สวัสดีครับ เรื่องราวของผมมีอยู่ว่า แฟนของผมเธอไปเรียนต่อที่ ประเทศออสเตเรีย 4 ปี เธอไปเมื่อประมาณ 28 ตุลาคมปีที่แล้ว จากวันนั้นมาก็ประมาณ 2 เดือนกว่าแล้วๆครับ คือช่วงแรกๆที่เธอไปเราก็คงยังติดต่อกันโดย Skype กันทุกวันในช่วงเย็นๆ เพราะเวลาเราไม่ตรงกัน เธอกำลังหางานทำไปด้วย ไปสมัครไว้ตามร้านต่างๆ เธอมีญาติอยุ่ที่นั่นครับ จุดเปลี่ยนของเรื่อง เริ่มประมาณ ต้นเดือน ธันวาคม ครับ คือ เธอได้งานที่ร้านอาหารไทยแห่งหนึ่ง เธอต้องเริ่มทำงานประมาณ 4 โมง เลิกงานประมาณ 5 ทุ่ม กว่าจะถึงห้องเธอก็ประมาณเที่ยงคืนกว่าๆครับนี่คือที่ผมทราบ
ผมจะ มานั่งรอ คุยกับเธอทุกเย็น แต่เธอเริ่มเปลี่ยนไป จากที่เคย Skype กันทุกวัน ก็กลายเป็นนานๆครั้ง และก็ กลายเป็นคุย facebook กัน ประมาณ 5 นาทีก่อนเธอจะนอน และเหลือแค่ไม่กี่ประโยคก่อนนอน ประมาณ 1-2 นาที ครับ ผมพยายามเข้าใจเธอว่าเธอคงจะเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ จนไม่อยากคุย หรือทำอะไร ช่วงแรกที่เธอไปเธอบอกกับผมว่า อยากให้ผมอดทนในความรักของเรา รอสักสองเดือน ให้อะไรหลายๆอย่างลงตัวกว่านี้ผมก็รอ ครับ ด้วยความที่ผมคิดถึงแฟนมาก ผมก็จะพิมพ์ข้อความทิ้งไว้ใน แชท เฟสบุ๊ค ใน ไลน์ ถามเธอทักเธอไปตลอดช่วงต้นเดือน ธันวาคม
แต่ เธอไม่อ่านแชทผมเลยครับ แต่เธอ like รูปภาพ ในเฟส ในอินสตราแกรม เปลี่ยนรูปโปรไฟล์ แต่ไม่อ่านแชทผมเลย ผมก็เริ่ม น้อยใจครับ จนผมตัดสินใจโทรไปหาเธอเลย ครั้งนึง เธอ รับครับแล้วเธอก็อธิบายว่า เธอเหนื่อย ไม่ค่อยมีเวลาที่จะได้คุย พอกลับจากทำงานก็อยากจะอาบน้ำ นอน อย่างเดียว ผมเลยถามเธอว่า เธอไม่ได้มีคนอื่นใช่มั้ย เธอบอกว่า (ขนาดกับพ่อแม่ที่บ้านยังไม่ค่อยได้คุยเลย) อยู่ที่นี่จะเอาเวลาที่ไหนไปมีคนอื่น พอถึงตอนนี้ เริ่มเข้าใกล้ช่วงปีใหม่แล้วครับ เธอบอกกับผมว่า เธอ จะติดต่อ โทรกลับมาหาผมแน่นอน โดยเธอบอกว่า ช่วง 28-30 ธันวาคม เธอไม่ต้องทำงาน ผมก็รอครับ รอ รอ แล้วก็รอ รอจนหมดปีใหม่ เข้าสู่วันที่ 1 มกราคม ความคิดถึงของผมมันหมดความอดทนครับ ทรมานมาก ผมเลยตัดสินใจโทรไปหาเธอกะว่าจะได้คุย จะได้อวยพรปีใหม่ และผมก็โทรไปครับ 3 ครั้ง ขึ้น "รอสาย" ตลอดผมก็คิดว่าเธอต้องเห็นแล้ว เด๋วเธอต้องติดต่อกลับมาหาผมแน่นอน แต่เธอไม่โทรกลับมาเลยครับ ผมเหมือนคนหมดสิ้นความหวังมากครับ ผมพูดปรึกษากับเพื่อนๆ เพื่อนก็บอกให้ทำใจ ผมเชื่อใจเธอตลอดครับ พยายามไม่คิดว่าเธอมีคนอื่น จนวันที่ 3 มกราคม ครับ ผม เล่น facebook และเธอก็ทักผมมาว่า "เธอเฉยๆแล้ว เธออยากอยู่คนเดียวมากกว่า ขอโทษด้วย ขอโทษจริงๆ" ผมก็งงว่าคืออะไรผมเลยลองอ่านแชทที่ผมเคยบ่นคิดถึงเธอไว้ต่างๆนาๆแต่เธอไม่ตอบ ผมถามเธอว่าเธอไม่คิดถึงผมบ้างเลยหรอ ทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมาหาผมบ้างเลย
ผมถามเธอว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมตัดสินใจนานจังทำไมถึงเพิ่งมาพูดเอาตอนนี้ เธอตอบผมว่า ....
ก็ไม่รู้เหมือนกันตอนแรกก็คิดว่ายังรักผมอยู่เลยไม่อยากพูดอะไรมาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปก็เหมือนเอาเปรียบผม เพราะเวลาไม่ตรงกันไม่ค่อยได้คุย และเธอก็ขี้เกลียดคุยด้วยแหละ ทำงานเยอะๆมันเหนื่อย พอผ่านไปสักพักเลยคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ดีต่อผมและดีต่อเธอ (ถ้าวันข้างหน้าเรายังเป็นเนื้อคู่กันก็คงได้กลับมาเจอกันอีก) นี้ คือที่เธอตอบผมมาครับ ผมก็พูดอะไรไม่ถูกครับ เลยตอบไปว่า เราเข้าใจแล้วละ ยังไงก็โชคดีนะใช้ชีวิตให้มีความสุขมากๆ ผมไม่ได้ถามเธอต่ออะไรเลย ว่าจริงๆแล้วเธอมีคนอื่นรึปล่าว เธอก็บอกว่า ที่ผ่านมาเธอรู้สึกดีมาตลอด และ ผมก็ ถามเธอว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย เธอก็ตอบ ว่า เป็นได้สิ๊ นี่คือเรื่องราวทั้งหมดครับ ถึงตอนนนี้มันเพิ่งผ่านมาได้ แค่ 5 วัน แต่ผมก็ยังพยายามทำใจว่ามันคือเรื่องจริงใช่มั้ย คนเราเปลี่ยนกันง่ายแบบนี้เลยหรอ หรือเพราะสถานะการณ์แบบนี้ ที่ผมไปพิมพ์โน่นี้ใส่แชทเธอไว้เลยทำให้เธอคิดว่า ผมเยอะ ผมงอแง หรือ เพราะอะไร เราถึงจบกันง่ายแบบนี้
ผมอยากขอความคิดเห็นหรือประสบการณ์ที่เหมือนๆกันหน่อยครับว่าใครเคยเป็นแบบนี้ ช่วยบอกผมหน่อยว่าผมควรทำใจจริงๆ หรือผมยังมีความหวังบ้าง เพราะตอนนี้ผมเป็นผู้ชายที่ติดอยู่กับความหลังมากเลยครับ ชีวิตอ้างว้างมาก .... T T
ผมควรทำอย่างไรกับ ความรักห่างไกลแบบนี้?
ผมจะ มานั่งรอ คุยกับเธอทุกเย็น แต่เธอเริ่มเปลี่ยนไป จากที่เคย Skype กันทุกวัน ก็กลายเป็นนานๆครั้ง และก็ กลายเป็นคุย facebook กัน ประมาณ 5 นาทีก่อนเธอจะนอน และเหลือแค่ไม่กี่ประโยคก่อนนอน ประมาณ 1-2 นาที ครับ ผมพยายามเข้าใจเธอว่าเธอคงจะเหนื่อยจากการทำงานจริงๆ จนไม่อยากคุย หรือทำอะไร ช่วงแรกที่เธอไปเธอบอกกับผมว่า อยากให้ผมอดทนในความรักของเรา รอสักสองเดือน ให้อะไรหลายๆอย่างลงตัวกว่านี้ผมก็รอ ครับ ด้วยความที่ผมคิดถึงแฟนมาก ผมก็จะพิมพ์ข้อความทิ้งไว้ใน แชท เฟสบุ๊ค ใน ไลน์ ถามเธอทักเธอไปตลอดช่วงต้นเดือน ธันวาคม
แต่ เธอไม่อ่านแชทผมเลยครับ แต่เธอ like รูปภาพ ในเฟส ในอินสตราแกรม เปลี่ยนรูปโปรไฟล์ แต่ไม่อ่านแชทผมเลย ผมก็เริ่ม น้อยใจครับ จนผมตัดสินใจโทรไปหาเธอเลย ครั้งนึง เธอ รับครับแล้วเธอก็อธิบายว่า เธอเหนื่อย ไม่ค่อยมีเวลาที่จะได้คุย พอกลับจากทำงานก็อยากจะอาบน้ำ นอน อย่างเดียว ผมเลยถามเธอว่า เธอไม่ได้มีคนอื่นใช่มั้ย เธอบอกว่า (ขนาดกับพ่อแม่ที่บ้านยังไม่ค่อยได้คุยเลย) อยู่ที่นี่จะเอาเวลาที่ไหนไปมีคนอื่น พอถึงตอนนี้ เริ่มเข้าใกล้ช่วงปีใหม่แล้วครับ เธอบอกกับผมว่า เธอ จะติดต่อ โทรกลับมาหาผมแน่นอน โดยเธอบอกว่า ช่วง 28-30 ธันวาคม เธอไม่ต้องทำงาน ผมก็รอครับ รอ รอ แล้วก็รอ รอจนหมดปีใหม่ เข้าสู่วันที่ 1 มกราคม ความคิดถึงของผมมันหมดความอดทนครับ ทรมานมาก ผมเลยตัดสินใจโทรไปหาเธอกะว่าจะได้คุย จะได้อวยพรปีใหม่ และผมก็โทรไปครับ 3 ครั้ง ขึ้น "รอสาย" ตลอดผมก็คิดว่าเธอต้องเห็นแล้ว เด๋วเธอต้องติดต่อกลับมาหาผมแน่นอน แต่เธอไม่โทรกลับมาเลยครับ ผมเหมือนคนหมดสิ้นความหวังมากครับ ผมพูดปรึกษากับเพื่อนๆ เพื่อนก็บอกให้ทำใจ ผมเชื่อใจเธอตลอดครับ พยายามไม่คิดว่าเธอมีคนอื่น จนวันที่ 3 มกราคม ครับ ผม เล่น facebook และเธอก็ทักผมมาว่า "เธอเฉยๆแล้ว เธออยากอยู่คนเดียวมากกว่า ขอโทษด้วย ขอโทษจริงๆ" ผมก็งงว่าคืออะไรผมเลยลองอ่านแชทที่ผมเคยบ่นคิดถึงเธอไว้ต่างๆนาๆแต่เธอไม่ตอบ ผมถามเธอว่าเธอไม่คิดถึงผมบ้างเลยหรอ ทำไมถึงไม่ติดต่อกลับมาหาผมบ้างเลย
ผมถามเธอว่า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ทำไมตัดสินใจนานจังทำไมถึงเพิ่งมาพูดเอาตอนนี้ เธอตอบผมว่า ....
ก็ไม่รู้เหมือนกันตอนแรกก็คิดว่ายังรักผมอยู่เลยไม่อยากพูดอะไรมาก แต่ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปก็เหมือนเอาเปรียบผม เพราะเวลาไม่ตรงกันไม่ค่อยได้คุย และเธอก็ขี้เกลียดคุยด้วยแหละ ทำงานเยอะๆมันเหนื่อย พอผ่านไปสักพักเลยคิดว่าอยู่คนเดียวดีกว่า ดีต่อผมและดีต่อเธอ (ถ้าวันข้างหน้าเรายังเป็นเนื้อคู่กันก็คงได้กลับมาเจอกันอีก) นี้ คือที่เธอตอบผมมาครับ ผมก็พูดอะไรไม่ถูกครับ เลยตอบไปว่า เราเข้าใจแล้วละ ยังไงก็โชคดีนะใช้ชีวิตให้มีความสุขมากๆ ผมไม่ได้ถามเธอต่ออะไรเลย ว่าจริงๆแล้วเธอมีคนอื่นรึปล่าว เธอก็บอกว่า ที่ผ่านมาเธอรู้สึกดีมาตลอด และ ผมก็ ถามเธอว่าเรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่มั้ย เธอก็ตอบ ว่า เป็นได้สิ๊ นี่คือเรื่องราวทั้งหมดครับ ถึงตอนนนี้มันเพิ่งผ่านมาได้ แค่ 5 วัน แต่ผมก็ยังพยายามทำใจว่ามันคือเรื่องจริงใช่มั้ย คนเราเปลี่ยนกันง่ายแบบนี้เลยหรอ หรือเพราะสถานะการณ์แบบนี้ ที่ผมไปพิมพ์โน่นี้ใส่แชทเธอไว้เลยทำให้เธอคิดว่า ผมเยอะ ผมงอแง หรือ เพราะอะไร เราถึงจบกันง่ายแบบนี้
ผมอยากขอความคิดเห็นหรือประสบการณ์ที่เหมือนๆกันหน่อยครับว่าใครเคยเป็นแบบนี้ ช่วยบอกผมหน่อยว่าผมควรทำใจจริงๆ หรือผมยังมีความหวังบ้าง เพราะตอนนี้ผมเป็นผู้ชายที่ติดอยู่กับความหลังมากเลยครับ ชีวิตอ้างว้างมาก .... T T