทำให้ทุกคนเท่าเทียมกันคือ ทุกคนต้องเข้าอบรมใช้อย่างอื่นมานับชั่วโมงไม่ได้ เพราะก็เป็นสมาชิกสภาเหมือนกัน จะได้เข้าใจความรู้สึกของการเสียเงินเข้าอบรมกันทุกคนค่ะ
- อย่ายกเว้นเฉพาะกลุ่มบุคคล
- อย่าอ้างว่าใครเก่งกว่าใคร เพราะความจริง ทุกคนเก่งทั้งนั้น แต่เก่งกันคนละด้าน ไม่มีใครเก่งกว่าใคร
- อย่าอ้างเรื่องคุณวุฒิ เพราะทุกคนก็ต้องเรียนจบอย่างน้อย ป.ตรี
- อย่าอ้างเรื่องวัยวุฒิ เพราะกฎเกณฑ์เก่าที่ต้องรายงานตัวที่สภา ก็ไม่เห็นจะใช้ข้ออ้างเรื่องนี้ (เห็นผู้ใหญ่บางท่านต้องให้ลูกหลานพยุงมา ยังต้องมาแสดงตนเลย)
- อย่าอ้างว่าจะทำให้นักบัญชีและผู้สอบบัญชีมีคุณค่ามากขึ้น เพราะการไปอบรมเพื่อเก็บชั่วโมงเยอะเกินไป เจ้าของกิจการมองว่าเสียวันทำงานของพนักงานและเสียเงินส่งอบรมให้พนักงานมากเกินไปค่ะ (จากประสบการณ์จริง เพราะเจ้าของกิจการเคยถามว่า "อบรมอีกแล้วทำไมอบรมบ่อยจัง")
3. การทำงานไม่เหมือนทฤษฎี การให้ความรู้ต้องเน้นการนำไปใช้ได้จริง มากกว่าทฤษฎี ตอนสมัยเรียน อาจารย์เคยถามว่า "ถ้าเจ้าของบริษัท หรือลูกค้าให้ผู้ทำและผู้สอบบัญชี ต้องทำผิดมาตรฐานหรือจรรยาบรรณ เราจะทำไหม" เป็นคำตอบที่ตอบง่ายในสมัยเรียน แต่พอทำงานต้องหาเงินใช้เอง เป็นคำตอบที่ตอบยากมาก เพราะถ้าไม่ทำตาม เตรียมตัวหางานใหม่เลย นี่คือเรื่องจริงของชีวิต
4. อย่าตามต่างประเทศหมด ต่างประเทศใช่ว่าจะดีเสมอไป บางอย่างใช้ไม่ได้ในประเทศไทย เช่น ทุกวันนี้ยังต้องจ่ายเงินใต้โต๊ะอยู่เลย ประเทศอื่นเค้าคงไม่มี
5. กฎเกณฑ์ ควรมีความยืดหยุ่นบ้าง เพื่อช่วยเหลือ ไม่ใช่เอาเป็นเอาตายกับนักบัญชีหรือผู้สอบบัญชี ถ้าเทียบกับวิชาชีพอื่นแล้วผู้ทำและผู้สอบต้องทำตามกฎทั้งของกรมสรรพากรและของสภาพวิชาชีพ เป็นอาชีพที่กฎเกณฑ์เยอะที่สุด แต่ค่าตอบแทนน้อยสุด
6. เรื่องค่าธรรมเนียม อันไหนประหยัดให้กับผู้ประกอบวิชาชีพได้ ควรประหยัดเพราะใช่ว่าทุกคนจะได้รับเงินค่าตอบแทนกันจนเป็นเศรษฐี เงินทุกบาทกว่าจะหามาได้มันเหนื่อยยาก
7. ควรหาวิธีการที่ทำให้วิชาชีพมีคุณค่ามากกว่าจะออกกฎเพื่อให้ผู้ประกอบวิชาชีพดูมีคุณค่าในสายตาสภา แต่มีคุณค่าน้อยในสายตาเจ้าของกิจการ ยิ่งบริษัทเล็กๆ ไม่ต้องพูดถึง ใครคิดค่าทำบัญชีและค่าสอบบัญชีถูกที่สุด คือ บัญชีและผู้สอบที่ดี
8. ควรมุ่งเน้นในการให้ความรู้กับเจ้าของกิจการมากขึ้นว่าบัญชีสำคัญอย่างไร ค่อยๆบอกและบอกไปเรื่อยๆ ให้ค่อยๆซึมเข้าไปในตัวของเจ้าของกิจการ เพื่อให้ผู้ทำและผู้สอบมีคุณค่า ไม่ต้องให้เท่ากับอาชีพหมอหรือวิศวกร แต่อย่างน้อยก็ให้รู้ว่าถ้าไม่มีหรือมีแล้วไม่มีคุณภาพจะมีผลกับกิจการของเค้า เพราะกฎที่ออกมาใน พ.ร.บ. การบัญชี มันเป็นแค่กระดาษ ต่อให้คนทำบัญชีหรือผู้สอบบัญชี แสดงให้เห็นว่ามีความสามารถแค่ไหน ก็ยังมีคุณค่าน้อยในสายตาเจ้าของกิจการอยู่ดี
สรุป สภาฯ ควรเพิ่มมุมมองที่ไม่เคยมี อย่ามองแต่ต้องการก้าวให้ทันโลกหรือสากล มองตัวเองก่อนว่าผู้ทำบัญชีและผู้สอบบัญชีในประเทศไทยได้รับการยอมรับมากน้อยแค่ไหน ควรแก้ไขอย่างไรให้ได้รับการยอมรับมากขึ้นค่ะ