เมื่อวานนี้หนูกับเพื่อนไปเที่ยวสวนผึ้งกับเพื่อน ประทับใจมากๆและชื่นชมคนราชบุรีที่มีน้ำใจพาไปส่งถึงที่ เพราะไปเที่ยวโดยไม่มีรถส่วนตัวและระยะทางของอ.สวนผึ้งไกลมากและเปลี่ยวด้วย ได้ไปเที่ยวหลายที่แต่เวลามีจำกัดเลยต้องกลับก่อนสี่โมงเย็น เพราะรถมีจำกัดและจะมืดค่ำเสียก่อน เรื่องที่เสียความรู้สึกคือได้ไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำไข่ต้มที่บ้านหอมเทียน ปัญหาคือ เราสั่งก๋วยเตี๋ยวไปสองชามแล้วรอครึ่งชั่วโมง ปรากฏว่าน้องต้องเขียนใส่กระดาษให้พี่นะ อ้าวแต่เราเห็นคนอื่นสั่งกันแม่ค้าก็จดให้ เราไม่ว่าอะไรก็มทำตาม รออีกยี่สิบนาที พอได้ก๋วยเตี๋ยวแล้วบอกว่าไข่ต้มหมด ทั้งที่ได้ยินแม่ค้าพูดว่าไข่จะได้แล้ว พอดีเราสองคนกหน้าเด็กและแต่งตัวเหมือนเด็กเลยคิดว่าไม่ค่อยมีตังค์และไม่ค่อยจะบริการ อีกทั้งน้ำก็ไม่เสริฟ์ คิดราคาเต็มทั่งๆที่ไม่ใส่ไข่ให้ เข้าใจว่าลูกค้าเยอะ แต่แม่ค้าก็เยอะแต่เลือกที่จะไม่บริการคนที่ดูเหมือนไม่มีตังค์ และเลือกลูกค้าที่มีตังค์ ที่สำคัญลวกเส้นไม่สุก แล้วบอกว่าคงกินได้แหละ กล้าพูด ลูกค้าเข้ามากินเพราะหิว รอนาน ถ้าเลือกได้คงไปกินที่อื่น บางคนกวักมือเรียกขอน้ำยังทำเฉย แย่มาก หนูกับเพื่อนมาเล่าให้ฟังคือไม่อยากให้บ้านหอมเทียนแย่ไปด้วย ใครคนไหนโดนแบบนี้ร่วมกันเล่าด้วยนะค่ะ เพราะสวนผึ้งน่าเที่ยวมากไม่อยากให้มาเสียเพราะจุดเล็กๆ