ถึง...คุณล็อกอินนามย่อว่า... "_ง_ว_ _เ_น_นๆ_อ_ก_น_ริง_" [กระทู้ชมพูอมเทา]

คือ...เริ่มไงดีละ...แบบว่า

ผมชอบคุณ...ชอบมาก...ไม่รู้ว่าเพราะอะไร...แต่ผมชอบ



ผมบอกตรงนี้เลยว่า "ผมเป็นคนชอบคนง่าย...แต่รักคนยาก"

และผมไม่เคยบอกป่าวประกาศว่าผมชอบใครอะไรแบบนี้ด้วย...ผมมักจะบอกว่า"ถึงใครคนหนึ่งเสมอ"...นะ



แต่เพราะวันนี้ หลังจากที่คุยกันมาได้สักพัก...ผมรู้ว่าคุณยังลืมแฟนเก่าไม่ได้...ผมรู้ว่าคุณไม่ค่อยมีเวลา...





ผมอยากให้คุณรู้ว่า...ผมไม่มีแผนการอะไรทั้งสิ้น...ผมแค่ชอบคุณและอยากจะบอกคุณ ผมอัดอั้นมานาน...ด้วยความที่ผมดูคนจากตัวอักษร ดูความรู้สึกผ่านตัวหนังสือ...บ่อยๆ ผมรู้สึกว่าผมต้องบอก...บอกอะไรสักอย่างออกไป... ผมจึงใช้พื้นที่ตรงนี้ พื้นที่ๆผมรู้จักคุณเป็นครั้งแรก...ผมรู้สึกว่าคุณเป็นคนพิเศษ...คุณเป็นคนแรกที่ผมยังไม่เคยเห็นหน้า(เพราะคุณไม่เคยให้ดู)ผมแค่ดูตัวอักษร ตัวหนังสือที่คุณพิมพ์มาทักทายผม คุย กับผม และผมก็ชอบคุณ...และคุณก็เป็นคนแรกที่ทำให้ผมต้องตั้งกระทู้แบบนี้ขึ้นมา...

ผมอยากมอบเพลงนี้ให้คุณ อยากให้คุณรู้ว่า...



ก็เธอนั้นแค่คนคนหนึ่ง จะรักไม่รักช่างเธอ...ให้ฉันงมงายต่อไป
แค่ได้รักได้คิดได้ชอบ...สุขแบบทุกข์ๆ อย่างนี้ก็พอ
นี่ตัวเราคงคล้ายดังหมาเห่าเรือบิน...จนสิ้นใจยังไม่ได้ยล
ไม่กวนใจให้หมอง ไม่รักไม่ว่าอะไร...คิดได้ฝ่ายเดียวก็พอ
ใจหนอหนอ ฉันเป็นสุขเหลือเกิน


อยากจะบอกแค่นี้แหละ...ไม่หวังให้เธอจะตอบรับกลับคืน...แค่อยากจะบอกความรู้สึกที่มีออกไป...

ตามนั้นย์...นะ ใครคนหนึ่ง...
นับจากนี้จะเป็นยังไงต่อไป
ก็ขึ้นอยู่กับ...บุญกรรมที่มีละนะ...