นิทานเรื่อง:ช่างแก้ว

เจริญพรทุกท่าน วันนี้อาตมามีนิทานที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสนิทานเรื่องช่างแก้ว และก่อนที่จะตรัสนิทานเรื่องนี้พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสสอนก่อนว่า: ศิลปะของคฤหัสถ์มีมากชนิด ในศิลปะเว้นจากการเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่น เว้นจากอกุศลกรรม มีการงานของช่างแก้วและช่างทอง กิจการพวกนี้จัดว่าเป็นมงคล เพราะนำประโยชน์มาสู่โลก ต่อไปอาตมาจะเล่านิทาน อ่านไปต้องคิดกันไปนะ ในอดีตกาลในนิคมหนึ่ง ในกรุงพาราณสี แคว้นกาสี มีเศรษฐีคนหนึ่งมีสมบัติมาก แต่ลำพังเงินที่เขาฝังไว้ก็มีถึง ๔๐ โกฏิ ส่วนภรรยาของเศรษฐีนั้น พอตายแล้วก็ไปเกิดเป็นหนู อยู่ที่สมบัติเพราะความห่วงใยในทรัพย์ ต่อมาตระกูลนั้นถึงความพินาศมาโดยลำดับ แม้บ้านนั้นก็ถูกทิ้งหาที่หมายไม่ได้ ครั้งนั้น มีช่างแก้วคนหนึ่งปรารถนาจะทุบหินเพื่อที่จะเอาแก้วจึงรื้อหินในบ้านเก่าแล้วทุบ หนูตัวนั้นกำลังหากินอยู่เห็นช่างแก้วบ่อยๆเข้า ก็เกิดความรัก คิดว่า "ทรัพย์ของเรามีเยอะ จะให้เสียโดยใช่เหตุ เราจะร่วมมือกับนายคนนี้ ใช้สอยทรัพย์นั้น" แล้วคาบ กหาปณะ ๑ กหาปณะ ไปสำนักของช่างแก้ว ช่างแก้วเห็นหนู จึงทักหนูด้วยวาจาไพเราะว่า "เจ้าคาบกหาปณะมาทำไม่ ? " หนูกล่าวว่า "เจ้าจงเอาทรัพย์ไปใช้สอยด้วยตนเองเถิด แล้วซื้อเนื้อมาให้ข้าบ้าง" ช่างนำกหาปณะไปเรือน แล้วก็ซื้อเนื้อมาให้หนู หนูก็คาบเนื้อไปกิน หนูเอาทรัพย์ให้ช่างแก้วเหมือน หนูก็ได้กินเนื้อแบบนี้ทุกวัน ผลสุดท้ายหนูก็เอาทรัพย์ทั้งหมดให้ช่างแก้ว   จบบริบูรณ์
            ติดต่อได้ที่ Facebook: Wasuphon Suwachat
                              Email: Wasuphon.p@icloud.com