ริกัน บุรุษลึกลับผู้ปรากฏตัวเบื้องหน้าชิโรเอะและอาคัทสึกิได้เชื้อเชิญให้ทั้งสองมาพูดคุยด้วยที่ห้องสมุดใต้ดินขนาดใหญ่ที่แม้แต่นินจาสาวก็ยังทึ่งในจำนวนหนังสือ แต่ด้วยปริมาณหนังสือที่วางเต็มพื้นที่ไปหมด ทำให้ชายหนุ่มเจ้าของสถานที่หาน้ำมารับแขกไม่เจอเลยทีเดียว ชิโรเอะจึงหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าวิเศษออกมา และริกันก็โชว์ภูมิปัญญาออกมาว่ากระเป๋านั้นชื่ออะไร ใช้วัตถุดิบอะไร หนุ่มแว่นเองก็รู้สึกได้ทันทีถึงระดับความรู้ของอีกฝ่าย จนสงสัยขึ้นมาเลยว่าชายตรงหน้าตนเป็นใครกันแน่
(ริกันน่าจะใส่แว่นนะ 55)
ส่วนปาร์ตี้เด็กใหม่ พอนั่งพักกันเด็กหนุ่มก็คิดว่าอยากรีบลงไปดันเจี้ยนอีกรอบ ทว่ามีกฏตั้งเอาไว้ให้ลงดันเจี้ยนได้แค่วันละหน โทยะใจร้อนและคิดว่าทั้งที่พักแค่ชั่วโมงเดียวค่า HP และ MP ก็ฟื้นแล้วแท้ ๆ จนนาโอสึงุต้องออกมาปรามว่าให้ทำตามกฏนักผจญภัย ไม่งั้นก็กลับอากิบะไป
ตัดกลับมาที่ริกันซึ่งบอกว่าถึงจะบอกไปก่อนหน้านี้ว่าเป็นผู้ใช้เวทย์ แต่จริง ๆ เป็นนักวิทยาศาสตร์เวทย์มากกว่า ทำให้ชิโรเอะนึกได้ว่าคำแนะนำตัวแรกของริกันคือ ผู้ใช้เวทย์แห่งมิรัลเลค ชิโรเอะนึกได้ว่าเมื่อก่อนไอเทมสำคัญ ๆ ของเควสต์หรือตำนานเมืองจะมีพูดถึงนักปราชญ์แห่งมิรัลเลคเสมอ ซึ่งก็นึกว่าเป็นแค่ออกมาเป็นเนื้อหาเกมเฉย ๆ ไม่คิดว่าจะมีตัวตนจริงด้วย ทว่าริกันก็ตอบอย่างถ่อมตนว่านั่นเป็นตำแหน่งที่เขาสืบทอดต่อจากอาจารย์ซึ่งเขาไม่เคยใช้เลย ชิโรเอะแม้ภายนอกจะสงบแต่ข้างในใจนั้นตกใจไปแล้วว่า นี่ตรูเจอบุคคลสำคัญเข้าให้แล้วนี่หว่า คนที่น่ารู้เรื่องสำคัญเกี่ยวกับโลกใบนี้
ริกันก็เล่าว่าโลกนี้มีเวทย์มนต์มากมาย ขึ้นกับความกว้างของพื้นที่ที่ใช้ ไล่จากน้อยไปหามากคือระดับเคลื่อนไหว ระดับต่อสู้ ระดับปฏิบัติการ ระดับแทคติก ระดับกลยุทธ์ ระดับป้องกันประเทศ ระดับทวีป แล้วก็ระดับโลก ซึ่งเวทย์ที่เขาถนัดก็คือเวทย์ระดับโลก (ท่านเทพ!!)
ถ้าเทียบกับการแยกประเภทของนักผจญภัยแล้ว ระดับเคลื่อนไหวคือการใช้ดาบสู้ แต่ถ้าใช้เวทย์ด้วยจะนับเป็นระดับต่อสู้ ซึ่งเวทย์ระดับนี้จะชี้ชะตาของพันธมิตรหรือศัตรูได้ทั้งกลุ่ม หากเป็นระดับปฏิบัติการก็จะตัดสินสมรภูมิรบสองหรือสามแห่งพร้อมกันได้ ระดับแทกติกก็ตัดสินชะตาเมืองได้เลย ขณะที่ชิโรเอะตะลึงที่เมื่อก่อนไม่เคยมีเวทย์มนต์แบบนี้ให้ได้ยินมาก่อนเลย
ริกันก็อธิบายต่อไปว่าระดับกลยุทธ์ตัดสินผลของสงครามได้ ระดับป้องกันประเทศก็คือประเทศ ระดับทวีปก็คือทวีป และแน่นอนว่าระดับโลก ก็คือเวทย์มนต์ที่ควบคุมได้ทั้งชะตากรรม กฏ หรือสิ่งมีชีวิตทุกชนิดของโลกเลย แต่ชิโรเอะก็ถามว่าเวทย์ระดับนั้นมีอยู่จริงหรือ ริกันตอบว่าเท่าที่เขารู้เวทย์นี้ถูกใช้ไปแล้วสามครั้ง เป็นเวทย์ที่เรียกว่า World Fraction (แบ่งโลกเป็นส่วน ๆ)
ชิโรเอะถามกลับทันทีว่า "เหตุการณ์วันโลกาวิบัติ" สินะ ซึ่งริกันก็ดูจะคาดหมายอยู่แล้วว่าหนุ่มแว่นต้องเข้าใจอย่างรวดเร็ว เมื่อชิโรเอะต้องการรู้ถึงเหตุการณ์ World Fraction ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ริกันจึงตอบว่าคงต้องเล่ายาวนะถ้าไม่ว่ากัน
[ คั่นฉากด้วยมิโนริทบทวนตัวเองเงียบ ๆ ว่า เงียบต่อไปจะดีเรอะเรา ]
ราว 350 ปีก่อน เป็นยุครุ่งเรืองของโลกแห่งเอลเดอร์เทล (แต่ไอ้ที่บินบนฟ้าทำไมมันยังกะเครื่องบินรบหว่า) ในตอนนั้นมีเผ่ามนุษย์ เอลฟ์ คนแคระ และอัลฟ์ อยู่ร่วมกันอยู่ 4 เผ่า
เผ่าอาล์ฟนั้นรักการคิดค้นเวทย์ใหม่ ๆ แล้วก็เก่งกาจเหนือล้ำเผ่าใด ทว่าเพราะเป็นประเทศเล็ก ประชากรน้อย ซ้ำยังปิดตัวไม่ยุ่งกะใคร เลยโดนเผ่าอื่นรวมกันเอาจำนวนเข้าจัดการ ชิโรเอะแปลกใจเลยถามว่าแต่เขาเป็นลูกครึ่งเผ่าอัลฟ์นะ ริกันจึงตอบความจริงอันโหดร้ายว่า เพราะหลังสงครามเผ่าอัลฟ์ถูกจับไปเป็นทาส ทายาทหลังจากนั้นจึงล้วนเป็นลูกครึ่งทั้งนั้น ส่วนอาณาจักรอัลฟ์ก็ถูกทำลาย ต่อมาเจ้าหญิง 6 พระองค์ ลูเควนเจ ก็ถือกำเนิด (งอกมาจากดินเรอะ!! เจ้าหญิงหรือไททันแน่ฟระ) ซึ่งเจ้าหญิงทั้งหกไม่รู้จักกัน เลยไม่สนใจคนอื่น ทว่าแต่ละองค์ต่างก็สาบานจะแก้แค้น บางองค์ก็ไปล่อลวงผู้ต้องการอำนาจ บางองค์ก็เป็นผู้นำให้เผ่าอัลฟ์ที่เหลือ และนำโลกเข้าสู่งสงครามโลก เอ๊ย ความยุ่งเหยิงอีกรอบ เหล่าเจ้าหญิงทั้งหกปราชัย แล้วตอนนั้นเอง World Fraction ก็ถูกใช้เป็นครั้งแรกโดยฝีมือเผ่าอัลฟ์ ทว่าไม่หลงเหลือวิธีการและเวทย์มนต์ที่ใช้เลย แต่ผลที่เกิดตามมาคือ อมนุษย์ (กอบลิน) ก็กำเนิดขึ้นมาบนโลก ทั้งที่สามร้อยกว่าปีก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเลย ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะสงครามทำให้มีวิญญาณปริมาณมหาศาล จึงก่อกำเนิดกลายเป็นกอบลิน กอบลินมากมายรุกไล่มนุษย์ไปทั่วผืนแผ่นดินจนเข้าสู่ยุคมืด และดูเหมือนการแก้แค้นของเหล่าลูเควนเจจะสำเร็จในที่สุด
และเพื่อจะต่อกรกับเหล่าอมนุษย์ เผ่ามนุษย์จึงใช้เวทย์ของอัลฟ์สร้างเผ่าแมว เผ่าหมาป่า เผ่าจิ้งจอก กึ่งสัตว์ ซึ่งสร้างโดย "ผู้มาก่อน" ซึ่งเป็น NPC ผู้เก่งกาจประมาณผู้กล้าในตำนาน ริกันบอกว่าขอเรียกเรื่องนี้ว่า Spirit Theory และขอพักเรื่องนี้ไว้ก่อน และหันมาเล่าต่อไปว่า ถึงจะมีเผ่ากึ่งสัตว์แล้ว แต่อมนุษย์ตายไปก็เกิดใหม่เรื่อย ๆ ชิโรเอะคิดว่า Respawn มันก็เป็นระบบของเกมตั้งแต่ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว เพราะไม่งั้นถ้ากลุ่มไหนจัดการไป แล้วกลุ่มอื่นมาไม่เจอกอบลินเกิดใหม่ก็ไม่ต้องเล่นอะไรกันพอดี
[Spoil] Log Horizon Episode 14 World Fraction
(ริกันน่าจะใส่แว่นนะ 55)
ส่วนปาร์ตี้เด็กใหม่ พอนั่งพักกันเด็กหนุ่มก็คิดว่าอยากรีบลงไปดันเจี้ยนอีกรอบ ทว่ามีกฏตั้งเอาไว้ให้ลงดันเจี้ยนได้แค่วันละหน โทยะใจร้อนและคิดว่าทั้งที่พักแค่ชั่วโมงเดียวค่า HP และ MP ก็ฟื้นแล้วแท้ ๆ จนนาโอสึงุต้องออกมาปรามว่าให้ทำตามกฏนักผจญภัย ไม่งั้นก็กลับอากิบะไป
ตัดกลับมาที่ริกันซึ่งบอกว่าถึงจะบอกไปก่อนหน้านี้ว่าเป็นผู้ใช้เวทย์ แต่จริง ๆ เป็นนักวิทยาศาสตร์เวทย์มากกว่า ทำให้ชิโรเอะนึกได้ว่าคำแนะนำตัวแรกของริกันคือ ผู้ใช้เวทย์แห่งมิรัลเลค ชิโรเอะนึกได้ว่าเมื่อก่อนไอเทมสำคัญ ๆ ของเควสต์หรือตำนานเมืองจะมีพูดถึงนักปราชญ์แห่งมิรัลเลคเสมอ ซึ่งก็นึกว่าเป็นแค่ออกมาเป็นเนื้อหาเกมเฉย ๆ ไม่คิดว่าจะมีตัวตนจริงด้วย ทว่าริกันก็ตอบอย่างถ่อมตนว่านั่นเป็นตำแหน่งที่เขาสืบทอดต่อจากอาจารย์ซึ่งเขาไม่เคยใช้เลย ชิโรเอะแม้ภายนอกจะสงบแต่ข้างในใจนั้นตกใจไปแล้วว่า นี่ตรูเจอบุคคลสำคัญเข้าให้แล้วนี่หว่า คนที่น่ารู้เรื่องสำคัญเกี่ยวกับโลกใบนี้
ริกันก็เล่าว่าโลกนี้มีเวทย์มนต์มากมาย ขึ้นกับความกว้างของพื้นที่ที่ใช้ ไล่จากน้อยไปหามากคือระดับเคลื่อนไหว ระดับต่อสู้ ระดับปฏิบัติการ ระดับแทคติก ระดับกลยุทธ์ ระดับป้องกันประเทศ ระดับทวีป แล้วก็ระดับโลก ซึ่งเวทย์ที่เขาถนัดก็คือเวทย์ระดับโลก (ท่านเทพ!!)
ถ้าเทียบกับการแยกประเภทของนักผจญภัยแล้ว ระดับเคลื่อนไหวคือการใช้ดาบสู้ แต่ถ้าใช้เวทย์ด้วยจะนับเป็นระดับต่อสู้ ซึ่งเวทย์ระดับนี้จะชี้ชะตาของพันธมิตรหรือศัตรูได้ทั้งกลุ่ม หากเป็นระดับปฏิบัติการก็จะตัดสินสมรภูมิรบสองหรือสามแห่งพร้อมกันได้ ระดับแทกติกก็ตัดสินชะตาเมืองได้เลย ขณะที่ชิโรเอะตะลึงที่เมื่อก่อนไม่เคยมีเวทย์มนต์แบบนี้ให้ได้ยินมาก่อนเลย
ริกันก็อธิบายต่อไปว่าระดับกลยุทธ์ตัดสินผลของสงครามได้ ระดับป้องกันประเทศก็คือประเทศ ระดับทวีปก็คือทวีป และแน่นอนว่าระดับโลก ก็คือเวทย์มนต์ที่ควบคุมได้ทั้งชะตากรรม กฏ หรือสิ่งมีชีวิตทุกชนิดของโลกเลย แต่ชิโรเอะก็ถามว่าเวทย์ระดับนั้นมีอยู่จริงหรือ ริกันตอบว่าเท่าที่เขารู้เวทย์นี้ถูกใช้ไปแล้วสามครั้ง เป็นเวทย์ที่เรียกว่า World Fraction (แบ่งโลกเป็นส่วน ๆ)
ชิโรเอะถามกลับทันทีว่า "เหตุการณ์วันโลกาวิบัติ" สินะ ซึ่งริกันก็ดูจะคาดหมายอยู่แล้วว่าหนุ่มแว่นต้องเข้าใจอย่างรวดเร็ว เมื่อชิโรเอะต้องการรู้ถึงเหตุการณ์ World Fraction ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ริกันจึงตอบว่าคงต้องเล่ายาวนะถ้าไม่ว่ากัน
[ คั่นฉากด้วยมิโนริทบทวนตัวเองเงียบ ๆ ว่า เงียบต่อไปจะดีเรอะเรา ]
ราว 350 ปีก่อน เป็นยุครุ่งเรืองของโลกแห่งเอลเดอร์เทล (แต่ไอ้ที่บินบนฟ้าทำไมมันยังกะเครื่องบินรบหว่า) ในตอนนั้นมีเผ่ามนุษย์ เอลฟ์ คนแคระ และอัลฟ์ อยู่ร่วมกันอยู่ 4 เผ่า
เผ่าอาล์ฟนั้นรักการคิดค้นเวทย์ใหม่ ๆ แล้วก็เก่งกาจเหนือล้ำเผ่าใด ทว่าเพราะเป็นประเทศเล็ก ประชากรน้อย ซ้ำยังปิดตัวไม่ยุ่งกะใคร เลยโดนเผ่าอื่นรวมกันเอาจำนวนเข้าจัดการ ชิโรเอะแปลกใจเลยถามว่าแต่เขาเป็นลูกครึ่งเผ่าอัลฟ์นะ ริกันจึงตอบความจริงอันโหดร้ายว่า เพราะหลังสงครามเผ่าอัลฟ์ถูกจับไปเป็นทาส ทายาทหลังจากนั้นจึงล้วนเป็นลูกครึ่งทั้งนั้น ส่วนอาณาจักรอัลฟ์ก็ถูกทำลาย ต่อมาเจ้าหญิง 6 พระองค์ ลูเควนเจ ก็ถือกำเนิด (งอกมาจากดินเรอะ!! เจ้าหญิงหรือไททันแน่ฟระ) ซึ่งเจ้าหญิงทั้งหกไม่รู้จักกัน เลยไม่สนใจคนอื่น ทว่าแต่ละองค์ต่างก็สาบานจะแก้แค้น บางองค์ก็ไปล่อลวงผู้ต้องการอำนาจ บางองค์ก็เป็นผู้นำให้เผ่าอัลฟ์ที่เหลือ และนำโลกเข้าสู่งสงครามโลก เอ๊ย ความยุ่งเหยิงอีกรอบ เหล่าเจ้าหญิงทั้งหกปราชัย แล้วตอนนั้นเอง World Fraction ก็ถูกใช้เป็นครั้งแรกโดยฝีมือเผ่าอัลฟ์ ทว่าไม่หลงเหลือวิธีการและเวทย์มนต์ที่ใช้เลย แต่ผลที่เกิดตามมาคือ อมนุษย์ (กอบลิน) ก็กำเนิดขึ้นมาบนโลก ทั้งที่สามร้อยกว่าปีก่อนหน้านี้ไม่เคยมีเลย ซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะสงครามทำให้มีวิญญาณปริมาณมหาศาล จึงก่อกำเนิดกลายเป็นกอบลิน กอบลินมากมายรุกไล่มนุษย์ไปทั่วผืนแผ่นดินจนเข้าสู่ยุคมืด และดูเหมือนการแก้แค้นของเหล่าลูเควนเจจะสำเร็จในที่สุด
และเพื่อจะต่อกรกับเหล่าอมนุษย์ เผ่ามนุษย์จึงใช้เวทย์ของอัลฟ์สร้างเผ่าแมว เผ่าหมาป่า เผ่าจิ้งจอก กึ่งสัตว์ ซึ่งสร้างโดย "ผู้มาก่อน" ซึ่งเป็น NPC ผู้เก่งกาจประมาณผู้กล้าในตำนาน ริกันบอกว่าขอเรียกเรื่องนี้ว่า Spirit Theory และขอพักเรื่องนี้ไว้ก่อน และหันมาเล่าต่อไปว่า ถึงจะมีเผ่ากึ่งสัตว์แล้ว แต่อมนุษย์ตายไปก็เกิดใหม่เรื่อย ๆ ชิโรเอะคิดว่า Respawn มันก็เป็นระบบของเกมตั้งแต่ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว เพราะไม่งั้นถ้ากลุ่มไหนจัดการไป แล้วกลุ่มอื่นมาไม่เจอกอบลินเกิดใหม่ก็ไม่ต้องเล่นอะไรกันพอดี