หากทุกๆการกระทำในโลกนี้ต้องมีเหตุผล อย่างนั้นโลกนี้ก็ไม่มีคำว่าน้ำใจและความรักแล้ว

หากทุกๆการกระทำในโลกนี้ต้องมีเหตุผล อย่างนั้นโลกนี้ก็ไม่มีคำว่าน้ำใจและความรักแล้ว
ตามหัวเรื่องเลยครับ ผมเข้าใจหัวอกกำนันดี บางเรื่องที่มันไร้เหตุผลสิ้นดี ท่านกำนันก็ยังทำเพราะคำว่าน้ำใจ แต่กระนั้น"ลูกผู้ชายมีบ้างมิอาจกระทำ..มีบ้างมิอาจไม่กระทำ" ผมก็อยากให้ท่านกำนันลองพิจารณาถึงผลกระทบทั้งทางตรงและทางอ้อมบ้าง ลองคิดถึงใจคนอื่นบ้าง

แต่ดูเหมือนว่าท่านกำนันจะ"ยอมเป็นหยกแหลกลาญ..ดีกว่าเป็นกระเบื้องสมบูรณ์" ตั้งใจจะกระทำการครั้งนี้ให้ลือลั่นสนั่นทุ่ง ไม่เป็นไรครับ"ขอเพียงในหัวใจสว่างไสว..ไยต้องกลัวความมืด?" ถ้าท่านกำนันมีหัวใจที่บริสุทธิ์จริงๆไม่ต้องกลัวครับ

แต่ถ้าหากจิตใจของท่านกำนันไม่บริสุทธิ์"ต่ำใต้แม้ไพศาล..ไม่มีที่ให้ยืนหยัดทรงกาย"เกรงว่าท่านกำนันจะต้องตามพี่แม้วผมไปเป็นเพื่อนแน่ๆ

ใจผมยังหวังว่าท่านกำนันจะสามารถ"วางดาบประหาร..สำเร็จเป็นอรหันต์" แต่ใจก็เกรงว่า"สุราคารวะไม่ดื่ม..พาลดื่มสุราจับกรอก" ส่งผลเสียต่อท่านกำนันและคณะทั้งทางตรงและทางอ้อม

ดีที่สุดเลยครับท่านกำนัน "เมื่อสยบใจคู่ต่อสู้ลงได้ ก็ไม่จำเป็นต้องใช้กระบี่" ผมเองก็ทราบว่าท่านก็ทำอยู่ แต่มันเป็นสิ่งที่ทำแล้วจะไม่พบกับความสูญเสียใดๆ เพียงแต่ต้องใช้ความอดทนกับการรอคอย

ด้วยความเคารพอย่างสูง