เคยเป็นกันมั้ยครับ ? เบื่องานที่ทำอยู่ อยากออกมาเพื่อไปทำงานที่ชอบ แต่ลาออกไม่ได้ หรือไม่กล้าพอที่จะลาออก
ขอเล่าเรื่องราวของผมนะครับ ผมทำงานอยู่องค์กรชื่อดังแห่งหนึ่ง เงินเดือนปานกลาง แต่ก็ค่อนข้างมั่นคง อยู่นานก็รวย แต่ฟิวงานไม่ใช่สายตรงกับที่เรียนมา
ฝ่ายงานที่ผมทำอยู่ค่อนข้างหนัก และเหมือนเป็นลูกเมียน้อย เพราะมักจะถูกคนอื่นโยนงานมาให้พวกผมอยู่เสมอ ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะเหลียวมองหรือให้ความสำคัญ ขอกำลังคนสนับสนุน ของบเพิ่มไม่ค่อยจะให้ แต่กลับเอาไปลงที่อื่นที่งานเบากว่า
พวกผมจึงต้องอยู่กันอย่างตามมีตามเกิด เอาตัวรอดไปวันๆ ปริมาณงานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่จำนวนคนยังเหมือนเดิม บางครั้งเหนื่อยและท้อ แต่โชคยังดีที่มีหัวหน้าดี และมีเพื่อนร่วมงานที่ดี แต่ละคนมีความเป็นมืออาชีพ ทำให้บรรยากาศในที่ทำงานดีมากอยู่กันอย่างพี่น้อง ทำให้ผมพอจะมีกำลังใจที่จะอดทนอยู่ต่อไปได้
แต่ด้วยความที่งานที่ทำไม่ตรงกับสิ่งที่เรียนมา อยู่ไปนานๆเข้าก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ขึ้นทุกที และหากมองไปถึงอนาคตความก้าวหน้าผมอาจจะเสียเปรียบคนอื่น ผมจึงพยายามหางานใหม่ที่อยากทำ แต่มีหลายครั้งที่สัมภาษณ์ตรงกับธุระของที่ทำงานบ้างอะไรบ้าง จะลาก็ลำบากด้วยความที่คนน้อยและงานเยอะอยู่แล้วทำให้เกิดความเกรงใจ เพราะผมก็ไม่กล้าบอกที่ทำงานว่าผมหางานใหม่เพราะเดี๋ยวเค้าจะมองไม่ดีจะลาก็ต้องหาข้ออ้างดีๆเข้าไว้
งบานที่ผมอยากทำ บางที่ก็ต้องมีการสอบเข้า ซึ่งต้องเตรียมตัว อ่านหนังสือ แต่ด้วยความที่งานเยอะมาก บางทีก็ต้องกลับบ้านดึกดื่น ทำให้มีเวลาน้อยกว่าคนอื่น อย่างเด็กจบใหม่ที่ไฟยังแรง และมีเวลาว่างในการเตรียมตัว ซึ่งผมยอมรับเลยว่าผมไม่เก่งพอที่ตะทำงานหนักไปพร้อมกับการเตรียมตัวแบบนี่ได้ ผมพยายามกัดฟันสู้ อดทนทำงานไปเตรียมตัวไปมาแล้วแต่ไม่เคยสำเร็จ
ใจผมตอนนี้อยากจะลาออกเพื่อมาเตรียมตัวให้เต็มที่ เพราะการทำอะไรครึ่งๆกลางๆ หรือทำหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ยากที่จะสำเร็จ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว เพราะถ้าลาออกแล้ว ยังสอบตกข้อเขียนอีก แล้วระหว่างที่หางานนั้นจะเอาอะไรกิน ให้ไปขอพ่อแม่ไปก่อนก็เกรงใจ หลายครก็แนะนำว่าให้อดทนไปก่อนจะทิ้งงานที่มั่นคง ทุบหม้อข้าวตัวเองไปทำไมซึ่งก็จริง
แต่ทุกครั้งที่ผมต้องเจองานที่ตัวเองไม่ถนัด ที่มากขึ้นทุกทีๆ เจอการโยนงานจากทีอื่นที่มากขึ้นทุกที มันทำให้ผมยิ่งท้อ บอกตามตรงว่าตอนนี้แทบไม่มีใจจะอยู่ต่อแล้ว แต่พอคิดถึงภาระหนี้ที่ต้องช่วยที่บ้านผ่อนค่าบ้านใหม่ถ้าผมออกไปช่วงนั้นพ่อแม่ผมก็ต้องเหนื่อยกว่าเดิม บวกกับเสียดายสวัสดิการที่ค่อนข้างดี ก็ยังไม่กล้าพอที่จะเสี่ยง ทุบหม้อข้าวตัวเอง
ผมควรจะทำไงดีครับ จะลาออก เพื่อตั้งใจเข้าทำงานที่ตัวเองฝันให้ได้ แต่ก็ยังฟันธงไม่ได้ 100% ว่าจะทำสำเร็จหรือเปล่า หรือจะอดทนทำงานไปด้วย หางานใหม่ไปด้วย ซึ่งงานก็หนักขึ้นทุกวันๆ คาดว่าช่วงต้นปีหน้าคงทำงานจนหลังแอ่น ไม่มีเวลามาเตรียมตัวยิ่งกว่าปีนี้ ลำบากกว่าปีนี้แน่ๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ วินาทีนี้เครียดมากจริงๆครับ
เคยอยากลาออกจากงาน แต่ลาออกไม่ได้กันบ้างมั้ยครับ ?
ขอเล่าเรื่องราวของผมนะครับ ผมทำงานอยู่องค์กรชื่อดังแห่งหนึ่ง เงินเดือนปานกลาง แต่ก็ค่อนข้างมั่นคง อยู่นานก็รวย แต่ฟิวงานไม่ใช่สายตรงกับที่เรียนมา
ฝ่ายงานที่ผมทำอยู่ค่อนข้างหนัก และเหมือนเป็นลูกเมียน้อย เพราะมักจะถูกคนอื่นโยนงานมาให้พวกผมอยู่เสมอ ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะเหลียวมองหรือให้ความสำคัญ ขอกำลังคนสนับสนุน ของบเพิ่มไม่ค่อยจะให้ แต่กลับเอาไปลงที่อื่นที่งานเบากว่า
พวกผมจึงต้องอยู่กันอย่างตามมีตามเกิด เอาตัวรอดไปวันๆ ปริมาณงานเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่จำนวนคนยังเหมือนเดิม บางครั้งเหนื่อยและท้อ แต่โชคยังดีที่มีหัวหน้าดี และมีเพื่อนร่วมงานที่ดี แต่ละคนมีความเป็นมืออาชีพ ทำให้บรรยากาศในที่ทำงานดีมากอยู่กันอย่างพี่น้อง ทำให้ผมพอจะมีกำลังใจที่จะอดทนอยู่ต่อไปได้
แต่ด้วยความที่งานที่ทำไม่ตรงกับสิ่งที่เรียนมา อยู่ไปนานๆเข้าก็เริ่มรู้สึกว่าไม่ใช่ขึ้นทุกที และหากมองไปถึงอนาคตความก้าวหน้าผมอาจจะเสียเปรียบคนอื่น ผมจึงพยายามหางานใหม่ที่อยากทำ แต่มีหลายครั้งที่สัมภาษณ์ตรงกับธุระของที่ทำงานบ้างอะไรบ้าง จะลาก็ลำบากด้วยความที่คนน้อยและงานเยอะอยู่แล้วทำให้เกิดความเกรงใจ เพราะผมก็ไม่กล้าบอกที่ทำงานว่าผมหางานใหม่เพราะเดี๋ยวเค้าจะมองไม่ดีจะลาก็ต้องหาข้ออ้างดีๆเข้าไว้
งบานที่ผมอยากทำ บางที่ก็ต้องมีการสอบเข้า ซึ่งต้องเตรียมตัว อ่านหนังสือ แต่ด้วยความที่งานเยอะมาก บางทีก็ต้องกลับบ้านดึกดื่น ทำให้มีเวลาน้อยกว่าคนอื่น อย่างเด็กจบใหม่ที่ไฟยังแรง และมีเวลาว่างในการเตรียมตัว ซึ่งผมยอมรับเลยว่าผมไม่เก่งพอที่ตะทำงานหนักไปพร้อมกับการเตรียมตัวแบบนี่ได้ ผมพยายามกัดฟันสู้ อดทนทำงานไปเตรียมตัวไปมาแล้วแต่ไม่เคยสำเร็จ
ใจผมตอนนี้อยากจะลาออกเพื่อมาเตรียมตัวให้เต็มที่ เพราะการทำอะไรครึ่งๆกลางๆ หรือทำหลายอย่างในเวลาเดียวกัน ยากที่จะสำเร็จ แต่อีกใจหนึ่งก็กลัว เพราะถ้าลาออกแล้ว ยังสอบตกข้อเขียนอีก แล้วระหว่างที่หางานนั้นจะเอาอะไรกิน ให้ไปขอพ่อแม่ไปก่อนก็เกรงใจ หลายครก็แนะนำว่าให้อดทนไปก่อนจะทิ้งงานที่มั่นคง ทุบหม้อข้าวตัวเองไปทำไมซึ่งก็จริง
แต่ทุกครั้งที่ผมต้องเจองานที่ตัวเองไม่ถนัด ที่มากขึ้นทุกทีๆ เจอการโยนงานจากทีอื่นที่มากขึ้นทุกที มันทำให้ผมยิ่งท้อ บอกตามตรงว่าตอนนี้แทบไม่มีใจจะอยู่ต่อแล้ว แต่พอคิดถึงภาระหนี้ที่ต้องช่วยที่บ้านผ่อนค่าบ้านใหม่ถ้าผมออกไปช่วงนั้นพ่อแม่ผมก็ต้องเหนื่อยกว่าเดิม บวกกับเสียดายสวัสดิการที่ค่อนข้างดี ก็ยังไม่กล้าพอที่จะเสี่ยง ทุบหม้อข้าวตัวเอง
ผมควรจะทำไงดีครับ จะลาออก เพื่อตั้งใจเข้าทำงานที่ตัวเองฝันให้ได้ แต่ก็ยังฟันธงไม่ได้ 100% ว่าจะทำสำเร็จหรือเปล่า หรือจะอดทนทำงานไปด้วย หางานใหม่ไปด้วย ซึ่งงานก็หนักขึ้นทุกวันๆ คาดว่าช่วงต้นปีหน้าคงทำงานจนหลังแอ่น ไม่มีเวลามาเตรียมตัวยิ่งกว่าปีนี้ ลำบากกว่าปีนี้แน่ๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ วินาทีนี้เครียดมากจริงๆครับ