บันทึกของผู้เฒ่า ๑ ม.ค.๕๗

บันทึกของผู้เฒ่า

ที่ปรึกษาหนังเหนียว


        ผมได้เคยเล่าแล้วว่า ผมเขียนเรื่องให้ นิตยสาร ทหารสื่อสาร ตั้งแต่ประมาณ พ.ศ.๒๕๐๓ และได้รับแต่งตั้งให้ประจำกองบรรณาธิการ เมื่อ พ.ศ.๒๕๑๘ สุดท้ายได้เป็น ผู้ช่วยบรรณาธิการ เมื่อ พ.ศ.๒๕๓๐ จนถึง พ.ศ.๒๕๓๕ จึงได้เกษียณอายุราชการ เมื่อเดือนตุลาคม

        ขณะที่เขียนอยู่ก็ใช้นามปากกาหลายชื่อ พอพ้นหน้าที่ก็เขียนอำลาผู้อ่านหมดทุกชื่อ แต่ความจริงแล้ว ก็ไม่ได้ลาไปไหน ยังคงเขียนเรื่องส่งมาให้ นิตยสารทหารสื่อสาร ทุกปี และก็ได้รับความกรุณาจากบรรณาธิการลงพิมพ์ให้เสมอ

        จนกระทั่งเมื่อหลายปีที่ผ่านมาแล้ว มีชื่อของผมต่อท้าย ชื่ออดีตท่านเจ้ากรม ในตำแหน่งที่ปรึกษา แต่เดิมที่ปรึกษาจะเป็นชื่ออดีตเจ้ากรมเท่านั้น พอเห็นชื่อและเพื่อนโทรศัพท์มาแสดงความยินดีด้วย ก็บอกว่าคงมีการปรู๊พผิด เดือนต่อไปเขาคงแก้ไข แต่ชื่อนั้นก็คงอยู่มาจนบัดนี้ ผมก็ไม่อาจจะปฏิเสธ ตำแหน่งอันมีเกียรตินั้นได้ และผมก็ส่งเรื่องมาตลอดทุกปี ตั้งแต่ปีแรกที่ออกจากราชการ ผ่าน รอบ ๗๒ ปี ของทหารสื่อสาร พ.ศ.๒๕๓๙ ท่านเจ้ากรมก็เรียกให้ไปช่วยจัดทำหลายรายการ เมื่อครบรอบ ๘๔ ปี พ.ศ.๒๕๕๑ ก็ส่งเรื่องมาตามปกติ

        มาถึงฉบับปีที่แล้ว ครบรอบ ๘๙ ปี พ.ศ.๒๕๕๖ จึงลองหันไปทบทวน เรื่องราวต่าง ๆ ที่เขียนไว้เป็นบันทึกพงศาวดาร  ให้ชื่อว่า พงศาวดารทหารสื่อสาร ในรอบศตวรรษแรก เป็นจำนวน ๕๐ เรื่องพอดี เรื่องเหล่านั้นจะคงอยู่ต่อไปนานแสนนาน

        แม้ว่าเมื่อนิตยสารทหารสื่อสาร ครบรอบ ๑๐๐ ปี และที่ปรึกษาผู้นี้จะมีอายุถึง ๙๓ ปี ซึ่งน่จะไม่มีแรงเคาะคอมพิวเตอร์แล้ว ก็คงมีท่านผู้อื่นเขียน พงศาวดารทหารสื่อสาร นี้ต่อไปไม่รู้จบ เพราะเหล่าทหารสื่อสาร นั้นจะอยู่คู่กับกองทัพบกไทยตลอดไป

        ส่วนตัว ที่ปรึกษา ที่มีหลายนามปากกานี้ คงจะไม่หนังเหนียวอยู่กับ นิตยสารทหารสื่อสารไปจนชั่วฟ้าดินสลาย   เป็นแน่แท้.

#########