บอกบุญ บริจาคสิ่งของแก่เด็กยากไรกันค่ะ ครั้งแรกที่บอกบุญช่วยกันนะคะ

เคยมั๊ย มีของที่อยากได้แล้วคุณก็ซื้อ ซื้อโดยที่ไม่คิดว่าจำเป็นไหม เราต้องใช้มันจริงๆรึเปล่าบางทีไม่มีเงินสดก็รูดบัตร เพียงแค่คำว่า ก็อยากได้ มันสวยดี มันเซลล์ ของเหล่านี้บางทีซื้อมาก็ไม่ได้ใช้ เราเองก็เป็นหนึ่งในที่กล่าวมาค่ะ

ใกล้วันปีใหม่และวันเด็ก ปกติจะชวนแม่กับเพื่อนสนิทไปทำบุญซื้อของไปแจกเด็กในกิจกรรมวันเด็กแถวๆบ้าน เด็กบางคนก็มีฐานะ มาเอาของเล่นเพียงเพราะเขาแจกฟรี ไม่มาเอาได้ไง เราได้ยินแล้วฉุกคิดมาได้นิดนึงว่า เออ...นี่ความคิดเด็กหรอ จุดเปลี่ยนครั้งสำคัญคือเมื่อวานค่ะ เอาเสื้อให้ลูกสาวแม่บ้าน เพราะเราไม่ได้ใส่แล้วเดินลงมาอีกครั้งได้ยินเค้าบอกว่า ไม่สวยเลย จะเอามาให้ทำไม? หือ เสื้อผ้าดีๆ ยังไม่ทันเก่าเลยนะ

สุดท้ายเราคิดว่าเค้าก็คงเอาไปเก็บหรือทิ้งคิดๆดูเราน่าจะมอบของใช้ให้กับคนที่เค้าขาดแคลนมากจริงๆ คนที่เค้าไม่เลือกว่าเสื้อเก่าใหม่หรือสวยไม่สวย แต่ใส่เพื่อปกปิดร่างกาย ใส่เพื่อปกกันความหนาว อาหารที่กินเพื่อความอยู่รอด ... เราตั้งใจจะมาบอกบุญกับชาวพันทิปทุกเดือนเดือนละครั้งนี่เป็นครั้งแรกที่เราคิดอยากให้สังคมมองเห็นสิ่งเหล่านี้คนเมืองที่ใช้ชีวิตอย่างไม่รู้คุณค่า กับเด็กยากไร้ที่อยากได้รับความช่วยเหลือ เราไม่ได้มีเจตนาแอบแฝงใดๆ และไม่ขอรับเป็นตัวกลางใดๆ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาทีหลังนะคะ ขอบคุณมมากค่ะ

'ของเหลือจากคนเมืองอันมีจะกิน เป็นสิ่งมีค่าเหลือหลายสำหรับเด็กที่ไม่เคยได้ใช้ 'เงิน' แม้แต่บาทเดียว . . .'   
คำพูดนี้กลั่นออกมาจากปากของ 'พระครูวุฒิธรรมาทร' เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ วัดแห่งหนึ่งใน อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง …

ในขณะที่ทุกคนเข้าวัดเพื่อทำบุญหรือหาที่พึ่งทางใจ แต่ ณ วัดป่าโมก วัดเล็กๆ ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก กลับเป็นสถานที่ชุบเลี้ยงเด็กอีกหลายร้อยชีวิต พวกเขาคิดว่า 'วัด' คือบ้านที่ให้ชีวิตพวกเขา ให้แหล่งพักพิงอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนไร้ญาติ ขาดคนเหลียวแล และคนจนเช่นพวกเขาจะได้รับ


วัดโบสถ์วรดิตถ์ อ.ป่าโมก จ.อ่างทอง


ในภาพเป็นโรงนอนของพระกับเด็กผู้ชาย


ตรงนี้เป็นหน้าโรงนอนของเด็กผู้หญิง


ข้างในโรงนอนของเด็กผู้หญิง  ที่แขวนอยู่นี่เป็นเสื้อผ้าของพวกหนูเองค่ะ  แต่ไม่ค่อยพอใช้ค่ะ  พวกหนูไม่อยากได้ของใหม่ แค่เสื้อผ้าเก่าที่พี่ๆ ไม่ใช้แล้วส่งมาให้หนูหน่อยได้ไหมคะ


อยู่กับหลวงพ่อพวกหนูดีใจมาก  พวกหนูมีที่นอน มีอาหารกิน ได้เรียนฟรีด้วยค่ะ  ถ้าไม่มีหลวงพ่อพวกหนูไม่รู้จะเป็นยังไง  อาจต้องไปนอนข้างถนนก็ได้ค่ะ หลวงพ่อบอกว่าของแพงขึ้นทุกวัน  คนบริจาคก็น้อยลง  ถ้ายังเป็นแบบนี้อาจต้องปิดโรงเรียนค่ะ   
พี่ๆ ช่วยพวกหนูหน่อยเถอะค่ะหนูอยากเรียนค่ะ  โตขึ้นหนูจะได้ไปทำงานเลี้ยงตัวเองได้นะคะ

เท่าที่โทรไปสอบถามส่วนมากที่ขาดสำหรับเด็กๆ คือผ้าอนามัย (อาจจะรวมไปถึงพวกชุดชั้นในแก่เด็กผู้หญิงด้วย) รองเท้า เด็กๆบางคนไม่มีรองเท้าใส่ หมอน ผ้าห่ม จานชามช้อน  โต๊ะ เก้าอี้ ไม้แขวนเสื้อ สบู่ ขันน้ำ หมอน อุปกรณ์เครื่องครัว และที่นี่มีเด็กตั้งแต่อนุบาลถึงม.6 ค่ะ
ใครคิดว่าจะช่วยเหลือได้ ร่วมทำบุญกันเยอะๆค่ะ

ที่อยู่จัดส่งทางไปรษณีย์ (แนะนำให้ส่งแบบพัสดุธรรมดาถูกดีค่ะ)
วัดโบสถ์วรดิษฐ์
210  ต.ป่าโมก  อ.ป่าโมก  อ่างทอง  14130
เบอร์โทร 035-661134  มือถือ086-1345003  แฟกซ์035-623356

*ขอแท็กก้นครัว เผื่อมีคนใจดีทำอาหารไปเลี้ยงเด็กๆรวมถึงเครื่องครัวที่ท่านไม่ใช้แล้วค่ะ