แฟนอายุ25ค่ะ ในที่ทำงาน เขาสนิทกับผู้หญิงคนนึง อายุ50กว่าพอๆกับแม่เขาเลย (เรียกว่าแม่เลยด้วยซ้ำ) อีกฝ่ายมีลูกมีสามีแล้วนะคะ ลูกเค้าอายุพอๆกับแฟนเรานี่แหละ ตอนแรกๆเราก็ไม่รู้สึกอะไร ยินดีด้วยซ้ำที่แฟนมีคนสนิทๆที่ทำงานที่ไว้ใจได้
ไปๆมาๆพวกเค้าก็สนิทกันมาก สนิทกันแปลกๆ โทรหากันได้ทั้งวัน ถ้าโทรไม่ติดก็โทรย้ำๆ พฤติกรรมทางโทรศัพท์แบบนี้เค้าไม่เป็นกับใครนอกจากคนที่คบเป็นแฟน คำพูดที่เลือกใช้ก็เหมือนกัน เราฟังเค้าคุยกันทางโทรศัพท์แล้วไม่เหมือนเพื่อนร่วมงานคุยกันเลยอะ คือเค้าคุยกับคนอื่นไม่ใช่น้ำเสียงแบบนี้ แต่จะว่าเหมือนสำเนียงแบบแฟนคุยกันก็ไม่ถึงขนาดนั้น มันรู้สึกแปลกๆ อธิบายไม่ถูก

ถ้ามีแค่เรื่องแค่นี้ เราไม่หึงไม่อะไรหรอก แฟนไม่ใช่คนเจ้าชู้ แต่เราไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเค้าถึงต้องงอนๆง้อๆในเรื่องไร้สาระ .. ไร้สาระแบบที่มีแต่คนเป็นแฟนกันจะงอนได้น่ะ เช่น โทรไปทำไมไม่รับ ทำไมถึงพูดแบบนี้ แล้วอีกอย่าง คือโทรหากันได้ทั้งวัน .. ยกตัวอย่างนะคะ
กลางปีที่แล้วไปรับน้องของมหาลัย พี่เค้าเป็นศิษย์เก่าก็ไปด้วย แต่ไม่ค่อยลงมาข้างล่าง อยู่แต่บนห้องนอน ลงมาก็แค่แปบๆแล้วขึ้นห้องไปอยู่คนเดียว ต้องขึ้นไปตามตลอด ขึ้นไปทีไรก็เห็นเสียบหูฟัง เราก็เข้าใจว่าฟังเพลง บางทีเห็นเหมือนคุยโทรศัพท์(ถ้าคุยนานๆเค้าชอบใช้สมอลทอล์กค่ะ) เค้าก็รีบวางสาย ขนาดตอนกลางคืนนอนอยู่ข้างกัน(ห้องนอนยาวๆนอนรวมกันเป็นสิบคนค่ะไม่แยกชญ)ได้ยินเสียงเค้าโทรศัพท์ เรางัวเงียถามไปว่าใคร เค้าก็รีบตัดสาย หลายครั้งจนเราหงุดหงิดเลยเอามือถือเค้ามาดู เจอประวัติการโทรของคนนี้ทุกชั่วโมงทุกครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวโทรๆ ตั้งแต่เช้ามืดจนดึกดื่นเที่ยงคืนตี1ก็ยังโทร เราโมโหมาก เค้าบอกว่ามาด้วยเพราะเรามา แต่มาแล้วทำแบบนี้นี่นะ เค้าก็บอกว่าเรื่องงานๆ เราก็เถียงว่า ก่อนมาตกลงกันแล้วนี่ว่าจะเคลียร์งานก่อนมาและไม่มาทำงานที่นี่ สรุป ทะเลาะกันใหญ่โต

บางทีแฟนมาค้างกับเราด้วย ดึกๆผู้หญิงคนนี้ก็โทรมาร้องไห้เพราะฝ่ายนั้นเค้าเครียดเรื่องสามีไม่สบาย เช้าตีสี่บางทีก็โทรมา เราบังเอิญตื่นมาได้ยิน พยายามแกล้งหลับฟังว่าเค้าคุยไรกันก็ฟังไม่ออกเพราะเค้ากระซิบคุย หรือบางทีเราตื่นมาตอนเช้าส่งเค้าออกจากห้อง เห็นเค้าเสียบหูฟัง เอามือถือใส่กระเป๋าเสื้อ เราเข้าใจว่าฟังเพลง แต่ตอนจังหวะเค้าก้มใส่รองเท้า เราเห็นจอมือถือแวบๆเลยถือวิสาสะหยิบมาดู ชัดเจน พวกเค้าโทรคุยกันอยู่
ช่วงแรกๆเราพยายามเข้าใจว่าสามีเค้าไม่สบาย ทำใจไม่ได้ ทั้งที่ทำงานแฟนเรารู้เรื่องสามีเค้าคนเดียว ฝ่ายนั้นไม่มีที่ระบาย มีแต่แฟนเราคนเดียว บลาๆ เราก็(พยายาม)โอเค
ต่อมาสามีเค้าเสีย เราก็พยายามเข้าใจว่าเค้ากำลังเสียใจ จิตใจอ่อนแอ ไม่มีที่ระบาย มีแต่แฟนเราคนเดียว บลาๆ เราก็ยัง(พยายาม)โอเค ถึงแม้ในใจจะคิดว่า ลูกชายคุณก็มี ทำไมไม่คุยกับลูกตัวเอง(วะ)คะ ปัญหาในครอบครัว มาคุยกับคนนอกครอบครัวทำไม
จนถึงตอนนี้ งานสามีเค้าผ่านไปหลายเดือนมากแล้ว พวกเค้าสองคนก็ยังมีพฤติกรรมเดิมๆ เพิ่มเติมการไปใส่บาตรด้วยกันทุกเช้า(หรือทำมานานแล้วก็ไม่ทราบ)

เราคุยกับแฟนเราหลายรอบละค่ะเรื่องผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวแม่คนนี้ ทุกครั้งที่คุยเค้าจะหงุดหงิด แล้วทุกครั้งที่หยิบเรื่องนี้มาพูดอีก(ซึ่งนานนานนนนนนนนกว่าจะเอามาพูดอีกรอบ เรารอจนไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงน่ะเลยพูด)เค้าก็ยิ่งหงุดหงิดหนักขึ้นเรื่อยๆ
เคลียร์กับแฟนตอนแรกๆ เราบอกว่าไม่ชอบที่ให้พวกเค้าโทรหากันบ่อยๆ เค้าเลยเปลี่ยนจากคุยให้เราได้ยินตามปกติ เป็นเดินหลบไปคุย
เคลียร์อีกรอบ เปลี่ยนจากเดินหลบไปคุยซึ่งเราไม่ชอบเพราะเหมือนมีความลับ เป็นคุยต่อหน้าเหมือนเดิม แต่คุยเบาๆกระซิบคุย
พอมาถึงตรงนี้เราเริ่มคิดละว่า หรือเป็นฉันเองที่งี่เง่า อะไรก็ไม่ถูกใจสักอย่าง T___T แต่แฟนไม่เคยเป็นแบบนี้กับใครเลย คนที่มาเคยชอบแฟนเรา เค้าก็เคยปฏิเสธแรงๆจนอีกฝ่ายทนไม่ได้ลาออกไปเลยก็มี
จากนั้นมาเราทนเก็บไว้ตลอด คือแสดงออกให้เค้ารู้นะว่า ฉันรู้ว่าพวกคุณคุยกัน หรือถามเลยว่าใครโทรมา(ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ แฟนมีมือถือสองเครื่อง ปกติคนอื่นจะโทรเข้าเครื่องหลัก มีแค่คนๆเดียวที่โทรเข้าเครื่องสำรอง) แฟนก็ตอบตรงๆแหละว่าเป็นคนนั้น แต่เราก็พยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ และพยายามนิ่ง... แฟนคบกับเรามาหลายปี เราแปลกไปแค่แว้บเดียวเค้าก็รู้ แต่เค้าก็นิ่งเหมือนกัน ถ้าฝ่ายใดฝ่ายนึงเริ่มพูดขึ้นมา ต้องทะเลาะกันอีกแน่ๆ เหนื่อยทะเลาะแล้วอะ

มีครั้งนึงเราทนไม่ไหว เราร้องไห้ต่อหน้าแฟนเลย บอกว่าเราไม่ชอบมากๆ เราหึง แฟนก็บอก คนนั้นอายุ50จะ60แล้วนะ อายุเท่าแม่เลยนะ ถ้าคิดเกินเลยจริงๆ สามีเค้าที่เสียไปต้องไม่สบายใจแน่ๆ พูดไปพูดมาเค้าก็หงุดหงิด เราก็โมโห เราถามว่าคนๆนี้เราแตะต้องไม่ได้เลยใช่ไหม เค้าบอกว่า ใช่ คนนี้เป็นผู้มีพระคุณมากๆ เป็นแม่ของเค้าอีกคน ด้วยความที่เราโมโหมาก เราก็บอกเลิก (นิสัยเสียของผู้หญิงค่ะคุณ) แฟนก็บอกว่าเค้าหวังดี เค้าเสียสามีเค้าไปแล้ว ไม่อยากให้แฟนเราเสียเราไปอีกคน แล้วแฟนก็บอกว่าให้เค้าออกจากงานเลยไหมจะได้ไม่มีปัญหา เราก็ไม่อยากให้เค้าเสียงาน
บอกตรงๆช็อกอะวันนั้น งงมาก ไม่อยากให้เรากับแฟนเลิกกัน แต่การมีตัวตนของคุณมันบั่นทอนความสัมพันธ์ของเรา เราไม่เข้าใจ เราเคยชินกับแฟนที่แสนดีของเรา เค้าดีทุกอย่างเลย เค้าเคยบอกว่าชีวิตเค้าเรากับแม่เค้าสำคัญที่สุด(เค้าไม่มีพ่อค่ะ) แต่ตอนนี้กลับมีผู้หญิงอีกคนเพิ่มขึ้นมา เป็นผู้หญิงที่เค้าเคยบอกว่าเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน เราไม่ชินกับอะไรแบบนี้ ......
จากนั้นมาเรานิ่งและไม่พูดเรื่องนี้อีก แต่สีหน้าเราแบบพยายามปั้นนิ่งนี่ยังไงแฟนก็รู้ จนตอนนี้ทุกครั้งที่คนนั้นโทรมา แฟนจะออกอาการแบบ โทรมาอะไรเยอะแยะ แกล้งทำเป็นหงุดหงิด เรารู้ว่าเค้าแกล้งทำ และเราเชื่อว่าเค้าก็รู้ว่าเรารู้
ล่าสุดวันนี้เอง เราเห็นมือถือเครื่องสำรองเค้าแวบๆว่าเปิดหน้าแมสเสจอยู่ เรากวาดสายตาไปอ่านแค่ว่า "ปิดเครื่องทั้งวันไม่แคร์คนทางนี้บ้างหรือไง" เป็นข้อความที่แฟนเราส่งไป คือรู้เลยว่าส่งหาใคร ที่จริงมีข้อความก่อนหน้านั้นอีกเยอะแต่เรายังไม่ทันอ่าน เราก็ทักไปว่า มือถือมีอะไรแว้บๆน่ะเธอ แล้วเอื้อมมือไปจะหยิบมือถือมาจากมือ(ปกติไม่ทำแบบนี้เลยค่ะเราถือว่าเป็นของส่วนตัวจะเอ่ยปากขอก่อนทุกครั้ง) แฟนเราเบี่ยงหลบเล็กๆ จิ้มมือถือสองสามที พอเราเอามาดู เราเดาถูก เค้าลบข้อความไปแล้ว เค้าก็ถามว่ามีอะไร เราก็บอกไปตรงๆว่า ไอ้ที่แว้บๆนั่นโดนลบหายไปแล้ว .. แน่นอน แฟนรู้ว่าเราไม่พอใจละ เค้าถามว่าเป็นอะไร เราก็บอกว่าไม่เป็นไรค่ะ คำโกหกคำโตของผู้หญิง คือบอกไปก็ทะเลาะกันเรื่องเดิมๆ เราเบื่อจะคุยเรื่องนี้แล้ว

เอ่อออ รู้ตัวอีกทีเล่ายาวมาก 555 ขอพื้นที่ระบายนะคะ ถ้าอีกฝ่ายอายุพอๆกันไม่ห่างกันมากเราคงไฟท์แหลก แต่นี่อายุรุ่นแม่ วัยใกล้เกษียณ จากที่เราเห็นก็มีแค่การโทรหากันบ่อยๆ ไม่มากไปกว่านั้น (แต่ตอนอยู่ที่ทำงานนี่ไม่ทราบค่ะ) เราเชื่อว่ายังไม่มีความสัมพันธ์เกินเหมาะสม แต่อย่างที่บอกแหละค่ะว่าเราไม่ชินจริงๆ เรากับแฟนเคยคุยกันว่า ไม่มีอะไรมาทำให้เราจากกันได้ง่ายๆ นอกจากว่าใครสักคนจะเปลี่ยนใจไปรักใครใหม่อีกคน ซึ่งกับผู้หญิงคนนี้คงเป็นไปได้ยาก หรือต่อให้เกิดขึ้นจริงๆ แม่แฟนคงไม่ยอมรับลูกสะใภ้ที่อายุเท่าๆกับตัวเองหรอกค่ะ ... แต่ก็ตามหัวข้อล่ะค่ะ เราหึงมาก..... แต่ทำอะไรไม่ได้

ปลอบใจเราทีค่ะ ขอบคุณค่ะ T____T