จดหมายจากอดีต

หลังจากผ่านพ้น วิกฤติมหกรรมเวรวันเว้นวัน ช่วงปีใหม่
มีโอกาสได้เก็บห้องรื้อข้าวของเก่าๆ เจอสมุดไดอารีสมัยเป็นปีสี่น่ารัก

พอเปิดอ่านดูแล้วก็อึ้งไป ไม่น่าเชื่อว่า จะเคยมีพลังขนาดนั้น
และไม่น่าเชื่อว่า กาลเวลาทำจะทำร้ายเราได้ขนาดนี้
นับถือความคิดของตัวเองตอนที่เด็กกว่านี้
ในขณะที่โตขึ้น พลังใจกับหมดลงไปทีละนิด อยู่ไปวันๆ
ทำงานรูทีน ลืมความสุข ความสนุก ลืมแรงบันดาลใจ เหมือนเครื่องจักรอะไรสักอย่าง
ในช่วงชีวิตที่มีแต่เวรกับนอน โชคดีจริงๆ ที่ตัวเองในอดีตส่งของขวัญปีใหม่มาให้ มันดีกับสภาพจิตใจเรามาก จนต้องเอามาแชร์^^

สำหรับคนที่กำลังท้อ หรือหมดไฟในเส้นทางที่กำลังเดิน
อย่าลืมนะคะ ว่าเรามาทางนี้เพราะอะไร เพื่อใคร หรือเพื่ออะไร
ขอให้ทุกคนมีแรงค่ะ สวัสดีปีใหม่