กระทู้เก่า เล่าใหม่ - น ก ฟ้ า (เพียงเปน . . . ความฝันกลางดึก . . .)

.     นกเอ๋ย . . . นกฟ้า เจ้าการเวก
มนตร์ที่เสก ลมที่เป่า เจ้าใช่ไหม
ช่างอ้อนออด พลอดพร่ำ ร่ำพิไร
ข้าหวามใจ หวิวหวาด แทบขาดรอน

     กว่าจะรู้ ว่าหลวมใจ ไปรักเจ้า
ตรึงแนบเนา ก็เกินกาย จะถ่ายถอน
โอ้อกเอ๋ย ได้เพียงเฝ้า เว้าหวานวอน
เถอะมานอน หนุนตัก ที่ภักดี

     นภากาศ ยามสลัว น่ากลัวนัก
จงหยุดพัก โผผิน ทุกถิ่นที่
มาฟังหริ่ง เรไร ในราตรี
ณ ที่นี้ เถิดนกน้อย เจ้ากลอยใจ

     เห่เอ๋ย . . . เห่ช้า เจ้าการเวก
ต่างหมอนเมฆ มีอ้อมแขน หนุนแทนได้
มีจุมพิต รักอุ่น ละมุนละไม
หลับตาไว้ . . . เถิดที่รัก . . . จักฝันดี.


จากคุณ : พจนารถ๓๒๒     
เขียนเมื่อ : 14 ธ.ค. 53 03:03:32