ขอเจริญพร ขอเกริ่นก่อนแต่ก่อนอาตมาก่อนจะบวชได้เป็นสมาชิกในเวปนี้เกือบจะ10ปีแล้ว
แต่ก่อนส่วนใหญ่อยู่ในห้องสยาม ห้องศุภ ห้องสีลม ตอนมาบวชเป็นพระไม่ค่อยได้เล่น แต่ถ้าเข้าจะเข้ามาห้องศาสนา
พระเองก็เป็นพระเพิ่งบวชใหม่ บวชได้ 1 พรรษา เหตุที่บวชเพราะมองไปทางไหนก็มืดไปหมด
เพราะอาจจะเป็นเพราะเราทำร้ายตัวเองมาตลอด อยู่ในสังคมที่มีแต่อบายมุข ใช้เงินซื้อความสุข
แต่นั้นก็ทำให้มันเป็นบทเรียนอันมีค่า เวลาไปสอนคนอื่นได้
พอดีมีคนรู้จักแนะนำให้ไปบวชที่หนองคาย เป็นเจ้าภาพบวชให้ บวชไปบวชมา ก็เลยคิดว่าต้องเรียนไม่งั้น จะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศาสนาพุทธเลย
ไปลงเรียนปี1 ของมหาลัยมหาจุฬา ก็เริ่มเรียนตอนที่อายุเข้าเลข 3 แต่พอไปเรียนแล้ว ได้รู้เลยเราเลือกถูกทางแล้ว
ได้รู้เกี่ยวประวัติพระพุทธเจ้าอันลึกซึ้ง ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับพระไตรปิฏก พอได้เรียนก็เลยอยากเอาสิ่งที่เราเรียนนำไปสอนบุคคลอื่นให้รู้บ้าง
ก็ไปสมัครสอนเป็นครูสอนศีลธรรมประจำโรงเรียนประถม สอนเด็กป1-ป3 รู้สึกตัวเองมีค่ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน
เล่าเรื่องตนเองซะยาว พอดีว่าปีใหม่นี้จะลงไปกรุงเทพ เพราะจะไปหาซื้อหนังสือตำราเรียน และก็ไปเยี่ยมโยมอาจารย์ที่บวชให้
วันนั้นลองนั่งคิดอยู่คนเดียว ปีใหม่ ทุกคนมักจะนึกถึงการฉลอง แต่บุคคลที่เขายังมีความทุกข์อยู่ล่ะเขาจะทำอย่างไร
เลยเข้าไปดูข้อมูลของ เด็กที่ป่วยระยะสุดท้ายก็น่าจะควรที่จะได้รับความสุขก่อนที่น้องๆเหล่านี้จะสู่ภพภูมิที่ดี
เลยคิดไว้ว่า ลงไปกรุงเทพคราวนี้จะไปเยี่ยมน้องๆ เอาขนม เอาตุ๊กตา เอาพร ไปฝากน้องๆทั้งที่โรงพยาบาลจุฬา โรงพยาบาลเด็ก
เลยคิดว่าห้องนี้ อาจจะมีคนที่ไม่ไปไหน ตอนปีใหม่ หรืออยากทำบุญช่วงนั้น ไม่ต้องการปัจจัย แต่อยากได้ตุ๊กตาหรือไม่ก็หนังสือนิทาน
เอาไว้ให้น้องเขารู้ว่า ยังมีอีกหลายๆคนยังเป็นห่วงและอยากส่งความสุขให้พวกเขา
สิ่งที่พระทำนี้ไม่ได้ทำเพื่อในฐานะพระสงฆ์ แต่ทำในฐานะเป็นคนไทยที่เกิดมาอยู่ร่วมกัน ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ถ้าใครมีความประสงค์ จะเอาตุ๊กตาหรือหนังสือนิทาน ส่งมาหลังไมค์ของอาตมาได้เลย ขออนุโมบุญล่วงหน้าสำหรับผู้ใจบุญทั้งหลาย
พระเชื่อว่า พูดร้อยครั้ง ก็ ไม่สู้ทำให้ดูครั้งเดียว
ขอเจริญพร พระภูบดี จันทสาโร ....
" มาชวนไปให้ความสุขแก่น้องๆที่ป่วยระยะสุดท้ายกัน"
แต่ก่อนส่วนใหญ่อยู่ในห้องสยาม ห้องศุภ ห้องสีลม ตอนมาบวชเป็นพระไม่ค่อยได้เล่น แต่ถ้าเข้าจะเข้ามาห้องศาสนา
พระเองก็เป็นพระเพิ่งบวชใหม่ บวชได้ 1 พรรษา เหตุที่บวชเพราะมองไปทางไหนก็มืดไปหมด
เพราะอาจจะเป็นเพราะเราทำร้ายตัวเองมาตลอด อยู่ในสังคมที่มีแต่อบายมุข ใช้เงินซื้อความสุข
แต่นั้นก็ทำให้มันเป็นบทเรียนอันมีค่า เวลาไปสอนคนอื่นได้
พอดีมีคนรู้จักแนะนำให้ไปบวชที่หนองคาย เป็นเจ้าภาพบวชให้ บวชไปบวชมา ก็เลยคิดว่าต้องเรียนไม่งั้น จะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับศาสนาพุทธเลย
ไปลงเรียนปี1 ของมหาลัยมหาจุฬา ก็เริ่มเรียนตอนที่อายุเข้าเลข 3 แต่พอไปเรียนแล้ว ได้รู้เลยเราเลือกถูกทางแล้ว
ได้รู้เกี่ยวประวัติพระพุทธเจ้าอันลึกซึ้ง ได้รู้เรื่องเกี่ยวกับพระไตรปิฏก พอได้เรียนก็เลยอยากเอาสิ่งที่เราเรียนนำไปสอนบุคคลอื่นให้รู้บ้าง
ก็ไปสมัครสอนเป็นครูสอนศีลธรรมประจำโรงเรียนประถม สอนเด็กป1-ป3 รู้สึกตัวเองมีค่ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน
เล่าเรื่องตนเองซะยาว พอดีว่าปีใหม่นี้จะลงไปกรุงเทพ เพราะจะไปหาซื้อหนังสือตำราเรียน และก็ไปเยี่ยมโยมอาจารย์ที่บวชให้
วันนั้นลองนั่งคิดอยู่คนเดียว ปีใหม่ ทุกคนมักจะนึกถึงการฉลอง แต่บุคคลที่เขายังมีความทุกข์อยู่ล่ะเขาจะทำอย่างไร
เลยเข้าไปดูข้อมูลของ เด็กที่ป่วยระยะสุดท้ายก็น่าจะควรที่จะได้รับความสุขก่อนที่น้องๆเหล่านี้จะสู่ภพภูมิที่ดี
เลยคิดไว้ว่า ลงไปกรุงเทพคราวนี้จะไปเยี่ยมน้องๆ เอาขนม เอาตุ๊กตา เอาพร ไปฝากน้องๆทั้งที่โรงพยาบาลจุฬา โรงพยาบาลเด็ก
เลยคิดว่าห้องนี้ อาจจะมีคนที่ไม่ไปไหน ตอนปีใหม่ หรืออยากทำบุญช่วงนั้น ไม่ต้องการปัจจัย แต่อยากได้ตุ๊กตาหรือไม่ก็หนังสือนิทาน
เอาไว้ให้น้องเขารู้ว่า ยังมีอีกหลายๆคนยังเป็นห่วงและอยากส่งความสุขให้พวกเขา
สิ่งที่พระทำนี้ไม่ได้ทำเพื่อในฐานะพระสงฆ์ แต่ทำในฐานะเป็นคนไทยที่เกิดมาอยู่ร่วมกัน ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ถ้าใครมีความประสงค์ จะเอาตุ๊กตาหรือหนังสือนิทาน ส่งมาหลังไมค์ของอาตมาได้เลย ขออนุโมบุญล่วงหน้าสำหรับผู้ใจบุญทั้งหลาย
พระเชื่อว่า พูดร้อยครั้ง ก็ ไม่สู้ทำให้ดูครั้งเดียว
ขอเจริญพร พระภูบดี จันทสาโร ....