ไม่มีหลักการ แหล่งอ้างอิงในคำพูดอะไรมาจากเว็บดัง คนดัง หรือใคร
เป็นประโยคที่มาจากใจ "คนไทยคนนึง" ที่นั่งพิมพ์อยู่ตรงนี้
เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ไอ่สิ่งที่เรายังตอบคำถามกันได้ไม่เต็ม 100
ว่าทุกวันนี้เรากำลังเล่นกับอะไร เล่นกับใคร ใครจะทำอะไร ทำเพื่ออะไร
ส่งผลอะไรต่ออนาคตของประเทศไทย เรายังตอบกันได้ไม่เต็ม 100
ถ้าจะตอบแค่วลีที่ว่า "กำจัดคนเลวออกจากประเทศ" นั่นไม่ใช่ 100 นะ บอกเลย
โต๊ะ กับ เก้าอี้ มีให้นั่งคุย ให้นั่งถกเถียง เรากลับไม่ใช้
เราใช้ถนน ผู้คน บ้านเมือง เป็นเครื่องมือในการต่อรอง
เราบางคน ยืนหยัดที่จะอยู่บนพื้นฐานของความเกลียดชัง
อคติติดลบ จนลืมความเป็นคน คนที่ยืนอยู่แผ่นดินไทยด้วยกัน
เราบางคน เรียกหาความใสสะอาด แล้วกลับยืนชูมือยิ้มตระหง่าน
บนกองเลือดของเพื่อนร่วมชาติ ที่ต้องมาตายเพราะแค่คิดต่างทางการเมือง
แต่แกนนำกลับไม่ได้สูญเสียเท่าผู้ชุมนุมเลย แม้แต่นิดเดียว
แล้ววันนั้น .. ที่นี่ จะเหลือใคร ประเทศนี้จะเป็นยังไง
เราจะบอกลูกบอกหลานว่า เราฆ่ากันเพราะอะไร
แล้วลูกหลานจะลุกขึ้นมาฆ่ากันในอนาคตอีกไหม
ในเมื่อพวกเรา กลับทำตัวเป็นแบบอย่าง
ว่าหากใครคิดต่าง ให้เหยียบย่ำมัน ... อย่างนั้น ?
คิดว่าลูกหลานจะภูมิใจไชโย หรือเศร้าใจมากกว่ากัน ?
ถ้ากฏหมาย กติกาบ้านเมือง มันใช้ไม่ได้ ก็ต้องแก้ไขทำให้มันใช้ได้
อย่าใช้วิธีสกปรกในการแก้ปัญหา อย่าใช้ประชา ตามหาอธิปไตย
ด้วยการใช้เลือดเนื้อเป็นเครื่องมือ เป็นตัวประกัน เป็นตัวต่อรอง
วันนี้เรา อาจ ไม่ได้ต่อสู้กับแค่ตัวละครที่เราเห็นอยู่เบื้องหน้า
เพราะตัวละครที่น่ากลัวกว่า คือ ผู้กำกับ และคนเบื้องหลัง ที่เราไม่อาจเข้าถึง
กลับบ้าน.. คนไทยต้องกลับบ้าน ทุกคนกำลังตกอยู่ในอันตราย อย่าให้ต้องตายไปมากกว่านี้
กว่าประเทศจะสะอาด คนไทยอาจตายไปเกือบครึ่งประเทศ
เป็นประโยคที่มาจากใจ "คนไทยคนนึง" ที่นั่งพิมพ์อยู่ตรงนี้
เรากำลังทำอะไรกันอยู่ ไอ่สิ่งที่เรายังตอบคำถามกันได้ไม่เต็ม 100
ว่าทุกวันนี้เรากำลังเล่นกับอะไร เล่นกับใคร ใครจะทำอะไร ทำเพื่ออะไร
ส่งผลอะไรต่ออนาคตของประเทศไทย เรายังตอบกันได้ไม่เต็ม 100
ถ้าจะตอบแค่วลีที่ว่า "กำจัดคนเลวออกจากประเทศ" นั่นไม่ใช่ 100 นะ บอกเลย
โต๊ะ กับ เก้าอี้ มีให้นั่งคุย ให้นั่งถกเถียง เรากลับไม่ใช้
เราใช้ถนน ผู้คน บ้านเมือง เป็นเครื่องมือในการต่อรอง
เราบางคน ยืนหยัดที่จะอยู่บนพื้นฐานของความเกลียดชัง
อคติติดลบ จนลืมความเป็นคน คนที่ยืนอยู่แผ่นดินไทยด้วยกัน
เราบางคน เรียกหาความใสสะอาด แล้วกลับยืนชูมือยิ้มตระหง่าน
บนกองเลือดของเพื่อนร่วมชาติ ที่ต้องมาตายเพราะแค่คิดต่างทางการเมือง
แต่แกนนำกลับไม่ได้สูญเสียเท่าผู้ชุมนุมเลย แม้แต่นิดเดียว
แล้ววันนั้น .. ที่นี่ จะเหลือใคร ประเทศนี้จะเป็นยังไง
เราจะบอกลูกบอกหลานว่า เราฆ่ากันเพราะอะไร
แล้วลูกหลานจะลุกขึ้นมาฆ่ากันในอนาคตอีกไหม
ในเมื่อพวกเรา กลับทำตัวเป็นแบบอย่าง
ว่าหากใครคิดต่าง ให้เหยียบย่ำมัน ... อย่างนั้น ?
คิดว่าลูกหลานจะภูมิใจไชโย หรือเศร้าใจมากกว่ากัน ?
ถ้ากฏหมาย กติกาบ้านเมือง มันใช้ไม่ได้ ก็ต้องแก้ไขทำให้มันใช้ได้
อย่าใช้วิธีสกปรกในการแก้ปัญหา อย่าใช้ประชา ตามหาอธิปไตย
ด้วยการใช้เลือดเนื้อเป็นเครื่องมือ เป็นตัวประกัน เป็นตัวต่อรอง
วันนี้เรา อาจ ไม่ได้ต่อสู้กับแค่ตัวละครที่เราเห็นอยู่เบื้องหน้า
เพราะตัวละครที่น่ากลัวกว่า คือ ผู้กำกับ และคนเบื้องหลัง ที่เราไม่อาจเข้าถึง
กลับบ้าน.. คนไทยต้องกลับบ้าน ทุกคนกำลังตกอยู่ในอันตราย อย่าให้ต้องตายไปมากกว่านี้